ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ
Ι. Εγκλήματα βλάβης της ζωής του ανθρώπου
Άρθρο 299
Ανθρωποκτονία με δόλο
1. Όποιος σκότωσε άλλον τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
2. Αν η πράξη αποφασίστηκε και εκτελέστηκε σε βρασμό ψυχικής ορμής, επιβάλλεται κάθειρξη.
Άρθρο 300
Ανθρωποκτονία κατ’ απαίτηση
Όποιος αποφάσισε και εκτέλεσε ανθρωποκτονία ύστερα από σπουδαία και επίμονη απαίτηση του θύματος και από οίκτο γι’ αυτόν που έπασχε από ανίατη ασθένεια τιμωρείται με φυλάκιση.
Άρθρο 301
Συμμετοχή σε αυτοκτονία
Όποιος κατέπεισε άλλον να αυτοκτονήσει, αν τελέστηκε η αυτοκτονία ή έγινε απόπειρά της, καθώς και όποιος έδωσε βοήθεια κατά την τέλεσή της, η οποία διαφορετικά δεν θα ήταν εφικτή, τιμωρείται με φυλάκιση.
Άρθρο 302
Ανθρωποκτονία από αμέλεια
Όποιος από αμέλεια σκότωσε άλλον, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
Άρθρο 303
Παιδοκτονία
Μητέρα που με πρόθεση σκότωσε το παιδί της κατά ή μετά τον τοκετό, αλλά ενώ εξακολουθούσε ακόμη η διατάραξη του οργανισμού της από αυτόν, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
II. Προσβολές του εμβρύου
Άρθρο 304
Διακοπή της κύησης
1. Όποιος χωρίς τη συναίνεση της εγκύου διακόπτει την κύησή της τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
2. Όποιος με τη συναίνεση της εγκύου ή των προσώπων που έχουν τη γονική μέριμνα ή επιμέλειά της αν αυτή είναι ανίκανη να συναινέσει, διακόπτει την εγκυμοσύνη της, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή και αν ενεργεί κατ’ επάγγελμα, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή, μειωμένη κατά το μέτρο του άρθρου 83, τιμωρείται και όποιος προμηθεύει σε έγκυο τα μέσα για τη διακοπή της εγκυμοσύνης της, εφόσον έγινε τουλάχιστον απόπειρα αυτής.
3. Έγκυος που μετά την εικοστή τέταρτη εβδομάδα της κύησης διακόπτει την εγκυμοσύνη της ή επιτρέπει σε άλλον να την διακόψει τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι μήνες ή χρηματική ποινή.
4. Δεν είναι άδικη πράξη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης που ενεργείται από την έγκυο ή με τη συναίνεση των προσώπων που αναφέρονται στην παράγραφο 2 από γιατρό μαιευτήρα γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου, σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, αν συντρέχει μία από τις ακόλουθες περιπτώσεις:
α) Δεν έχουν συμπληρωθεί δώδεκα εβδομάδες εγκυμοσύνης.
β) Η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί και δεν έχουν συμπληρωθεί δεκαεννέα εβδομάδες εγκυμοσύνης.
γ) Έχουν διαπιστωθεί, με τα μέσα προγεννητικής διάγνωσης, ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού ή υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται σχετική βεβαίωση και του κατά περίπτωση αρμόδιου γιατρού.
5. Με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή τιμωρείται όποιος κατά την πραγματοποίηση προγεννητικού ελέγχου μετά την εικοστή εβδομάδα της κύησης ή κατά τη διάρκεια του τοκετού και πριν από την εμφάνιση του παιδιού στον εξωτερικό κόσμο, προκαλεί με αμέλεια διακοπή της κύησης ή βαριά βλάβη στο έμβρυο, που έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του νεογνού.
Άρθρο 304A
Σωματική βλάβη εμβρύου ή νεογνού
1. Όποιος βιαιοπραγεί σε βάρος εγκύου ή της χορηγεί φάρμακα ή άλλες ουσίες, με αποτέλεσμα να προκληθεί βαριά βλάβη στο έμβρυο ή να εμφανίσει το νεογνό βαριά πάθηση του σώματος ή της διάνοιάς του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Επιβάλλεται φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή αν ο υπαίτιος έχει αμέλεια ως προς το αποτέλεσμα αυτό της πράξης του.
2. Με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή τιμωρείται όποιος κατά την πραγματοποίηση προγεννητικού ελέγχου μετά την εικοστή εβδομάδα της κύησης ή κατά τη διάρκεια του τοκετού και πριν από την εμφάνιση του παιδιού στον εξωτερικό κόσμο προκαλεί από αμέλειά του βαριά βλάβη στο έμβρυο ή γίνεται υπαίτιος στο να εμφανίσει το νεογνό βαριά πάθηση του σώματος ή της διάνοιάς του.
Άρθρο 305
(Καταργείται)
ΙΙΙ. Εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής
Άρθρο 306
Έκθεση
1. Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος υπαίτια τραυμάτισε, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, β) θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη.
Άρθρο 307
Παράλειψη προσφοράς βοήθειας
Όποιος παραλείπει να σώσει άλλον από κίνδυνο ζωής, αν και μπορεί να το πράξει χωρίς κίνδυνο της δικής του ζωής ή υγείας, τιμωρείται φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.
