ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Ι. Προσβολές της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας
Άρθρο 138
Επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας
1. Όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να αποσπάσει από το ελληνικό κράτος τμήμα του εδάφους ή του θαλάσσιου χώρου που ανήκει σε αυτό ή να τα συγχωνεύσει σε άλλο κράτος, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος επιχειρεί να τελέσει την πράξη με κατάχρηση της ιδιότητάς του ως οργάνου του κράτους ή με σφετερισμό της ιδιότητας αυτής.
2. Οι διατάξεις των άρθρων 135 έως 137 έχουν και εδώ ανάλογη εφαρμογή.
Άρθρο 139
Νόθευση αποδεικτικών
Όποιος νοθεύει, καταστρέφει ή κρύβει έγγραφα ή άλλα αντικείμενα που χρησιμεύουν για την απόδειξη των εδαφικών δικαιωμάτων του ελληνικού κράτους ή την υποστήριξη συμφερόντων του τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
ΙΙ. Προσβολές της διεθνούς ειρήνης της χώρας
Άρθρο 140
Έκθεση σε κίνδυνο πολέμου
1. Όποιος επιχειρεί με συνομιλίες ή διαπραγματεύσεις με ξένη κυβέρνηση ή οργάνωση που ασκεί στην πράξη κρατική εξουσία σε ορισμένο τόπο να προκαλέσει πόλεμο ή εχθροπραξίες εναντίον του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
2. Αν εξαιτίας των ενεργειών του κηρύχθηκε πραγματικά πόλεμος ή άρχισαν εχθροπραξίες, επιβάλλεται κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
3. Ο δράστης της πράξης της πρώτης παραγράφου μένει ατιμώρητος, αν με δική του θέληση παρεμπόδισε την πρόκληση του πολέμου ή των εχθροπραξιών που επιδίωξε με την πράξη του.
Άρθρο 141
Έκθεση σε κίνδυνο αντιποίνων
1. Όποιος, με πράξεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση κυριαρχικά δικαιώματα άλλου κράτους ή με άλλες προκλητικές ενέργειες, εκθέτει το ελληνικό κράτος ή σύμμαχό του ή τους κατοίκους τους σε κίνδυνο αντιποίνων ή εκθέτει σε κίνδυνο διατάραξης τις φιλικές σχέσεις της Ελλάδας ή συμμάχου της με ξένο κράτος, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
2. Αν τα αντίποινα επήλθαν πραγματικά εξαιτίας των ενεργειών του επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.
Άρθρο 142
Έκθεση σε κίνδυνο αντιποίνων από αμέλεια
Αν η πράξη του προηγούμενου άρθρου τελέστηκε από αμέλεια επιβάλλεται παροχή κοινωφελούς εργασίας ή χρηματική ποινή και, αν εξαιτίας αυτής επήλθαν αντίποινα, φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.
ΙΙΙ. Προσβολές της αμυντικής ικανότητας της χώρας
Άρθρο 143
Υπηρεσία στον εχθρό
1. Έλληνας πολίτης, ο οποίος σε καιρό πολέμου κατά του ελληνικού κράτους υπηρετεί στον στρατό του εχθρού ή παίρνει όπλα κατά της ελληνικής πολιτείας ή των συμμάχων της τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος σε έδαφος του ελληνικού κράτους που βρίσκεται υπό εχθρική κατοχή, υποστηρίζει τη δύναμη του εχθρού σε αυτό καταδίδοντας άτομα που αντιστέκονται στις δυνάμεις κατοχής ή προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε αυτές, με σκοπό τη διατήρηση του κατοχικού καθεστώτος.
Άρθρο 144
Υποστήριξη της πολεμικής δύναμης του εχθρού
1. Όποιος σε πόλεμο που κηρύχθηκε ή που επίκειται κατά της ελληνικής πολιτείας: α) ενισχύει τις πολεμικές δυνάμεις του εχθρού υπηρετώντας σε αυτές ως στρατιώτης ή προσφέροντας μέσα ή υπηρεσίες ή β) βλάπτει τις ελληνικές πολεμικές δυνάμεις καταστρέφοντας, αφαιρώντας ή μη παραδίδοντας τα πιο πάνω μέσα ή αρνούμενος τις οφειλόμενες υπηρεσίες, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
2. Ο ξένος υπήκοος που παρέχει στον εχθρικό στρατό τα μέσα ή τις υπηρεσίες της προηγούμενης παραγράφου δεν τιμωρείται, εκτός αν, κατά τον χρόνο της πράξης, κατοικούσε στην Ελλάδα ή σε έδαφος κατεχόμενο από την Ελλάδα ή αν όσα έδωσε προέρχονται από αυτά τα εδάφη.
