Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΆρθρο 30 – Καθορισμός όρων και προϋποθέσεων άσκησης καθηκόντων ιατρών εργασίας – Προσθήκη παρ. 4 στο άρθρο 16 του ν. 3850/2010 – Εξουσιοδοτική διάταξηΣχόλιο του χρήστη Μιχάλης Αθανασιάδης (υπεύθυνος προσωπικού) | 1 Σεπτεμβρίου 2023, 12:55
Η ιατρική εργασίας έχει μία βασική διαφορά από όλες τις άλλες. Δεν είναι στην διακριτική ευχέρεια του «ασθενούς» - εργαζόμενου αν θα λάβει τις σχετικές υπηρεσίες αλλά είναι νομική υποχρέωση όλων των εργοδοτών που απασχολούν περισσότερους από 50 εργαζόμενους. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει επαρκή αριθμό ιατρών ώστε οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση και να μπορούν να λαμβάνουν υπηρεσίες από ιατρό που θα επιλέξουν κατά την κρίση τους - όπως συμβαίνει και με τις άλλες ειδικότητες – και όχι να είναι δέσμιοι ολιγοπωλίων ή και μονοπωλίων. Ο αναγκαίος αριθμός ιατρών για να έχουν οι επιχειρήσεις στοιχειώδεις επιλογές δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 1500 σε όλη την επικράτεια ώστε να αποφεύγονται άσκοπες μετακινήσεις που δημιουργούν επιπλέον άσκοπα κόστη. Αυτός ο αριθμός αυξάνεται αρκετά αν η υποχρέωση απασχόλησης ιατρού εργασίας επεκταθεί και σε επιχειρήσεις με λιγότερα άτομα. Αλήθεια, τί διαφορά έχει ως προς την επαγγελματική υγεία μία επιχείρηση παροχής υπηρεσιών των 50 ατόμων από μία με 49, 40 ή 10 εργαζόμενους; Γιατί οι εργαζόμενοι σε αυτές τις μικρότερες (σε αριθμό εργαζομένων) επιχειρήσεις δεν έχουν ίσα δικαιώματα και πρόσβαση σε υπηρεσίες που επιχειρήσεις με 50 άτομα απολαμβάνουν ως νόμιμο δικαίωμα; Αν δεν γίνουν τα παραπάνω το κράτος οφείλει να περιορίσει την υποχρέωση της υπηρεσίας στις επιχειρήσεις με μεσαία και υψηλή επικινδυνότητα και να άρει την υποχρέωση των επιχειρήσεων χαμηλής επικινδυνότητας ώστε οι υφιστάμενος αριθμός ιατρών να επαρκεί.