Στο άρθρο 300, προβλέπεται η ποινικοποίηση για τις περιπτώσεις όπου κάποιο πρόσωπο «εκτέλεσε ανθρωποκτονία ύστερα από σπουδαία και επίμονη απαίτηση του θύματος και από οίκτο γι’ αυτόν που έπασχε από ανίατη ασθένεια». Θεωρούμε ότι πρέπει το ζήτημα αυτό, της ευθανασίας, σε περιπτώσεις που είναι αποδεδειγμένο και διασφαλισμένο και μετά από πράγματι σπουδαία και επίμονη αντίθεση του προσώπου η αποποινικοποίηση της πράξης αυτής.
Στο Άρθρο 304Α, προβλέπονται ποινές που αφορούν τη σωματική βλάβη εμβρύου ή νεογνού. Προτείνουμε να προστεθεί διάταξη που να αφορά την διακοπή της κύησης όταν ο μόνος λόγος που γίνεται είναι τα χαρακτηριστικά φύλου του νεογνού, καθώς τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς αποτελεί απεχθή πρακτική η διακοπή της κύησης με μόνο λόγο ότι κατά τον προγεννητικό έλεγχο διαπιστώνεται ότι το νεογνό είναι ίντερσεξ.
Για το ΣΥΔ,
Μαρίνα Γαλανού.
Ακατανόητη η προτεινόμενη διάταξη του άρθρου 299 §1 Π.Κ. Σε περίπτωση αναγνώρισης ελαφρυντικών περιστάσεων ή άλλου λόγου μείωσης της ποινής θα είναι το κατώτατο όριο δέκα έτη; Εάν όχι, με ποια κριτήρια το δικαστήριο θα κρίνει εάν πρέπει να επιβληθεί η ποινή της ισοβίου κάθειρξης ή της πρόσκαιρης έτσι ώστε να υπάρχει ασφάλεια δικαίου; Είναι δυνατό η εκ προθέσεως αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, του υπέρτατου αγαθού, να αντιμετωπίζεται με προβλεπόμενη ποινή κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών με αποτέλεσμα σε περίπτωση συνδρομής οποιουδήποτε λόγου μείωσης της ποινής, το επαπειλούμενο πλαίσιο να κυμαίνεται, βάσει του σχετικού άρθρου, μεταξύ φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών ή κάθειρξης έως οκτώ ετών; Έχει αντεγκληματική λειτουργία η θέσπιση μίας τέτοιας διάταξης και ειδικά, σε μία χώρα, που αυτού του είδους η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί;
Δεν συναινώ.
Ο Άγιος Παίσιος λέει:
Ἡ ἔκτρωση εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία. Εἶναι φόνος, καὶ μάλιστα πολὺ μεγάλος φόνος, γιὰ τί σκοτώνονται ἀβάπτιστα παιδιά. Πρέπει νὰ καταλάβουν οἱ γονεῖς ὅτι ἢ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεως.
Μία νύχτα ὃ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δῶ ἕνα φοβερὸ ὅραμα, ποὺ μὲ πληροφόρησε γὶ αὐτὸ τὸ θέμα! Ἦταν βράδυ, Τρίτη της Διακαινησίμου τὸ 1984. Εἶχα ἀνάψει δύο κεράκια μέσα σὲ δύο τενεκεδάκια, ὅπως συνηθίζω νὰ κάνω, ἀκόμη καὶ ὅταν κοιμᾶμαι, γιὰ ὅλους ὅσους πάσχουν ψυχικὰ καὶ σωματικά. Σ’ αὐτοὺς συμπεριλαμβάνω ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. στὶς δώδεκα τὰ μεσάνυχτα, ἐκεῖ ποὺ ἔλεγα τὴν Εὐχή, βλέπω ἕνα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο μὲ μία μάνδρα, σπαρμένο μὲ σιτάρι ποὺ μόλις ἄρχιζε νὰ ψηλώνει. Ἐγὼ στεκόμουν ἔξω ἀπὸ τὸ χωράφι, ἄναβα κεριὰ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους καὶ τὰ στερέωνα πάνω στὸν τοῖχο τῆς μάνδρας. Ἀριστερὰ ἦταν ἕνας ξερότοπος, γεμάτος βράχους καὶ κρημνούς, ποὺ σειόταν συνέχεια ἀπὸ μία δυνατὴ βοὴ ἀπὸ χιλιάδες σπαραχτικὲς φωνές, πού σου σπάραζαν τὴν καρδιά.
