Η παράγραφος 3 του άρθρου 10 του ν. 3126/2003 αντικαθίσταται ως εξής:
«3. Κατά Υπουργού, εν ενεργεία ή μη, δεν επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής, σύλληψης και προσωρινής κράτησης. Επιβολή περιοριστικών όρων είναι δυνατή, κατά τους όρους των άρθρων 282 παράγραφοι 1 και 2 και 296 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας».
Δεν καταλαβαίνω προς τι η ιδιαίτερη μεταχείριση για τους υπουργούς, εν ενεργεία ή μη. Θα τους βοηθήσει να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα? Ή μήπως, από υπερβολική αβροφροσύνη θεωρούμε ντροπή να τους υποψιαστούμε και να τους κατηγορήσουμε για απάτες και παραβάσεις του νόμου? Μάλλον το δεύτερο. Νομίζω όμως, ότι αν οι κεφαλές αυτού του τόπου δε δίνουν πρώτοι το παράδειγμα, στρουθοκαμηλίζουμε αν περιμένουμε να πάει μπροστά αυτός ο τόπος, όπου όλοι απαιτούν πρώτα από τον απέναντι να πράξει το σωστό για να το πράξουν και οι ίδιοι.
Προτείνουμε να εξομοιωθεί η διαδικασία με αυτή των απλών πολιτών και να διερευνηθεί τυχόν αντισυνταγματικότητα οποιασδήποτε διαφοροποίησης της.
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Ντάβος
Ορκωτός Ελεγκτής Λογιστής
Γραφείο Ορκωτού Ελεγκτή Λογιστή
Ντάβου Παναγιώτη
info@pdavos.gr
http://www.pdavos.gr
Ως Πλοίαρχος του ΕΝ με 19 χρόνια στην Ακτοπλοΐα, 2 ή 3 φορές έχω συλληφθεί με βίαιη προσαγωγή (χειροπέδες κλπ-αλλά ευγενή συμπεριφορά από τις λιμενικές αρχές ,οφείλω να ομολογήσω) για λόγους που οι αρμόδιοι θα καταλάβουν (π.χ υπεράριθμοι επιβάτες ή μη εκτέλεση δρομολογίου ή εκτέλεση δρομολογίου με απαγορευτικό απόπλου) και δεν χρειάζεται να κουράσω την σελίδα περισσότερο.Το ερώτημα μου είναι λοιπόν..πια η διαφορά μου ως άνθρωπος -ως πολίτης-ως εκτελών κοινωνικό έργο,από τον κάθε κύριο Υπουργό.Γιατί ο πλοίαρχος συλλαμβάνεται ενώ ο υπουργός όχι ? Είμαστε και οι δυο Έλληνες πολίτες έτσι δεν είναι ? Επιτέλους κύριοι, βάλτε το μαχαίρι ως το κόκκαλο και αναθεωρήστε τα πάντα με ειλικρίνεια και όχι θεατρινισμούς.Άμεση άρση κάθε σχετικής ευνοϊκής μεταχείρισης,γιατί δεν υπάρχουν πολίτες δυο κατηγοριών.
Σας ευχαριστώ
Ο,τι ισχύει για τους απλους πολίτες να ισχύειν και για τους υπουργούς-υφυπουργούς και μάλιστα κατα τι αυστηρότερα, γιατί ακριβώς επειδή ειναι εν ενεργεία μπορεί να να αρνηθεί να παραστεί.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ: ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ: ΘΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ IMAGE;
Να μη νομοθετηθεί επ’ ουδενί κάτι τέτοιο!!!
Σαν απλός πολίτης θα μπορούσα κι εγώ να συνταχθώ με τους προλαλήσαντες και να ζητήσω ίσους όρους για όλους. Αλλά:
-η χώρα μας έχει υποφέρει από πολιτικές διώξεις και οι μνήμες δεν έχουν σβηστεί
-ο κιτρινισμός του τύπου, η ημιμάθεια και η επιπολαιότητα δυστυχώς κυριαρχούν ακόμη γύρω μας
Συνεπώς ο υπουργός πρέπει να τύχει μιας κάποιας προσστασίας ούτως ώστε να προστατεύσουμε τη δημοκρατία μας από ακρότητες και αναίτιες διώξεις πολιτικών αντιπάλων.