3. Όποιος σε πόλεμο που κηρύχθηκε ή που επίκειται κατά της ελληνικής πολιτείας επιχειρεί να ενισχύσει τις πολεμικές δυνάμεις του εχθρού ισχυριζόμενος ή διαδίδοντας ειδήσεις σχετικά με τις θέσεις, την ισχύ ή τις ενέργειες των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
Άρθρο 145
(Καταργείται)
ΙV. Προσβολές κρατικών απορρήτων
Άρθρο 146
Παραβίαση μυστικών της Πολιτείας
1. Όποιος παραδίδει ή αφήνει να περιέλθει στην κατοχή ή τη γνώση άλλου κρατικό απόρρητο τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
2. Αν η πράξη τελείται σε καιρό πολέμου, επιβάλλεται κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
3. Με τις ποινές των προηγούμενων παραγράφων τιμωρείται και όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου ανακοινώνει ή διαδίδει κρατικό απόρρητο.
Άρθρο 147
Παραβίαση μυστικών της Πολιτείας από αμέλεια
Όποιος τελεί τις πράξεις του προηγούμενου άρθρου από αμέλεια, εφόσον τα απόρρητα ήταν υπηρεσιακώς εμπιστευμένα σ’ αυτόν ή τού ήταν προσιτά λόγω της δημόσιας υπηρεσίας του ή με εντολή κάποιας αρχής, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή και σε καιρό πολέμου, με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή.
Άρθρο 148
Κατασκοπεία
1. Όποιος παράνομα πετυχαίνει να περιέλθει στην κατοχή ή στη γνώση του κρατικό απόρρητο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή.
2. Αν όμως ο υπαίτιος ενήργησε με σκοπό να χρησιμοποιήσει το κρατικό απόρρητο για να το διαβιβάσει σε άλλον ή να το ανακοινώσει δημόσια, με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο στα συμφέροντα του κράτους, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη και αν η πράξη έγινε σε καιρό πολέμου, κάθειρξη.
Άρθρο 149
Έννοια κρατικού απορρήτου
Κρατικό απόρρητο κατά την έννοια των άρθρων 146 έως 148 είναι ένα γεγονός, αντικείμενο ή πληροφορία, η πρόσβαση στα οποία είναι δυνατή σε ένα προσδιορισμένο κύκλο προσώπων και που χαρακτηρίζονται ως μυστικά για να αποφευχθεί ο κίνδυνος προσβολής της εδαφικής ακεραιότητας, της αμυντικής ικανότητας, των διεθνών σχέσεων ή των οικονομικών συμφερόντων του ελληνικού κράτους και της διεθνούς ειρήνης.
Άρθρα 150 – 151
(Καταργούνται)
Άρθρο 152
Παρεπόμενες ποινές
Στα εγκλήματα αυτού του Κεφαλαίου, το δικαστήριο, μαζί με την ποινή, επιβάλλει αποστέρηση θέσεων και αξιωμάτων.
Στο άρθρο 138 ορθώς διευρύνεται, με το σχέδιο ποινικού κώδικα, το αξιόποινο με την θέσπιση ποινικής ευθύνης για τον αξιωματούχο που καταχράται το αξίωμά του ή τον σφετεριζόμενο την εξουσία του, ο οποίος προβαίνει σε απόσπαση μέρους των εδαφών της Ελλάδας υπέρ τρίτου κράτους. ‘Ωστε δεν χρειάζεται πλέον να καταφεύγουμε σε λύσεις συνδυασμού της γενικής διάταξης της άμεσης συνέργειας στο αδίκημα όπως τυποποιείτο στο 138, με βία ή απειλή βίας.
Όμως δεν μπορώ να μην σημειώσω την έκπληξή μου για την εμφανέστατη μείωση της ποινής, σε τουλάχιστον 10 χρόνια κάθειρξη ως ισόβια!
Αφενός στον ως σήμερα ισχύοντα ποινικό κώδικα η αναφερόμενη ποινή είναι αυτή του θανάτου, την οποία στο σχέδιο, μεταφέρετε ως ισόβια. Δεν θεωρείτε ότι έστω για συμβολικούς λόγους έπρεπε να μείνει ως είχε;
Αφετέρου θέτετε ως ελάχιστο όριο ποινής την κάθειρξη 10, με πραγματική έκτιση τα 2/5. Αστεία πράγματα δηλαδή.
Θεωρείτε την ποινή αυτήν ικανή για να αποτρέψει την διάπραξη αδικήματος από σφετεριστή του αξιώματός του υπουργό ή κυβέρνηση;
Επίσης, θεωρείτε επαρκή τιμωρία του εγκληματία αξιωματούχου, ο οποίος αντί να υπερασπίζεται τα ελληνικά εδάφη και τις ελληνικές εθνικές μειονότητες αλλαχού,
θα αποσπάσει από την ελληνική επικράτεια την Μακεδονία, ή την Θράκη ή το Αιγαίο ανατολικά του 25ου μεσημβρινού;
Θεωρείτε ότι η ποινή αυτή, κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, υπηρετεί τον σκοπό της ποινής της αναφορικά με την ειδική αλλά και την γενική πρόληψη ;
Η Ελλάδα έχει εισέλθει σε χρονική περίοδο εδαφικών ακρωτηριασμών. Η πρώτη φάση ήταν η συμφωνία των Πρεσπών.