Καὶ ὃ πιὸ σκληρὸς ἄνθρωπος, ἂν τὶς ἄκουγε, ἦταν ἀδύνατο νὰ μὴ συγκλονισθεῖ. Ἐνῶ ὑπέφερα ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς καὶ ἀναρωτιόμουν ἀπὸ ποὺ προέρχονται καὶ τί σημαίνουν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔβλεπα, ἄκουσα μία φωνὴ νὰ μοῦ λέει: «Τὸ χωράφι μὲ τὸ σπαρμένο σιτάρι, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ξεσταχυάσει, εἶναι τὸ Κοιμητήρι μὲ τὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν ποὺ θὰ ἀναστηθοῦν. Στὸν τόπο δὲ ποὺ σείεται ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς βρίσκονται οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ποὺ ἔχουν σκοτωθεῖ μὲ τὶς ἐκτρώσεις»! Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὅραμά μου ἦταν ἀδύνατο νὰ συνέλθω ἀπὸ τὸν μεγάλο πόνο ποὺ δοκίμασα γιὰ τὶς ψυχὲς ἐκείνων τῶν παιδιῶν. Οὔτε νὰ ξαπλώσω μποροῦσα, γιὰ νὰ ξεκουραστῶ, παρόλο ποὺ ἤμουν κατάκοπος ἐκείνη τὴν ἥμερα
– Γέροντα, μπορεῖ νὰ γίνει κάτι, ὥστε νὰ ἀρθεῖ ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις;
Μπορεῖ, ἀλλὰ χρειάζεται νὰ κινηθεῖ ἢ Πολιτεία, ἢ Ἐκκλησία κλπ., ὥστε νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ κόσμος γιὰ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχει ἢ ὑπογεννητικότητα.
Οἱ Ἱερεῖς νὰ ἐξηγήσουν στὸν κόσμο ὅτι ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις εἶναι ἀντίθετος πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου.
Οἱ γιατροὶ πάλι ἀπὸ τὴν δική τους πλευρὰ νὰ μιλήσουν γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἢ γυναίκα ποὺ κάνει ἔκτρωση. Βλέπεις, οἱ Εὐρωπαῖοι εἶχαν τὴν εὐγένεια καὶ τὴν ἄφησαν κληρονομιὰ καὶ στὰ παιδιά τους.
‘Ἐμεῖς εἴχαμε τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸν χάσαμε καὶ δὲν τὸν ἀφήσαμε κληρονομιὰ στὴν ἑπόμενη γενιά, γι’ αὐτὸ τώρα νομιμοποιοῦμε τὶς ἐκτρώσεις, τὸν πολιτικὸ γάμο…Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μία ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι ποὺ ἀντίκειται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπὸ τὸ κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἢ ὀργὴ τοῦ θεοῦ σὲ ὅλο τὸ ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθεῖ.
Ανθρώπινη ζωή-το υπέρτατο αγαθό
Η ανθρώπινη ζωή είναι το σπουδαιότερο αγαθό, άξιο προστασίας και από τον ποινικό κώδικα. Η αφαίρεση της ζωής άλλου με πρόθεση τιμωρείται σήμερα με τη σκληρότερη ποινή, που υφίσταται στην ελληνική νομοθεσία, αυτή της ισόβιας κάθειρξης. Η έννοια των ισοβίων όμως στη χώρα μας είναι σχετική, διότι ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί υπό όρο, εάν έχει παραμείνει στο κατάστημα κράτησης τουλάχιστον 15 έτη. Η πραγματικότητα αυτή, ξενίζει πολλούς, ιδιαίτερα δε, σε περιπτώσεις σκληρών και αδιανόητων για το κοινό νου, εγκλημάτων, όπως στην περίπτωση που ο γονέας σκοτώνει, τεμαχίζει και πετάει το τεμαχισμένο πτώμα του ανήλικου παιδιού του. Περαιτέρω, στο ισχύον ποινικό σύστημα υπάρχουν λόγοι μειώσεως ποινής, ένας από αυτούς είναι η αναγνώριση των ελαφρυντικών περιστάσεων, όπως και το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας για εγκληματίες μέχρι 21 ετών. Εάν λοιπόν ένας 20χρονος τελέσει το βαρύ αυτό έγκλημα, δίνεται η δυνατότητα στο Δικαστήριο να επιβάλει μειωμένη ποινή, η οποία, αντί της ισόβιας κάθειρξης, είναι κάθειρξη 10 έως 20 έτη.
Με το σχέδιο νόμου του Ποινικού Κώδικα ως προς την τιμώρηση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, πλην της απειλούμενης ποινής της ισόβιας κάθειρξης προστίθεται διαζευκτικά και η ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών, που αντιστοιχεί σε κάθειρξη από δέκα έως δέκα πέντε έτη. Το αυτό επιχειρείται και σε άλλα κακουργήματα που μέχρι σήμερα είχαν ως απειλούμενη ποινή μόνον την ισόβια κάθειρξη. Δίνεται δηλαδή στην εκάστοτε σύνθεση του Δικαστηρίου η δυνατότητα να επιλέξει ως ποινή βάσης την πρόσκαιρη κάθειρξη μεταξύ 10 έως 15 ετών, που το ελάχιστο αυτής (10 έτη) προβλεπόταν μέχρι σήμερα μόνο όταν υπήρχε λόγος μείωσης ποινής, όπως σε περιπτώσεις απόπειρας, ελαφρυντικών περιστάσεων κλπ.
