Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΆρθρο 30 – Καθορισμός όρων και προϋποθέσεων άσκησης καθηκόντων ιατρών εργασίας – Προσθήκη παρ. 4 στο άρθρο 16 του ν. 3850/2010 – Εξουσιοδοτική διάταξηΣχόλιο του χρήστη Σωτήριος Κουπίδης | 31 Αυγούστου 2023, 13:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σωτήριος Κουπίδης' | 31 Αυγούστου 2023, 13:43

    Το άρθρο 30 είναι εκτός κείμενης Νομοθεσίας. Για ζητήματα Ιατρικών Ειδικοτήτων αρμόδιο για να νομοθετήσει είναι το Υπουργείο Υγείας. Περαιτέρω το άρθρο 30 του ΣΝ παραβιάζει: 1. Την απαγόρευση άσκησης δύο ιατρικών ειδικοτήτων (κάθε γιατρός μπορεί να ειδικευτεί σε όσες ιατρικές ειδικότητες επιθυμεί ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙ) 2. Αρμόδιο όργανο για την ειδίκευση και άσκηση οιασδήποτε Ιατρικής ειδικότητας είναι το ΚΕΣΥ και κανένας άλλος φορέας. Επίσης στην επίμαχη διάταξη υπάρχει η "πονηρή" διατύπωση μετά από γνώμη του ΚΕΣΥ και ΟΧΙ μετά από ΣΥΜΦΩΝΗ γνώμη του ΚΕΣΥ!! Και αυτό από μόνο του υποκρύπτει μεθοδευμένη νομοτεχνική προσέγγιση!!! 3. Το ΚΕΣΥ έχει ήδη γνωμοδοτήσει στο Υπουργείο Υγείας για την άσκηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας (όπως έχει κάνει και για κάθε Ιατρική ειδικότητα) και υπάρχει ήδη Νομοθεσία 4. Δεν υφίσταται προηγούμενο μη ιατρικός φορέας να αποφασίζει για την άσκηση μιας Ιατρικής ειδικότητας 5. «Κατηγορίες ιατρών που μπορούν να ασκήσουν καθήκοντα ιατρού εργασίας» : δεν δύνανται νοούνται «άλλοι ιατροί» που δεν κατέχουν την ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας. ΜΟΝΟ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΑΣΚΟΥΝ. Τούτο διότι ή άσκησή της από άλλες ειδικότητες, καθίσταται επικίνδυνη για την Υγεία των εργαζομένων. 6.Η μη συσχέτιση της ασθένειας με τη νόσο, η πλήρης έλλειψη γνώσεων για τη Γραπτή εκτίμηση Επαγγελματικού κινδύνου, η έλλειψη γνώσεων επιδημιολογίας, τοξικολογίας, σύνταξης πραγματογνωμοσύνης για θέματα που σχετίζονται με την ικανότητα προς εργασία, για νομικά και ασφαλιστικά ζητήματα που προκύπτουν σε περιπτώσεις επαγγελματικής ασθένειας ή εργατικού ατυχήματος,η χρήση ψυχομετρικών κλιμάκων και τεστ όπως MMSE (Mini Mental State Examination), HDS (Hamilton Depression Scale),η αξιολόγηση του εργασιακού περιβάλλοντος και του ευρύτερου περιβάλλοντος (παράγοντες κινδύνου που εντοπίζονται στο έδαφος/νερό/αέρα), για ζητήματα σχετικά με την περιβαλλοντική υγεία και την προστασία της Δημόσιας υγείας, είναι ενδεικτικά κάποια από τα αντικείμενα της Ιατρικής της Εργασίας που μόνο αυτή η ειδικότητα διδάσκεται 7. Οι ιατρικές ειδικότητες δημιουργήθηκαν με γνώμονα ανάλογα με το αντικείμενό τους, να προστατεύεται η Υγεία του πληθυσμού. Έτσι ο Παιδίατρος ειδικεύεται για την προστασία της Υγεία των παιδιών, ο Γυναικολόγος για της γυναίκας, ο Καρδιολόγος για τα προβλήματα της καρδιάς, κ.λ.π. Με το ίδιο σκεπτικό ο Ιατρός Εργασίας ειδικεύεται για την προστασία της Υγείας του εργαζόμενου και ειδικεύεται επί 4ετίας στο αντικείμενο αυτό. Δεν δύναται λοιπόν ούτε Ιατρικά ούτε Νομικά να υπάρχουν «κατηγορίες ιατρών που μπορούν να ασκήσουν καθήκοντα Ιατρικής της Εργασίας» γιατί δεν την κατέχουν και είναι επικίνδυνο να παρέχουν «ιατρικές υπηρεσίες Ιατρικής της Εργασίας χωρίς να έχουν ειδικευθεί». 