Η υποχρεωτική υπαγωγή ιδιωτικών διαφορών στη διαδικασία της διαμεσολάβησης καθώς και η υποχρέωση ενημέρωσης από τον πληρεξούσιο δικηγόρο για αυτές, ρυθμίζονται ως εξής:
1. Διαφορές που υπάγονται υποχρεωτικά στη διαδικασία διαμεσολάβησης
Α. Προ πάσης προσφυγής στο δικαστήριο και επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης του ενδίκου βοηθήματος, οι παρακάτω ιδιωτικές διαφορές υπάγονται στη διαδικασία της διαμεσολάβησης:
α) Οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση οροφοκτησίας, οι διαφορές από τη λειτουργία απλής και σύνθετης κάθετης ιδιοκτησίας, οι διαφορές αφενός ανάμεσα στους διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους και κάθετης ιδιοκτησίας και αφετέρου στους ιδιοκτήτες ορόφων, διαμερισμάτων και κάθετων ιδιοκτησιών καθώς επίσης και διαφορές που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο των άρθρων 1003 έως 1032 του ΑΚ,
β) οι διαφορές που αφορούν απαιτήσεις αποζημίωσης οποιασδήποτε μορφής για ζημίες από αυτοκίνητο, ανάμεσα στους δικαιούχους ή τους διαδόχους τους και εκείνους που έχουν υποχρέωση για αποζημίωση ή τους διαδόχους τους, όπως και απαιτήσεις από σύμβαση ασφάλισης αυτοκινήτου, ανάμεσα στις ασφαλιστικές εταιρείες και τους ασφαλισμένους ή τους διαδόχους τους, εκτός αν από το ζημιογόνο συμβάν επήλθε θάνατος ή σωματική βλάβη,
γ) οι διαφορές από αμοιβές,
δ) οικογενειακές διαφορές, εξαιρουμένων των διαφορών των παραγράφων 1 στοιχεία α, β, γ και 2 του άρθρου 592 ΚΠολΔ,
ε) Οι εργατικές διαφορές, πλην της περιπτώσεως κατά την οποία ο εργαζόμενος επιλέγει την διαδικασία του άρθρου 636ΑΚΠολΔ. Εάν κατά της εκδοθείσας, σύμφωνα με την ως άνω διαδικασία, διαταγής πληρωμής οφειλόμενου μισθού, ασκηθεί ανακοπή σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.3 του άρθρου 636ΑΚΠολΔ, ο ανακόπτων-εργοδότης, υποχρεούται να προσφύγει στην διαδικασία της διαμεσολάβησης, κατά τις διατάξεις της παρ. 3 του παρόντος άρθρου, σε αντίθετη δε περίπτωση, εφαρμόζονται τα οριζόμενα στη παρ. 1Β του παρόντος άρθρου, περί απαραδέκτου της συζήτησης της ανακοπής και επιβολής χρηματικών ποινών.
στ’) οι διαφορές που αφορούν σε απαιτήσεις αποζημίωσης ασθενών ή των οικείων τους σε βάρος ιατρών και οι οποίες ανακύπτουν κατά την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των τελευταίων.
ζ) διαφορές που δημιουργούνται από την προσβολή εμπορικών σημάτων, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, βιομηχανικών σχεδίων ή υποδειγμάτων.
η) διαφορές που πηγάζουν από πράξεις του θαλασσίου εμπορίου και τη χρησιμοποίηση, λειτουργία ή ναυσιπλοΐα πλοίου.
θ) οι διαφορές από πρακτορεία χρηματικών απαιτήσεων, συμβάσεις χρηματοδοτικής μίσθωσης, συμβάσεις δικαιόχρησης και άλλες δανειακές συμβάσεις μεταξύ τραπεζικών ιδρυμάτων και φυσικών ή νομικών προσώπων, όταν η σχετική απαίτηση του δανειστή δεν είναι εξοπλισμένη με εμπράγματη ασφάλεια ή ειδικό προνόμιο.
ι) οι διαφορές από χρηματιστηριακές συμβάσεις
κ) οι διαφορές από την χορήγηση και την χρήση πιστωτικών καρτών
Β. Δικαιώματα ή αξιώσεις των μερών της εν γένει διαφοράς, που δεν περιλαμβάνονται στις προαναφερόμενες περιπτώσεις, δεν υπάγονται στην, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης του ενδίκου βοηθήματος, διαδικασία της διαμεσολάβησης.