Στο σχέδιο νόμου, προστίθεται ελαφρυντική περίσταση, η οποία δε συνδέεται καθόλου με την προσωπικότητα του κατηγορουμένου ή τις ειδικές περιστάσεις που αφορούν την πράξη και θεωρείται «ελαφρυντικό» η μη εύλογη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, με λίγα λόγια γιατί καθυστέρησε να γίνει το Δικαστήριο. Επιπρόσθετα το ελαφρυντικό που αναγνωριζόταν σε δράστες μέχρι 21 ετών, μετατρέπεται σε ελαφρυντικό νεαρών εγκληματιών ηλικίας μέχρι 25 ετών.
Εφόσον υπάρχει λόγος μείωσης ποινής το πλαίσιο της κάθειρξης των δέκα έως δέκα πέντε ετών μειώνεται μεταξύ φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών έως κάθειρξη μέχρι οκτώ έτη, και εάν υπάρχει και δεύτερος λόγος μείωσης ποινής το ελάχιστο όριο φυλάκισης γίνεται ένα έτος.
Συνεπώς υπάρχει η δυνατότητα στο Δικαστήριο να επιβάλει ποινή φυλάκισης χρονικού διαστήματος ενός έτους, στο δράστη ηλικίας 24 ετών που επέλεξε με ελεύθερη θέληση να πάρει το όπλο του και να σκοτώσει κάποιον είτε γιατί δεν τον συμπαθούσε, είτε γιατί θεωρεί πως ως «αντιστασιακός;;», «αναρχικός;;» έχει δικαίωμα να παίρνει το όπλο του, τη βόμβα του και να αφαιρεί τη ζωή άλλων που κατά την κρίση του αποτελούν το κατεστημένο, ή απλά γιατί βρέθηκαν είτε στο δρόμο του είτε στην τράπεζα «Marfin». Υπάρχει ο αντίλογος ότι αυτός που θέλει να σκοτώσει, θα σκοτώσει, πλην όμως η αυστηρή ποινή υφίσταται και για την αποτροπή εγκλημάτων. Όταν ο αντικοινωνικός, ο αντιεξουσιαστής, ο ακροδεξιός κ.ο.κ. γνωρίζει ότι η ποινή που θα ακολουθήσει θα είναι αμείλικτη, ενδέχεται να αποτραπεί από την τέλεση σοβαρού κακουργήματος.
Ο δράστης του πρόσφατου μακελειού στη Νέα Ζηλανδία, χώρα με χαμηλό δείκτη εγκληματικότητας, αντιμετωπίζει ποινή ισόβιας απομόνωσης. Η χώρα μας δε θεωρείται χώρα χαμηλού δείκτη εγκληματικότητας διότι συχνά διαπράττονται σοβαρά εγκλήματα. Η πρόσφατη επικαιρότητα ανέδειξε καθεστώς πλήρους ανομίας στα καταστήματα κράτησης μέσα από τα οποία δίδονται εντολές και εκτελούνται συμβόλαια θανάτου, ευάλωτες ομάδες πολιτών αποτελούν στόχο για ληστείες που συχνά έχουν θανατηφόρο αποτέλεσμα, νεαρός φοιτητής στο λόφο Φιλοπάππου έπεσε νεκρός την ώρα που δεχόταν επίθεση από αδίστακτους κακοποιούς μεταξύ των οποίων ένας ανήλικος που αρνήθηκε να ζητήσει συγνώμη στη δίκη και ένας νεαρός εγκληματίας, που «δικαιούται» σύμφωνα με την προωθούμενη αλλαγή μείωση ποινής. Πρέπει η Πολιτεία να βρει τον τρόπο να επέρχεται η ισορροπία δικαίου μεταξύ θύματος και θύτη και ο τρόπος αυτός να ικανοποιεί το “κοινό περί δικαίου αίσθημα”.
Φρονώ ότι για το έγκλημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση πρέπει να παραμείνει η ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Πρέπει να αποκλειστεί η δυνατότητα σε όλα τα αδικήματα να δίδεται ελαφρυντικό που έχει να κάνει με την καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης. Τέλος σε καμιά περίπτωση δε πρέπει να θεωρήσουμε τον δράστη μέχρι είκοσι πέντε ετών ως δράστη που «δικαιολογείται» να τιμωρείται ελαφρύτερα.
Ελπίζω ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να δείξει ότι είναι διαφορετικός απο τις άλλες κυβερνήσεις και να δώσει την δυνατότητα σε ανθρώπους που πάσχουν απο χρόνιους πόνους (ψυχικά ή παθολογικά) να δώσουν ένα αξιοπρεπή τέλος στην ζωή τους. Πρέπει να αφήσουν απ’εξω τις κάθε φαρμακευτικές εταιρείες και πολιτικούς που πλουτίζουν πάνω στον πόνο και στην εξαθλίωση των ανθρώπων, κρατώντας τους με το ζόρι και σκόπιμα στην ζωή, για τα χρήματα.
Σχολιάζουν κάποιοι που θέλουν τη κατάργηση του Άρ.300 και 301, επιδιώκοντας σε βάθος χρόνου και τη νομιμοποίηση της ευθανασίας. Διαφωνώ κάθετα. Δεν θα βάψετε τα χέρια όλων μας με αίμα!