Επειδή ο διαμελισμός της Ελλάδας θα συμβεί, οφείλετε να μην βοηθήσετε να συμβεί, με την θέσπιση τόσο αστείων ποινών για τόσο σοβαρά ποινικά αδικήματα (και όχι πολιτικά όπως διατείνονται τινές εξ υμών),
αδικήματα που είναι απολύτως καταστρεπτικά για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και του Ελληνισμού, καταστρεπτικά ως και για το παρελθόν.
Αφήστε την ποινή στο άρθρο 138 με την σωστή διεύρυνση του αξιοποίνου ως έχει.
Δεν συναινώ.
Όλοι έχουμε καταλάβει τους λόγους της κατάργησης των άρθρων 150 & 151. Σωστά Κύριοι της κυβερνησης; Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι αν αφορά το θέμα των Σκοπίων ή για κάτι άλλο που θέλετε να φέρετε.
Άρθρο 139 να τιμωρείται με τις προβλέψεις του Άρθρου 134.
Η διαγραφή από τον ποινικό κώδικα ενός άρθρου (151) αντιπροτείνοντας απλούστατα την απαλοιφή του, είναι προώθηση ατιμωρησίας και νομιμοποίησης αυθαιρεσίας πληρεξούσιων που ζημιώνουν τη Χώρα χωρίς καμία επίπτωση για τους ίδιους. Εκτός αυτού δείχνει παραδοχή και πρόθεση πράξεων βλαπτικών προς τη Χώρα. Να επισημάνουμε εδώ και το άλλο. Το άρθρο είναι απολύτως Σαφές:
«Κατάχρηση πληρεξουσιότητας. Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους, ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη.»
Το άρθρο είναι από άποψη φιλοσοφίας του δικαίου συνδεμένο με την δίωξη καταχραστών της εξουσίας αλλά και μέσο της ύπαρξης του ως πρόληψη αποτροπής. Είναι φτιαγμένο όσον αφορά τον ποινικό κώδικα κατά της κατάχρησης εξουσίας πληρεξούσιων σε διεθνές επίπεδο διπλωματίας της Χώρας.
Προφανώς εάν κάποιος πληρεξούσιος διεξάγει υποθέσεις που προκαλούν βλάβη στον Εντολέα (Ελληνικό λαό) είναι κάτι που θα εντοπίσουν εισαγγελείς και δικαστές. Δεν είναι αφηρημένο, δηλαδή δεν τιμωρείται κάποιος πληρεξούσιος για «κατάχρηση πληρεξουσιότητας» αφηρημένα, αλλά εάν διεξάγει με κάποια με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη.
Είναι μήπως φωτογραφική η απαλοιφή του άρθρου για κάποιες επιζήμιες εξελίξεις που ενδέχεται να επιφέρουν διεθνείς συμφωνίες που έχει συνάψει κάποιος πληρεξούσιος του Ελληνικού κράτους;
Μήπως το άρθρο 151 εκλαμβάνεται ως ένα αντίβαρο για τον «υποδοχέα» υπό την Ε.Ε. του άρθρου 28 που προβλέπει περιορισμό εθνικής κυριαρχίας, με το 151 να αποτελεί αποτρεπτικό άρθρο για κάποιες πιθανές μεθοδεύσεις που είναι αντίθετες προς το εθνικό συμφέρον;
Επίσης καλό θα ήταν να αναφέρουμε πως οι βασικές παράμετροι του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας και άρα της ύπαρξη κομμάτων στηρίζεται τόσο στις προεκλογικές δεσμεύσεις όσο και κατά την πολιτική ενός κόμματος εάν εκλεγεί κυρίως στον οικονομικό τομέα και εξωτερική πολιτική. Το άρθρο 151 είναι ίσως και το μόνο που κρατάει κάποια «στεγανά» δεσμού εμπιστοσύνης πολιτών προς την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό μέσω του νόμου για την εξωτερική πολιτική.
Η απαλοιφή του 151 είναι από μόνη της μια μεθόδευση κατάχρησης πληρεξουσιότητας. Η αλλαγή του 143 προς το ηπιότερο υποδηλώνει διευκόλυνση ή ενθάρρυνση εχθρικών ενεργειών εναντίον της Χώρας.