Άμα το ανεπιτυχές πέρας της διαδικασίας διαμεσολάβησης και τη σύνταξη του σχετικού πρακτικού, κάθε μέρος της διαφοράς δικαιούται να προσφύγει στο δικαστήριο όπως νόμος ορίζει, προσκομίζοντας, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης, το πρακτικό αποτυχίας της διαμεσολάβησης. Το ίδιο δικαίωμα έχει κάθε μέρος της διαφοράς για κάθε κεφάλαιο των απαιτήσεών του το οποίο δεν συζητήθηκε στη διαδικασία της διαμεσολάβησης από υπαιτιότητα του άλλου μέρους, καίτοι αυτό υπαγόταν υποχρεωτικά στη διαδικασία της διαμεσολάβησης ανεξαρτήτως του αποτελέσματος αυτής. Στην περίπτωση που το ένα μέρος της διαφοράς δεν προσέρχεται στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, αν και έχει κληθεί νομότυπα προς τούτο, ο διαμεσολαβητής συντάσσει σχετικό πρακτικό και το άλλο μέρος δικαιούται να προσφύγει στο Δικαστήριο, επισυνάπτοντας στην αγωγή ή άλλο ένδικο βοήθημα αντίγραφο του σχετικού πρακτικού. Στην τελευταία περίπτωση, με την απόφαση του Δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της διαφοράς επιβάλλεται στο διάδικο μέρος το οποίο δεν προσήλθε στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, αν και κλήθηκε νομότυπα προς τούτο, χρηματική ποινή ποσού 1.000 έως 5.000 ευρώ, συνεκτιμωμένης της εν γένει συμπεριφοράς του στην μη προσέλευση στη διαδικασία της διαμεσολάβησης. Επιπλέον δε χρηματική ποινή ποσοστού 0,2% επί του αντικειμένου της διαφοράς σε περίπτωση ήττας του και ποσοστού 0,1% επί του αντικειμένου της διαφοράς σε περίπτωση εν μέρει ήττας αυτού. Οι παραπάνω χρηματικές ποινές περιέρχονται στο Ελληνικό Δημόσιο και συνιστούν δημόσια έσοδα. Αντίγραφο της απόφασης κοινοποιείται με επιμέλεια του γραμματέα του δικαστηρίου στο Υπουργείο Οικονομικών.
Γ. Για τη διαδικασία προσφυγής στη διαμεσολάβηση εφαρμόζονται οι ρυθμίσεις της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου.
2. Υποχρέωση ενημέρωσης από το δικηγόρο
Προ της προσφυγής στο δικαστήριο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος οφείλει να ενημερώσει τον εντολέα του, εγγράφως, για τη δυνατότητα απόπειρας διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις προσφυγής σε διαμεσολάβηση, καθώς και για την τυχόν υποχρεωτική υπαγωγή της διαφοράς ή μέρους αυτής στην διαδικασία της διαμεσολάβησης επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης του ενδίκου βοηθήματος. Το ενημερωτικό έγγραφο, σύμφωνα με το παράρτημα (Α) του παρόντος, συμπληρώνεται και υπογράφεται από τον εντολέα και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του και κατατίθεται με το εισαγωγικό δικόγραφο της αγωγής ή άλλου ένδικου βοηθήματος επί ποινή απαράδεκτου της συζήτησής του.
