Στις προσωπικές σχέσεις των μερών του συμφώνου μεταξύ τους εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο, εφόσον δεν υπάρχει διαφορετική ειδική ρύθμιση στον παρόντα ή άλλο νόμο.
2. Στις μη προσωπικές σχέσεις των μερών μεταξύ τους εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο, εκτός αν τα μέρη τις ρυθμίσουν διαφορετικά κατά τη σύναψη του συμφώνου με βάση τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης. Τα μέρη δεν μπορούν να παραιτηθούν από την αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα πριν από τη γέννησή της.
ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.
Ο θεσμός της οικογένειας είναι κάτι πολύ υψηλό και ιερό για να ξεκινά με ένα συμβόλαιο, με δύο υπογραφές (με απώτερο σκοπό να λύεται πολύ εύκολα; – ικανοποίηση δηλαδή του «ΕΓΩ»;μία κοινωνία όπου θα ικανοποιώ μόνο τις επιθυμίες μου χωρίς να έχω υποχρεώσεις σταθερές και μόνιμες και χωρίς να υπολογίζω τις συνέπειες των πράξεών μου;).
Ο όρος «οικογένεια» δεν μπορεί να ισχύσει για άτομα του ιδίου φύλου. Ισότητα και ισονομία δε σημαίνει ισοπέδωση και απαξίωση του ανθρώπου.
Παρακαλούμε πολύ να αποσυρθεί το νομοσχέδιο.
Ως Ελληνας πολίτης και χριστιανός ορθόδοξος διαφωνώ με το σύμφωνο συμβίωσης και μάλιστα για τα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια.Ο καθένας μπορεί να λειτουργεί όπως επιθυμεί στην ιδιωτική του ζωή, δεν μπορεί όμως το ελληνικό κράτος να νομιμοποιεί κάτι που είναι παρα φύσιν.Νομίζω ότι εαν προχωρήσει θα σκάψετε λάκους για τις επόμενες γενιες.
Διαφωνώ. Αποτελεί νομιμοποίηση της στρεβλωμένης ρότας μας: η τελεολογία του καθ΄ ομοίωση και ο εν δυνάμει αγιαστικός, γόνιμος και ατερμόνως προοδευτικός ερωτικός σχετισμός προς τον Θεό και τον άνθρωπο μας, αντικαθίσταται από την παραφύση, πρόσκαιρη και άγονη σχέση.
Οι ΦΙΛΟΙ μας έχουν φροντίζουν να διαβρώνουν κάθε ιερό όσιο που χαρακτηρίζει τους Έλληνες ως έθνος και λαό. Πατρίδα, Θρησκεία Γλώσσα Οικογένεια. Προχωρούν σιγά σιγά και ύπουλα προς τη θεμελίωση ενός νέου τρόπου ζωής που ξεφεύγει από τη δίκη μας ΠΑΡΑΔΟΣΗ και τους νόμους. μας αλλοιώνουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε απορροφημένοι στις μέριμνες και στην ύλη. Το αποτέλεσμα ήδη φαίνεται με τιμήν φθορά της οικογένειας και τους νέους να σέρνονται χωρίς ελπίδα, ιδανικά και όρεξη να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Στο χέρι μας είναι να ΜΗΝ δεχτούμε αυτές τις αλλαγές που προωθούνται με γοργό ρυθμό ενάντια στην σωματική και ψυχική μας υγεία. ΟΧΙ στην αλλαγή της δομής της οικογένειας και τους νόμους που τη προστατεύουν. Γιατί θέλετε να αποτελειώσετε και να αποδομήσετε ότι έχει μείνει ακόμη όρθιο?
Σαν ορδοδοξη χριστιανή εύχομαι ο Θεός να διορθώσει κάθε λάθος μας με τον τροπο που Εκείνος γνωρίζει καλλίτερα και όχι ΕΣΕΙΣ οι κυβερνήσεις.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ
Διευκρίνιση σε προηγούμενο σημερινό σχόλιό μου:
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΤΕΣ υποστηρικτές του Σχεδίου Νόμου, η άρνησή μου στην αποδοχή του αιτήματός σας να αλλαχθεί ή λέξη «Πατρότητα» με τη λέξη «Γοενεïκότητα» δεν σημαίνει ότι αρνούμαι το δικαίωμά σας να ζητάτε κάτι τέτοιο επικαλούμενοι τα «ανθρώπινα δικαιώματα», χωρίς όμως να αναγνωρίζετε ότι στην ανθρώπινη κοινωνία υπάρχουν και «υποχρεώσεις. Δεν μπορώ να αποδεχθώ ως ορθό αυτό το αίτημά σας, γιατί τότε θα δεχόμουνα ότι και η ανθρώπινη κοινωνία δεν διαφέρει σε τίποτα με την κοινωνία των Ζώων στην οποία δεν υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν δέχομαι τον υποβιβασμό της ανθρώπινης «λογικής» στη λογική των «ζώων».
