Αρχική Μέτρα επιτάχυνσης και εξορθολογισμού της διοικητικής δίκηςΆρθρο 04 – Σχέση της διοικητικής με την πολιτική και την ποινική δίκη

Άρθρο 04 – Σχέση της διοικητικής με την πολιτική και την ποινική δίκη

Η παράγραφος 2 του άρθρου 5 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Τα δικαστήρια δεσμεύονται από τις αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων ως προς την ενοχή του δράστη. Δεσμεύονται επίσης από τις αμετάκλητες αθωωτικές αποφάσεις ή τα αμετάκλητα αποφαινόμενα να μην γίνει η κατηγορία βουλεύματα, εκτός εάν η απαλλαγή στηρίχθηκε στην έλλειψη αντικειμενικών ή υποκειμενικών στοιχείων που δεν αποτελούν προϋπόθεση της διοικητικής παράβασης».

Σχόλια
  • 22 Οκτωβρίου 2016, 20:26 | Κ. Καρλής

    Ανεπιτυχής προσπάθεια. Φαίνεται κατά κάποιο τρόπο να προσπαθεί να επιλύσει το ζήτημα αλλά η αποτυχία είναι βέβαιη. Κατά το μέρος που οι διοικητικές κυρώσεις κρίνονται από το ΕΔΔΑ ως ποινικές κυρώσεις, η νομολογία του ΕΔΔΑ είναι πάγια από πολλά έτη. Η διάκριση που εισάγει η διάταξη είναι παράφραση της ισχύουσας. Ιδίως στις αποφάσεις του ΕΔΔΑ στις υποθέσεις Σταυρόπουλος κατά Ελλάδος και Καπετάνιος κλπ. κατά Ελλάδος είναι σαφής η θέση του ΕΔΔΑ ως προς την εφαρμογή του τεκμηρίου αθωότητας κατά την εφαρμογή της αρχής ne bis in idem ανεξάρτητα από την βάση απαλλαγής από ποινικό δικαστήριο. Παραβλέπεται επίσης το γεγονός ότι στην ποινική δίκη πρέπει να αποδειχθεί η ενοχή, ενώ στην διοικητική δίκη λόγω του τεκμηρίου νομιμότητας της διοικητικής πράξης ο διοικούμενος – «κατηγορούμενος» πρέπει να αποδείξει το σφάλμα της διοικητικής πράξης και κατά το μέρος που η διοικητική κύρωση εντάσσεται από το ΕΔΔΑ στην έννοια των ποινικών κυρώσεων το στοιχείο αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας.
    Τέλος με την προτεινόμενη διατύπωση εντελώς αδικαιολόγητα διαγράφεται η πρώτη ρύθμιση της ισχύουσας διάταξης κατά την οποία το διοικητικό δικαστήριο δεσμεύεται από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων οι οποίες έχουν ισχύ έναντι πάντων όπως είναι κατ’ εξοχήν οι αποφάσεις που εκδίδονται κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (π. χ. διαζύγιο, αναγνώριση τέκνου, πτώχευση κλπ.).

  • 22 Οκτωβρίου 2016, 13:01 | Μανταλένα Μπιζέλου

    Είναι παράλειψη του νομοθέτη, σε βάρος της αρχής της ισότητας των διαδίκων, που δεν περιλαμβάνεται στο σ/ν τροποποίηση του άρθρου 139Α του ΚΔΔμίας, ώστε το δικαστήριο να υποχρεούται να καλεί τον πληρεξούσιο δικηγόρο να συμπληρώσει τυπικές παραλείψεις της νομιμοποίησής του, ανεξαρτήτως του εάν αυτός παρίσταται με δήλωση ή αυτοπροσώπως. Επίσης, έτερη παράλειψη, σε βάρος της οικονομίας της δίκης και της γοργής έκδοσης αποφάσεων, είναι η παράλειψη προσθήκης διάταξης στο ΚΔΔμίας που θα ορίζει ότι το διοικητικό δικαστήριο δεσμεύεται ως προς τη νομιμοποίηση πληρεξούσιου δικηγόρου νπιδ από τα όλα τα έγγραφα που επικαλείται το συμβολαιογραφικό δικαστικό πληρεξούσιο που προσκομίζει για να νομιμοποιηθεί.