3. Διαδικασία Προσφυγής στη Διαμεσολάβηση
Α. Προ πάσης προσφυγής στο δικαστήριο και για τις διαφορές της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου ο δικηγόρος του αιτούμενου δικαστικής προστασίας, υποχρεούται, ανεξάρτητα από την αξία του ένδικου αντικειμένου, να υποβάλλει σε διαμεσολαβητή από τη λίστα διαπιστευμένων διαμεσολαβητών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αίτημα προσφυγής στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, παραδίδοντάς του συμπληρωμένο ενημερωτικό έντυπο, σύμφωνα με το Παράρτημα (Β) του Παρόντος. Ο διαμεσολαβητής καλεί τον προσφεύγοντα καθώς και το αντίδικο μέρος για την ημερομηνία και τον τόπο διεξαγωγής της συνεδρίας διαμεσολάβησης. Η κλήση γίνεται εγγράφως ή ηλεκτρονικά ή με κάθε άλλο νόμιμο τρόπο. Η συνεδρίαση λαμβάνει χώρα μετά από διάστημα τουλάχιστον δεκαπέντε (15) και πάντως το αργότερο εντός τριάντα (30) ημερών από την επομένη της γνωστοποίησης της αίτησης του προσφεύγοντος στο άλλο ή στα άλλα μέρη ενώ η διαμεσολάβηση θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός των επομένων ενενήντα (90) ημερών που εκκινούν από την επομένη της λήξης της ανωτέρω προθεσμίας. Τα μέρη δύναται να συμφωνούν παράταση της προθεσμίας των ενενήντα (90) ημερών για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τις εξήντα (60) ημέρες. Το χρονικό διάστημα από 1 έως 31 Αυγούστου δεν υπολογίζεται στις παραπάνω προθεσμίες. Τα μέρη παρίστανται υποχρεωτικά, μετά των πληρεξούσιων δικηγόρων τους πλην των περιπτώσεων των καταναλωτικών διαφορών και μικροδιαφορών.
Β. Στην περίπτωση κατά την οποία δεν είναι δυνατή η φυσική παρουσία αμφοτέρων των μερών και του διαμεσολαβητή στον ίδιο τόπο και χρόνο, η συνεδρία της διαμεσολάβησης μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη διαδικασία της τηλεδιάσκεψης μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή ή άλλου συστήματος τηλεδιάσκεψης στο οποίο έχει πρόσβαση το άλλο ή τα άλλα μέρη της διαφοράς. Η διαδικασία τηλεδιάσκεψης μπορεί να πραγματοποιείται και μέσω γραφείου άλλου διαπιστευμένου διαμεσολαβητή που εδρεύει στον τόπο της κατοικίας, εγκαταστάσεως ή έδρας του άλλου ή των άλλων μερών της διαφοράς.
Η διαδικασία της τηλεδιάσκεψης μπορεί να πραγματοποιηθεί και μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας η οποία τυγχάνει έγκρισης με κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ρυθμίζει κάθε αναγκαία τεχνική, διοικητική ή άλλη λεπτομέρεια.
Γ. Εάν μετά την αρχική συνεδρία της διαμεσολάβησης τα μέρη της διαφοράς δεν συμφωνήσουν να προχωρήσουν σε διαδικασία διαμεσολάβησης, τότε θεωρείται ότι έχει πληρωθεί η υποχρέωση του παρόντος άρθρου, συντασσόμενου σχετικού πρακτικού.
4. Η υποχρεωτική υπαγωγή στη διαδικασία της διαμεσολάβησης δεν εφαρμόζεται, όταν η πρόσκληση περί προσφυγής σε αυτή, περιλαμβάνει πρόσωπο ή πρόσωπα αγνώστου διαμονής.
5. Σε περίπτωση σύναψης συμφωνίας διαμεσολάβησης σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου, ακολουθείται η διαδικασία διαμεσολάβησης των παραγράφων 1 και 3 του παρόντος άρθρου ανεξάρτητα από τη φύση του αντικειμένου της διαφοράς, εφόσον είναι δεκτικό διαμεσολάβησης.
6. Σε κάθε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας ως προς το πρόσωπο του διαμεσολαβητή, αυτός ορίζεται, μετά από αίτηση οποιουδήποτε εκ των μερών, από την Κεντρική Επιτροπή Διαμεσολάβησης του άρθρου 9 του παρόντος νόμου, με αιτιολογημένη απόφασή της. Η Κεντρική Επιτροπή Διαμεσολάβησης, λαμβάνει για τον ορισμό αυτό υπόψη της, το είδος της διαφοράς που άγεται προς διαμεσολάβηση καθώς και τις δεξιότητες του διαμεσολαβητή όπως αυτές περιγράφονται στο άρθρο 26 αρ. 4, ως και τον αριθμό των διαμεσολαβήσεων που έχει διεξάγει, όπως αυτός προκύπτει από το άρθρο 20 του παρόντος.