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΖΕΙ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΚΑΙ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΙΣΟΤΗΤΑΣ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑΘΗΚΕ ΟΡΘΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ. ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΤΕΣ υποστηρικτές του Σχεδίου Νόμου. Διαβάζοντας τα επιχειρήματά σας που προβάλλετε για να υποστηρίξετε τη θέση σας, βλέπω να καταλήγετε στο ότι πρέπει να καταργήσουμε από το λεξιλόγιό μας την λέξη «ΠΑΤΕΡΑΣ» γιατί αυτή η δεν στέκει χωρίς να υπονοείται η λέξη «ΜΗΤΕΡΑ» και κατ΄ επέκταση η λέξη «ΤΕΚΝΟ» ή «ΠΑΙΔΙ» Να υπάρχει μόνο η λέξη «ΓΟΝΙΟΣ».
Αυτό δεν σημαίνει όταν ζητάτε να αλλαχθεί ή λέξη «ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ» με τη λέξη «ΓΟΝΕÏΚΟΤΗΤΑ»; Μια τέτοια θέση τη συναντάμε στην αρχαία ελληνική – και όχι μόνο- θεογονία, όπου π.χ ο Δίας γεννά την Αθηνά. Αυτό που πίστευαν «οι αρχαίοι ημών πρόγονοι», εσείς, επικαλούμενοι την «προοδευτική» Ευρώπη ως και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» (υποχρεώσεις μάλλον για σας δεν υπάρχουν έναντι των συνανθρώπων), ΘΕΛΕΤΕ, ως συντεταγμένη Πολιτεία, ΝΑ ΤΟ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ.
Αληθινά δυσκολεύομαι στο πώς να χαρακτηρίσω μια ενδεχόμενη αποδοχή του αιτήματός σας από τον κ. Υπουργό και την αντίστοιχη πρότασή του προς αποδοχή του από τη Βουλή των Ελλήνων.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης πρέπει να είναι όχι μόνο κατά το γράμμα, αλλά κυρίως κατά το πνεύμα των αποφάσεων του ΕΔΑΔ και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Να μην έχει ασάφειες και αρχίσει ένας νέος κυκεώνας προσφυγών στα Ελληνικά και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Στα νοσοκομεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, να παρέχει ιδιότητα εγγυτέρου συγγενούς. Διότι το κοινωνικό περιβάλλον συχνά θα είναι εχθρικό. Διαφαίνεται ήδη μια επιρρέπεια σε πολλούς να μη δείχνουν τον προσήκοντα σεβασμό στους ΛΟΑΤ συμπολίτες τους.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης πρέπει να είναι όχι μόνο κατά το γράμμα, αλλά κυρίως κατά το πνεύμα των αποφάσεων του ΕΔΑΔ και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Να μην έχει ασάφειες και αρχίσει ένας νέος κυκεώνας προσφυγών στα Ελληνικά και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Στα νοσοκομεία, στις δημόσιες υπηρεσίες, να παρέχει ιδιότητα εγγυτέρου συγγενούς. Διότι το κοινωνικό περιβάλλον συχνά θα είναι εχθρικό. Διαφαίνεται ήδη μια επιρρέπεια σε πολλούς να μη δείχνουν τον προσήκοντα σεβασμό στους ΛΟΑΤ συμπολίτες τους.
Ως Ελληνίδα πολίτης και χριστιανή ορθόδοξη διαφωνώ με το σύμφωνο συμβίωσης ειδικά όταν επεκτείνεται και στα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια.Ο καθένας μπορεί να λειτουργεί όπως επιθυμεί στην ιδιωτική του ζωή, δεν μπορεί όμως το ελληνικό κράτος να νομιμοποιεί κάθε τι που κατα τη γνώμη των περισσοτέρων δεν είναι φυσιολογικό.
ΟΧΙ
Διαφωνώ κατηγορηματικά με το νομοσχέδιο διότι δημιουργήθηκε για να διευκολυνθούν οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι αλλιώς δεν θα μπορούσαν να βρεθούν σε καθεστώς γάμου.
Γάμος όμως δεν νοείται μεταξύ ατόμων ιδίου φύλλου, διότι δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και φυσικά δεν πρέπει να επιτραπεί η υιοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια. Ο Δημιουργός μας φρόντισε να μας δείξει τον σωστό τρόπο δημιουργίας οικογένειας και κάθε προσπάθεια αλλαγής αυτού του τρόπου είναι παρά φύσιν και προσβλητική.
