ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Εγκλήματα σχετικά με την απονομή της δικαιοσύνης
Άρθρο 224
Ψευδής κατάθεση
1. Όποιος, ενώ εξετάζεται ως διάδικος ή μάρτυρας σε δικαστήριο ή ενώπιον αρχής αρμόδιας να ενεργεί εξέταση για την κρινόμενη υπόθεση, εν γνώσει του καταθέτει ψευδή στοιχεία σχετικά με την υπόθεση αυτή ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος εμφανίζεται ως μάρτυρας ενώπιον δικαστηρίου ή άλλης αρχής αρμόδιας να ενεργεί εξέταση και αρνείται να δώσει τη μαρτυρία του.
3. Αν ο υπαίτιος τέλεσε τις πράξεις των προηγούμενων παραγράφων για να αποφύγει ποινική ευθύνη είτε δική του είτε κάποιου από τους οικείους του, χωρίς να ενοχοποιήσει ψευδώς άλλον, το δικαστήριο μπορεί να τον απαλλάξει από κάθε ποινή.
Άρθρο 225
(Καταργείται)
Άρθρο 226
Ψευδής πραγματογνωμοσύνη ή διερμηνεία
1. Όποιος ως πραγματογνώμονας ή διερμηνέας εν γνώσει εκθέτει ψέματα ή αποκρύπτει την αλήθεια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή.
2. Το δικαστήριο επιβάλλει επιπροσθέτως απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος για χρονικό διάστημα από ένα έως δύο έτη, η οποία αρχίζει μόλις η απόφαση γίνει αμετάκλητη.
Άρθρο 227
Έμπρακτη μετάνοια
Στις περιπτώσεις του άρθρου 224 η πράξη μένει ατιμώρητη αν ο υπαίτιος με την ελεύθερη θέλησή του ανακάλεσε ενώπιον της ίδιας αρχής την ψευδή έκθεση με νέα του έκθεση. Η ανάκληση αυτή δεν απαλλάσσει από την ποινή τον υπαίτιο, αν η αρχή έχει ήδη εκδώσει απόφαση ή αν επήλθε σε άλλον κάποια έννομη επιβλαβής συνέπεια.
Άρθρο 228
(Καταργείται)
Άρθρο 229
Ψευδής καταμήνυση
1. Όποιος εν γνώσει καταμηνύει άλλον ψευδώς ή αναφέρει γι’ αυτόν ενώπιον της αρχής ότι τέλεσε αξιόποινη πράξη ή πειθαρχική παράβαση, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή.
2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος εν γνώσει και ψευδώς καθιστά άλλον ύποπτο στην αρχή υποβάλλοντας, αλλοιώνοντας ή αποκρύπτοντας κάποιο αποδεικτικό μέσο για αξιόποινη πράξη ή πειθαρχική παράβαση.
3. Το δικαστήριο με αίτηση του παθόντος μπορεί να του επιτρέψει να δημοσιεύσει την απόφαση με έξοδα του καταδικασθέντος. Το δικαίωμα αυτό παύει να υπάρχει αν η δημοσίευση δεν γίνει μέσα σε έξι μήνες από την καταχώρηση της τελεσίδικης απόφασης στο ειδικό βιβλίο.
Άρθρο 230
Ψευδής καταγγελία
Όποιος, χωρίς να καθιστά άλλον ύποπτο, παριστάνει εν γνώσει του ψευδώς στην αρχή ότι τελέστηκε κάποιο κακούργημα ή πλημμέλημα, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.
Άρθρο 231
Υπόθαλψη
1. Όποιος εν γνώσει ματαιώνει τη δίωξη άλλου για κακούργημα ή πλημμέλημα που διέπραξε τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
2. Η υπόθαλψη μένει ατιμώρητη αν ο υπαίτιος την τέλεσε υπέρ κάποιου οικείου του.
Άρθρο 232
Παρασιώπηση εγκλημάτων
1. Όποιος, ενώ έμαθε με τρόπο αξιόπιστο ότι μελετάται κακούργημα ή ότι άρχισε ήδη η εκτέλεσή του, και σε χρόνο τέτοιον ώστε να μπορεί ακόμα να προληφθεί η τέλεση ή το αποτέλεσμά του, παραλείπει να το αναγγείλει εγκαίρως στην αρχή, τιμωρείται, αν το κακούργημα τελέστηκε ή έγινε απόπειρά του, με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
2. Η παράλειψη αυτή μένει ατιμώρητη αν η αναγγελία στην αρχή θα αφορούσε πρόσωπο οικείο εκείνου που την παρέλειψε.