Αναλόγως με το Άρ.302 πρέπει να υπάρχει και ποινική διάταξη για τη ζωοκτονία από αμέλεια. Οι κτηνίατροι δεν τιμωρούνται ποινικά όταν είναι ανίκανοι ενώ αλληλοκαλύπτονται. Σύμφωνα δε με τη νέα διάταξη 221 ΠΚ του παρόντος νομοσχεδίου, ούτε η έκδοση ψευδούς ιατρικού πιστοποιητικού θα διώκεται εάν δεν υπάρχει οικονομική ζημιά κάτι που σημαίνει πως οι κτηνίατροι θα συγκαλύπτονται ασύστολα. Το ίδιο και ο σύλλογός τους. Αυτό θα σημαίνει πως οι ανίκανοι κτηνίατροι θα συνεχίζουν να θερίζουν ζωές ενά όποιος τολμάει και τους καταγγέλλει, θα βρίσκει το μπελά του!
Πρόταση για προσθήκη άρθρου στο Ποινικό Κώδικα
Εγκλήματα κατά των ζώων
Όποιος με πρόθεση προβαίνει σε εκμετάλλευση, κακή και βάναυση μεταχείριση οποιουδήποτε είδους ζώου, καθώς και σε πράξη βίας κατ` αυτού τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους όπως ειδικός νόμος ορίζει.
Σε περίπτωση που ο δράστης κατά την τέλεση των πιο πάνω πράξεων επέδειξε ιδιαίτερη βιαιότητα ή βαναυσότητα ή χρησιμοποίησε όπλο ή άλλου είδους ειδεχθές μέσο, ικανό και πρόσφορο να προκαλέσει ιδιαιτέρως επώδυνη και βασανιστική κακοποίηση με κίνδυνο για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα ζώου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.
1η παράγραφος
Με την ως άνω διάταξη θα μπορούσε να περιληφθεί η τιμωρία των εγκλημάτων κατά των ζώων στο κατεξοχήν ποινικό νόμο της χώρας και να καταδειχθεί η σοβαρότητα τέτοιων εγκληματικών συμπεριφορών που προβλέπονται αυτή τη στιγμή μόνο σε ειδικό νόμο, αρ. 16 και 20 ν. 4039/2012. Ο ποινικός νομοθέτης με τον τρόπο αυτό θα δώσει τη δέουσα σημασία και έμφαση σε αυτού του είδους τις αντικοινωνικές συμπεριφορές που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί στη χώρα μας και δυστυχώς στη πλειονότητά τους μένουν ατιμώρητες λόγω κυρίως έλλειψης μαρτύρων και εν γένει αποδεικτικών στοιχείων.
Είναι γεγονός ότι λόγω μεγάλης έλλειψης φιλοζωικής κουλτούρας στη χώρα μας τα εγκλήματα κατά των ζώων αντιμετωπίζονται συχνά τόσο από τη κοινωνία όσο και από τον εφαρμοστή του νόμου ωσάν να είναι «ελάσσονος σημασίας» πλημμελήματα ακόμα δε και αν έχουν τελεσθεί με τέτοια σκαιότητα και υπό περιστάσεις που ήθελε θεωρηθούν ιδιαιτέρως ειδεχθή. Σημαντική παιδευτική αξία θα είχε να περιληφθεί σχετική διάταξη στον Ποινικό Κώδικα και να γίνει συνείδηση η προστασία των ζώων και όχι η τυχαία εφαρμογή του νόμου και δηλαδή η τιμωρία των εγκλημάτων και επιβολή των ποινών ανάλογα με τα φιλοζωικά αισθήματα ή όχι του εφαρμοστή. Δυστυχώς χρειάζεται να δοθεί ισχυρότερο νομικό έρεισμα , προβλεπόμενο ρητά στον Ποινικό Κώδικα ώστε να λαμβάνει τις σωστές κατευθύνσεις ο εφαρμοστής του νόμου αλλά και ο μέσος μη φιλόζωος πολίτης.
Η συμπεριφορά μας προς τα ζώα δε θα πρέπει να εξαρτάται από τα φιλοζωικά αισθήματα του καθένα μας αλλά να γίνει συνείδηση ο σεβασμός της ύπαρξης τους, ως αλληλένδετος και άμεσα συνυφασμένος με το σεβασμό στους νόμους και κυρίως στο Ποινικό Κώδικα. Και αυτό είναι ευθύνη της ευνομούμενης Πολιτείας να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και να νομοθετήσει προς αυτή τη κατεύθυνση.