Για όσους ετερόφυλους λοιπόν δεν θέλουν τον θρησκευτικό γάμο, μπορούν να έχουν πολιτικό, χωρίς να χρειαζόμαστε αυτό το νομοσχέδιο – Δούρειο Ίππο της δομής της κοινωνίας μας !
Θετικό ότι για τις σχέσεις των μερών εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο, αλλά το σύμφωνο δεν είναι γάμος. ΝΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ γιατί ακόμα κι αν δεν είναι γάμος μπορεί να λειτουργήσει παιδευτικά.
ΟΧΙ
ΟΧΙ στο σύμφωνο συμβίωσης!!!!! Δυστυχώς για εσάς ΔΕΝ είναι μόνο νομικό το θέμα άλλα και Πνευματικό,…!!!
ΝΑΙ στο ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ.
Δεν έχει καμία σχέση το μυστήριο του ορθόδοξου γάμου με την απλή συμβίωση δύο ανθρώπων και μάλιστα του ίδιου φύλου. Γιατί κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν να δεχθούμε μη φυσιολογικές καταστάσεις;
Πρέπει επιτέλους να περάσει!
Για το περιεχομενο πολυ συγκεκριμενων διαταξεων δε μπορω να εκφερω αποψη καθως δεν ειμαι νομικος για να γνωριζω καθε πιθανη ερμηνεια καθε λεξης που περιλαμβανεται εντος του Ν/Σ.
Όμως επι της αρχης πρεπει να περασει και η Κυβερνηση να μην κανει πισω. Ειναι θεμα δημοκρατιας και δικαιωματων. Ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιωματα δεν ειναι a la carte. Αφορα κυριως τις μειοψηφιες που ειναι πιο ευαλωτες απο πιθανες καταστραγησεις λογω συσχετισμου δυναμεων. Όμως ζούμε στον 21ο αιώνα και σε ενα κοινωνικό κράτος δικαίου και οχι στη ζούγκλα.
Οι πολλες αντιδρασεις που υπάρχουν αποδεικνύουν οτι η Ελλάδα χρειάζεται μεγάλα κι αποφασιστικά βήματα για να γίνει ενα σύγχρονο φιλελεύθερο αστικό κράτος.
Το συγκεκριμένο είναι ένα απο τα πρωτα βήματα, θα τολμησουμε;
Σε ένα γάμο υπάρχει πάντα ένας άντρας και μια γυναίκα που ο Θεός τους ευλογεί στην κοινή τους πορεία, (ή ο δήμαρχος τους νομιμοποιεί μέσω του πολιτικού γάμου που επίσης είναι μια παρωδία της φύσης του γάμου)
Δεν μπορείς λοιπόν να λες πως οι σχέσεις 2 ανθρώπων που συνδέονται με μια συμβολαιογραφική πράξη, διέπονται από τις ίδιες διατάξεις με αυτές που αφορούν τον γάμο. Κακώς γίνεται αυτή η αντιστοίχιση. Αν θέλουν 2 άνθρωποι διαφορετικού φύλου να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους έγγαμους, τι πιο απλό από το να παντρευτούν. Δεν καταλαβαίνω γιατί σε αυτή τη περίπτωση χρειάζεται σύμφωνο διαβίωσης
Επιχειρείται νομοθετικώς να υποβιβαστεί η ανθρώπινη φύση, η αξιοπρέπεια του ατόμου και ο υψηλός θεσμός της οικογένειας.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ
ΤΑΣΟΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΔΕ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΑΝΤΙΘΕΑ ΚΑΙ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ
Τάσσομαι κατά του συμφώνου συμβιώσεως και ειδικά όσον αφορά τα ομόφυλα ζεύγη.
Όσον αφορά τα κληρονομικά δικαιώματα των ανύπαντρών ή ομόφυλων ζευγών αυτά μπορούν να τακτοποιηθούν μέσω της διαδικασίας διαθήκης.
Στο παρόν άρθρο (άρθρο 5) προσδιορίζονται οι μεταξύ των σχέσεις δύο ομοφύλων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης και λέει ότι για αυτές «εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο».
