Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 11: Γονική μέριμνα

Άρθρο 11: Γονική μέριμνα

1. Η γονική μέριμνα του τέκνου που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης ή μέσα σε τριακόσιες ημέρες από τη λύση ή την ακύρωση του συμφώνου, ανήκει στους δύο γονείς και ασκείται από κοινού. Οι διατάξεις του ΑΚ για τη γονική μέριμνα των τέκνων που κατάγονται από γάμο εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση αυτή.
2. Αν το σύμφωνο συμβίωσης λυθεί ή ακυρωθεί, για την άσκηση της γονικής μέριμνας εφαρμόζεται αναλόγως το άρθρο 1513 ΑΚ.

Σχόλια
  • 23 Νοεμβρίου 2015, 11:03 | Καραμπατέας Σωκράτης 6940914203

    Δεν καταλαβαίνω γιατί προσπαθείτε να λύσετε πρώτα το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης και όχι του οικογενειακού δικαίου κ της κοινής επιμέλειας που έχουμε καταδικασθεί κ από τον ΟΗΕ γι αυτό;;; Όλοι οι πατεράδες που αδικούμαστε από τα δικαστήρια όπου καταφεύγουμε για δικαιοσύνη για δίκαιη μοιρασιά επιμέλειας, και αντιμετωπίζουμε μονολιθικές αντιλήψεις και ειρωνικές αποφάσεις δεν μετράμε για εσάς;;; Είμαστε διαλυμένοι ψυχολογικά, το ίδιο και τα παιδία μας, είμαστε άνθρωποι που νοιαζόμαστε κ συχνά αντιμετωπίζουμε μητέρες ταγμένες εναντίον μας παρότι έχουν διαλύσει αυτές την οικογένεια! Εμείς δεν μετράμε για εσάς;;; Είμαστε περίπου 40000 εξαντλημένοι κ εξαθλιωμένοι Έλληνες που περιμένουμε μια καλή απόφαση έστω και για διευρυμένη επικοινωνία και παίρνουμε αποφάσεις όπως εγώ που έλαβα την αποκαρδιωτική απόφαση ότι το πεντάχρονο αγόρι μου που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί μένει με μια μάνα που λείπει συνέχεια για καφέ και θέατρο και δεν βλέπει αυτόν που το λατρεύει έχει πολλές δραστηριότητες κ δεν έχει χρόνο για παραπάνω επικοινωνία. Εξηγήστε μας γιατί στην εισαγγελία ανηλίκων ο πατέρας δεν εισακούγεται όταν επαναλαμβάνει ότι η μητέρα έχει εξαντλήσει τα ψυχολογικά παιχνίδια εναντίον του ενώ η μητέρα πανεύκολα δημιουργεί κλίμα παράνοιας εναντίον μας. Εξηγήστε μας γιατί δεν ακολουθείτε το ευρωπαϊκό δίκαιο στην κοινή επιμέλεια και καίγεστε τόσο για το σύμφωνο κοινής συμβίωσης;;; Πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψουμε ακόμη σε δίκες για το αυτονόητο, το κοινωνικά και ψυχολογικά ορθό;;; Πόσο πρέπει ν ασπρίσουν ακόμα τα μαλλιά μας και πόσων χρόνων πρέπει να φτάσουν τα παιδιά μας για να τα χαρούμε και να μπορούμε κι εμείς να είμαστε ήρεμοι κι όχι με το ρολόι στο χέρι για να τα επιστρέψουμε σε μια γυναίκα που δεν τα αγαπάει γιατί αν τα αγάπαγε θα τα άφηνε να έβλεπαν περισσότερο τον πατέρα που λατρεύουν;; Γιατί ωθείτε τα παιδιά μας στην έλλειψη του πατέρα;;; Γιατί υποθέτετε ότι γυναίκα=μητέρα=φυσιολογική και αυτονόητα ικανή;;; Έχω τρία πτυχία ψυχολογίας, είμαι επαγγελματίας πάνω από 15 χρόνια, είμαι επιστημονικός διευθυντής σε ίδρυμα και πάλι το σύστημα και οι άνθρωποι του με αδικούν και με χλευάζουν! Θέλω να ζήσω το παιδί μου και αυτό εμένα και ΔΕΝ μας αφήνετε! Μας σκοτώνετε με την αναβλητικότητα σας και τις πολιτικές σας σκοπιμότητες. Για ποιο κράτος δικαίου μιλάτε;;; Ταλαιπωρούμαι εγώ το παιδί μου η μητέρα μου και όλο μου το κοντινό περιβάλλον εδώ και τρεισήμισι χρόνια και άσπρη μέρα δεν βλέπω!!! Πότε θα μας προστατεύσετε;;; Πότε θα νιώσουμε ότι το δίκιο μας θα το πάρουμε επιτέλους; Πότε;;;

  • 23 Νοεμβρίου 2015, 02:20 | Λεωνίδας Α.

    Θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη και για την περίπτωση υιοθεσίας τέκνων.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 18:46 | Γαβριήλ Παπαδόπουλος

    1. Σε περίπτωση υιοθεσίας, ελέγχεται από αρμοδία Αρχή η ψυχική υγεία , η οικονομική κατάσταση και η ηλικία των αναδόχων. Γίνεται ετήσιος έλεγχος από ΔΟΥ, Δήμο, Κοινωνικό Λειτουργό και Δικαστικό.
    2. Σε περίπτωση αποκλήρωσης, εξάπαντος το παιδί δικαιούται το 1/3 της περιουσίας των αναδόχων η ως Νόμος ορίζει άλλως.

  • 22 Νοεμβρίου 2015, 18:24 | Γαβριήλ Παπαδόπουλος

    1. Αν ο ένας δεν είναι γεννήτωρ, τότε δεν μιλάμε για γονείς.
    2. Το γεννήθηκε πολύ ασαφές. Ποιός ? Μπορεί να μην είναι και κανένας των 2 ?

  • 21 Νοεμβρίου 2015, 00:20 | Augusto

    «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη – είπε κατά τη διάρκεια ομιλίας της στο Κοινοβούλιο η Sandra Cunha , που έφερε τον νόμο στη Βουλή- που να μας δείχνει ότι οι gay και οι λεσβίες δεν είναι σε θέση να είναι καλοί γονείς, ή να δημιουργήσουν συναισθηματικούς δεσμούς με τα παιδιά τους.» Στην ομιλία της, τόνισε επίσης ότι το να μεγαλώνουν τα παιδιά με γονείς του ιδίου φύλου δεν τα εμποδίζει να έχουν αναφορές σε αρσενικά ή θηλυκά πρότυπα «Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα πρέπει να υπάρχουν ούτε οι μονογονεϊκές οικογένειες .»
    Αυτός ο νόμος έβαλε τέλος σε μια κατάσταση μάλλον πολύπλοκη και διφορούμενη: γιατί στην Πορτογαλία, στην πραγματικότητα, επιτρέπονται οι παιδοθεσίες σε μεμονομένα άτομα οπότε πολλοί gay και λεσβίες παιδοθετούσαν, ως μεμονομένα άτομα (ως μονογονείς), αλλά τα παιδιά μεγάλωναν μέσα σε οικογένειες με γονείς ένα ζευγάρι gay ανδρών ή λεσβιών . Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε ένα βραχυκύκλωμα (κληρονομικοί λόγοι, ευθύνες και των δύο γονέων απέναντι στα παιδιά κλπ)
    Ο νόμος για την παιδοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια είχε ήδη προταθεί για ψήφιση πέρυσι, αλλά το Κοινοβούλιο τον είχε απορρίψει. Σήμερα, όμως, ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία. «Σήμερα γράψαμε ιστορία – τόνισε η Isabel Moreira του Σοσιαλιστικού Κόμματος – αυτά τα παιδιά είχαν ήδη δύο γονείς και είναι ντροπή που δεν τους αναγνώριζε ο νόμος .» Για άλλη μια φορά, στρέφοντας το βλέμμα μας στην Ελλάδα απογοητευόμαστε.

  • 20 Νοεμβρίου 2015, 13:54 | Κική Σταματόγιαννη

    Να μην υπάρχει καμία αρνητική διάκριση σε θέματα τεκνοθεσίας, λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού των υποψηφίων θετών γονιών.

