Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σωματείο Εργαζομένων Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ ΣΕΕΑΔ' | 30 Αυγούστου 2023, 10:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ Στο αρ. 8 του ν. 3198/1955 ΦΕΚ Α΄98/20-23.4.1955 αναφερεται «Μισθωτοί εν γένει υπαγόµενοι εις την ασφάλισιν οιουδήποτε ασφαλιστικού οργανισµού, δια την χορήγησιν συντάξεως συµπληρώσαντες ή συµπληρούντες τας προς λήψιν πλήρους συντάξεως γήρατος προϋποθέσεις, δύνανται εάν µεν έχουν την ιδιότητα του εργατοτεχνίτου ν' αποχωρώσι της εργασίας, εάν δε έχουν την ιδιότητα του υπαλλήλου, είτε ν' αποχωρώσιν είτε ν' αποµακρύνωνται της εργασίας των παρά του εργοδότου των, λαµβάνοντες εις απάσας τας περιπτώσεις ταύτας οι µεν επικουρικώς ησφαλισµένοι, τα 40%, οι δε µη ησφαλισµένοι επικουρικώς τα 50% της αποζηµιώσεως της οποίας δικαιούνται κατά τας εκάστοτε ισχυούσας διατάξεις, δια την περίπτωσιν απροειδοποιήτου καταγγελίας της συµβάσεως εργασίας, εκ µέρους του εργοδότου. ∆ια την κατά τ' ανωτέρω χορηγουµένην, εις τους αποχωρούντας ή αποµακρυνοµένους µισθωτούς αποζηµίωσιν εφαρµόζονται κατά τα λοιπά πάντα τα οριζόµενα υπό των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 και 9 του Ν.∆. 3198/1955 ως και των διατάξεων του Ν. 2112/1920 « περί υποχρεωτικής καταγγελίας της συµβάσεως εργασίας ιδιωτικών υπαλλήλων» ως ούτος ετροποποιήθη και συνεπληρώθη µεταγενεστέρως, και του Β. ∆/τος της 16/18 Ιουλίου 1920 « περί επεκτάσεως του Ν. 2112 « περί καταγγελίας της συµβάσεως εργασίας των ιδιωτικών υπαλλήλων» και επί των εργατών, τεχνιτών και υπηρετών, πλην των διατάξεων των αφορωσών την προειδοποίησιν». Με το παρόν άρθρο σύμφωνα με το οποίο πραγματοποιούνται οι αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης στους περισσότερους εργασιακούς χώρους πλην Δημοσίου, δημιουργείται κατ’ αρχήν η ανισότητα μεταξύ εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων, αφού οι εργατοτεχνίτες μπορούν να αποχωρήσουν λόγω συνταξιοδότησης μόνο με ιδία βούληση ενώ οι υπάλληλοι όταν συμπληρώσουν 62 έτη και εργασία 40 ετών εξωθούνται σε απομάκρυνση με πρωτοβουλία του εργοδότη μονομερώς. Οι εργαζόμενοι έχοντας την υπαλληλική ιδιότητα, διατηρούν το δικαίωμα αποχώρησης έχοντας συμπληρώσει 62 ηλικιακά έτη και 40 χρόνια εργασίας, δίνεται όμως η δυνατότητα στον εργοδότη να τους απομακρύνει και μόνο με δική του απόφαση χωρίς συναίνεση του εργαζομένου. Δεν είναι δυνατόν να αλλάζουν τα όρια συνταξιοδότησης προς τα επάνω, δηλαδή από τα 65 έτη στα 67, και ο εργοδότης να διατηρεί δικαίωμα απομάκρυνσης του εργαζόμενου μονομερώς ο οποίος μάλιστα έχει συμπληρώσει 40 χρόνια εργασίας καταβάλλοντας αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης 50% η 40% στους ασφαλισμένους επικουρικά. Αλώστε ο εργοδότης διατηρεί πάντα το δικαίωμα της απόλυσης χωρίς να συναινεί ο εργαζόμενος, καταβάλλοντας το 100% της αποζημίωσης. Προτείνουμε στο αρθρο 6 παρ. ι του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, να γίνει τροποποίηση του άρθρου 8 ν 3198/1955 και να προστεθεί η φράση «με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου» ως εξής : «Μισθωτοί εν γένει υπαγόµενοι εις την ασφάλισιν οιουδήποτε ασφαλιστικού οργανισµού, δια την χορήγησιν συντάξεως συµπληρώσαντες ή συµπληρούντες τας προς λήψιν πλήρους συντάξεως γήρατος προϋποθέσεις, δύνανται εάν µεν έχουν την ιδιότητα του εργατοτεχνίτου ν' αποχωρώσι της εργασίας, εάν δε έχουν την ιδιότητα του υπαλλήλου, είτε ν' αποχωρώσιν είτε ν' αποµακρύνωνται της εργασίας των παρά του εργοδότου των με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομενου, λαµβάνοντες εις απάσας τας περιπτώσεις ταύτας οι µεν επικουρικώς ησφαλισµένοι, τα 40%, οι δε µη ησφαλισµένοι επικουρικώς τα 50% της αποζηµιώσεως της οποίας δικαιούνται κατά τας εκάστοτε ισχυούσας διατάξεις, δια την περίπτωσιν απροειδοποιήτου καταγγελίας της συµβάσεως εργασίας, εκ µέρους του εργοδότου. ∆ια την κατά τ' ανωτέρω χορηγουµένην, εις τους αποχωρούντας ή αποµακρυνοµένους µισθωτούς αποζηµίωσιν εφαρµόζονται κατά τα λοιπά πάντα τα οριζόµενα υπό των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 και 9 του Ν.∆. 3198/1955 ως και των διατάξεων του Ν. 2112/1920 « περί υποχρεωτικής καταγγελίας της συµβάσεως εργασίας ιδιωτικών υπαλλήλων» ως ούτος ετροποποιήθη και συνεπληρώθη µεταγενεστέρως, και του Β. ∆/τος της 16/18 Ιουλίου 1920 « περί επεκτάσεως του Ν. 2112 « περί καταγγελίας της συµβάσεως εργασίας των ιδιωτικών υπαλλήλων» και επί των εργατών, τεχνιτών και υπηρετών, πλην των διατάξεων των αφορωσών την προειδοποίησιν». Η παρούσα προσθήκη δεν επιφέρει επιπλέον δαπάνη στον κρατικό προϋπολογισμό, εκσυγχρονίζει ένα νόμο ευρείας εφαρμογής του 1955, δεν επικαλύπτει ή τροποποιεί κάποιον άλλο νόμο, ενώ εξομαλύνει τις διαφορές μεταξύ εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων, δίνει δικαίωμα στην εργασία για τον εργαζομενο έως τα 67 έτη και παράλληλα δεν στερεί από τον εργοδότη το διευθυντικό δικαίωμα ή την επιλογη του για απόλυση καταβάλλοντας την ανάλογη αποζημίωση.