Μα στην περίπτωση «γάμου» έχουμε «τον σύζυγο» και «την σύζυγο». Εδώ ποια ή ποιός θα παίζει το ρόλο «του συζύγου»και ποιός ή ποια θα παίζει το ρόλο «της συζύγου» για να έχουμε ανάλογη εφαρμογή ; Μήπως τελικά θέλουμε να καταργήσουμε από τη γλώσσα μας τη λέξη «σύζυγος» γιατί αυτό θέλει μία μικρή μειοψηφία πολιτών να επιβάλλει στην πλειοψηφία μέσω της Πολιτείας αγνοώντας Σύνταγμα, παραδόσεις και πολιτισμό μας;
Διάβασα το Σχέδιο του Νόμου και αντιπαραβάλλοντας αυτό με το κείμενο του Νόμου 3719/2008 (ΦΕΚ 241/Α’/26.11.2008) παρατήρησα ότι το περιεχόμενο αυτού σε ποσοστό 90 τοις εκατό περιέχεται στο κείμενο του ισχύοντα νόμου.
Διερωτήθηκα για ποιο λόγο αυτή η επανάληψη. Είναι τροποποίηση και συμπλήρωση του νόμου 3719/2008;
Αν η απάντηση είναι «Ναι», τότε γιατί δεν γινόταν μία τροποποίησή του για την οποία θα αρκούσε ένα μόνο άρθρο με λίγες λέξεις που θα αναφέρονταν σε ρυθμίσεις που θα ίσχυαν προκειμένου περί συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων;
Αν η απάντηση είναι «Όχι», τότε γιατί γίνονται :
Α. Αναφορές
α) σε «οικογένεια»,
β) σε διατάξεις του ισχύουν σε «γάμο»,
γ) σε «σχέσεις των συζύγων από το γάμο»,
δ)για διατροφή μετά τη λύση του συμφώνου
ε) ότι «εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τη διατροφή μετά το διαζύγιο»,
Β. Επαναλήψεις ή Ασάφειες ή ενδεχόμενες σκοπιμότητες
α) Στο άρθρο 5 προσδιορίζονται οι μεταξύ των σχέσεις δύο ομοφύλων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης και λέει ότι για αυτές «εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για τις σχέσεις των συζύγων από το γάμο». Μα στην περίπτωση «γάμου» έχουμε «τον σύζυγο» και «την σύζυγο». Εδώ ποια ή ποιός θα παίζει το ρόλο «του συζύγου»και ποιός ή ποια θα παίζει το ρόλο «της συζύγου» ια να έχουμε ανάλογη εφαρμογή ; Μήπως τελικά θέλουμε να καταργήσουμε από τη γλώσσα μας τη λέξη «σύζυγος» γιατί αυτό θέλει μία μικρή μειοψηφία πολιτών να επιβάλλει στην πλειοψηφία μέσω της Πολιτείας αγνοώντας Σύνταγμα, παραδόσεις και πολιτισμό;
β) γιατί επικαλείται – άρθρο 8 – την αναλογική εφαρμογή διατάξεων του Αστικού Κώδικα «που αφορούν τους συζύγους» (εκεί έχουμε κληρονομικό δικαίωμα μεταξύ παντρεμένων διαφορετικού φύλου. Σε ομόφυλα ζευγάρια δεν έχουμε διαφορετικότητα φύλου. Ποιά κληρονομεί ποιά από τις δύο και ποιός κληρονομεί ποιόν από τους δύο;) ,
γ) γιατί επαναλαμβάνει στο άρθρο 9 το περιεχόμενο του ταυτάριθμου άρθρου του νόμου 3719/2008 που αναφέρεται στο «τεκμήριο πατρότητας» ;(Το περιεχόμενό του αναφέρεται σαφώς σε σύμφωνο συμβίωσης δύο προσώπων διαφορετικού φύλου. Γατί μπαίνει στο σχέδιο νόμου);
δ) το ίδιο παρατηρούμε και στο άρθρο 11 όπου επαναλαμβάνεται το περιεχόμενο του άρθρου 10 του νόμου 3719/2008 το οποίο αναφέρεται στη «γονική μέριμνα». Μια και τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν να γεννήσουν παιδιά, άρα δεν μπορεί να γίνουν«γονείς», για ποιά παιδιά αναφέρεται η υποχρέωση της άσκησης γονικής από κοινού μέριμνας; Μήπως εμμέσως δίνει δυνατότητα υιοθεσίας ή έχει ως σκοπό σε κάποιο μεγάλο νομοσχέδιο να περάσει ως τροποποίηση με 2-3 λέξεις; Ή μήπως απώτερο σκοπό έχει με μία συμβολαιογραφική πράξη ένας /μία από αναφερόμενους στο σύμφωνο συμβίωσης να ονομάζεται «πατέρας» και ο άλλος «μητέρα» ας είναι και άνδρας για να υπάρξει ο όρος «γονείς»;
ε) Αν δύο γυναίκες που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, η μία εξ αυτών, μετά την έξοδό της το βράδυ που πήγε κάπου και «τα έτσουξε» λίγο παραπάνω και μετά συνευρέθηκε με έναν άγνωστο σ’αυτή άνδρα με αποτέλεσμα αργότερα να γεννήσει ένα παιδί, η δε άλλη γυναίκα του συμφώνου δεν έχει καμία διάθεση να καταγγείλει το σύμφωνο, τότε τί γίνεται με το παιδί που θα γεννηθεί; Ποιός είναι ο «πατέρας», ποιος έχει τη γονική μέριμνα κ.λπ. Θα έχουμε «παιδιά’ μόνο με «γονείς» και όχι με «πατέρα» και» μητέρα»; Και αν ο φυσικός πατέρας αναγνωρίσει ταυτό το παιδί, χωρίς η άλλη του συμφώνου να έχει αντίρρηση, τότε τι θα έχουμε; Ποιά είναι η «οικογένεια» του παιδιού; Δύο «μαμάδες» και ένας πατέρας; Και αν γεννήσει και δεύτερο, τότε μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο.