  • 21 Οκτωβρίου 2016, 23:51 | Μαρία Μαγγιρίδου

    Συνεχίζοντας την πρόταση του κ. Παρέδρου Δ.Δ. θα συμπλήρωνα και την περίπτωση των αθωωτικών αποφάσεων ή των απαλλακτικών βουλευμάτων λόγω ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ.

  • 21 Οκτωβρίου 2016, 16:01 | Σωτήρης Αποστολίδης

    Η διάκριση ανάμεσα στο δικηγόρο που παρίσταται με δήλωση και σε αυτόν που παρίσταται αυτοπροσώπως, η οποία προβλέπεται, σύμφωνα με την πάγια νομολογία, στο άρθρο 139Α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας- διατηρώ σοβαρές επιστημονικές αντιρρήσεις εάν η νομολογία αυτή εναρμονίζεται με την ΕΣΔΑ -, είναι μία διαρκής αντινομία με την αρχή της δικονομικής ισότητας. Για την άρση της αντινομίας αυτής πρέπει να προβλεφθεί ότι η υποχρέωση του δικαστηρίου να καλέσει τον πληρεξούσιο δικηγόρο για τη συμπλήρωση τυπικών πλημμελειών αφορά κι αυτόν που παρίσταται με δήλωση.

    Επίσης αποτελεί αναχρονισμό και σοβαρή επιβράδυνση της απονομής της Δικαιοσύνης η παράλειψη θέσπισης ρητής πρόβλεψης ότι η νομιμοποίηση πληρεξούσιου δικηγόρου Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου από τα όλα τα έγγραφα που επικαλείται το συμβολαιογραφικό δικαστικό πληρεξούσιο που προσκομίζει για να νομιμοποιηθεί.

  • 13 Οκτωβρίου 2016, 21:50 | Ασπασία Ξουρή

    Επιλέγω να σχολιάσω αυτό το άρθρο, επειδή είναι το πρώτο που εισάγει τροποποιήσεις σε διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Ελλείπουν από τις προτεινόμενες τροποποιήσεις οι προσθήκες δύο διατάξεων, οι οποίες θα απλοποιήσουν και θα επιταχύνουν τη διοικητική δίκη εναρμονίζοντας τον ΚΔΔ/μίας, ως προς τα ζητήματα των δύο διατάξεων, με την ΕΣΔΑ. Πρόκειται για τις εξής:

    (α) Διάταξη δυνάμει της οποίας το διοικητικό δικαστήριο θα δεσμεύεται ως προς τη νομιμοποίηση πληρεξούσιου δικηγόρου ανώνυμης εταιρείας από τα όλα τα αναφερόμενα ή/και προσαρτημένα στο συμβολαιογραφικό δικαστικό πληρεξούσιο έγγραφα (σύσταση, καταστατικό, εκπροσώπηση) που αυτός προσκομίζει για τη νομιμοποίησή του. Και τούτο, διότι με την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ 398/2015 κρίθηκε ότι από τις υφιστάμενες διατάξεις των άρθρων 23,25,26,27,28 και 30 του ΚΔΔ/μίας η προσκόμιση στο διοικητικό δικαστήριο ουσίας μόνον του συμβολαιογραφικού δικαστικού πληρεξουσίου και όχι και των λοιπών νομιμοποιητικών στοιχείων συνιστά λόγο απόρριψης του ενδίκου βοηθήματος ή μέσου. Η αντίθεση με τη νομολογία του ΕΔΔΑ επί του άρθρου 6§1 της ΕΣΔΑ είναι προφανής, επειδή εμποδίζεται η πρόσβαση του ενδιαφερόμενου στο δικαστήριο κατά τρόπο ή σε σημείο που να θίγεται ουσιαστικά το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη. Επιπλέον, η προτεινόμενη διάταξη θα αποκαθιστούσε μία προφανή αντινομία της ανωτέρω απόφασης με τα άρθρα 92§4 του Συντάγματος, 1§1 του Κώδικα Συμβολαιογράφων 169§1, 171§1 και 30§2 του ΚΔΔ/μίας από τις οποίες συνάγεται ότι το συμβολαιογραφικό έγγραφο είναι δημόσιο έγγραφο, που συντάσσεται από άμισθο δημόσιο λειτουργό και φέρει πλήρη απόδειξη ως προς όλα όσα αναφέρει.