  • 20 Νοεμβρίου 2015, 12:13 | Αλέξανδρος Συράκος

    Δεν έχω νομικές γνώσεις ώστε να σχολιάσω το άρθρο από νομική άποψη. Όμως θα ήθελα να πω ότι γενικά ο νόμος αυτός και η επιχειρηματολογία που τον στηρίζει χαρακτηρίζεται από αδιαφορία για τα παιδιά. Το ζητούμενο είναι η «ισότητα», δηλαδή να μην αισθάνεται μειονεκτικά ο ομοφυλόφιλος επειδή ο ετεροφυλόφιλος έχει παιδί και όχι αυτός. Τα κίνητρα είναι εγωιστικά, και αυτό αντανακλάται σε αρκετά σχόλια σε αυτή τη διαβούλευση αυτών που υποστηρίζουν τον νόμο, ή τον προτρέπουν να πάει ακόμα παραπέρα. Όμως έννοιες όπως «ισότητα», «ελευθερία», «θρησκεία», «δημοκρατία» κλπ. αν και καλές καθ’εαυτές πολλές φορές έχουν χρησιμοποιηθεί για να υποστηριχθούν κακοί σκοποί.

    Αναφέρεται ότι υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι δεν υπάρχει διαφορά στον ψυχισμό των παιδιών που ανατρέφονται από ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια. Όμως πάντοτε σε τέτοιου είδους αμφιλεγόμενα ζητήματα υπάρχουν έρευνες με αντικρουόμενα συμπεράσματα, πολλές φορές χρωματισμένα με ιδεολογικές αντιλήψεις. Συνήθως πρέπει να περάσει πολύς καιρός για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, ενώ τώρα η έρευνα είναι πολύ πρώιμη. Ο κοινός νούς λέει ότι εφόσον στη φύση δεν συναντάται η κατάσταση την οποία προβλέπει ο παρών νόμος, άρα και από εξελικτική άποψη ακόμα αν το δει κανείς εγείρονται αρκετές ανησυχίες. Βεβαίως και παιδιά που ανατρέφονται από ετερόφυλα ζευγάρια αρκετές φορές βιώνουν στην οικογένειά τους πολύ άσχημες καταστάσεις, αλλά αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ του παρόντος νόμου – το ζητούμενο είναι σε κάθε περίπτωση να προστατεύεται το παιδί.

    Κατά τη γνώμη μου κακώς εισάγεται αυτός ο νόμος, δημιουργώντας σχίσματα στην παραδοσιακά συντηρητική ελληνική κοινωνία. Βεβαίως και ο συντηρητισμός αυτός δεν είναι πάντοτε καλός και τα πιο «προοδευτικά» μέλη της κοινωνίας αυτής θα πρέπει να προστατεύονται απο αναίτιες επιθέσεις, ή και παραδοσιακά λανθασμένες αντιλήψεις θα πρέπει ήπια και σιγά-σιγά να διορθώνονται. Αυτός ο νόμος όμως θεωρώ ότι ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο. Η Ελλάδα θα πρέπει να μπορεί να υπερασπίζεται τις κοινωνικές/πολιτισμικές της ιδιαιτερότητες απέναντι στους Ευρωπαίους και να κάνει αργά και προσεκτικά βήματα, διότι μέσα στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες υπάρχουν πολλά προβλήματα, παρ’ όλο το προσωπείο «δημοκρατίας», «ισότητας» κλπ. που υπάρχει εξωτερικά. Γι’ αυτό και πολλά μέλη αυτών των κοινωνιών αυτών, είτε έχουν μεγαλώσει από ετερόφυλα είτε από ομόφυλα ζευγάρια, εν τέλει στρέφονται κατά των κοινωνιών αυτών, γενόμενοι εύκολα θύματα φανατικών ομάδων όπως το Ισλαμικό Κράτος. Αυτά θα πρέπει να μας προβληματίσουν.

  • 20 Νοεμβρίου 2015, 12:24 | Μιχαήλ

    Σας παραθέτω συνοπτικά και μεταφρασμένο κατα προσέγγιση το περιεχόμενο του ψηφίσματος 2079/2015 του Συμβουλίου της Ευρώπης το οποίο προοστατεύει σε πολύ μεγάλο βαθμό θα έλεγα τα δικαιώματα του παιδιού κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο των αδικούμενων πατεράδων σε περίπτωση διαζυγίου :

    Εναλλασσόμενη κατοικία από το Συμβούλιο της Ευρώπης

    ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

    ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

    Ψήφισμα 2079 (2015) (προσωρινή έκδοση)

    Ισότητα και κοινή γονική ευθύνη τέκνων : ο ρόλος των πατέρων

    1. Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση έχει σταθερά προωθήσει την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών στην εργασία και στην σφαίρα της ιδιωτικής ζωής. Σημαντικές εξελίξεις, αν και μέχρι σήμερα ανεπαρκείς, μπορούν να διαπιστωθούν σε αυτό τον τομέα στα περισσότερα κράτη – μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στον τομέα της οικογένειας, η ισότητα μεταξύ των γονέων πρέπει να διασφαλίζεται και να προωθείται ήδη από την γέννηση του παιδιού. Η συμμετοχή και των δύο γονέων στην εκπαίδευση του παιδιού τους είναι ευεργετική για την ανάπτυξή του. Ο ρόλος των πατέρων δίπλα στα παιδιά τους, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών, πρέπει να αναγνωρισθεί και να εκτιμηθεί περισσότερο.

    2. Η κοινή γονική ευθύνη σημαίνει ότι οι γονείς έχουν έναντι των παιδιών τους δικαιώματα, καθήκοντα και ευθύνες. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι πατέρες βρίσκονται μερικές φορές αντιμέτωποι με τους νόμους, τις πρακτικές και τις προκαταλήψεις που μπορεί να οδηγήσουν στο να τους στερήσουν από συνεχείς σχέσεις με τα παιδιά τους. Στο ψήφισμά νο 1921 (2013) «Ισότητα των Φύλων, συμφιλίωση επαγγελματικής ζωής, ιδιωτικής ζωής και κοινής γονικής ευθύνης «, η Συνέλευση ζήτησε από τις δημόσιες αρχές των κρατών μελών να σέβονται το δικαίωμα των πατέρων στην κοινή γονική ευθύνη και να εξασφαλίσουν ότι το το οικογενειακό δίκαιο προβλέπει ότι σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου, τη δυνατότητα της από κοινού επιμέλειας – φροντίδας των παιδιών, προς το συμφέρον αυτών, στη βάση μιας κοινής συμφωνίας μεταξύ των γονέων.

    3. Η Συνέλευση επιθυμεί να υπενθυμίσει ότι ο σεβασμός της οικογενειακής ζωής αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ETS No. 5) και πολλά διεθνή νομικά κείμενα. Το πραγματικό γεγονός του να βρίσκονται μαζί ένας γονέας και το παιδί είναι ένα ουσιαστικό μέρος της οικογενειακής ζωής. Ο χωρισμός γονέα και παιδιού έχει μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στις σχέσεις τους. Μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις και ιδιαίτερα σοβαρές υπό το πρίσμα του συμφέροντος του παιδιού θα πρέπει να επιτραπεί να δικαιολογηθεί ένας χωρισμός, που διατάσσεται από δικαστή.

    4. Η Συνέλευση είναι πεπεισμένη ότι η ανάπτυξη της γονικής κοινής γονικής ευθύνης βοηθά να υπερνικηθούν τα στερεότυπα βάσει φύλου τα σχετικά με τους ρόλους που υποτίθενται ότι έχουν ανατεθεί σε γυναίκες και άνδρες στο πλαίσιο της οικογένειας και αυτό αντανακλά τις κοινωνιολογικές αλλαγές που παρατηρήθηκαν εδώ και μισό αιώνα στον χώρο της οργάνωσης της σφαίρας της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.

    5. Ενόψει των ανωτέρω, η Συνέλευση καλεί τα κράτη μέλη:

    5.1. να υπογράψουν και / ή να κυρώσουν, αν δεν το έχουν ήδη πράξει, τη Σύμβαση για την Άσκηση των Δικαιωμάτων των Παιδιών (ETS No. 160) και της σύμβαση για την επικοινωνία με τα τέκνα (ETS No. 192). [η Ελλάδα δεν την έχει κυρώσει].