Άλλωστε οι περιορισμοί που θέτει το άρθρο αποσκοπούν στην προστασία της αξιοπρέπειας του διωκόμενου και σε καμιά περίπτωση δεν μειώνουν την πιθανότητα να δικαστεί και να καταδικαστεί ο πολιτικός που παρανόμησε.
Είναι λοιπόν σωστό το μέτρο.
Η εξαίρεση ακόμη και πρώην υπουργών από τη δυνατότητα σύλληψης και προσωρινής κράτησης είναι απαράδεκτη διάκριση για την προστασία τους. Πρέπει να ισχύει ό,τι και για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους για κακουργήματα. Δεν μπορεί να προστατεύονται από ιδιότυπη «ασυλία» κρατικοί λειτουργοί, για τους οποίους υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι καταχράστηκαν τον δημόσιο πλούτο και την εξουσία τους και εν τέλει ότι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του κοινωνικού συνόλου και τη χώρα τους για ίδιον όφελος και από την άλλη να προφυλακίζονται μόνο μικροδιακινητές ναρκωτικών («βαποράκια») ή φτωχοδιάβολοι διαρρήκτες και να μιλάμε για δικαιοκρατούμενη πολιτεία. Εξάλλου, υπάρχουν εσωτερικά παραδείγματα (Χριστοφοράκος, Φόλκερ Γιούνγκ και παλιότερα Κοσκωτάς) και διεθνή (πρόσφατα Μπεν Αλί στην Τυνησία, παλιότερα Κράξι στην Ιταλία), που καταδεικνύουν ότι εγκληματίες του «λευκού κολλάρου» με τις αντίστοιχες διασυνδέσεις και οικονομικές δυνατότητες μπορούν εύκολα να διαφύγουν στο εξωτερικό εξασφαλίζοντας την ατιμωρησία τους ή έστω την παρέλκυση της εναντίον τους ποινικής διαδικασίας, έστω και αν έχουν επιβληθεί σε βάρος τους περιοριστικοί όροι.
Πολίτης που συλλαμβάνεται να διαπράττει υπεξαιρέσεις ή απάτες και μικρών ακόμη ποσών (πράξεις συνήθεις στα δικαστήρια) οδηγείται με χειροπέδες στον ανακριτή και συνήθως προφυλακίζεται μέχρι τη δίκη του. Πολίτης, διοικητικό στέλεχος εταιρίας που συλλαμβάνεται να κάνει κατάχρηση έχει την ίδια τύχη. Πολιτικός και μάλιστα Υπουργός που πράττει τα παραπάνω σε βάρος του δημοσίου, των πολιτών τα συμφέροντα των οποίων ορκίστηκε να υπηρετεί πρέπει άραγε να έχει διαφορετική μεταχείριση? Πολίτης που τολμά να καταγγέλει σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους ό,τι μεμπτό και παράνομα περιήλθε σε γνώση του σχετικά με παράνομες πράξεις πολιτικών και υπουργών παθαίνει τα εξής: 1) δέχεται κατασκευασμένες ψευδείς κατηγορίες για απάτη, σκεωρία, κατασκοπεία, συνέργεια σε πτώση κυβερνήσεων, εκβίαση και τον μισό ποινικό κώδικα 2) σύρεται αδίκως στα δικαστήρια ως κακούργος και η φάτσα του παίζει σε όλα τα δελτία χωρίς κάλυψη του προσώπου του, την οποία δικαιούται και ο τελευταίος κοινός εγκληματίας 3) γίνεται ωραίο αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των ευφυών πολιτικών ότι είναι ηλίθιος, βλαμμένος και πάντως αναξιόπιστος και αναξιοπρεπής 4) η προσωπικότητά του καταρρακώνεται και υποβαθμίζεται , η όποια επαγγελματική και κοινωνική του υπόσταση διαλύεται 5) τα μέλη της