    Όσο το νομοθετικό όργανο θα παραλείπει να θεσπίσει την προτεινόμενη διάταξη θα επιβραδύνεται η απονομή της Δικαιοσύνης στις περιπτώσεις που διάδικος σε διοικητική δίκη επί διαφοράς ουσίας είναι ανώνυμη εταιρεία, δια της επιβάρυνσης του έργου των διοικητικών δικαστών με το καθήκον να ελέγχουν σωρεία εγγράφων που αφορούν τη σύσταση, το καταστατικό με τις τροποποιήσεις του και την εκπροσώπηση της ανώνυμης εταιρείας.

    (β) Διάταξη δυνάμει της οποίας το διοικητικό δικαστήριο υποχρεούται να καλέσει τον πληρεξούσιο δικηγόρο να συμπληρώσει τυπικές παραλείψεις ακόμη κι όταν αυτός παρίσταται με δήλωση.Εφόσον ο ΚΔΔ/μίας δίδει τη δυνατότητα στους διαδίκους να παρίστανται δια πληρεξουσίων δικηγόρων που παρίστανται προσωπικώς ή με δήλωση δεν είναι επιτρεπτό από άποψη της αρχή της δικονομικής ισότητας, η οποία αποτελεί έκφανση της αρχής ισότητας, να μην επιτρέπεται στο διοικητικό δικαστή να καλέσει τον πληρεξούσιο δικηγόρο όταν αυτός παρίσταται με δήλωση να συμπληρώσει τυπικές παραλείψεις.

    Με την προτεινόμενη διάταξη θα εφαρμοστεί και ως προς το ζήτημα που αυτή θα ρυθμίσει η αρχή της δικονομικής ισότητας, η οποία προβλέπεται για τα δίκες στα διοικητικά δικαστήρια στο άρθρο 40 του ΚΔΔ/μίας. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή οι διάδικοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου κι έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.

  • 13 Οκτωβρίου 2016, 10:43 | Μιχάλης

    Θεωρώ ότι ο μέσος νούς απαιτεί οτι δεν μπορεί καποιος που καταδικάζεται σε ποινική δίκη να αθωώνεται για το ίδιο αδίκημα από πολιτικό δικαστήριο το ίδιο πρέπει να ισχύει και όταν κάποιος αθωώνεται από ποινική δίκη να μην του καταλογίζει το πολιτικό δικαστήριο επιβαρυντικά μέτρα -χρηματικά,για το ίδιο αδίκημα.
    Τώρα άμα αρχίσουμε στις αθωωτικές αποφάσεις να βάζουμε αστερίσκους και προυποθέσεις,τότε πρέπει να βάζουμε και στις καταδικαστικές αποφάσεις, που σημαίνει ότι αυτό που κάνουμε είναι μιά τρύπα στο νερό.

  • 6 Οκτωβρίου 2016, 01:02 | Πάρεδρος Δ.Δ.

    Φρονώ ότι η διατύπωση πρέπει να είναι «…εκτός εάν η απαλλαγή στηρίχθηκε ΣΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ Ή στην έλλειψη αντικειμενικών ή υποκειμενικών στοιχείων που δεν αποτελούν προϋπόθεση της διοικητικής παράβασης».

Σχόλια