    5.2. να υπογράψουν και / ή να κυρώσουν, αν δεν το έχουν ήδη πράξει, τη Σύμβαση της Χάγης του 1980 για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών και τη διασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής της, περιλαμβανομένης της εξασφάλισης . η συνεργασία και η ταχεία δράση των αρχών που είναι αρμόδιες για την εφαρμογή της. Συζήτηση στην Συνέλευσης της 2 Οκτωβρίου 2015 (36η Συνεδρίαση, βλέπε έγγραφο 13870, έκθεση της Επιτροπής για την ισότητα και κατά των διακρίσεων, εισηγήτρια η κ. Françoise HETTO-Gaash και Doc 13896, γνώμη. της Επιτροπής για Κοινωνικά θέματα, θέματα Υγείας και Αειφόρου Ανάπτυξης, εισηγητής: ο κ Stefan Schennach). Το κείμενο εγκρίθηκε από τη Συνέλευση στις 2 Οκτωβρίου 2015 (36η Συνεδρίαση). 2. Ψήφισμα 2079 το ψήφισμα (2015)

    5.3. για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική ισότητα των γονέων έναντι των παιδιών τους, τόσο στη νομοθεσία τους όσο και στις διοικητικές πρακτικές προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι κάθε γονέας έχει το δικαίωμα να ενημερώνεται και να συμμετέχει στη λήψη σημαντικών αποφάσεων για την ζωή και την ανάπτυξη των παιδιών τους, προς το βέλτιστο συμφέρον τους

    5.4. να εξαλείψουν από τις νομοθεσίες κάθε διαφορά μεταξύ των γονέων που έχουν αναγνωρίσει το παιδί τους που βασίζεται στο εάν έχουν τελέσει γάμο ή όχι.

    5.5. να εισαγάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της εναλλασσόμενης κατοικίας των παιδιών μετά το χωρισμό, περιορίζοντας τις εξαιρέσεις στην περίπτωση της κακοποίησης ή της παραμέλησης ενός παιδιού ή της ενδοοικογενειακής βίας, και ρυθμίζοντας το χρόνο εναλλαγής με βάση τις ανάγκες και το συμφέρον των παιδιών.

    5.6. να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να ακουστεί για όλα τα θέματα που το αφορούν αφού κριθεί ότι έχει την ικανότητα και την διάκριση όσον αφορά τις εν λόγω υποθέσεις.

    5.7. να λάβουν υπόψη την εναλλασσόμενη κατοικία κατά την απονομή των κοινωνικών παροχών.

    5.8. να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων που σχετίζονται με την κατοικία των παιδιών και το δικαίωμα επίσκεψης, μεταξύ άλλων εξετάζοντας τις καταγγελίες περί του ότι το παιδί δεν έχει εκπροσωπηθεί.

    5.9. να ενθαρρύνουν κατά περίπτωση, την ανάπτυξη της διαμεσολάβησης στο πλαίσιο των οικογενειακών υποθέσεων που αφορούν τα παιδιά, ιδίως με τη θέσπιση υποχρεωτικής ενημερωτικής συνάντησης με εντολή του δικαστή, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους γονείς για το γεγονός ότι η εναλλασσόμενη κατοικία μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή σύμφωνα με το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, και να εργαστούν προς την κατεύθυνση μιας τέτοιας λύσης, εξασφαλίζοντας ότι οι διαμεσολαβητές λαμβάνουν την κατάλληλη εκπαίδευση και ενθαρρύνουν την πολυ επιστημονική συνεργασία με βάση το μοντέλο λέει Cochem?

    5.10. να εξασφαλίσουν ότι οι επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά κατά τη διάρκεια των δικαστικών οικογενειακών διαδικασιών έχουν λάβει την απαραίτητη πολύπλευρη εκπαίδευση σχετικά με τα δικαιώματα και τις ανάγκες των παιδιών των διαφόρων ηλικιακών ομάδων, καθώς και για τις διαδικασίες που είναι κατάλληλες για τα τελευταία, σύμφωνα οι κατευθυντήριες γραμμές του Συμβουλίου της Ευρώπης για μία φιλική προς τα παιδιά δικαιοσύνη.

    5.11. να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των σχεδίων ανατροφής τέκνου σχέδια που επιτρέπουν στους γονείς να θέσουν τις κύριες πτυχές της ζωής του παιδιού τους και να εισαγάγει τη δυνατότητα στα παιδιά να ζητούν επανεξέταση των ρυθμίσεων για την άμεση, ιδίως όταν ζουν.

    5.12. να εισαγάγουν αμειβόμενη γονική άδεια της οποίας οι πατέρες να μπορούν να επωφεληθούν, προκρίνοντας το μοντέλο της περιορισμένης άδειας

    Παρακαλείται η Πολιτική Ηγεσία να εξετάσει με ιδιαίτερη ευαισθησία το θέμα και να εισάγει στο προωθούμενο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης και ειδικές διατάξεις για την κοινή επιμέλεια τέκνων σε περίπτωση διαζυγίου κατόπιν εξέτασής τους από ειδική νομοπαρασκευστική επιτροπή. Υπάρχουν εξαίρετοι καταρτισμένοι νομικοί που μπορουν να συνεισφέρουν και να θεραπεύσουν ένα τόσο σημαντικό και ζωτικής σημασίας ζήτημα. Αναμένουμε με ικανοποίηση την προσεχή προώθηση της συγκεκριμένης νομοθετικής ρύθμισης, γιατί όχι και εντός του 2015.

  • 20 Νοεμβρίου 2015, 12:57 | Μιχαήλ

    Πρέπει η Πολιτεία να σεβαστεί τους πατεράδες και να εισαχθεί στο προωθούμενο νομοσχέδιο η κοινή επιμέλεια τέκνων σε περίπτωση διαζυγίου. Ειδάλλως πρέπει να κινηθούμε όλοι νομικά βαση του ψηφίσματος του Συμβουλίου της Ευρώπης που αναφέρει ρητά τη θέσπιση της Συνεπιμέλειας. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο αυτή την αδικία σε βάρος χιλιάδων πατεράδων και πρέπει ο κ. Υπουργός πριν ψηφιστεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να φροντίσει με δική του πρωτοβουλία να εισαχθεί ειδική διάταξη για την κοινή επιμέλεια. Παρακαλώ τους αρμόδιους να εξετάσουν με ευαισθησία το συγκεκριμένο καυτό θέμα. Θα το πω ακόμη μια φορά, πρέπει να εισαχθεί όπως και να έχει η κοινή επιμέλεια. Απορώ για πολλούς πατεράδες που δεν κάνουν σχόλια πάνω στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν τους ενδιαφέρει η τύχη των παιδιών τους; η προστασία και η διαφύλαξη των δικαιωμάτων τους; Κύριοι όλοι μαζί θα κατακτήσουμε αυτή τη δίκαια νομοθετική ρύθμιση. Δεν είναι δυνατόν για το πρώτο άρθρο που αφορά το σύμφωνο συβίωσης να υπάρχουν χιλιάδες σχόλια και για τη γονική μέριμνα που περιέχει και την κοινή επιμέλεια να μην ξεπερνάει τα 30 σχόλια. Κύριοι μεταξύ αυτών και της Πολιτικής Ηγεσίας παρακαλούμε να λάβετε τα αναγκαία νομοθετικά μέτρα για να σώσετε τα παιδιά μας. Έχετε ευθύνη και ενώπιον του Θεού.

  • 20 Νοεμβρίου 2015, 09:44 | Παναγιώτης Δαμάσκος

    Ο νόμος έχει προβλέψει γονική μέριμνα μόνο στην περίπτωση γέννησης τέκνου κατά τη διάρκεια συμφώνου συμβίωσης θα πρέπει να προβλεφθεί και η περίπτωση τεκνοθεσίας καθώς και να επεκτείνεται και στα ομόφυλα ζευγάρια που θα αναγνωρίζονται νομικά ως κηδεμόνες των παιδιών και οι δύο γονεί

  • 19 Νοεμβρίου 2015, 23:43 | ελενη

    Προσωπικά διαφωνω πλήρως με το σύμφωνο συμβίωσης γενικώς και ειδικότερα μεταξύ ανθρώπων ίδιου φύλου. Ακόμη περισσότερο να μεγαλώνουν παιδιά με ομόφυλλα ζευγάρια. Είναι ενάντια στους νόμους της φύσης και στους νόμους του Θεού που μας έπλασε και μας έδωσε νου ψυχή και όλες τις ελευθερίες. Και μεις αχρηστεύσαμε τον νου, πουλήσαμε την ψυχή και νομίσαμε ότι ελευθερία είναι η ασυδοσία. Κανένας άνθρωπος και νόμος δεν μπορεί να κάνει τα παράλογα λογικά.

