• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΚΗΣ' | 30 Αυγούστου 2023, 10:43

    Τόσο το άρθρο 25 όσο και το άρθρο 26 είναι κατ' αρχάς αντίθετα με την αρχή της εύνοιας που προβλέπει το άρθρο 7 Ν. 1876/1990, εκτός εάν: α) Είτε στα πλαίσια μίας στάθμισης, θεωρούνται ευνοϊκότερες, έναντι διατάξεων Σ.Σ.Ε. που προβλέπουν 5νθήμερο. Η στάθμιση είναι πενθήμερο βάσει Σ.Σ.Ε. vs κατ' εξαίρεση εξαήμερο με καταβολη 40%. β) Είτε θεωρούνται διατάξεις αναγκαστικού δικαίου με αμφιμερή ενέργεια. Αυτό είναι προβληματικό, καθώς πως μπορεί μία διάταξη να είναι δημοσίας τάξεως και να έχει διατύπωση όπως "δύναται να επιτρέπεται" ή "επιτρέπεται η απασχόληση..". Μία πρόταση, η οποία θα μπορούσε να αμβλύνει τις αντιδράσεις είναι η εξής: Εφόσον η απασχόληση την 6η ημέρα είναι εξαιρετική, οφειλόμενη σε φόρτο εργασίας, γιατί να μην προβλεφθεί αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης, όπως προβλέπεται για την Κυριακή εργασία βάσει του Β.Δ. 748/1966. Δηλαδή, τα άτομα που θα απασχοληθούν την 6η ημέρα, σε ένα βάθος χρόνου, είτε εντός της επόμενης εργάσιμης εβδομάδας, είτε αργότερα, θα μπορούσε να προβλεφθεί η χορήγηση μίας (1) ημέρας αναπληρωματικής ανάπαυσης. Δηλαδή, μία εβδομάδα αντί για 5 θα εργαστεί 4 ημέρες. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει μία έμμεση τήρηση του πενθημέρου. Ο εργαζόμενος θα εργαστεί 6 ημέρες, θα καταβληθεί η προσαύξηση του 40% αλλά όχι και τις έξτρα ώρες, καθώς θα του χορηγηθεί μία άλλη ημέρα αναπληρωματικήw ανάπαυσηw, την οποία θα δηλώσει εκ των προτέρων στο ΕΡΓΑΝΗ, για να μπορέσει να υπάρξει έλεγχος. Το βάθος χρόνου μπορεί να είναι π.χ. ένας (1) μήνας. Επίσης, γιατί όχι, αυτή η ημέρα που "χάνεται" να προσαυξάνει την ετήσια κανονική άδεια, έτσι ώστε ο εργαζόμενος εντός 15 ημερολογιακών μηνών να πάρει μαζεμένα ημέρες που εργάστηκε, αλλά πληρώθηκε την προσαύξηση 40%.