Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 30 Νοεμβρίου 2017, 20:15 | Νικόλαος Παπαδόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η προτεινόμενη ποινικοποίηση «πράξεως» που περιγράφεται στην §5 του άρθρου 2 του νομοσχεδίου θα δημιουργήσει σειρά προβλημάτων , ενώ δεν προσφέρει απολύτως τίποτα πέραν ερείσματος για χάλκευση συκοφαντιών. Δεν υπαγορεύεται ούτε από το πνεύμα ούτε από το γράμμα της συμβάσεως. Η γενικολογία της διατάξεως περικλείει στην αντικειμενική υπόσταση του «εγκλήματος» όλα τα συλλογικά και ατομικά υποκείμενα που εκδηλώνουν διαφορετικές θέσεις και απόψεις από κάποιους άλλους λ.χ. τους εργαζομένους κατά των εργοδοτών, τους αντιπολιτευομένους κατά των κυβερνώντων, τους αμφισβητίες κατά των κρατούντων κ.λπ. . Σε μια ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία, η δίχως βία εκδήλωση διαφορετικών θέσεων και απόψεων είναι θεμιτή και προσδοκώμενη ακόμη κι αν προξενεί ανησυχία ή ακόμη και τρόμο σε κάποιους. Η παρουσία απεργών εργαζομένων στους χώρους μιας εκμετάλλευσης είναι αναμενόμενο να προξενεί ανησυχία ή και τρόμο στον εργοδότη, ο οποίος προσδοκά το κέρδος και περιέρχεται σε τρόμο ή ανησυχία ενόψει του κινδύνου απώλειας κερδών. Η παρουσία διαδηλωτών είναι αναμενόμενο να προξενεί ανησυχία ή τρόμο στους κρατούντες, οι οποίοι πλήττονται από την κοινωνική κριτική . Στο επίπεδο των προσωπικών επικοινωνιών, ένα άτομο που διολίσθησε σε επιλήψιμη συμπεριφορά αναμένεται να νιώθει ανησυχία ή και τρόμο από την παρουσία του προσώπου που έβλαψε στο μέσο κοινωνικής δικτυώσεως στο οποίο συμμετέχει. Το Κράτος και το Δίκαιο είναι αδιανόητο να παρέχουν σε αυτό το πρόσωπο-βλάψαν προστασία υπέρτερη αυτής που έχει το πρόσωπο που έβλαψε. Στο πεδίο των οικογενειακών σχέσεων η διάταξη αυτή υπονομεύει τα δικαιώματα του γονέα που δεν έχει την αποκλειστική επιμέλεια του τέκνου του (δηλαδή κατά τα ειωθότα του πατέρα) και θα προσφέρει ένα επιπλέον «εν τοις πράγμασι» έρεισμα στον γονέα που επιχειρεί να αποξενώσει το τέκνο του από τον άλλο γονέα. Θα υποβληθεί σωρεία καταγγελιών κατά του γονέα που επιχειρεί να επικοινωνήσει με το (υπό αποξένωση) τέκνο του, κατά του διαζευγμένου ή εν διαστάσει τελούντος (συνήθως ανδρός) που προσπαθεί με την παρουσία του και χωρίς την απειλή ή χρήση βίας να αποτρέψει παραβατική συμπεριφορά του άλλου συζύγου (συνήθως γυναίκας).
  Το αίσθημα ανησυχίας ή τρόμου είναι ένα υποκειμενικό και συχνά μη προβλέψιμο αίσθημα που δεν τελεί σε αντιστοιχία με τη συμπεριφορά του άλλου. Στο αδίκημα του άρθρου 333 του Ποινικού Κώδικα μέχρι σήμερα, ο τρόμος και η ανησυχία ενός προσώπου συνιστούν εξωτερικό όρο αξιοποίνου που προκαλείται από πράξη άλλου προσώπου, η οποία ενέχει κοινωνική απαξία , δηλαδή απειλή βίας ή άλλης παράνομης πράξης. Με την καινοφανή διάταξη ποινικοποιείται η δημιουργία ανησυχίας ή τρόμου σε κάποιον χωρίς να εκδηλωθεί πράξη άλλου προσώπου ενέχουσα κοινωνική απαξία . Δηλαδή θα διώκεται και θα τιμωρείται πράξη χωρίς κοινωνική απαξία , μόνο και μόνο διότι ο καταγγέλλων θα επικαλείται ότι αισθάνθηκε τρόμο ή ανησυχία.
  Ενόψει των ανωτέρω η προτεινομένη διάταξη του άρθρου 2§5 του νομοσχεδίου είναι αντισυνταγματική και αντίκειται:
  α)Στη θεμελιώδη αρχή της υποχρέωσης της Πολιτείας να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου (2§1Σ), διότι τιμωρεί «πράξη» χωρίς κοινωνική απαξία.
  β)Στην αρχή (δικαίωμα) του καθενός να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας (5§1Σ), διότι εισάγει περιορισμό του δικαιώματος αυτού που δεν είναι σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας αλλά ούτε και με τις προϋποθέσεις που θέτει η ίδια συνταγματική διάταξη για την επιβολή περιορισμών στο δικαίωμα αυτό (να προσβάλλει τα δικαιώματα άλλων, το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη).
  γ)Στην αρχή «nullum crimen ,nulla poena sine lege certa» , διότι δεν περιγράφει επακριβώς τα στοιχεία της πράξεως , αλλά η αντικειμενική υπόσταση του «εγκλήματος» δύναται να καλύπτει κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά.
  ΕΠΟΜΕΝΩΣ
  Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 5 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 2 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΛΕΙΦΘΕΙ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