    Η οικογένεια ευλογήθηκε από τον Χριστό μας και είναι κάτι υπέροχο για έναν άντρα και μια γυναίκα. Δεν είναι μια νομική πράξη με 2 υπογραφές σ’ενα χαρτί. Είναι ένα από τα 7 μυστήρια και είναι δέσμευση απέναντί Του για κοινό αγώνα και των συζύγων στα δύσκολα και στα εύκολα.

    Γονείς είναι όσοι «γεννούν» και η γεννηση – στη φύση – προκύπτει από την σμίξη 2 φύλων διαφορετικών. Οι λέξεις «μάνα» και «πατέρας» είναι αναντικατάστατες και ορίζουν συγκεκριμένα πρόσωπα – ορόσημα για την ψυχική υγεία και μεγάλωμα ενός παιδιού.

    Λυπάμαι να μας βλέπω εμας τους ανθρώπους αλλά και την χώρα μου να κατρακυλάμε ηθικά και να παραχωρούμε τα πάντα στο ονομα της…προόδου και…ελευθερίας? Προκαλούμε την οργή του Θεού πάνω μας. Η θρησκεία μας είναι ξεκάθαρη στο θέμα αυτό και ως Χριστιανή Ορθόδοξη είμαι αντίθετη με το νομοσχέδιο αυτό.

    Να προσέξουμε τα παιδιά μας, το μέλλον μας και τις ψυχούλες μας. Η πραγματική ζωή δεν είναι εδώ…θα δώσουμε λόγο για τις επιλογές μας. Καλή φώτιση σε όσους αποφασίσουν.

  • 19 Νοεμβρίου 2015, 23:26 | Σάββας Κλεάνθους για την Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας

    Η Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας θεωρεί ελλιπή την πρόβλεψη του συγκεκριμένου Άρθρου.

    Ζητάμε την επέκταση του Άρθρου και στα παιδιά που αποκτήθηκαν μέσω υιοθεσίας. Αναγνωρίζουμε πως η επέκταση του Άρθρου στα παιδιά αυτά απαιτεί αλλαγές στο Αστικό Κώδικα. Ζητάμε οι αλλαγές αυτές να προβλεφθούν με το σχέδιο νόμου.

    Για την Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας,
    Σάββας Κλεάνθους

  • 19 Νοεμβρίου 2015, 21:45 | Στέλλα

    Το παρόν άρθρο θα μπορούσε να μην μεταφέρει στο μέλλον την περίπτωση της παιδοθεσίας του/των βιολογικού/κων παιδιού/ων του/της συντρόφου από τον/την σύντροφο. Τα παιδιά των ομογονεϊκών οικογενειών στερούνται βασικά δικαιώματα και σε περίπτωση θανάτου του βιολογικού γονέα κανένας δεν ξέρει που θα καταλήξουν. Θα μπορούσε να λύσει το θέμα της κοινής γονικής μέριμνας για παιδιά που έτσι κι αλλιώς μεγαλώνουν σε ομογονεϊκές οικογένειες και να άρει τις αδικίες που ιφίστανται.

  • 19 Νοεμβρίου 2015, 19:06 | Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος

    Ποιά γονική μέριμνα ; ποιά επιμέλεια; ποιό άρθρο 1513 ;

    Δεν εφαρμόζεται από τα Δικαστήρια το άρθρο 1513 γιατί αυτά αντί να «ρυθμίζουν τη γονική μέριμνα» αφαιρούν την επιμέλεια όταν οι παντρεμένοι γονείς δεν ζουν μαζί.

    Και όμως, σε όλα τα πρόσφατα διεθνή συμβατικά κείμενα αντικαταστάθηκε η γονική μέριμνα με τις γονικές ευθύνες – parental responsibilities που περιλαμβάνουν τα πάντα (μέριμνα + επιμέλεια + φροντίδα).
    Και οι γονικές ευθύνες όπως και η ανατροφή του τέκνου είναι κοινή και καθήκον και των δύο γονιών είτε είναι παντρεμένοι είτε όχι είτε ζουν μαζί είτε όχι. Όρα http://www.synepimelia.gr

    Όταν οι γονείς δεν ζουν μαζί τότε προκρίνεται νομικά η ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ και η ΕΝΑΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ του τέκνου (Ψήφισμα Συμβουλίου της Ευρώπης 2079/2015).

    Κατ’ εφαρμογή υπερνομοθετικών κανόνων δικαίου η ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ισχύει για τους φυσικούς γονείς είτε αυτοί ζουν μαζί (σε σύμφωνο ή γάμο) είτε χωριστά.

    Για την υιοθεσία το κάθε Κράτος θέτει τους δικούς τους εσωτερικούς κανόνες και αυτό το ζήτημα πρέπει ν’ απασχολήσει τον νομοθέτη.

    Για να μην έρχεται σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο προστασίας δικαιωμάτων του παιδιού που είναι Συνταγματικό Δίκαιο της Ε.Ε. μέσω της συθήκης της Λισαβώνας, πρέπει :

    α) να χρησιμοποιηθεί ο όρος ΓΟΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ
    β) να παραμένουν αυτές κοινές σε κάθε περίπτωση, ακόμα και μετά τη λήξη του σύμφωνου,
    γ) να επανεξεταστεί το άρθρο 1513 και 1515.

  • 19 Νοεμβρίου 2015, 17:26 | Augusto

    Ο νόμος έχει προβλέψει γονική μέριμνα μόνο στην περίπτωση γέννησης τέκνου κατά τη διάρκεια συμφώνου συμβίωσης και όχι στην περίπτωση παιδοθεσίας.

  • 18 Νοεμβρίου 2015, 23:12 | Μαρία

    Καλησπέρα θεωρώ ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα σε κάθε άνθρωπο όταν θέλει να δημιουργήσει την δική του οικογένεια η πολιτεία να του παρέχει την απαραίτητη νομική κάλυψη για να το κάνει. Γιατί λοιπόν σε κάποιον ο οποίος είναι ετερόφυλος αυτό το πλαίσιο θεωρείται δεδομένο ενώ σε κάποιον με διαφορετική σεξουαλική προτίμηση κατι τέτοιο το στερείται; Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν διαχωρισμό βάσει της σεξουαλικής προτίμησης κάτι που αντιτίθεται στην αρχή της ισότητα και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

  • 18 Νοεμβρίου 2015, 21:13 | Στεφανία

    Δηλώνω οτι δεν θέλω να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης που αφορα τα ομόφυλα ζευγάρια.Ειμαι αντίθετη……

  • 18 Νοεμβρίου 2015, 15:04 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

    ΝΤΡΟΠΗ…ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!

  • 18 Νοεμβρίου 2015, 03:08 | Παναγιώτης

    Δηλώνω μέ κάθε τρόπο ὅτι εἴμαι ἀντίθετος μέ τή θεσμοθέτηση τῆς ὀλέ­θριας ἐκτροπῆς, πού ἀπεργάζεται τόν ἠθικό ἐκφυλισμό τοῦ ἀνθρώπου, διαστρέφει τή φύση του, παραβιάζει τό νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἐπισύρει τήν ὀργή Του.

    «Ὕβρις» εἶναι τὸ νὰ ξεπεράσει ὁ ἄν­θρωπος τὰ ὅριά του καὶ νὰ αὐθαδιάσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Νὰ ὑψώσει τὸ ἀνάστημά του καὶ νὰ ­παραβιάσει ὄχι ἀνθρώπινους νόμους ἀλλὰ τοὺς θεϊκοὺς νόμους. Τότε ἡ θεϊκὴ δικαιοσύνη τὸν παραδίδει στὴν «Ἄτην», τὴ ­θόλωση τοῦ νοῦ, τὴ σύγχυση τῆς ­σκέψεως, ὥσ­τε νὰ πράξει ἀκόμη χειρότερα καὶ ἔτσι νὰ ἐπισύρει εἰς βάρος του τὴν «Νέ­μεσιν», τὴ θεϊκὴ τιμωρία ποὺ θὰ ἐπιφέρει τελικὰ τὴν «Τίσιν», τὴν καταστροφή.