ε) Με όσα αναγράφονται στο άρθρο 14 του σχεδίου νόμου (Τροποποίηση διατάξεων του Αστικού Κώδικα) διαφαίνεται ότι αργότερα το σύμφωνο συμβίωσης θα μετεξελιχθεί σε «γάμο» μια και σ’ αυτό γίνεται αναφορά σε ετερόφυλα ζευγάρια, αλλιώς δεν εξηγείται η παράθεσή του ια τα ομόφυλα ζευγάρια που αναφέρεται το σχέδιο νόμου.
Παραγνωρίζοντας ότι
α) Τα περισσότερα προβλήματα, τη νομοθετική λύση των οποίων θέλουν οι ενδιαφερόμενοι ομόφυλοι, θα μπορούσαν να ρυθμιστούν με την υπογραφή ενός συμφώνου συγκατοίκησης με τον/ τον ή την/την σύντροφο.
β) Αγνοείται το σχετικό άρθρο(16(3) της Παγκόσμιας Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπου αναφέρεται: «Η οικογένεια είναι η φυσική και θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και χρειάζεται να προστατεύεται από την κοινωνία και το κράτος»
γ) Δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός του κυρίου Υπουργού ότι με αυτό το σχέδιο νόμου επιδιώκεται «ισορροπία μεταξύ της ιδιωτικής αυτονομίας και της ανάγκης προστασίας των οικογενειακών σχέσεων, με βάση τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης. Πρόκειται μεν για μια σύμβαση, δημιουργούνται ωστόσο οικογενειακές σχέσεις μεταξύ αυτών που την συνάπτουν». Επίσης με αυτό δεν εξασφαλίζεται «η απόλαυση της οικογενειακής ζωής», μια και σε συμβίωση δύο ομοφύλων δεν έχουμε «οικογένεια». Έχουμε τη συνύπαρξη δύο ατόμων του ιδίου φίλου η οποία δημιουργείται κυρίως για την ικανοποίηση σεξουαλικών αναγκών. Δεν νομίζω ότι θα βρεθούν 2 γυναίκες ή άνδρες ηλικίας πάνω των 50-55 ετών που στο μέλλον θα κάνουν σύμφωνο συμβίωσης. Ατοί οι άνθρωποι τις όποιες υποχρεώσεις της μιας ή της άλλης προς την άλλη, ή του ενός προς τον άλλο, τις ρυθμίζουν μόνες/νοι κάλλιστα χωρίς να χρειάζεται κάποιο «σύμφωνο» ή επισημοποίηση της συμβίωσής τους.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η πλειονότητα των ομοφύλων που θα συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης, όταν θα φθάσουν σε μία ηλικία που δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις μεταξύ των ηδονιστικές απολαύσεις, θα προβαίνουν σε λύση του συμβολαίου συμβίωσης των.
Αυτό το σχέδιο, όπως έχει γραφεί, ή είναι αποτέλεσμα προχειρότητας, ή έχει σκοπιμότητα να επιτύχει την ψήφισή του από όλους εκείνους τους βουλευτές που υπάρχουν σήμερα και οι οποίο ήσαν και βουλευτές το 2008 και είχαν ψηφίσει το νόμο 3719/2008. Αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τις επαναλήψεις που προανέφερα.
«DON’ T WORRY, BE HAPPY ….» !
