Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΆρθρο 2 – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Αλέκος Παπαδόπουλος | 30 Αυγούστου 2023, 19:12
Μία ουσιώδη τροποποίηση στις διατάξεις της Εργατικής Νομοθεσίας, σχετίζεται με το Επίδομα Αδείας, του οποίου η κτήση ως δικαίωμα αλλά και ο τρόπος υπολογισμού είναι αρχαίος και λαβυρινθώδης. Από προσωπική εμπειρία, μεταξύ άλλων οδηγεί και σε μεγάλες καθυστερήσεις σε διαγωνισμούς δημοσίων προμηθειών οι οποίοι βασίζονται σε υπολογισμό από τους υποψηφίους αναδόχους του εργατικού κόστους. Διαπιστώνεται η υποβολή πλήθους ενστάσεων των υποψηφίων για το πώς υπολογίστηκε το εργατικό κόστος από τους άλλους αποψήφιους ανάδοχους, με έμφαση στον τρόπο υπολογισμού του επιδόματος αδείας. Οι δε δημόσιες επιτροπές εξέτασης των ενστάσεων αυτών αλλά και τα διοικητικά εφετεία βγάζουν μονίμως αντιφατικές αποφάσεις. Προτείνεται: To επίδομα αδείας να οριστεί ίσο με το 50% των αποδοχών τακτικής άδειας. Να καταβάλεται δε ως προσαύξηση των αποδοχών αυτών κάθε φορά που αυτές καταβάλλονται. Έτσι π.χ. αν ένας εργαζόμενος πάρει 4 ημέρες κανονική άδεια εντός κάποιου μήνα και οι αναλογούσες αποδοχές αδείας είναι 160 ευρώ μικτά, στην εκκαθάριση μισθοδοσίας του μήνα να υπολογιστέι και ποσό 80 ευρώ μικτά ως ¨αναλογούν επίδομα αδείας" (160 Χ 50% = 200). Αν δε υπάρξει μη-ληφθείσα άδεια και αυτή αποζημιωθεί χρηματικά, να υπολογιστεί και εδώ το +50%. Και όλα απλοποιούνται και γίνονται διάφανα.