  • 16 Νοεμβρίου 2015, 12:11 | Μιχαήλ

    Καλημέρα σας. Πρέπει οπωσδήποτε να εισαχθεί στο άρθρο 1513 του Α.Κ. ο όρος κοινή επιμέλεια και να δίδεται η ανάθεσή της και στους 2 γονείς εκτός και αν αυτό δεν είναι προς το συμφέρον του τέκνου. Επιπλέον πρέπει οπωσδήποτε να εισαχθεί και ο κατάλογος των αναγκαίων εξόδων των τέκνων. Παρακαλώ τους αρμοδίους του Υπουργείου Δικαιοσύνης όπως και τον κ. Υπουργό όπως επανεξετάσει το θέμα και να εισαχθεί στο σχέδιο νόμου η κοινή επιμέλεια. Καλώ όλους τους πατεράδες να ευαισθητοποιηθούν πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και να στείλουν τις απόψεις τους, για αυτό και θεσπίστηκε η δημόσια διαβούλευση. Πως θέλετε ο κ. Υπουργός να ευαισθητοποιηθεί αν δεν δείξουμε εμείς πρώτα ευαισθησία για τα παιδιά μας. Σας ευχαριστώ και ελπίζω στο προωθούμενο σχέδιο Νόμου να εισαχθεί η κοινή επιμέλεια, που αποτελεί έκπληξη γιαμενα που δεν αναφέρεται.

  • 15 Νοεμβρίου 2015, 22:47 | Παναγιώτης Ζαμάνης

    Το άρθρο 11 του ν. 3719/2008 που προσδιορίζει την «Γονική Μέριμνα» αναφέρεται σε σύμφωνο συμβίωσης δύο προσώπων διαφορετικού φύλου και επαναλαμβάνει ό,τι ορίζει το άρθρο 10 του ν. 3719/2008 .
    Μια και τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν να γεννήσουν παιδιά, άρα δεν μπορεί να γίνουν«γονείς», για ποιά παιδιά αναφέρεται η υποχρέωση της άσκησης γονικής από κοινού μέριμνας; Μήπως εμμέσως δίνει δυνατότητα υιοθεσίας ; Ή μήπως απώτερο σκοπό έχει αργότερα να θεσμοθετηθεί ότι με μία απλή συμβολαιογραφική πράξη ένας /μία από αναφερόμενους στο σύμφωνο συμβίωσης να ονομάζεται «πατέρας» και ο άλλος «μητέρα» ας είναι και άνδρας για να υπάρξει ο όρος «γονείς»; Αν γίνει κάτι τέτοιο, Ε! τότε τρελαθήκαμε από την»προοδευτικότητά» μας.

  • 15 Νοεμβρίου 2015, 21:21 | Μανουελα

    Πιστευω οτι το θεμα της κηδεμονιας/γονικης μεριμνας των παιδιων ειναι πολυσυνθετο κι ευαισθητο, κι θα επρεπε να μελετηθει/συζητηθει ξεχωριστα απο το συμφωνο συμβιωσης. Προσωπικα, θα ηθελα να εκφρασω την διαφωνια μου με την κηδεμονια παιδιων απο ομοφυλα ζευγαρια.

  • 15 Νοεμβρίου 2015, 16:47 | Θεοφόρος

    ΟΧΙ

  • 15 Νοεμβρίου 2015, 05:00 | Augusto

    Από όλες τις σχετικές έρευνες των ψυχολογικών και παιδιατρικών εταιρειών στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. επιβεβαιώνεται ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν από γκέι ζευγάρια δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα σε σχέση με τα παιδιά από «φυσιολογικές» οικογένειες και εμφανίζουν, στατιστικά, τις ίδιες προοπτικές ισορροπημένης ανάπτυξης με τα παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι διασφαλίζεται από τον νόμο μια σταθερή και αναγνωρισμένη σχέση με τους ομοφυλόφιλους γονείς τους.
    Οταν μεγαλώνουν σε ένα ανεκτικό πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον, όταν δεν αφομοιώνουν τη γνωστή ομοφοβική βία, τότε καμιά ρατσιστική προκατάληψη δεν μπορεί να δηλητηριάσει τη ζωή αυτών των παιδιών.
    Ορισμένες πιο ειδικές μελέτες μάλιστα δείχνουν ότι αυτά τα παιδιά επιδεικνύουν πολύ μεγαλύτερη ανοχή σε κάθε τι διαφορετικό και ευχέρεια στην αναγνώριση των ιδιαίτερων κοινωνικών ρόλων. Με άλλα λόγια, η μεγάλη αγάπη και το ενδιαφέρον που δέχονται από τους αντισυμβατικούς γονείς τους τούς επιτρέπουν να ξεπερνούν τα προβλήματα που τους δημιουργεί το κοινωνικό τους περιβάλλον.
    Οσο για την ανεπιβεβαίωτη εικασία –που ακούγεται ως απειλή- ότι αυτά τα παιδιά, δεδομένων των «μη φυσιολογικών» προτύπων που αφομοιώνουν, είναι μοιραίο να γίνουν κι αυτά ομοφυλόφιλοι όταν μεγαλώσουν, οι περισσότεροι ειδικοί μάς υπενθυμίζουν πονηρά ότι η πλειονότητα των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε οικογένειες με ετερόφυλους «φυσιολογικούς» γονείς.

  • 15 Νοεμβρίου 2015, 05:18 | Augusto

    Πριν από δύο δεκαετίες σε ορισμένες Πολιτείες των ΗΠΑ, στον Καναδά και σε αρκετές χώρες της Ε.Ε. άρχισαν να πληθαίνουν οι αποκαλούμενες οικογένειες «ουράνιο τόξο», που ονομάστηκαν έτσι για να υπογραμμιστεί ο πολύμορφος χαρακτήρας τους σε αντίθεση με τις παραδοσιακές ετερόφυλες οικογένειες. Τον Ιανουάριο του 2008, μάλιστα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι όλα τα νόμιμα ζεύγη ομοφύλων έχουν δικαίωμα να υιοθετούν ένα παιδί.
    Σήμερα στη γειτονική Ιταλία πάνω από 100 χιλιάδες παιδιά ανατρέφονται από ζεύγη ομοφύλων. Στη Γαλλία ο αριθμός ξεπερνά τις 200 χιλιάδες, ενώ στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι μεγαλώνουν σε ομογονεϊκές οικογένειες περίπου 14 εκατομμύρια παιδιά!
    Οπου λοιπόν είναι νομικά εφικτό, σχηματίζονται οικογένειες με γονείς που ανήκουν αμφότεροι στο ίδιο φύλο. Προφανώς, οι οικογένειες λεσβιών είναι περισσότερες από τις οικογένειες όπου και οι δύο γονείς είναι άνδρες επειδή για τις γυναίκες είναι λιγότερο περίπλοκο να αποκτήσουν παιδιά αν το επιθυμούν.Για παράδειγμα, μια λεσβία μπορεί να αποκτήσει παιδί σχετικά εύκολα μέσω τεχνητής γονιμοποίησης (σπερματέγχυση). Ενώ ένας γκέι για να αποκτήσει παιδί οφείλει να εξασφαλίσει μια «παρένθετη μητέρα», η οποία θα του παραχωρήσει (χωρίς αξιώσεις) το παιδί μόλις γεννηθεί.
    Γύρω από αυτό το βασικό σχήμα υπάρχουν βέβαια αρκετές παραλλαγές: ο ομοφυλόφιλος ενδέχεται να έχει αποκτήσει το παιδί από μια νόμιμη σύζυγο, με την οποία κατόπιν χώρισε. Εναλλακτικά, ένα ζεύγος ομοφυλοφίλων μπορεί να έχει αποφασίσει από κοινού με ένα ζεύγος λεσβιών να αποκτήσουν ένα ή περισσότερα παιδιά τα οποία τα ανατρέφουν μαζί.
    Και φυσικά υπάρχει πάντα η δυνατότητα για ένα ζευγάρι γκέι να υιοθετήσει ένα παιδί, όταν αυτό επιτρέπεται από τον νόμο. Σύμφωνα με σχετική έρευνα στις ΗΠΑ, το 49% των ομόφυλων ζευγαριών (άνδρες ή γυναίκες) που δεν έχουν παιδιά επιθυμούν διακαώς να υιοθετήσουν.

  • 14 Νοεμβρίου 2015, 20:01 | Γεωργιος Λ.