Άρθρο 233
Απιστία δικηγόρων
1. Δικηγόρος που βλάπτει εν γνώσει τα συμφέροντα εκείνου του οποίου έχει αναλάβει τη νομική προστασία, ή που στην ίδια ένδικη υπόθεση βοηθά με συμβουλές ή με παροχή υπηρεσίας και τους δύο διαδίκους, είτε ταυτόχρονα είτε διαδοχικά, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
2. Αν όμως ενήργησε αφού συνεννοήθηκε με αυτούς που έχουν αντίθετα συμφέροντα ή επιδιώκοντας κέρδος, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή.
Άρθρο 234
Παραβίαση της μυστικότητας δικαστικών συνεδριάσεων
Με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή τιμωρείται όποιος με οποιονδήποτε τρόπο δημοσιεύει έκθεση για κάποια δικαστική συνεδρίαση που έχει διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών ή οποιοδήποτε έγγραφο τέτοιας δίκης, εκτός αν το δικαστήριο στο οποίο διεξάγεται η δίκη επιτρέψει τη δημοσίευση.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ Η ψευδή καταμήνυση να μετατραπεί σε κατ΄ έγκληση διωκόμενο αδίκημα, καθότι ως αυτεπαγγέλτως αποτρέπει τον συμβιβασμό των πολιτών και την μεταξύ τους διευθέτηση που συχνά επέρχεται με ανάκληση της έγκλησης για το πρώτο τελεσθέν αδίκημα – που κατά πλειοψηφία είναι κατ΄ έγκληση – αφού δεν μπορούν να πράξουν το ίδιο για το έτερο αδίκημα της ψευδής καταμήνυσης. Και ενώ τα έχουν βρει φοβούμενος ο πρώτος παθών, ενώ επιθυμεί , δεν προβαίνει σε ανάκληση και αναγκαστικά πηγαίνουν δικαστικώς και για τα δυο αδικήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα – ενώ οι πολίτες έχουν ήδη ειρηνικά διευθέτηση τις διαφορές τους, αλλά αφού η πολιτεία δεν τους δίνει το δικαίωμα στην ανάκληση της εγκλήσεως για την ψευδή καταμήνυση – την άσκοπη κινητοποίηση , καταπόνηση και επιφόρτιση δικαστικών, εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών.
Δεν συναινώ.
Για το νέο Άρθρο 224 γιατί τιμωρείται το «ή αρνείται ή αποκρύπτει την αλήθεια»; Δεν περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις της ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης αυτό το νέο άρθρο; Αφού καταργείται το Άρθρο 225; Ο ύποπτος απ’όσο ξέρω μπορεί να αρνηθεί μερικώς ή ολικώς τη παροχή εξηγήσεων. Μήπως επιχειρείται η κατάργηση του άδικου χαρακτήρα της ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης; Ή το αντίθετο; Τι ακριβώς γίνεται;
Προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικό και τη λογική της αρμόδιας επιτροπής, η οποία επεξεργάστηκε το νέο Ποινικό Κώδικα: Η ψευδής καταμήνυση άρθρο 229, προβλέπει ποινή τουλάχιστον δύο ετών, από ένα χρόνο που ίσχυε με τον παλιό Κώδικα. Είναι η μόνη περίπτωση ποινικού αδικήματος, αν πρόσεξα καλά,που αυξάνεται η κατώτερη ποινή. Γιατί το κάνει αυτό η επιτροπή; Προφανώς η αυστηρή αυτή ποινή, θα αποτρέψει οποιονδήποτε να καταμηνύσει κάποιον αθώο και αυτή είναι και η δική μου γνώμη. (Προσωπικά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος μπορεί να μηνύσει έναν εντελώς αθώο άνθρωπο και τέτοιες περιπτώσεις πιστεύω ότι είναι ελάχιστες). Με ποιά λογική όμως μειώνει την ποινή των ψευδομαρτύρων άρθρο 224 από τουλάχιστον ένα χρόνο που ίσχυε, σε τουλάχιστον τρεις μήνες; Δεν πειράζει στην περίπτωση αυτή, ας ψευδομαρτυρήσει και κάποιος; Και τα δύο αυτά ποινικά αδικήματα, έχουν την ίδια σοβαρότητα και τα δύο μπορούν να οδηγήσουν τον δικαστή στη μη ορθή απονομή του δικαίου και ανάλογα με το πόσο καλός ηθοποιός είναι ο καθένας ψευδομάρτυρας. Επίσης πολλά κακουργήματα μετατρέπονται σε πλημμελήματα και φυσικά προβλέπονται για αυτά μικρότερες ποινές. Για ποιό λόγο; Δεν θέλουμε σ΄αυτές τις περιπτώσεις, να λειτουργήσει αποτρεπτικά ο νόμος και θεσπίζουμε μικρότερες ποινές; Δεν πειράζει, ας διαπράττονται τα συγκεκριμένα εγκλήματα; Εδώ υπάρχει σαφής αντιφατικότητα. Μόνο με αυστηρότερες ποινές μπορεί να αντιμετωπισθεί η αυξημένη εγκληματικότητα στη Χώρα μας και η διαφθορά. Και για να είμαι σαφής, υπήρχε τις τελευταίες δεκαετίες, εγκληματικότητα και διαφθορά και συνεχίζει να υπάρχει.Προσθέστε τώρα και την εισαγόμενη εγκληματικότητα. Όσο αυτό γίνει κατανοητό, τόσο το καλύτερο για την κοινωνία μας. Και εγώ επιμένω όσον αφορά τη Δικαιοσύνη: Πρέπει να υπάρχει διαφάνεια σε κάθε πράξη της για να έχει ο πολίτης εμπιστοσύνη. Η γυναίκα του Καίσαρα, δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, αλλά πρέπει και καθημερινά να το δείχνει.Μπορεί αυτό το τελευταίο, να αφορά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αλλά δεν πειράζει, πιστεύω κάποιος αρμόδιος θα μπει στον κόπο να διαβάσει αυτά τα σχόλια σε όποιο κεφάλαιο και αν εκφρασθούν.