Η υποχρεωτικότητα του άρθρου 5 συνιστά το αναγκαίο βήμα για την λειτουργία της διαμεσολάβησης στην πράξη. Επτά χρόνια μετά την εισαγωγή του θεσμού γίνεται το πρώτο ουσιαστικό βήμα και είναι αναμενόμενο να προκάλεσε την αντίδραση όσον δεν επιθυμούν ποτέ να αλλάξει κάτι κυρίως λόγω της συντεχνιακής τους οπτικής. Επί εφτά χρόνια η προβολή του θεσμού περιορίστηκε σε ανούσιες εκδηλώσεις στις οποίες μιλούσαν οι ίδιοι άνθρωποι, με ακροατήριο τους ίδιους διαμεσολαβητές που περιφερόταν από εκδήλωση σε εκδήλωση και με απούσα την ίδια την κοινωνία. Επί εφτά χρόνια χειρίστηκαν θεσμικά την προβολή και διάδοση της διαμεσολάβησης άνθρωποι που την πίστεψα αλλά και άνθρωποι που την καθήλωσαν, την κατέστησαν αδρανή γιατί δεν την πίστεψαν ποτέ. Με τη διάταξη αυτή αλλάζει το τοπίο της διαμεσολάβησης. Τα περί αντισυνταγματικότητας της υποχρεωτικότητας και δυσχέρειας πρόσβασης στην δικαιοσύνη έχουν κριθεί και στην γειτονική Ιταλία όπου λειτουργεί ο θεσμός με απόλυτη επιτυχία αλλά και με πρόσφατες αποφάσεις του ΔΕΚ. Τα περί εθελοντικού χαρακτήρα της διαμεσολάβησης που δήθεν παραβιάζεται με την υποχρεωτικότητα αποτελούν επιχειρήματα όσον προσπαθούν να την κρατήσουν ανενεργή. Η υποχρεωτικότητα προφανώς δεν παραβιάζει τον εθελοντικό χαρακτήρα της διαμεσολάβησης αφού δεν υποχρεώνει σε λύση αλλά σε προσπάθεια εξωδικαστικής επίλυσης με τεράστιο όφελος για την κοινωνία. Τα περί ιδιωτικής δικαιοσύνης αποτελούν θλιβερά επιχειρήματα πλήρως αναιτιολόγητα αφού στην διαμεσολάβηση δεν απονέμεται δικαιοσύνη αλλά επιδιώκεται λύση που συμφέρει τα δύο μέρη. Εξίσου εντυπωσιακό είναι πως κάποιοι λίγοι από το νομικό κόσμο νιώθουν να απειλούνται από μια διαδικασία στην οποία αποτελούν κύρια μέρη, βάζοντας το συμφέρον τους πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας. Με αυτή την εικόνα της διαμεσολάβησης μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει να επιδείξει 25 διαμεσολαβήσεις σε εφτά χρόνια όπως έδειξε και η έρευνα του συνδέσμου Ελλήνων διαμεσολαβητών. Αυτή είναι η εικόνα που δεν θέλουν κάποιοι να αλλάξει προβάλλοντας ως επιχείρημα τον εθελοντικό της χαρακτήρα αλλά ουσιαστικά στοχεύοντας σε 25 διαμεσολαβήσεις και στα επόμενα εφτά χρόνια. Την ίδια στιγμή σε τροχιά υποχρεωτικής διαμεσολάβησης είναι η Σερβία, η Πολωνία, η Βουλγαρία ενώ εφαρμόστηκε ήδη στην Τουρκία και στις μικροδιαφορές στην Αγγλία. Ο σύνδεσμος Ελλήνων διαμεσολαβητών στηρίζει την εισαγωγή της υποχρεωτικότητας και θεωρεί πως θα συμβάλλει στο μέγιστο βαθμό στην εξωδικαστική επίλυση των διαφορών και στη διαμόρφωση ποιοτικότερων συνθηκών για την ελληνική δικαιοσύνη.
Η ανάρτηση στις 28.12 και η διαβούλευση να κλείνει 02.01, δείχνει την απροθυμία της πραγματικής διαβούλευσης, την προχειρότητα και τους κινδύνους που εγκυμονεί η εφαρμογή του θεσμού της διαμεσολάβησης.
