Το άρθρο 127 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων επιβάλλεται μόνο σε ανηλίκους που έχουν συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο (15) έτος της ηλικίας, εφόσον η πράξη τους, αν την τελούσε ενήλικος, θα ήταν κακούργημα απειλούμενο με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Η ίδια ποινή δύναται να επιβληθεί και για τις πράξεις του άρθρου 336, εφόσον τελούνται σε βάρος προσώπου νεότερου από δεκαπέντε (15) ετών. Περιορισμός σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων μπορεί να επιβληθεί και σε ανήλικο που έχει συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο (15) έτος της ηλικίας του και του έχει επιβληθεί το αναμορφωτικό μέτρο της περίπτωσης ιβ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 122, εάν μετά την εισαγωγή του στο ίδρυμα αγωγής τελέσει έγκλημα που αν το τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα. Η απόφαση πρέπει να περιέχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία από την οποία να προκύπτει γιατί τα αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα δεν κρίνονται στη συγκεκριμένη περίπτωση επαρκή, λαμβανομένων κατά περίπτωση υπόψη των ιδιαίτερων συνθηκών τέλεσης της πράξης και της προσωπικότητας του ανηλίκου.
2. Στην απόφαση του δικαστηρίου ορίζεται επακριβώς ο χρόνος παραμονής του ανηλίκου στο ειδικό κατάστημα κράτησης νέων σύμφωνα με το άρθρο 54».
Ζητούμε την προσθήκη άρθρου που θα καταργεί από τον ποινικό κώδικα τα αναχρονιστικά άρθρα:
Άρθρο: 198 – Κακόβουλη βλασφημία
Άρθρο: 199 – Καθύβριση θρησκευμάτων
τα οποία έχουν γίνει αφορμή για την σύλληψη ή/και δικαστική δίωξη, ακόμα και καταδίκη, πολιτών, καλλιτεχνών και θεατρικών συντελεστών, κωμικών, bloggers, ακόμα και λεξικογράφων σε πολυάριθμες περιπτώσεις στη χώρα μας (Φίλιππος Λοίζος-Γέρων Παστίτσιος, Corpus Cristi, Καβαλλιεράτος, Gerhard Haderer-»Η ζωή του Χριστού», Outlook, M.Scorcese-Τελευταίος Πειρασμός, slang.gr κ.α.).
Τα άρθρα αυτά αντί να προστατεύουν την κοινωνική ειρήνη, τελικά την διαταράσσουν σφόδρα καθώς νομιμοποιούν την βία του όχλου και προσβάλλουν ευθέως το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το πρόσφατο παράδειγμα της καταδίκης του Φίλιππου Λοΐζου δείχνει ότι γίνονται ακόμα και εργαλείο για να προστατεύονται θρησκευτικοί παράγοντες από την νόμιμη και απαραίτητη κριτική για αθέμιτες πρακτικές που εφαρμόζονται καθημερινά, όπως η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η εκμετάλλευση της ευπιστίας των πολιτών.
Να σημειωθεί τέλος ότι η Βλασφημία τιμωρείται σε ελάχιστες χώρες στον κόσμο, και από τις Ευρωπαϊκές χώρες πλέον μόνο στην Ελλάδα, την Ρουμανία, και την Ιρλανδία.
Η βλασφημία είναι ένα έγκλημα χωρίς θύμα, και βλάσφημη από μόνη της για το υπέρτατο ον, αν υπήρχε: αλίμονο αν το υποτιθέμενο υπέρτατο ον χρειάζεται τη νομοθεσία του (Ελληνικού) Κράτους για να προστατευθεί.