Ως γνωστόν, από την 9η Νοεμ. 2015 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο με το οποίο επεκτείνεται και στους ομόφυλους το περίφημο «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης». Σημειώνω ότι αντίστοιχο σχέδιο είχε αναρτηθεί σε δημόσια διαβούλευση και την περασμένη άνοιξη, πλην ουδέποτε έφθασε εκείνο στη Βουλή, λόγω των τότε πολιτικών εξελίξεων…. Τώρα, βλέπετε, οι ενδότερες δικές μας (αλλά και οι ευρω-ενωσιακές ! ) εξελίξεις βαίνουν «ομαλότερα» ! Οπότε ο χρόνος «είναι» πολύ κατάλληλος ! Άς δούμε :
Ψαλιδίζονται ευρωπαϊστί οι δυνατότητες διατήρησης της πρώτης κατοικίας των οφειλετών, οι επικουρικές συντάξεις βαίνουν πρός κατάργηση και οι κύριες πρός χαρτζηλικοποίηση, οι νέοι συρρέουν κατά χιλιάδες στις υπηρεσίες έκδοσης διαβατηρίων για μετανάστευση στη …Γερμανία, τα «κάπιταλ κοντρόλς» έχουν οδηγήσει σε μαρασμό την επιχειρηματική ιδίως δραστηριότητα, κάθε μέρα αποβιβάζονται στον Πειραιά και δι’ αυτού στην ενδοξότατη πλατεία της εγγλέζας Βικτωρίας χιλιάδες ασιάτες, αφρικανοί και μεσανατολίτες πρόσφυγες, τα νησιά του Αιγαίου στενάζουν από την «ομαλή» κοινωνική κατάσταση των δρόμων, των πλατειών, των γηπέδων, των νοσοκομείων, μέχρι και των …νεκροταφείων τους. Τι «ομαλότερο» περιβάλλον θα θέλατε, για να δεχθείτε και την αναγνώριση της νομιμότητας συμφώνων συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών ; Φαίνεται ότι κάποιοι μεταφράζουν ως «ομαλότερες συνθήκες» τη διεθνή φήμη ότι πλέον πη ……μαστε – ευχαρίστως και ασυστόλως ! – και πλακώσανε πανευτυχείς πατείς με πατώ σε !
Το ρίχνω άρα γε στην «παλαβή», αναγνώστες μου ; Και όμως, μιλάω σοβαρά ! Απανταχού της Γής υπάρχουν ισχυρότατες νομοθετικές διατάξεις που επιτρέπουν την τήρηση κοινών λογαριασμών μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, την εικονική μεταβίβαση ακινήτων (στην πραγματικότητα δωρεών ) μεταξύ αυτών, τον ορισμό συμπαραστάτη ή κηδεμόνα όποιου προσώπου καθένας θέλει, όμαιμου ή εξ αγχιστείας συγγενούς ή απλά και μόνο φίλου ή φίλης, εραστού ή ερωμένης. Τι έτερο θέλει, διερωτώμαι, ένας «ερωτευμένος» για να καταστήσει κοινωνό της ζωής του και τον εραστή ή την ερωμένη του ; Ας πούμε, βέβαια, ότι απομένει να τον καλύψει και ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά : Εάν, υπό το κράτος ακριβώς των σημερινών εξελίξεων, οδηγούνται ολόκληρες οικογένειες στην αποκοτιά να συνάπτουν ιδιωτικά ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά συμβόλαια με Τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες (ομιλώ εξ επαγγελματικής γνώσεως, άλλωστε το Δημόσιο σήμερα είτε έχει βαρέσει πτώχευση είτε με βάση τις ευρωλιγούρικες ιδεοληψίες θέλει να πάψει να εγγυάται τις δημόσιες ασφαλιστικές παροχές,) γιατί άρα γε δύο συναινούντα ομοφυλόφιλα άτομα θέλουν, ντέ και καλά, να τους αναγνωρίσει «δικαιώματα» συνταξιοδοτικά και άλλων ασφαλιστικών παροχών το ….Δημόσιο Σύστημα ; Γιατί δεν αναθέτουν τη συγκρότηση ενός κοινού ασφαλιστικού προγράμματος σε ένα ιδιωτικό φορέα ; Ποιός τους το απαγορεύει ;
Μά, βέβαια, άλλη είναι η επιδίωξή τους : Θέλουν, ντέ και καλά, να αναγνωρίζονται ως «γονείς» τέκνων, να τους ανατίθεται, δηλαδή, να ανατρέφουν, να μεγαλώνουν κια να ….εκπαιδεύουν παιδιά, και ένα τέτοιο δικαίωμα μόνο η Πολιτεία, ως γνωστόν, αναγνωρίζει στον πολίτη. Όχι οι όποιοι ιδιωτικοί φορείς. Αυτό και μόνο θέλουν, αφού όλα τα λοιπά «δικαιώματα» (περιουσιακά, ασφαλιστικά, συνοίκησης κ.λ.π.) κατοχυρώνονται πλήρως στην ισχύουσα νομοθεσία μας. Κάτι, φαίνεται, υποψιαζόταν από παληά ότι θα συμβεί κάποτε στη χώρα ο παλιός στιχουργός του γνωστού άσματος, όταν έγραφε : «Αν η κόρη σου σε φωνάζει μπαμπά αλλά ο γιός σου σε φωνάζει μαμά, don’ t worry, be happy» !….