2η παράγραφος
Επειδή οι ποινές πρέπει να είναι ανάλογες και να επιβάλλονται με βάση την βαρύτητα του εγκλήματος, το βαθμό καταλογισμού του δράστη και την ιδιαίτερη επικινδυνότητα της προσωπικότητάς του (όπως αυτή φαίνεται από τα μέσα και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για την εκτέλεση της πράξης), ο οποίος προς τέρψη και μόνο επιδίδεται ενίοτε σε ιδιαίτερα αποτρόπαιες και φριχτές πράξεις βασανισμού και θανάτωσης ζώων, που συνιστούν ακραία ιδιαζόντως αντικοινωνική συμπεριφορά με αποτέλεσμα να εγείρουν το κοινό αίσθημα δικαίου ολοκληρωτικά και σε τέτοιο βαθμό, που απαιτείται πλέον για αποκατάσταση της διασάλευσης της έννομης και ηθικής τάξης η επιβολή της ανάλογης ποινής, εξατομικευμένης.(Η «Θετική σχολή θέτει ως αφετηρία την ανάγκη της κοινωνικής άμυνας απέναντι στην επικινδυνότητα της προσωπικότητας του συγκεκριμένου δράστη. βλ. Ανδρουλάκη, 2000 Γενικό μέρος, σελ 73 επ. )
Η ως άνω διάταξη καλείται να καλύψει το κενό της έλλειψης ποινικοποίησης της εγκληματικής συμπεριφοράς κατά των ζώων με στοιχεία και μέσα ιδιαιτέρως ειδεχθή, που καταδεικνύουν την επικινδυνότητα του δράστη, τη σαδιστική του συμπεριφορά και το μέγεθος της διαστροφής του, καθόσον: α) αντλεί ψυχική ικανοποίηση και χαρά από την υποβολή ενός ανυπεράσπιστου ζώου σε επώδυνη και βασανιστική συμπεριφορά, όπως το να το περιλούει με εύφλεκτο υλικό και να το βλέπει να φλέγεται ή να το σέρνει δεμένο σε αυτοκίνητο στο δρόμο ή να το κρεμάει με σύρμα από τα γεννητικά του όργανα και να το παρακολουθεί να υποφέρει μέχρι να αργοπεθάνει και β) συντελεί στη κακοποίηση και αφαίρεση ζωής του ζώου με την ειδοποιό διαφορά-επιβαρυντική περίσταση ότι το υποβάλλει προηγουμένως σε φριχτά βασανιστήρια, τα οποία συχνά είναι παρατεταμένα και επαναλαμβανόμενα. Σημειώνουμε πως ιδιαιτέρως ειδεχθή εγκλήματα ενδεικτικά ήθελε θεωρηθούν η συμμετοχή σε κυνομαχίες, το κρέμασμα , η δηλητηρίαση , ο πυροβολισμός , ο πνιγμός ,η ρίψη νεογέννητων σε κάδους , οι συνθήκες διατροφής που οδηγούν στην απίσχναση του ζώου , η διαβίωσή του χωρίς προστασία από ακραίες καιρικές συνθήκες , σύρσιμο στο δρόμο με αυτοκίνητο.
.
Ο ποινικός νομοθέτης θα πρέπει να λάβει μέτρα εναντίον ιδιαιτέρως επικίνδυνων εγκληματιών, να προστατέψει τη κοινωνία και να διασφαλίσει την ειρηνική έννομη τάξη, η οποία πλήττεται και διασαλεύεται κάθε φορά που ένας διεστραμμένος εγκληματίας βασανίζει μία αθώα ψυχή.
Και αφού εκτιμηθεί η αξία του εννόμου αγαθού που πλήττεται, δηλαδή της ζωής ενός ζώου θα έπρεπε κυριώς ο ποινικός νομοθέτης να συνεκτιμήσει την επικινδυνότητα του δράστη.
Επιπρόσθετα αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι η μεγαλύτερη δημόσια διαβούλευση που έλαβε χώρα ποτέ και συγκέντρωσε τη πολυπληθέστερη, στα χρονικά, συμμετοχή του κόσμου ήταν αυτή που πραγματοποιήθηκε στις 31 Μαρτίου 2011 έως 15 Απριλίου 2011 για το Σχέδιο Νόμου «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό» τον μετέπειτα ν. 4039/2012 . Σημείωσε το ρεκόρ των 2.663 σχολίων από φορείς και ιδιώτες (http://www.opengov.gr/ypaat/?p=128). Αναμφισβήτητα δεν είναι απλώς ένα ακόμα αίτημα των φιλοζωικών σωματείων και των φιλόζωων, αλλά καθολικά της κοινής γνώμης, είναι μια κοινωνική ανάγκη η προστασία από ιδιαίτερα επικίνδυνους και διεστραμμένους εγκληματίες.
Το θεσμικό και ηθικό ατόπημα της απόρριψης της συνταγματικής κατοχύρωσης της προστασίας των ζώων πρόσφατα από την Ελληνική Βουλή μπορεί εν μέρει να μετριαστεί με την προσθήκη άρθρου στον ΠΚ για τα εγκλήματα κατά των ζώων .
Σχετικά με το άρθρο 300 και 301 πρέπει να καταργηθεί. Όλοι οι Έλληνες πολίτες υγιής και σώας τα φρένας, όχι μόνο άρρωστοι, να μπορούν να έχουν το δικαίωμα στην ευθανασία.
Το άρθρο 300 πρέπει να καταργηθεί οπωσδήποτε.Όλοι άνθρωποι πρέπει να επιλέγουν το πότε και το πώς θα τερματήσουν την ζωή τους υγιής και και άρρωστοι.
Επανάληψη διορθωμένης δημοσίευσης
3. Έγκυος που μετά την εικοστή τέταρτη εβδομάδα της κύησης διακόπτει την εγκυμοσύνη της ή επιτρέπει σε άλλον να την διακόψει τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι μήνες ή χρηματική ποινή.