8. Καμία ιατρική ειδικότητα «δεν ασκείται με εμπειρία ή με οδηγίες χρήσεως» 9. Αν ισχύσει το άρθρο με το ίδιο σκεπτικό θα υπάρξει μέριμνα να ασκείται η πχ Παθολογία από τον Ουρολόγο? να ασκείται η Γυναικολογία από τον Ενδοκρινολόγο? είναι προάγγελος κατάργησης των Ιατρικών ειδικοτήτων? 10. ποιος ο έλεγχος των «παρεχόμενων υπηρεσιών Ιατρικής της Εργασίας από ιατρούς που δεν την κατέχουν»? νοείται «έλεγχος ιατρικών υπηρεσιών από μη ιατρούς?» Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ. ΧΡΗΖΕΙ ΙΔΙΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΟΠΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ. Ξεκίνησα την τοποθέτηση μου περιγράφοντας τα αυτονόητα που ανέφερε η πρόεδρος της Επιστημονικής μας Εταιρίας κα Πανταζή. Διαβάζοντας τα σχόλια στο επίμαχο άρθρο επιθυμώ περαιτέρω να τοποθετηθώ ως εξής: α) Η ωριαία αμοιβή του Ιατρού Εργασίας είναι πάντα τυπική, τιμολογημένη και υφίσταται σε νόμιμες κρατήσεις και φορολόγηση. Οι Ιατροί Εργασίας είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να κοιτάξουμε την πολιτεία κατάματα και να της πούμε αυτά βγάζουμε για να βιοποριστούμε και στα δηλώνουμε ΟΛΑ. Μπορεί κάποια άλλη ειδικότητα να το κάνει αυτό; Μπορούν να το κάνουν οι ασκούντες τα καθήκοντα μας Ιατροί άλλων ειδικοτήτων; β) Υπάρχει νοήμων άνθρωπος που θεωρεί ότι η ωριαία αμοιβή Ιατρού με 50 ευρώ είναι εξωφρενική αμοιβή; Μετά δε την φορολόγηση θα μείνουν 35 ευρώ!! Στις 75 ώρες τον χρόνο, δηλαδή στις 6,6 ώρες τον μήνα, δηλαδή στην 15νθήμερη επίσκεψη των 3,3 ωρών (αυτό είναι το σύνηθες) ο ιατρός έχει να εξετάσει εργαζόμενους (μέχρι 3-4 την ώρα) αλλά και να συνεργαστεί με την διοίκηση, με τον Τεχνικό Ασφαλείας και τους εργαζόμενους σε πολλαπλά θέματα επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας. Μπορεί να μας ενημερώσει κάποιος συνάδελφο του ιδιωτικού τομέα πόσα θα αμοιφθεί (τυπικά ή άτυπα) μέσα σε μία ώρα που θα κάνει Ιατρείο; γ) Υπάρχουν σοβαροί εργοδότες που θεωρούν ότι ο Ιατρός Εργασίας συνιστά μεγάλο λειτουργικό κόστος; Ένα λειτουργικό κόστος που λέγεται δαπάνη παροχής υπηρεσιών Ιατρού Εργασίας αν συμπιεστεί από 75Χ50 ευρώ = 3750 ευρώ ή ακόμα και 75Χ60 ευρώ = 4500 ευρώ σε 75Χ20 ευρώ = 1500 ευρώ θα βελτιώσει η επιχείρηση την ανταγωνιστικότητα της; δ) Οι δαπάνες Ιατρικής Εργασίας δεν είναι πολυτελής δαπάνη για μία σοβαρή εταιρεία που θέλει να σέβεται τον εαυτό της και τους εργαζόμενους της. Είναι σκληρό και ανελαστικό κόστος αλλά κυρίως ουσιαστική επένδυση που μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα της εταιρεία. Παρεμπιπτόντως βελτιώνει και την υγεία των εργαζομένων, αλλά δεν ξέρω αν αυτό ενδιαφέρει κάποιον από όσους προετοιμάζουν τα νομοθετήματα!! ε) Η εξάλειψη των Ιατρών Εργασίας και ο πλήρης αφανισμός της ειδικότητας μας, αναρωτιέμαι αν εδράζεται σε κάποια υποβόσκουσα εμμονική αντίδραση κάποιων ανθρώπων που σχετίζονται με τις ΕΞΥΥΠ. Υπάρχουν άραγε ΕΞΥΥΠ που επιθυμούν να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες μας, να μας αμοίβουν λίγο, να εσπράττουν πολλά ή λίγα για να μεγιστοποιούν το κέρδος τους; Υπάρχει αντιπαραθέσεις των ατόμων στις ΕΞΥΥΠ με Ειδικους ΙΑτρούς Εργασίας πιυ στην τελική τους πιο έμπειρους Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας τους έχουν και Επιστημονικούς Υπεύθυνους τους; Οι ΕΞΥΥΠ και πιθανά κάποιο συλλογικό τους όργανο (εφόσον θαρρώ είναι 20 