————————————
ΟΧΙ
Δεν ταυτίζονται με το γάμο ετεροφύλων γιατί ανφερόμαστε σ’αυτόν. Μην προχωρήσετε ὀλο είναι ανουσιούργημα
Η προτεινόμενες ρυθμίσεις για τις προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις μεταξύ των συμβίων είναι πολύ απλούστερες εν συγκρίσει με τις υφιστάμενες στον νόμο 3719/2008. Εκ πρώτης όψεως φαίνονται ορθές και μεθοδολογικά συνεπείς, καθώς για τις προσωπικές σχέσεις εισάγεται νομοθετική παραπομπή για την (ανάλογη) εφαρμογή όσων ισχύουν μεταξύ συζύγων, ενώ για τις περιουσιακές σχέσεις προκρίνεται η ελευθερία των συμβάσεων. Η νομοθετική αυτή επιλογή βέβαια θα μπορούσε καταρχήν να αναδείξει το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ετεροφύλων ως έναν θεσμό ευθέως «ανταγωνιστικό» προς τον γάμο, καθώς η δυνατότητα που φαίνεται να παρέχεται για την σχεδόν απόλυτα ελεύθερη διαμόρφωση των περιουσιακών σχέσεων θα λειτουργούσε δελεαστικά για πολλά ετερόφυλα ζευγάρια.
Από την ενδελεχέστερη ωστόσο μελέτη της ρύθμισης δημιουργούνται πολλές επιφυλάξεις. Αν εξαιρέσει κανείς το δικαίωμα διατροφής μετά τη λύση του συμφώνου συμβίωσης, το οποίο βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ δικαιωμάτων προσωπικού και περιουσιακού χαρακτήρα, αλλά ούτως ή άλλως ρυθμίζεται ρητώς στο άρθρο 7 § 3 του νομοσχεδίου, το μοναδικό πρακτικά σημαντικό δικαίωμα περιουσιακού χαρακτήρα που απομένει είναι αυτό της συμμετοχής στα αποκτήματα. Και αυτό όμως εξαιρείται από την ελευθερία των μερών να το ρυθμίσουν συμβατικώς, αφού ο νόμος αποκλείει τη δυνατότητα παραίτησης από το δικαίωμα στα αποκτήματα πριν από τη γέννησή του. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς τι απομένει στη ρυθμιστική ευχέρεια των μερών με βάση το πρώτο εδάφιο της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 5 του νομοσχεδίου. Περαιτέρω είναι απορίας άξιο ποιος λόγος επέβαλε τον αποκλεισμό της παραίτησης από το πρακτικά σημαντικότερο (αν όχι μοναδικό) δικαίωμα περιουσιακής φύσης της στιγμή που ο νόμος ευαγγελίζεται στο αμέσως προηγούμενο εδάφιο την ελευθερία ρύθμισης των περιουσιακών σχέσεων. Αλλά και πέραν αυτού, δεν είναι κατανοητό για ποιον λόγο επιτρέπεται (με το άρθρο 7 § 3 του νομοσχεδίου) η εκ των προτέρων παραίτηση από το δικαίωμα διατροφής μετά τη λύση της συμβίωσης (που εξάλλου έχει ανθρωπιστικό χαρακτήρα και βρίσκεται στα όρια μεταξύ προσωπικού και περιουσιακού δικαιώματος), αλλά αποκλείεται η παραίτηση από το ξεκάθαρα περιουσιακό δικαίωμα για συμμετοχή στα αποκτήματα. Πρόκειται για ανεξήγητη αξιολογική αντινομία.
Η επιθυμία είναι όλως ανεξάρτητη απτών πραγμάτων. Η νομιμοποίηση των ομοφυλοφιλικών γάμων αντίκεται στο άρθρο 21.1Σ. καί στο άρθρο 21.5Σ. καί άρα μία δικαστική προσφυγή καλλίστως μπορεί να ακυρώσει τον συζητούμενο εν Ελλάδι νόμον. Επομένως, έως της αναθεωρήσεως των επιμάχων συνταγματικών διατάξεων, κάθε απόπειρα νομιμοπποιήσεως των ομοφυλοφίλων, είναι αξιωματικώς ματαία.-
Απαραδεκτη η κοινη φορολογικη δηλωση στο συμφωνο συμβιωσης. Δεν εχει νοημα πλεον αυτη η γελοιοτητα να συνυπολογιζονται τα εσοδα (εδω γελαμε) στις μερες μας. Αν θελαμε να κανουμε κοινη δηλωση θα παντρευομασταν ολοι στις εκκλησιες και στα δημαρχεια.