Ως γνωστόν στην Ελλάδα το παιδί δεν έχει πατέρα αλλά μόνο μητέρα (βασει νομολογίας και νομοθεσίας για τα παιδιά εκτός γάμου). Τα μπορείς να διεκδικήσεις επικοινωνία δαπανώντας χιλιάρικα που δεν έχει φαντάζουν ουτοπία. Στην πράξη ανέφικτο.
Πρακτικά σημαίνει ότι η γυναίκα μπορεί να κάνει διακοπή της εγκυομοσύνης χωρίς συναίνεση του πατέρα και να τιμωρηθεί μόνο έξι μήνες για ‘ενα ειδεχθές έγκλημα και αυτό αν με κάποιο τρόπο αποδειχθεί. Με άλλα λόγια ο πατέρας ειναι ανίκανος να σταματήσει αυτό το έγκλημα.
Στην αντίπερα όχθη τώρα αν το κρατήσει το παιδί εκει ο πατέρας θεωρείται υπεύθυνος για την διατροφή του, επιδικάζονται βαρύτατες ποινές αν γίνει χρήση της εγκαταλειψης εγκύου σε απορία (που μπορεί να μην το γνωρίζει και κάν), δεν έχει κανένα δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί (εδώ τα εντός γάμου γεννημένα παιδιά μετά την διάσπαση της σχέσης αποξενώνονται απο τον πατέρα τους που δεν έχει κανένα δικαίωμα στην ανατροφή τους, και συνάμα καλείται να του παρέχει διατροφή σε χρήμα πάντα πάνω απο τις δυνατότητες του , και μόνο αυτός, η μητέρα δεν έχει υποχρέωση απο τον νόμο (παροχή σε είδος).
Η Ελληνική νομοθεσία ως φαίνεται παράγει το άδικο καθ εξιν. Και θα συνεχίσει να το κάνει και με αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστούμε κύριοι νομοθέτες
3. Έγκυος που μετά την εικοστή τέταρτη εβδομάδα της κύησης διακόπτει την εγκυμοσύνη της ή επιτρέπει σε άλλον να την διακόψει τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι μήνες ή χρηματική ποινή.
Ως γνωστόν στην Ελλάδα το παιδί δεν έχει πατέρα αλλά μόνο μητέρα (βασει νομολογίας και νομοθεσίας για τα παιδιά εκτός γάμου). Τα μπορείς να διεκδικήσεις επικοινωνία δαπανώντας χιλιάρικα που δεν έχει φαντάζουν ουτοπία. Στην πράξη ανέφικτο.
Πρακτικά σημαίνει ότι η γυναίκα μπορεί να κάνει διακοπή της εγκυομοσύνης χωρίς συναίνεση του πατέρα και να τιμωρηθεί μόνο έξι μήνες για ‘ενα ειδεχθές έγκλημα και αυτό αν με κάποιο τρόπο αποδειχθεί. Με άλλα λόγια ο πατέρας ειναι ανίκανος να σταματήσει αυτό το έγκλημα.
Στην αντίπερα όχθη τώρα αν το κρατήσει το παιδί εκει ο πατέρας θεωρείται υπεύθυνος για την διατροφή του, επιδικάζονται βαρύτατες ποινές αν γίνει χρήση της εγκαταλειψης εγκύου σε απορία (που μπορεί να μην το γνωρίζει και κάν), δεν έχει κανένα δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί (εδώ τα εντός γάμου γεννημένα παιδιά μετά την διάσπαση της σχέσης αποξενώνονται απο τον στην ανατροφή τους, και συνάμα καλείται να του παρέχει διατροφή συνήθως υπερβολική , και μόνο αυτός, η μητέρα δεν έχει υποχρέωση απο τον νόμο (παροχή σε είδος).
Η Ελληνική νομοθεσία ως φαίνεται παράγει το άδικο καθ εξιν. Και θα συνεχίσει να το κάνει και με αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστούμε κύριοι νομοθέτες
Άρθρο 304 παρ. 4
Υπάρχει η δυνατότητα διακοπής της κύησης σε πολύ πρώιμο στάδιο με την λήψη φαρμάκων (RU486) υπό την επίβλεψη ιατρού, χωρίς την ανάγκη νοσηλείας. Ακόμη και στο σπίτι, υπό την προϋπόθεση δυνατότητας γρήγορης μετάβασης σε νοσοκομείο αν χρειαστεί. Πρόκειται για μη επεμβατική μέθοδο, με σαφώς μικρότερο κόστος (χρηματικό, σωματική επιβάρυνση κλπ) για την έγκυο αλλά και τη νοσηλευτική μονάδα, αν γίνει εκεί.
Ενδεικτικά: https://ivg.gouv.fr/ivg-medicamenteuse.html
Η μέθοδος εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, αλλά με την συγκεκριμένη νομική διατύπωση («Τεχνητή διακοπή με την συμμετοχή γυναικολόγου και αναισθησιολόγου, σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα») ουσιαστικά την αποκλείει.
Πρέπει να προστεθεί η δυνατότητα διακοπής κύησης με την λήψη ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής, υπό την επίβλεψη ιατρού.