ΣΤΟ Α Θ πεδίο προτείνεται η επέκταση πέραν των τραπεζικών ιδρυμάτων και οποιονδήποτε φυσικών ή νομικών προσώπων εχουν πωληθεί ή μεταβιβαστεί ανάλογες υποθέσεις και απαιτείται να συμπεριληφθουν και οι εμπράγματες και όποιες εξασφαλίσεις
Θετικό βήμα προόδου το παρόν Νομοσχέδιο
Οι ποινές όμως που προβλέπονται είναι υπερβολικές
Ίσως να παραμείνουν έτσι και να οριστούν κάποια κριτήρια, και για τις περισσότερες να είναι ένα συμβολικό ποσό, εκτός αν το δικαστήριο κρίνει διαφορετικά
Γενικά θα πρέπει να περιοριστεί το κόστος προσφυγής στην διαμεσολάβηση, διότι το υψηλό κόστος για τον πολίτη θα μπορούσε να αποτελέσει τροχοπέδη, καθώς στην πράξη δεν θα τύχει γενικότερης αποδοχής
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Χρήσιμο επίσης θα ήταν να συμπεριληφθούν κι οι εμπράγματες διαφορές στο πεδίο της υποχρεωτικότητας, δεδομένου οτι στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει πολύ μεγάλο πεδίο ευελιξίας και διαβούλευσης μεταξύ των μερών (για παράδειγμα αναγνωριστικές αγωγές, αγωγές δουλείας διόδου, διεκδικητικές αγωγές). Επίσης πρέπει να συμπεριληφθεί ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πρόβλεψη για την μεταγραφή των πρακτικών διαμεσολάβησης στα Υποθηκοφυλακεία και το Κτηματολόγιο.
ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ : ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ιταλία. Τι ισχύει με πρώτη ματιά εκεί; α) Υποχρεωτικότητα σε περιορισμένο αριθμό αστικών υποθέσεων (εξαιρούνται εργατικές διαφορές, αξιώσεις αποζημίωσης από παράνομες πράξεις κ.α.), β) πολύ χαμηλότερο κόστος σε σύγκριση με αυτό που προβλέπει το δικό μας ν/σ, γ) εύκολη απεμπλοκή από τα μέρη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας χωρίς κόστος. Αποτέλεσμα; Η Ιταλία έχει ένα από τα υψηλότερα πσοσοστά διαμεσολάβησης στην Ευρώπη! Παραθέτω και λινκ με όλες τις σχετικές πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Διαμεσολάβησης….
Ο προτεινόμενος Νόμος είναι ένα θετικό βήμα προόδου. Η εφαρμογή της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης μπορεί να βοηθήσει να προσδιορίσει, διευθετήσει και να επιλύσει συγκρούσεις, οι οποίες, όπως η έρευνα δείχνει, μπορεί να είναι επωφελής για το κοινό. Είναι πολύ σημαντικό έργο, και θα ήθελα να συγχαρώ την Επιτροπή.
Ακόμα κι αν η Επιτροπή έχει λάβει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός με τις αλλαγές αυτές, υπάρχει περισσότερη δουλειά να γίνει. Παρακάτω, περιγράφω μερικές προτάσεις που πιστεύω ότι είναι ζωτικής σημασίας για την περαιτέρω επέκταση της χρήσης της διαμεσολάβησης.
Είναι απαραίτητο για το προτεινόμενο σχέδιο νόμου να εξετάσει τις μοναδικές ανάγκες στις καθορισμένες διαφορές (που έχουν προταθεί για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση), και παραλείποντας να το πράξει, αυτό θα υπονομεύσει τη διαμεσολάβηση. Η διαδικασία που προτείνεται στον νόμο έχει κάποια σύγχυση σχετικά με τις παραλλαγές στα μοντέλα, στυλ και πρωτόκολλα. Η προτεινόμενη νομοθεσία απαιτεί μια στερεά κατανόηση και την αποσαφήνιση της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης που θα είναι διαθέσιμες για τις επιχειρήσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, υπαλλήλους και οργανισμούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό είναι ένα οργανισμός που μπορεί να θέλει να προσφέρει τη διαμεσολάβηση προς τους πελάτες του και στους υπαλλήλους του μόνο ως πρόσθετη εναλλακτική. Κατά την εκτίμησή μου η προτεινόμενη νομοθεσία δεν επιτρέπει τη διαμεσολάβηση να γίνει συγκεκριμένη – σε αυτόν το νόμο. Είναι επιτακτική ανάγκη να συμπεριληφθούν πρότυπα ορθής πρακτικής, καθώς αυτό είναι προς το συμφέρον του κοινού.