στο σύνολο) έχουν θέση πάνω στο γενικότερο θέμα με σημείο εκκίνησης ότι η Ιατρική Εργασίας είναι ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ και όχι μία Ιδιότητα; στ) Ένας δημιουργικός και οραματιστής Υπουργός Εργασίας θα μπορούσε να συνδράμει ουσιαστικά στην αύξηση του αριθμού των Ιατρών Εργασίας με κίνητρα που μπορεί να δώσει ο ίδιος από το Υπουργείο αρμοδιότητας του. Ενδεικτικά και όχι περιοριστικα: i) Κατά την διάρκεια της τετραετούς ειδίκευσης του Ιατρού Εργασίας το Υπουργείο Εργασίας πληρώνει τις εισφορές του! Έτσι ο μισθωτός ειδικευόμενος λαμβάνει 150 ευρώ μίνιμουμ παραπάνω από ειδικευόμενους άλλων ειδικοτήτων. Προκαλούμενη δαπάνη: Έστω ότι θέλουμε 100 νέους Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας: 100 ειδικευόμενοι Χ 150 ευρώ τον μήνα Χ 48 μήνες ειδίκευσης = 720.000 την τετραετία, ήτοι 180.000 προκαλούμενη ετήσια δαπάνη (που στην τελική δεν θα πάρει Ο ΕΦΚΑ εποπτείας Υπουργείου Εργασίας για να ασκηθεί μία πολιτική του Υπουργείου Εργασίας). ii) Κατά την διάρκεια των 5 πρώτων χρόνων της άσκησης της ειδικότητας το Υπουργείο αναλαμβάνει να καταβάλλει τις εισφορές του Ιατρού στον ΕΦΚΑ. Για 100 νέους ειδικούς αυτό σημαίνει 100 ιατροί Χ 350 μηναία εισφορά Χ 60 μήνες = 2.100.000 ευρώ, ήτοι 420.000 ευρώ δαπάνη ετησίως. ζ) Αν το πρόβλημα επίσης είναι η δαπάνη των επιχειρήσεων και αναγκαιότητα η μείωση του "δυσθεώρητου" λειτουργικού κόστους των Ιατρών Εργασίας, θα μπορούσε το Υπουργείο Εργασίας να εξαγγείλει το "Οccupational health pass" και να ενισχύσει τις επιχειρήσεις με το μισό λειτουργικό κόστος των Ιατρών Εργασίας, ήτοι 2250 ευρώ Χ 12 μήνες Χ 500 επιχειρήσεις = 13.500.000 ευρώ, ένα τίμιο ποσό για μία τέτοια σημαντική επένδυση. Λύσεις υπάρχουν, έξυπνοι Υπουργοί επίσης υπάρχουν. Επιτήδειοι και πονηροί που ηθελημένα ή άθελα τους επιχειρούν να καταλύσουν μία Ιατρική Ειδικότητα υπάρχουν; Στην τελική η νέα γενιά των Ειδικών Ιατρών Εργασίας θα μπορούσαν να ήταν παιδιά των προαναφερθέντων!! Μην τα πυροβολείτε!! Τέλος απευθύνω μία προσωπική έκκληση στον Υπουργό Εργασίας να δει το θέμα στρατηγικά σε βάθος 10 ετίας και όχι κοντόφθαλμα "Γιατρό θέλω και ας είναι ΟΤΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΝΑΝΑΙ τώρα τον θέλω". Άλλωστε τα δείγματα γραφής του στο Υπουργείο Υγείας έδειξαν ότι ενδιαφέρεται και για στρατηγικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που δίνουν καρπούς σε μερικά χρόνια (όπως η μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ που ξεκίνησε). Μέχρι τότε οι παρόντες Ειδικοί και "Ασκούντες" αρκούμε ποσοτικά, διαφέρουμε ποιοτικά!! Σ.Α. Κουπίδης Ειδικός Ιατρός Εργασίας MD, MSc, PhD ΥΓ: Είχα απευθύνει το κάτωθι ερώτημα και στον προηγούμενο Υπουργό για τροφή για σκέψη!! Η προηγούμενη παρέμβαση του κου Βρούτση να εξισώσει απόλυτα τους Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας με κατά δήλωση τους "Ασκούντες τα καθήκοντα" Ιατρούς και η πιθανολογούμενη κατάληξη θέσεων σε επιχειρήσεις και εργοτάξια από Ειδικούς σε Ασκούντες είναι πιθανό να έχει συνδράμει (να έχει επίδραση) στην αύξηση των εργατικών ατυχημάτων που παρατηρείται 12 και πλέον μήνες από την προαναφερθείσα νομοθέτηση; Έχουν οι υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας την δυνατότητα να απορρίψουν μία τέτοια πιθανή αιτιολογική συσχέτιση;