θα επρεπε σε περιπτώσεις τουλάχιστον δυο ανθρωποκτονιών ειτε στον ιδιο τοπο και χρονο ειτε σε διαφορετικο να υπαρχει η ποινη της ισόβιας καθειρξης η εξοριας χωρις δικαίωμα αναστολης η ευεργετικών ημερομισθιων .επισης το ιδιο να ισχυει σε περιπτώσεις υποτροπων για ανθρωποκτονια.και στις δυο παραπανω περιπτώσεις εννοουμε για ανθρωποκτονίες από προθεση η εξ αδιαφοριας χωρις το ελαφρυντικο της νομιμης αμυνας.ευχαριστω πολύ.
Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό,
Και η αφαίρεση της το απεχθεστερο έγκλημα
Η ελληνική πολιτεία ως πολιτισμένη και ευνομούμενη, συμμετεχουσα στην ευρωπαϊκή ένωση και όντας προοδευτική και κράτος δικαίου, δεν είναι δυνατόν να επιβάλει ως ποινή για το απεχθεστερο έγκλημα, το απεχθεστερο έγκλημα.
Ως εκ τούτου οφείλει αφ ενός να προστατεύσει την αξία της ανθρώπινης ζωής, αφ ετέρου να τιμωρήσει με τη δέουσα σοβαρότητα τέτοια κακούργημα τα.
Ως εκ τούτου, ο ορισμός εκ προθέσεων και εξ αμέλειας αυτός κάθε αυτός είναι πλέον αναχρονιστικος
Ο διαχωρισμός θα έπρεπε να είναι εκ προθέσεων και εξ αμέλειας καθώς και με όφελος η οχι
Για παράδειγμα δολοφονία εν βρασμώ είναι μεν εκ προθέσεων αλλά όχι απαραίτητα με όφελος
Εργατικό δυστύχημα είναι μεν εξ αμέλειας αλλά εφ όσον η επιχείρηση αγνόησε μέτρα ασφαλείας για οικονομικούς λόγους, σίγουρα όχι χωρίς όφελος
Αντίστοιχα τροχαίο δυστηχυμα που κάποιος αγνοεί τον κοκ και τις διατάξεις περί μέθης η ταχύτητας δεν μπορεί να θεωρείται αμέλεια αλλά πρόθεση, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει όφελος
Ποινή κάτω από ισόβια δεν μπορεί να υπάρχει σε καμία περίπτωση για περίπτωσης με όφελος η πρόθεση, αλλιώις θα εγερθουν κοινωνικά αντανακλαστικα
σχετικα με το αρθρο 302 η ποινη των τουλάχιστον 3 μηνων είναι απαραδεκτη.η ελαχιστη ποινη θα επρεπε να είναι τα 5 ετη για κάθε πραξη,και για την αποκτηση του δικαιώματος της υφ ορον απολυσης να πρεπει να εχουν εκτιθεί τα τρια πεμπτα της ποινης χωρις αδειες.επισης πρεπει να νομοθετηθεί το αδίκημα της ανθρωποκτονίας εξ αδιαφοριας.αυτο θα μπορει να αφορα τους γιατρους δημοσιων νοσκομειων που αφηνουν ασθενείς να πεθανουν αβοήθητοι επειδή δεν τους εδωσαν χρηματα η τους εκαναν αχρειαστο χειρουργειο η θεραπεια που τους δημιουργησε θανατηφόρες επιπλοκες και γνωριζαν από πριν ότι υπηρχαν πιθανότητες για κατι τετοιο.το ιδιο για οσους παραβιαζουν το οριο ταχύτητας η τον ερυθρο σηματοδοτη καθως και για πληθος αλλων περιπτωσεων που οι νομοθετες μπορουν να εντοπισουν.η ποινη θα πρεπει να είναι του ιδιου μεγέθους με τη ποινη της ανθρωποκτονίας από προθεση.παλι για να εχει το δικαίωμα της υφ ορον απολυσης θα πρεπει να εχει εκτισει τα τρια πεμπτα της ποινης χωρις αδειες,οπως θα επρεπε να ισχυει σε όλα τα αδικήματα που εχει χαθει ανθρωπινη ζωη.ευχαριστω πολυ
σχετικα με το αρθρο 301 θα επρεπε ο πολιτης που βοηθα καποιον ενηλικο να αυτοκτονησει μετα από αποφαση του ενηλικου αυτοχειρα να μην διώκεται ποινικα.η ζωη του πολιτη ανηκει μονο στον ιδιο και μονο αυτος πρεπει να μπορει να αποφασιζει ποτε θα την τερματιζει.ευχαριστω πολυ
σχετικα με το αρθρο 300 θα ηταν καλυτερα να καταργηθεί με δημοψήφισμα η ψηφοφορια στη βουλη.ολοι οι ενήλικοι πολιτες θα επρεπε να εχουν το δικαίωμα να αποφασιζουν πως θα τερματισουν τη ζωη τους.ευχαριστω πολυ
Η ανθρωποκτονία από ΑΜΕΛΕΙΑ, όταν έχουμε πάνω από δύο νεκρούς, να τιμωρείται με κάθειρξη και ανάλογα με τις συνθήκες που προήλθε ο θάνατός τους.