Στη διάταξη που πρότεινα στις 17/03/2019 για την υπόθαλψη διοικητικών και πειθαρχικών παραβάσεων (231Α) η παράγραφος δύο καλύτερα θα ήταν να διατυπωθεί ως εξής:
2.Το δικαστήριο επιβάλλει ποινή ελαττωμένη αν ο υπαίτιος την τέλεσε υπερ κάποιου οικείου του.
Θεωρώ απαραίτητο, για λόγους ισονομίας, όπως οι ποινές για ψευδομαρτυρία τιμωρούνται με ποινές αντίστοιχες αυτών που μπορούν να επιβληθούν στον κατηγορούμενο βάσει των ψευδών καταθέσεων, όπως και στις παράνομες ενέργειες των άρθρων 224-234.
Θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο να προστεθεί άρθρο 231Α για την υπόθαλψη πειθαρχικών και διοικητικών παραβάσεων διότι τα διοικητικά όργανα πάρα πολύ συχνά κάνουν τα στραβά μάτια λόγω γνωριμιών με αποτέλεσμα ο νόμος να μην εφαρμόζεται. π.χ. τα αστυνομικά όργανα συχνά όταν θέλουν να επιβάλλουν κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα ελέγχουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων και επιβάλλουν κλήσεις μονο σε αυτά που έχουν πινακίδες από άλλο νομό εκτός της περιοχής ευθύνης τους.
Η διάταξη θα μπορούσε να έχει περίπου την παρακάτω διατύπωση:
231Α
ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΩΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ
1. Υπάλληλος που ματαιώνει τη δίωξη άλλου για πταισματικές, διοικητικές και πειθαρχικές παραβάσεις που διέπραξε, ή ενώ διαπιστώνει την παράβαση δεν βεβαιώνει αυτή διοικητικά ή δεν επιβάλλει την δέουσα ποινή με βάση το νόμο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 2 ετών και σε περίπτωση υποτροπής με έκπτωση από τη δημόσια θέση και τα αξιώματα που κατέχει.
2. Η πράξη μένει ατιμώρητη αν ο υπαίτιος την τέλεσε υπέρ κάποιου οικείου του.
3. Υπάλληλος που από αμέλεια ματαιώνει τη δίωξη άλλου για πταισματικές, διοικητικές και πειθαρχικές παραβάσεις που διέπραξε τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών.
Η Ψευδής καταμήνυση δεν πρέπει να ισχύει για αυτεπάγγελτα αδικήματα αλλά μόνο στα κατ έγκληση και είναι υπερβολικ΄ή η ποινή 2 χρόνια τη στιγμή που μειώνονται κακουργήματα..
Η Ψευδής καταμήνυση να γίνει πταίσμα
Όποιος αδικήθηκε ας κάνει αγωγή…
Πολύ σωστά τιμωρείται αυστηρά, με τουλάχιστον 2 χρόνια φυλάκιση ο καταμηνύων άλλον ψευδώς, άρθρο 229. Διαφωνώ όμως με την μείωση της ποινής των ψευδομαρτύρων,άρθρο 224, από τουλάχιστον ένα χρόνο που ήταν, σε 3 μήνες. Να διατηρηθεί η ποινή που υπήρχε, γιατί έχει την ίδια βαρύτητα με την ψευδή καταμήνυση.