    Εκεινο το οποιο θα πρεπει να δει η πολιτεια, ειναι η προστασια των παιδιων. Υπαρχουν παιδια που μεγαλωνουν αυτη τη στιγμη με ομοφυλα ζευγαρια και πρεπει η πολιτεια να προστατευσει αυτες τις οικογενειες με την αναλογη νομοθεσια και να προσαρμοστει στην πραγματικοτητα. Οι αντιδρασεις των συντηρητικων κυκλων παντα θα υπαρχουν σε οποιοδηποτε βημα προοδου και ανανεωσης παει να γινει σε αυτη τη χωρα. Αυτο που πρεπει να ληφθει υποψιν ειναι το συμφερον αυτων των παιδιων.

  • 13 Νοεμβρίου 2015, 02:57 | Γεώργιος-Χαράλαμπος Κατρακίλης

    Η αντίληψη ότι απλώς η οικογένεια είναι μία παροχή των όποιων υλικών αγαθών, δηλαδή της τροφής, της στέγης, της ενδύσεως καί της υποδύσεως, της θερμάνσεως καί όλων των παρομοίων καί άρα πέραν αυτών ουδέν απολύτως παρέχεται προς το τέκνον ή τα τέκνα εκ μέρους της, προφανώς υποτιμά μίαν κρίσιμον παράμετρον, την αξιακήν παράμετρον. Άρα, όσοι καί όσες υποστηρίζουν κάτι τέτοιον, απλώς ας μας απαντήσουν ως προς το ποιάν ακριβώς αντίληψιν θεωρούν ως πρότυπόν τους, ώστε να μη γράφονται άχρηστες ηθικολογίες. Εγώ παραθέτω τις επίμαχες αντιλήψεις.
    (1) Πλάτωνος «Πολιτεία», εκφραζομένη εκ του Αδειμάντου, ετεροθαλούς αδελφού του Πλάτωνος: «Θα πρέπει να μην υπάρχει ελεύθερη συνεύρεση ανδρών καί γυναικών, αλλά προγραμματισμένη, με τέτοιον τρόπον, ώστε οι ανδρειότεροι καί ακμαιότεροι άνδρες να σμίγουν με τις ωραιότερες γυναίκες χάριν γεννήσεως των ισχυροτέρων απογόνων, όπως γίνεται στις φοράδες».
    (2) Κυνικοί φιλόσοφοι(Αντισθένης, Διογένης, Κράτης κ.λ.π.): Απόρριψη της οικογενείας καί των λοιπών κοινωνικών θεσμών, διαβίωση ως οι κύνες,
    ελεύθερες-ασύδοτες ερωτικές σχέσεις, δημοσία αυτοϊκανοποίηση,
    χέσιμο-ούρηση δημοσίως κ.λ.π.,
    (3) Επικούρειοι φιλόσοφοι(Επίκουρος κ.λ.π.): Ομαδική συμβίωση, κοινοκτημοσύνη αγαθών, αμοιβαία ερωτική εξυπηρέτηση ανδρών-γυναικών,
    (4)Σπάρτη: Κοινοκτημοσύνη γυναικών, με την δυνατότητα πολλαπλών ταυτοχρόνων γάμων της ιδίας γυναικός με άλλους άνδρες, με την ύπαρξιν
    κοινής διαπαιδαγώγησης ανδρών καί γυναικών κ.λ.π., εξ ού καί ο Πλάτωνας βασίζεται στην Σπάρτη, όσον αφορά τα οικογενειακά, διότι επί του προκειμένου την θεωρεί πρότυπόν του, ως προς την ευγονικήν, αλλά καί ως προς τον στρατοκρατικόν χαρακτήραν της.
    Άρα, μήπως θέλετε κάτι τέτοιον εν Ελλάδι;
    Εκτός βεβαίως καί αν επιθυμείτε την εν Ελλάδι νομιμοποίησιν άλλων περιπτώσεων, όπως της ισλαμικής πολυγαμίας καί της πολυγαμίας των Μορμόνων, επί συγχρόνων εποχών.
    Αλλά τουλάχιστον ας μας το πείτε, χάριν αμέσου θέσεώς του επί δημοψηφίσματος.
    Εάν όμως θεωρούμε την οικογένειαν, ως φορέαν αξιών καί ιδεών, τότε προφανώς καί θα κατανοήσουμε ότι τέτοιες αντιλήψεις όπως οι προαναφερόμενες θεωρούνται ως απαράδεκτες καί άρα δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκής επί του θέματος μία «κηδεμονία» ή ό,τι άλλον παρόμοιον.-

  • 12 Νοεμβρίου 2015, 21:06 | Γρηγόριος Γιάκας μέλος Ν.Σ.Κ.