Βικτωρία Λιούτα
Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών
Αναφορικά με την υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης στις προσβολές τίτλων βιομηχανικής ιδιοκτησίας:
Αναμφίβολα, η διαμεσολαβητική διευθέτηση μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη και συμφέρουσα σε ορισμένες περιπτώσεις προσβολών στο χώρο της βιομηχανικής ιδιοκτησίας και ιδίως σε αυτές με αμφίρροπο ή οριακό χαρακτήρα. Η γενικευμένη όμως υποχρεωτική υπαγωγή σε διαμεσολάβηση των προσβολών τίτλων βιομηχανικής ιδιοκτησίας δεν θα συμφέρει πάντα το δικαιούχο, ιδίως όταν ζητούμενο είναι η άμεση άρση προσβολής και παράλειψης στο μέλλον, ιδίως σε περιπτώσεις κατάφωρης ή/και μαζικής προσβολής των δικαιωμάτων του, όπως σε περίπτωση παραποιημένων προϊόντων. Με βάση την τρέχουσα γενική διατύπωση, η επί ποινή απαραδέκτου «πάσα» προσφυγή στα δικαστήρια φαίνεται να συμπεριλαμβάνει (;) και την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων.
Εξάλλου, απορία προκαλεί η μη υπαγωγή των διαφορών που ανακύπτουν από προσβολές πνευματικής ιδιοκτησίας στην υποχρεωτική διαμεσολάβηση. Η κατακερματισμένη ρύθμιση του ζητήματος της διαμεσολάβησης στις διαφορές διανοητικής ιδιοκτησίας προξενεί δυσαρμονία με την οριζόντια ρύθμιση της ένδικης προστασίας των δικαιωμάτων ενώ μάλλον είναι εις βάρος της τελεσφόρησης του θεσμού, αν λάβει κανείς υπόψη ότι αρκετές φορές οι διαφορές ανακύπτουν από σωρευτική προσβολή πνευματικής και βιομηχανικής ιδιοκτησίας.
Θεόδωρος Χίου, Δ. Ν., Δικηγόρος
Στην υποχρεωτικότητα της Διαμεσολάβησης θα έπρεπε να υπαχθούν όλες οι διαφορές από τραπεζικές εργασίες ,δηλαδή κατά κύριο λόγο οι διαφορές από δανειακές συμβάσεις κάθε μορφής, όπως και οι μεταξύ ιδιωτών διαφορές από κτηματολογικές εγγραφές στην κτηματολογική βάση ,με ρητή μνεία ότι το πρακτικό διαμεσολάβησης που θα συνταχθεί θα ανήκει στα υποχρεωτικώς καταχωρητέα έγγραφα(διαφορετικά δεν θα μπορεί να καταχωρηθεί).Επίσης οι διαφορές από εμπραγματα δικαιώματα καθε μορφής, καθώς και η διανομή ακινήτων μεταξύ συγκυρίων, όπως και οι διαφορές από το κληρονομικό δικαιο ,με ρητή μνεία ότι το πρακτικό διαμεσολάβησης είναι καταχωρητέο στα βιβλία μεταγραφών και στα κτηματολογικά φύλλα.
Για την ταχύτερη ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα στον ταχύτατα αναπτυσσόμενο και ανταγωνιστικό τομέα της τεχνολογίας θα μπορούσαν να προστεθούν και οι διαφορές που προκύπτουν από:
1. Συμβάσεις παραχώρησης άδειας εκμετάλλευσης ή πνευματικών δικαιωμάτων (licensing agreements)
2. Παροχή υπηρεσιών αποθήκευσης, μεταφοράς ή/και παράδοσης εμπορευμάτων (logistics).