Είναι πολύ ευχάριστο που αν και με καθυστέρηση χρόνων, τίθεται προς ψήφιση το νομοσχέδιο. Η συμπερίληψη ομοφυλοφίλων ζευγαριών είναι δίκαιη και αναγκαία. Είναι αδιανόητο να αποκλείεται ένα κομμάτι του πληθυσμού και συμπολιτών μας, από ένα τόσο βασικό δικαίωμα. Εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο και το δικαίωμα στην υιοθεσία.
Μα αν είναι να έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με αυτές του (πολιτικού) γάμου,
γιατί να θεσπιστεί το σύμφωνο συμβίωσης;
Για να πηγαίνουν σε συμβολαιογράφο αντί για τον Δήμαρχο;;
Έχει καμία λογική το σύμφωνο συμβίωσης (σε τι διαφέρει από τον πολιτικό γάμο);
Ή μήπως τελικά είναι ένας θεσμός που κατασκευάζεται για να συμπεριλάβει τους ομοφυλόφιλους;;;
Οι ρυθμίσεις των άρθρων 1393, 1394 και 1395 πρέπει να εξαιρεθούν από την παράγραφο 2, διότι αφορούν τη διακοπή της συμβίωσης, κατάσταση που δεν υπάρχει στο σύμφωνο συμβίωσης.
Νομίζετε ότι με αυτό το νομοσχέδιο θα λύσετε κοινωνικά προβλήματα ;ή θα μεγαλώσετε το πρόβλημα διαφθοράς της κοινωνίας που ήδη ευρίσκεται σε επικίνδυνα επίπεδα .Με το νομιμοποιούμε παράνομες πράξεις δεν σημαίνει ότι παύουν να είναι παράνομες. Αν ο νόμος του ΘΕΟΎ δεν σας λέει τίποτε ας μιλήσει η ίδια η φύση του ανθρώπου που ξεχωρίζει ρόλους και απαιτεί σεβασμό. Σεβασμός στα δικαιώματα των ασθενών ψυχικά ενηλίκων και όχι στα μικρά αθώα παιδία που κινδυνεύουν να ζήσουν καταστάσεις παθολογίας της ανθρώπινης συμπεριφοράς σαν κάτι το απόλυτα φυσικό; Το ‘ότι ψηφίζεται αλλού δεν σημαίνει τίποτε .Ο παραλογισμός του σημερινού ανθρώπου παρουσιάζει μοντέρνα πανάρχαια πράγματα πού από την ιστορία γνωρίζομαι ότι επέφεραν αφανισμό και στις ποιο αναπτυγμένες κοινωνίες.
Γιατί οι αγώνες περί ίσων δικαιωμάτων δεν είναι θεωρητική συζήτηση.
Το 2008 και το 2013 αρρώστησα βαριά. Την πρώτη φορά από οξύ ψυχωσικό επεισόδιο, τη δεύτερη από ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα. Και στις δύο περιπτώσεις κινδύνευσε η ζωή μου.
Και ο Τάσος μου, με τον οποίο μοιραζόμουν ήδη τη ζωή μου επί χρόνια, δεν μπορούσε ούτε να υπογράψει τα έγγραφα της εισαγωγής μου στο νοσοκομείο, ούτε καν να με επισκεφθεί όσο ήμουν δεμένος στο κρεβάτι του Δρομοκαΐτειου ή ημιθανής με 2.000 αιμοπετάλια στο Γενικό Κρατικό αν δεν μεσολαβούσε ο πατέρας μου και τις δύο φορές, διότι η πολιτεία δεν του αναγνώριζε κανένα δικαίωμα ύπαρξης στο πλευρό μου.
Οικογένειες που αντιμετωπίζονται ως ξένοι. Ο άνθρωπός σου, η ψυχή της ψυχής σου, ανήμπορος εξαιτίας μιας θηριώδους ανισότητας.
Γι’ αυτά και για άλλα εξίσου σημαντικά αγωνιζόμαστε με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης και όχι μόνο. Δεν είναι θεωρητική η συζήτηση, ούτε αφορά την ‘αισθητική’ του καθενός: μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, που αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια.
Και δεν θέλουμε να ζούμε σ’ έναν τέτοιο κόσμο – τόσο απλά. Και γι’ αυτό, με κάθε τίμημα, θα τον αλλάξουμε.