Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Γενικό σχόλιο: Μα είναι δυνατόν να περάσουν όλα αυτά με την λογική "εμένα δεν με πιάνουν τα μέτρα"; Τι κόσμο αφήνουμε πίσω μας; Τα παιδιά μας δεν τα αγαπάμε καθόλου; Το πνεύμα των τελευταίων εργατικών νομοθετημάτων είναι υποκριτικό εως ειρωνικό. Προσπαθεί να δώσει μια επίφαση ελευθερίας και οικειοθελούς επιλογής ενώ ταυτόχρονα επιβάλλει στον εργαζόμενο βαριούς καταναγκασμούς και κάνει την πάπια απέναντι στην φυσική αλήθεια που βιώνουμε όλοι μας, ότι δηλαδή οι πραγματικές συνθήκες εργασίας ρυθμίζονται από τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα σε αφεντικά και εργάτες. Αλήθεια, πόσο «ελεύθερος» είναι ένας εργαζόμενος να αποφασίσει να μη δεχτεί συνθήκες γαλέρας; Τόσο, όσο του επιτρέπουν το στομάχι του, η ανάγκη του για να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, οι λογαριασμοί που τρέχουν,τα δάνεια που τον κυνηγούν. Η δουλειά έως τα 74 έτη έγινε πρόσφατα νόμος με την πρόφαση της συμπλήρωσης των ενσήμων για εργαζόμενους που δεν είχαν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. "Δουλευε με τη μαγκούρα στο χέρι" και ίσως λάβεις σύνταξη , ίσως και να την παραδώσεις απευθείας στο γραφείο τελετών. Εκατόν σαράντα χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγου, επαναφέρουν την εργασία των 13 ωρών μέσα στο 24ωρο. Και μάλιστα το διάλειμμα δεν ορίζεται ως εργάσιμος χρόνος,ούτε συνυπολογίζεται ο χρόνος της μετακίνησης προς και από την εργασία! Πόσο προοδευτικό θεωρείται το 2023 να αφιερώνεις 13 ως 15 ώρες τη μέρα σε έναν ή πολλαπλούς εργοδότες για να σου επιτρέπεται να ζεις; ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!!