3. Μεταβίβαση εταιρικών μεριδίων σε Κεφάλαια Επιχειρηματικών Συμμετοχών (venture capitals)
4. Ανάπτυξη, συντήρηση ή/και πώληση λογισμικού αλλά και μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού μεταξύ επαγγελματιών/επιχειρήσεων (B2B)
Στις οικογενειακές διαφορές , στην συντριπτική πλειοψηφία κατα 99,99% η μεριά της συζύγου επικαλείται πάντα κάποιου είδους βία, η οποία βεβαίως δεν αποδυκνείεται απο πουθενά. Η επίκληση γίνεταί συνήθως ύστερα απο προτροπή του συνηγόρου της παθούσης ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει μεγάλη διατροφή. Ολες οι υποθέσεις διαζυγίων με αντιδικία είναι copy paste. Ακόμα και οι αγωγές μετοίκησης διατροφής επιμέλειας με τις προτάσεις που τελικά κατατίθονται έχουν διαφορά στα ιστορικά γεγόνότα,και αυτό γιατί δεν έχει γίνει η σωστή «ζύμωση» απο την συνήγορο. Αρα η επίκληση βίας θα πρέπει να αποδυκνείεται σε χρόνο προγενέστερο της προσφυγής ή απο ιατρικές γνωματέυσεις. Προσπάθεια του ενός εκ των δύο μερών για αποφυγή της διαμεσολάβησης να τιμωρείται !!
Στην περίπτωση των οικογενειακών διαφορών, εφόσον ο διαμεσολαβητής διαπιστώσει ενδείξεις ενδοοικογενειακής βίας ή του κοινοποιηιθεί από ένα από τα μέρη ενδοοικογενειακή βία ή ανικανότητα ενός από τα μέρη, λόγω κατάχρησης αλκοόλ ή ουσιών, θα πρέπει να έχει την δυνατότητα να συντάξει πρακτικό αποτυχίας λόγω αδυναμίας διεξαγωγής της διαμεσολάβησης για τους παραπάνω λόγους και το πρακτικό αυτό να δοθεί στο Δικαστήριο για να μπορεί το τελευταίο να προχωρήσει στην εκδίκαση της υπόθεσης.
Η απαγόρευση διεξαγωγής διαμεσολάβησης στις άνω περιπτώσεις προβλέπεται στην διεθνή βιβλιογραφία, αλλά και από τον οδηγό ορθής πρακτικής για την διαμεσολάβηση δυνάμει της σύμβασης της Χάγης της 25-10-1980.
Αρθρο 5 – Υποχρεωτικότητα
Παρ. 3 Α
Ο Διαμεσολαβητής πρέπει να είναι και να παραμένει ουδέτερος, ανεξάρτητος και αμερόληπτος από την αρχή της διαδικασίας, ήτοι από το πρώτο τηλεφώνημα από ένα από τα μέρη ή το δικηγόρο του και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τηλεφωνήσει στο άλλο μέρος ο ίδιος για να το προσκαλέσει στη διαμεσολάβηση. Τα μέρη ή οι δικηγόροι τους τηλεφωνούν οι ίδιοι το Διαμεσολαβητή αμφότεροι και συναινούν να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση. Η εξουσία διάθεσης των μερών είναι βασική Αρχή της διαμεσολάβησης από το πρώτο τηλεφώνημα στο Διαμεσολαβητή ο οποίος πρέπει να είναι ουδέτερος ως προς τα μέρη και τη διαφορά τους. Ως εκ τούτου, οι δικηγόροι μεταξύ τους πρέπει να ενημερώσουν τους πελάτες τους και να τηλεφωνήσουν οι ίδιοι τον Διαμεσολαβητή ο οποίος αναλαμβάνει να διαμεσολαβήσει τη διαφορά των μερών εφόσον δεν έχει σύγκρουση συμφερόντων.
Παρ. 3 Β
Η τηλεδιάσκεψη σε χώρο άλλου διαμεσολαβητή εφόσον δεν βρίσκονται τα μέρη στον ίδιο τόπο, καταπατά την θεμελιώση αρχή της εμπιστευτικότητας της διαδιακασίας και θα πρέπει να εξασφαλιστεί οτι οιοσδήποτε παρίσταται στη διαδικασία θα υπογράψει το συμφωνητικό υπαγωγής της υπόθεσης στη διαμεσολάβηση και τη ρήτρα εμπιστευτικότητας. Ο Διαμεσολαβητής είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει τη διαδικασία στα μέρη και να εξασφαλίσει στα μέρη και τους δικηγόρους τους την σημασία της εμπιστευτικότητας στη διαδικασία.