    Στη διάταξη αυτή θα πρέπει να προστεθεί και το εξής εδάφιο: «Ως προς την υιοθεσία τέκνου κατά τη διάρκεια ισχύος του συμφώνου συμβίωσης, έχει ανάλογη εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 1545 του ΑΚ».
    Οι λόγοι είναι οι εξής :
    Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1545 ΑΚ, δεν επιτρέπεται να υιοθετηθεί το ίδιο πρόσωπο ταυτόχρονα από περισσοτέρους, εκτός αν αυτοί είναι σύζυγοι. Επίσης δεν επιτρέπεται η υιοθεσία προσώπου που είναι ήδη υιοθετημένο από άλλον, όσο διαρκεί η υιοθεσία,εκτός αν πρόκειται για διαδοχική υιοθεσία του ίδιου προσώπου και από το σύζυγο αυτού που υιοθέτησε πρώτος».
    Η διάταξη αυτή του ΑΚ αφορά την υιοθεσία από περισσοτέρους που κατά το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο επιτρέπεται μόνο εφόσον αυτοί είναι σύζυγοι και υποβάλουν από κοινού αίτηση για υιοθεσία (από κοινού υιοθεσία – joint adoption) ή όταν ο ένας σύζυγος υιοθετεί το τέκνο του άλλου συζύγου (διαδοχική υιοθεσία – second parent adoption).
    Η (αναθεωρημένη) Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την υιοθεσία παιδιών, η οποία άνοιξε προς υπογραφή στις 27 Νοεμβρίου 2008, τέθηκε σε ισχύ την 1η Σεπτεμβρίου 2011. Επικυρώθηκε από επτά Κράτη: Δανία, Ισπανία, Κάτω Χώρες, Νορβηγία, Ουκρανία, Ρουμανία και Φινλανδία.
    Στο προοίμιο του εν λόγω κειμένου, αναφέρεται ότι ορισμένες διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την υιοθεσία παιδιών του 1967 αναθεωρήθηκαν, κυρίως διότι ήταν πια ξεπερασμένες και ασύμβατες με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Τα σχετικά χωρία της Σύμβασης του 2008 αναφέρουν τα εξής:
    Άρθρο 4 – Έγκριση της υιοθεσίας
    « 1. Η αρμόδια αρχή δεν εγκρίνει την υιοθεσία παρά μόνον εάν είναι πεπεισμένη ότι η υιοθεσία είναι σύμφωνη με το ανώτερο συμφέρον του παιδιού.
    3.Σε κάθε περίπτωση, η αρμόδια αρχή μεριμνά ιδιαιτέρως προκειμένου η υιοθεσία να προσφέρει στο παιδί μια σταθερή και αρμονική εστία.»
    Άρθρο 7 – Προϋποθέσεις της υιοθεσίας
    « 1. Η νομοθεσία επιτρέπει την υιοθεσία ενός παιδιού:
    α. από δύο πρόσωπα του αντίθετου φύλου
    i. που βρίσκονται σε έγγαμη σχέση μεταξύ τους ή,
    ii. που έχουν συνάψει καταχωρισμένη συμβίωση, εφόσον ο συγκεκριμένος θεσμός υφίσταται
    β. από ένα μόνο πρόσωπο.
    2. Τα Κράτη έχουν τη δυνατότητα να επεκτείνουν το πεδίο ισχύος της παρούσας Σύμβασης στα έγγαμα ομόφυλα ζευγάρια ή στα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει μεταξύ τους καταχωρισμένη συμβίωση. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να επεκτείνουν την ισχύ της παρούσας Σύμβασης στα ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια που ζουν μαζί στο πλαίσιο μας σταθερής σχέσης»
    Άρθρο 11 – Αποτελέσματα της υιοθεσίας
    « 1. Με την υιοθεσία, το παιδί καθίσταται πλήρες μέλος της οικογένειας του υιοθετούντος ή των υιοθετούντων, και έχει, απέναντι σε αυτόν ή αυτούς και στην οικογένειά τους, τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με ένα παιδί του υιοθετούντος ή των υιοθετούντων του οποίου η συγγενική σχέση είναι νομικά εδραιωμένη. Ο υιοθετών ή οι υιοθετούντες αναλαμβάνουν τη γονική ευθύνη έναντι του παιδιού. Η υιοθεσία θέτει τέλος στον υφιστάμενο νομικό δεσμό μεταξύ του παιδιού και του πατέρα, της μητέρας και της οικογένειας απ’ όπου προέρχεται. 2. Ωστόσο, ο σύζυγος, ο καταχωρισμένος σύντροφος ή ο σύντροφος του υιοθετούντος διατηρεί τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του απέναντι στο θετό παιδί εάν είναι δικό του, εκτός εάν απαιτείται διαφορετικά από τη νομοθεσία.
    Η Σύσταση CM/Rec(2010)5 της Επιτροπής Υπουργών, που εγκρίθηκε στις 31 Μαρτίου 2010, προς τα Κράτη μέλη σχετικά με μέτρα για την καταπολέμηση των διακρίσεων που βασίζονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα του φύλου, αφορά ένα ευρύ φάσμα τομέων στους οποίους οι γυναίκες και άνδρες ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και οι διαφυλικοί ενδέχεται να έρθουν αντιμέτωποι με διακρίσεις. Σε ό,τι αφορά το «δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής», η σύσταση αναφέρει τα εξής:
    «23. Εφόσον η εθνική νομοθεσία παρέχει δικαιώματα και υποχρεώσεις στα άγαμα ζευγάρια, τα Κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται την εφαρμογή της χωρίς καμία διάκριση προς τα ζευγάρια του ίδιου φύλου και τα ζευγάρια αντίθετου φύλου, όσον αφορά και τις συνταξιοδοτικές παροχές προς τον επιζώντα ύστερα από τον θάνατο ενός μέλους του ζευγαριού και τα δικαιώματα μισθώσεων.
    24. Εφόσον η εθνική νομοθεσία αναγνωρίζει την καταχωρισμένη συμβίωση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, τα Κράτη μέλη οφείλουν να μεριμνούν προκειμένου το νομικό τους καθεστώς, καθώς και τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους, να είναι ισότιμα με αυτά των ετερόφυλων ζευγαριών σε ανάλογη κατάσταση.
    25. Εφόσον η εθνική νομοθεσία δεν αναγνωρίζει ούτε παραχωρεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις στην καταχωρισμένη συμβίωση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και στα άγαμα ζευγάρια, τα Κράτη μέλη καλούνται να μελετήσουν την πιθανότητα να παρέχονται στα ζευγάρια του ιδίου φύλου χωρίς καμία διάκριση, ούτε και έναντι των ζευγαριών αντίθετου φύλου, τα νομικά ή άλλα μέσα που απαιτούνται προκειμένου να ανταποκρίνονται στα πρακτικά προβλήματα που συνδέονται με την κοινωνική πραγματικότητα στην οποία ζουν.
    (…)
    Με δεδομένο το γεγονός ότι το ανώτερο συμφέρον του παιδιού θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα στις αποφάσεις που αφορούν την υιοθεσία ενός παιδιού, τα Κράτη μέλη των οποίων η εθνική νομοθεσία επιτρέπει σε άγαμα και χωρίς σύντροφο άτομα να υιοθετούν παιδιά, οφείλουν να εγγυώνται την εφαρμογή της άνευ διακρίσεων βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου».
    Πρόσφατη μελέτη του Επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, που επιγράφεται «Η διάκριση με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου στην Ευρώπη» (εκδόσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ιούνιος 2011) περιλαμβάνει τα ακόλουθα χωρία:
    «Τρεις δυνατότητες προσφέρονται στα άτομα LGBT [γυναίκες και άνδρες ομοφυλοφίλους, αμφιφυλοφίλους ή διαφυλικούς] που επιθυμούν να υιοθετήσουν παιδί. Πρώτον, μια ομοφυλόφιλη γυναίκα ή ένας ομοφυλόφιλος άνδρας χωρίς σύντροφο, μπορεί να καταθέσει αίτημα για να γίνει θετός γονέας (υιοθεσία από άτομο χωρίς σύντροφο). Δεύτερη δυνατότητα, ένα άτομο μπορεί να υιοθετήσει τα βιολογικά ή θετά παιδιά του/της συντρόφου του του ιδίου φύλου, χωρίς ο πρώτος γονέας να εκπέσει από τα νόμιμα δικαιώματά του. Η διαδικασία αυτή, που ονομάζεται «υιοθεσία από τον δεύτερο γονέα», δίνει στο παιδί δύο νόμιμους εκπροσώπους. Η υιοθεσία από τον δεύτερο γονέα προστατεύει επίσης τους γονείς, καθώς προσφέρει και στους δύο το καθεστώς του αναγνωρισμένου από τον νόμο γονέα. Σε περίπτωση μη υιοθεσίας από τον δεύτερο γονέα, το παιδί και ο μη βιολογικός γονέας στερούνται ορισμένα δικαιώματα εάν ο βιολογικός γονέας πεθάνει ή σε περίπτωση διαζυγίου, διάστασης ή άλλων συνθηκών οι οποίες να εμποδίζουν τον γονέα να ασκήσει τις γονικές του ευθύνες. Το παιδί επίσης, σε αυτή την περίπτωση, δεν έχει το δικαίωμα να κληρονομήσει τον μη βιολογικό γονέα. Εξάλλου, σε πρακτικό επίπεδο, το δικαίωμα της γονικής άδειας αποκλείεται σε περίπτωση μη υιοθεσίας από τον δεύτερο γονέα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει οικονομική ζημία στις οικογένειες LGBT. Η τρίτη δυνατή διαδικασία, είναι η από κοινού υιοθεσία ενός παιδιού από ζευγάρι του ιδίου φύλου.
    Στην απόφαση του ΕΔΔΑ X and others κατά Αυστρίας (Προσφυγή no 19010/07)
    της 19ης Φεβρουαρίου 2013, η Αυστρία καταδικάστηκε από το ΕΔΔΑ διότι η απαγόρευση στη νομοθεσία της της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, ενώ η υιοθεσία επιτρεπόταν στα ετερόφυλα, συνιστούσε παράνομη διάκριση κατά το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 14 και 8 της ΕΣΔΑ και η χώρα αυτή αναγκάστηκε να τροποποιήσει τη νομοθεσία της για την άρση της διάκρισης.
    Συμπερασματικά, η εισαγωγή στη διάταξη του άρθρου 14 «Τροποποίηση των διατάξεων του Αστικού Κώδικα» της φράσης «H διάταξη του άρθρου 1545 του ΑΚ εφαρμόζεται ανάλογα και ως προς τα άτομα που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης»θα επιλύσει τυχόν αμφισβητήσεις ως προς το αν στην έννοια του όρου «σύζυγοι» υπάγονται και τα άτομα που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, θα επεκτείνει το δικαίωμα υιοθεσίας και στα ζευγάρια (ομόφυλα ή ετερόφυλα) που επιθυμούν να υιοθετήσουν, θα επιλύσει τα προβλήματα που ήδη παρουσιάζονται στα ζευγάρια που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης (βλ. παραπάνω «σε περίπτωση μη υιοθεσίας από τον δεύτερο γονέα, το παιδί και ο μη βιολογικός γονέας στερούνται ορισμένα δικαιώματα εάν ο βιολογικός γονέας πεθάνει ή σε περίπτωση διαζυγίου, διάστασης ή άλλων συνθηκών οι οποίες να εμποδίζουν τον γονέα να ασκήσει τις γονικές του ευθύνες. Το παιδί επίσης, σε αυτή την περίπτωση, δεν έχει το δικαίωμα να κληρονομήσει τον μη βιολογικό γονέα κλπ.), θα είναι σύμφωνη τόσο με τη νομολογία του ΕΔΔΑ (Χ and others vs Austria), με την Σύσταση CM/Rec(2010)5 της Επιτροπής Υπουργών, που εγκρίθηκε στις 31 Μαρτίου 2010 αλλά και την (αναθεωρημένη) Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την υιοθεσία παιδιών, η οποία άνοιξε προς υπογραφή στις 27 Νοεμβρίου 2008 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Σεπτεμβρίου 2011.