οικογένειάς του υφίστανται διαφόρων ειδών διώξεις από το πανίσχυρο κράτος 6) τα παιδιά του στιγματίζονται και αποπειρώνται μέχρι και αυτοχειρία για να γλυτώσουν το διασυρμό της οικογένειάς τους ως συνέπεια της πρωτοβουλίας του γονιού του να πει την αλήθεια. Υφίσταται λοιπόν ο πολίτης αυτός εξαιτίας της ανανδρίας ορισμένων εκπροσώπων της τάξης των πολιτικών πραγματική καθημερινή τρομοκρατία που τύφλα να χουν μπροστά σ’ αυτήν όλες οι τρομοκρατικές οργανώσεις μαζί. Γι’ αυτό λοιπόν, όχι κύριοι, υπουργός που διαπράττει ποινικά αδικήματα σε βάρος του δημοσίου και των πολιτών που τον εξέλεξαν γιατί τον εμπιστεύτηκαν πρέπει να έχει την αυτή μεταχείριση με αυτήν του απλού πολίτη. Και αν σέβεται τον εαυτό του πρέπει να επιζητά την μεταχείριση αυτή, αντί του να την θέτει σε διαβούλευση.
Τραγικό λάθος η παραμονή ασυλίας για τη σύλληψη Υπουργού.Επιπλέον απο τη διατύπωση σαφώς εξαιρουνται και πρώην Υπουργοί απο τη σύλληψη!!!!!!!
Ποιο τολμηροί κ Καστανίδη, ποιο τολμηροί μην απογοητεύσετε και πάλι.
Γιατί αυτή η διάκριση,ακόμη και υπέρ των ανενεργών ή πρώην υπουργών;
Συμφωνώ με τον κο Michalakis
Όταν η αξιόποινη πράξη είναι σε βαθμό κακουργήματος επιβάλλεται η άμεση προσαγωγή, σύλληψη και προσωρινή κράτηση.
ΓΙΑΤΙ να ισχύσει κατι τέτοιο??? Τον απλό πολίτη όποτε θέλετε τον μπαγλαρώνετε ακόμα και αν έχει ξεχάσει να έχει μαζί του την ταυτότητα… Γιατί ο υπουργός και ο βουλευτής δεν είναι Έλληνας πολίτης? Ως προς τι η ευνοική μεταχείρηση;;;
Μήπως θα πιαστούν τα ευαίσθητα χεράκια του από τις χειροπέδες και μετά θα χρεώνει τους Έλληνες φορολογούμενους τα τιμολόγια από τα σπα της Ελβετίας???
ΘΑ πρέπει να μπορούν να τον συλλάβουν και να ορίζονται εγγυήσεις άνω των ετησίων αποδοχών της βουλευτικής αποζημίωσης (που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την αποκαλούν αποζημίωση…)
για την κατηγορία αυτη των προσώπων να υπάρχει δέσμευσή τους για άμεση προσέλευση ενώπιον σχετικής επιτροπής για απολογία και εφόσον βρίσκονται στο εξωτερικό να προσέρχονται στις πρεσβείες ή προξενεία μέχρι νεοτέρας . Σε αντίθετη περίπτωση να εντέλλονται βίαιας προσαγωγής και σύλληψης.
Η παράγραφος 3 του άρθρου 10 του ν. 3126/2003 θα πρέπει να αντικατασταθεί ως εξής:
«3. Όπως σε κάθε Έλληνα πολίτη έτσι και κατά Υπουργού και βουλευτή, εν ενεργεία ή μη, επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής, σύλληψης και προσωρινής κράτησης. Η επιβολή περιοριστικών όρων είναι ίδια με αυτή που προβλέπεται για κάθε Έλληνα πολίτη από το Κώδικα Ποινικής Δικονομίας».
ΝΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΟΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ
ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΩΣ ΥΠΑΙΤΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Γιατί παραμένει στο απυρόβλητο ο εν ενεργεία υπουργός;