Η διαγραφή από τον ποινικό κώδικα ενός άρθρου (151) αντιπροτείνοντας απλούστατα την απαλοιφή του, είναι θρασύτατη προώθηση ατιμωρησίας και νομιμοποίησης αυθαιρεσίας πληρεξούσιων που ζημιώνουν τη Χώρα χωρίς καμία επίπτωση. Εκτός αυτού δείχνει παραδοχή και πρόθεση πράξεων βλαπτικών προς τη Χώρα. Να επισημάνουμε εδώ και το άλλο. Το άρθρο είναι απολύτως Σαφές:
«Κατάχρηση πληρεξουσιότητας. Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους, ή συμμάχου του, διεξάγει με κάποια με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη.»
Το άρθρο είναι από άποψη φιλοσοφίας του δικαίου συνδεμένο με την δίωξη καταχραστών της εξουσίας αλλά και μέσο της ύπαρξης του ως πρόληψη αποτροπής. Είναι φτιαγμένο όσον αφορά τον ποινικό κώδικα κατά της κατάχρησης εξουσίας πληρεξούσιων σε διεθνές επίπεδο διπλωματίας της Χώρας.
Προφανώς εάν κάποιος πληρεξούσιος διεξάγει υποθέσεις που προκαλούν βλάβη στον Εντολέα (Ελληνικό λαό) είναι κάτι που θα εντοπίσουν εισαγγελείς και δικαστές. Δεν είναι αφηρημένο, δηλαδή δεν τιμωρείται κάποιος πληρεξούσιος για «κατάχρηση πληρεξουσιότητας» αφηρημένα, αλλά εάν διεξάγει με κάποια με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα τιμωρείται με κάθειρξη.
Είναι μήπως φωτογραφική η απαλοιφή του άρθρου για κάποιος επιζήμιες εξελίξεις που ενδέχεται να επιφέρουν διεθνείς συμφωνίες που έχει συνάψει κάποιος πληρεξούσιος του Ελληνικού κράτους;
Μήπως το άρθρο 151 είναι ένα αντίβαρο για τον «υποδοχέα» υπό την Ε.Ε.
του άρθρου 28 που προβλέπει περιορισμό εθνικής κυριαρχίας, ενώ ενοχλεί το 151 ως αποτρεπτικό άρθρο για κάποιες πιθανές μεθοδεύσεις που είναι αντίθετες προς το εθνικό συμφέρον;
Επίσης να αναφέρουμε πως οι βασικές παράμετροι του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας και άρα της ύπαρξη κομμάτων στηρίζεται τόσο στις προεκλογικές δεσμεύσεις όσο και κατά την πολιτική ενός κόμματος εάν εκλεγεί κυρίως στον οικονομικό τομέα και εξωτερική πολιτική. Το άρθρο 151 είναι ίσως και το μόνο που κρατάει κάποια «στεγανά» δεσμού εμπιστοσύνης πολιτών προς την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό μέσω του νόμου για την εξωτερική πολιτική.
Η απαλοιφή του 151 είναι από μόνη της μια μεθόδευση κατάχρησης πληρεξουσιότητας. Η αλλαγή του 143 προς το ηπιότερο υποδηλώνει διευκόλυνση ή ενθάρρυνση εχθρικών ενεργειών εναντίον της Χώρας.
Το άρθρο 151 του Ποινικού Κώδικα όπως ισχύει σήμερα, προβλέπει:
ΠΔ 283/1985:
«Άρθρο 151.- Κατάχρηση πληρεξουσιότητας
Όποιος ως πληρεξούσιος του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του,
διεξάγει με κάποια άλλη κυβέρνηση υποθέσεις του εντολέα του με πρόθεση
κατά τέτοιο τρόπο που να μπορεί να προκύψει βλάβη για τον εντολέα,
τιμωρείται με Κάθειρξη».
Αν το άρθρο 151 καταργηθεί, δεν θα έχει καμία ευθύνη όποιος κατά τις διαπραγματεύσεις που έκανε με άλλο κράτος έβλαψε τα συμφέροντα της Ελλάδας…
Το άρθρο 150 του Ποινικού Κώδικα σήμερα προβλέπει:
«Άρ 150- Νόθευση αποδεικτικών
Όποιος με πρόθεση νοθεύει, καταστρέφει ή κρύβει έγγραφα ή άλλα αντικείμενα που μπορούν να χρησιμεύσουν για την απόδειξη
δικαιωμάτων ή την υποστήριξη συμφερόντων του ελληνικού κράτους ή
συμμάχου του απέναντι σε άλλο κράτος τιμωρείται με Κάθειρξη».
Γιατί προτείνετε την κατάργηση του άρθρου 150; Σκοπεύει κανείς να νοθεύσει/καταστρέψει/κρύψει έγγραφα που αποδεικνύουν δικαιώματα του ελληνικού κράτους; Και προτείνετε αυτή η πράξη να είναι μη αξιόποινη;