  • 12 Νοεμβρίου 2015, 15:05 | Ιουδίθ

    Η γονική μέριμνα θα πρέπει να αφορά και τα ομόφυλα ζευγάρια, κυρίως όταν ο ένας από τους δύο είναι ο βιολογικός γονιός. Να υπάρχει η δυνατότητα τεκνοθεσίας από τον δεύτερο γονέα που έχει συνάψει σύμφωνο. Έτσι ώστε τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες να είναι νομικά αναγνωρισμένα και καλυμμένα, καθώς και οι γονείς που τα μεγαλώνουν.

  • 12 Νοεμβρίου 2015, 01:49 | Γραμμενίδης Κωνσταντίνος

    Θεωρώ ότι με το παρόν νομοσχέδιο μένουν ακάλυπτες πολλές οικογένειες ομοφύλων που μεγαλώνουν παιδιά στη σημερινή εποχή. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν να επιτραπεί η υιοθεσία παιδιού που έχει για γονέα ένα από τα άτομα που συνήψαν σύμφωνο συμβίωσης, από το άλλο άτομο που συνήψε το σύμφωνο. Φανταστείτε σε τι θέση θα έρθει ένα παιδί που χάνει τον ένα από τους δύο γονείς του και ο δεύτερος άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη στιγμή το παιδί θεωρούσε γονέα του να μην έχει για το κράτος καμία σχέση με το παιδί. Είναι ένας φόβος που αντιμετωπίζουν ήδη αρκετές οικογένειες στη χώρα.

  • 11 Νοεμβρίου 2015, 17:24 | Ανδριανος Παππας

    Σε αυτό το άρθρο, πολύ καλώς και ορθώς γίνεται αναφορά σε «γονείς» και όχι σε «πατέρα» και «μητέρα», όπως γίνεται στο άρθρο 9.

  • 11 Νοεμβρίου 2015, 17:57 | Πάνος Νικολόπουλος

    Η φράση «ανήκει στους δύο γονείς» πρέπει να αντικατασταθεί από τη φράση «ανήκει στον πατέρα και τη μητέρα» για να είναι σαφές ότι αφορά μόνο ετερόφυλους συντρόφους.

  • 11 Νοεμβρίου 2015, 02:16 | Anastasios

    Τι θα γίνει στην περίπτωση σύμβιων λεσβιών που κυοφορούν αγνώστου πατρός;
    («ΡΜ»:) Ο Νόμος είναι σχετικός, δεν είναι Μαθηματικά, για αυτό το κάθε Κράτος έχει τους δικούς του νόμους. Εδώ διεκδικείται να γίνει νόμιμο κάτι που είναι νομικά μη αποδεκτό (προς το παρόν). Με την ίδια λογική αύριο θα διεκδικήσει κάποιος την «συμβίωση» με ανήλικο διότι έτσι γίνεται και στην χώρα καταγωγής του, επειδή έτσι λέει η θρησκεία του ή γιατί έτσι γεννήθηκε και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
    Να είμαστε λοιπόν πάρα πολύ προσεκτικοί διότι το συγκεκριμένο θέμα θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου με εντελώς απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή μας.

  • 11 Νοεμβρίου 2015, 00:06 | Παναγιώτα Κ.

    Κύριοι διαχειριστές, θα το ξαναγράψω όπως και άλλοι πριν από μένα, σχόλια που καταφέρονται με μίσος και κατάπτυστες εκφράσεις κατά των ομοφυλόφιλων, της αξιοπρέπειάς τους και των οικογενειών τους, ΔΕΝ θα έπρεπε να παίρνουν έγκριση. Παραβιάζουν τον 4ο όρο συμμετοχής και τον 6ο.

    Προς PM
    Τα σχόλιά του εννοείς. Έχει κάνει το ίδιο ακριβώς σχόλιο σε κάμποσες ενότητες.

  • 10 Νοεμβρίου 2015, 21:58 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΤΖΗΤΡΥΦΩΝ

    Να αντικατασταθεί η φράση “γονική μέριμνα” με τη λέξη “μέριμνα τέκνου” ή «κηδεμονία τέκνου».
    Με αυτό τον τρόπο δηλώνεται η σχέση μεταξύ του τέκνου που γεννιέται εντός του συμφώνου συμβίωσης και του μέρους του συμφώνου συμβίωσης, το οποίο δεν έτεκε το τέκνο.
    Να αντικατασταθεί η λέξη “γονείς”, με τη λέξη “μέρη του συμφώνου συμβίωσης” ή «κηδεμόνες». Με αυτό τον τρόπο δηλώνεται η σχέση μεταξύ του τέκνου που γεννιέται εντός του συμφώνου συμβίωσης και του μέρους του συμφώνου συμβίωσης, το οποίο δεν έτεκε το τέκνο.

  • 10 Νοεμβρίου 2015, 21:37 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΤΖΗΤΡΥΦΩΝ

    1. Η γονική μέριμνα του τέκνου που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης ή μέσα σε τριακόσιες ημέρες από τη λύση ή την ακύρωση του συμφώνου, ανήκει στους δύο γονείς και ασκείται από κοινού. Οι διατάξεις του ΑΚ για τη γονική μέριμνα των τέκνων που κατάγονται από γάμο εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση αυτή.
    2. Αν το σύμφωνο συμβίωσης λυθεί ή ακυρωθεί, για την άσκηση της γονικής μέριμνας εφαρμόζεται αναλόγως το άρθρο 1513 ΑΚ.

  • 10 Νοεμβρίου 2015, 16:33 | Ειρήνη Πετροπούλου

    Έτσι όπως είναι διατυπωμένο το άρθρο, η από κοινού ασκούμενη γονική μέριμνα αφορά το παιδί που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης. Ωστόσο, δεν προβλέπεται τίποτα για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου που ήδη έχουν αποκτήσει παιδί και εκλαμβάνονται ως μονογονεϊκές οικογένειες με τον μη-βιολογικό γονέα να μην υπάρχει από νομικής πλευράς. Θεωρούμε απαραίτητη μια διαφορετική διατύπωση ώστε να είναι εφικτό ο ένας γονέας να παιδοθετήσει (υιοθετήσει κατά την ευρεία ορολογία) το παιδί του άλλου, το λεγόμενο step adoption.

  • 10 Νοεμβρίου 2015, 12:33 | PM

    Είναι άμεσα ανάγκη να προχωρήσει το νομοσχέδιο για να δωθεί ένα μήνυμα σε άτομα όπως ο Ραφαήλ. Το κράτος πρέπει να προχωρήσει και σε μια καμπάνια ενημέρωσης γιατί δεν είναι δυνατόν ο κάθε Ραφαήλ να μην μπορεί να διαχωρίσει τον σεξουαλικό προσανατολισμό από εγκληματικές πράξεις. Σύμφωνα με τους όρους συμμετοχής θα πρέπει να διαγραφεί το σχόλιό του (όρος 6).

  • 9 Νοεμβρίου 2015, 21:23 | Hλιάνα Ανθιου

    Η ερώτηση μου είναι η εξής: Καταλαβαίνω ότι όσον αφορά την υιοθεσία από κοινού (joint adoption) η συζήτηση θα μεταφερθεί στο μέλλον. Όμως δεν θα έπρεπε άμεσα να ενεργοποιηθεί η υιοθεσία των παιδιών που έχει ήδη ο ένας σύντροφος από τον άλλον? Το λεγόμενο δηλαδή step adoption? Αφού το παιδί θα μεγαλώνει με το ζευγάρι ούτως ή άλλως δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού να έχει 2 γονείς στα πλαίσια του συμφώνου συμβίωσης ώστε σε περίπτωση που ο γονέας που έχει το παιδί πεθάνει, το παιδί να έχει τον άλλον και να μην μείνει ορφανό?

  • 9 Νοεμβρίου 2015, 18:58 | Μαρία Αναστασία Κατσιμήγκου

    ζητάμε να λυθεί το θέμα των οικογενειών άμεσα και στο σημείο της γονικής μέριμνας να υπάρχει διατύπωση για τις οικογένειες που ήδη υπάρχουν

  • 9 Νοεμβρίου 2015, 15:15 | Άννα

    Η γονική μέριμνα θα πρέπει να επεκτείνεται και στα ομόφυλα ζευγάρια και να αναγνωρίζονται νομικά ως κηδεμόνες των παιδιών και οι δύο γονείς.

Σχόλια