Βικτωρία Λιούτα
Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά.
Στην υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης έχω να αναφέρω τα εξής:
Επειδή στις περιπτώσεις επιμέλειας η γυναίκα βάσει αστικού δικαίου και νομολογιακού εθίμου είναι κατα 99,99% νικήτρια.
Επειδή η σημερινή κυβέρνηση δεν θέλει να εκσυχρονίσει το πεπαλαιωμένο αστικό δίκαιο και τους κανόνες που ρυθμίζουν τις γαμικές διαφορές με θύματα πρωτίστως τα παιδιά.
Επειδή νομοθετούμε αντίθετα προς την επιταγή του συντάγματος που επιβάλλει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων
Επειδή θα χαθεί ένα μεγάλο μέρος εσόδων απο μία επαγγελματική τάξη αν οι γαμικές διαφορές πάνε στην διαμεσολάβηση.
Επειδή η δικαστική νομολογία έχει δείξει ότι αντιμετωπίζει τον πατέρα σαν ξένο σώμα προς τα παιδιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Επειδή κάθε διαβούλευση δεν προβλέπει προς την πρόοδο και την διευκόλυνση των προσβαλομμένων μερών.
Επειδή τα θεωρώ όλα προσχηματικά , αρνούμαι να λάβω μέρος με προτάσεις σεαυτή την διαβούλευση.
Σχετικά με την υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης για τις διαφορές διανοητικής ιδιοκτησίας (άρθρο 5 παρ. 1Αζ), καταρχάς καταργείται με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά η δικαστική προστασία σε περίπτωση που δεν εξαιρεθούν τα ασφαλιστικά μέτρα από την εφαρμογή της διάταξης. Δεν είναι δυνατόν να υποχρεούται ο σηματούχος ή ο δικαιούχος ευρεσιτεχνίας να προσφύγει υποχρεωτικά στην διαδικασία της διαμεσολάβησης, πριν την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, καθώς α) μέχρι να ολοκληρωθεί η διαμεσολάβηση θα έχει εξαλειφθεί το επείγον που απαιτείται για τα ασφαλιστικά μέτρα και β) θα δίδεται χρόνος στον παραποιητή / έμπορο των απομιμητικών προιόντων να τα διαθέσει με την ησυχία του (ειδικά όσον αφορά σε εποχιακά προιόντα, πχ είδη που πωλούνται σε εορτές ή επώνυμα καλοκαιρινά είδη όπως σαγιονάρες, μαγιώ κλπ., με την υποχρεωτική διαμεσολάβηση, θα έχει λήξει η σεζόν πριν καταστεί δυνατή οποιουδήποτε είδους δικαστική προστασία).
Κατά δεύτερον, στις προσβολές της διανοητικής ιδιοκτησίας, συνήθως εμπλέκονται πολλά πρόσωπα, όπως οι έμποροι της λιανικής, οι προμηθευτές χονδρικής, ο εισαγωγέας κλπ, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατόν ο σηματούχος να έρχεται σε διαπραγμάτευση με όλους τους παραπάνω και να δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο η προστασία του.
Τρίτον, η υποχρεωτικότητα στην διαμεσολάβηση γενικά (σε όλα τα θέματα) έρχεται σε αντίθεση με την πρόσφατη μεταρρύθμιση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για την επιτάχυνση της πολιτικής δίκης. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, ο ενάγων να υποχρεούται στην κατάθεση προτάσεων εντός 100 ημερών από την κατάθεση της αγωγής, προς επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, και ταυτόχρονα να προηγείται υποχρεωτική διαμεσολάβηση, με συνέπεια την καθυστέρηση της δίκης.
Τέταρτον, ο διαχωρισμός διανοητικής ιδιοκτησίας – πνευματικής ιδιοκτησίας ως προς την υποχρεωτικότητα της διαμεσολάβησης, είναι άνευ λογικής.