Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΆρθρο 30 – Καθορισμός όρων και προϋποθέσεων άσκησης καθηκόντων ιατρών εργασίας – Προσθήκη παρ. 4 στο άρθρο 16 του ν. 3850/2010 – Εξουσιοδοτική διάταξηΣχόλιο του χρήστη Ελένη Ντούνα | 4 Σεπτεμβρίου 2023, 17:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Ντούνα' | 4 Σεπτεμβρίου 2023, 17:57

    Πραγματικά αναρωτιέμαι αν ζούμε σε ένα κράτος δικαίου!!! Η συζήτηση της άσκησης της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας από μη ειδικούς ιατρούς δυστυχώς ξεκίνησε εν τω γεννάσθαι της εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. Κάθε φορά το επιχείρημα ήταν ότι οι ειδικοί ιατροί εργασίας δεν επαρκούν και έτσι βάζαμε νερό στο κρασί μας και εντάσσαμε και άλλους ιατρούς χωρίς να τους εκπαιδεύουμε αναλόγως και κυρίως χωρίς τελικά να αποκτούν την ειδικότητα και να την ασκούν αποκλειστικά. Και φυσικά όλο και λιγότεροι ιατροί επέλεγαν την ειδικότητα γιατί αφού μπορείς να το έχεις δίπορτο γιατί να περιοριστείς (λόγια ασκούνται ιατρού και τόσο αληθινά) Τι κριτήρια άραγε θα σκαρφιστούμε τώρα? Το αποτέλεσμα που βιώνουμε σήμερα ως επαγγελματική υγεία στη χώρα είναι το αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της τακτικής, δηλαδή της παράδοσης της πρόληψης προστασίας και προαγωγής της υγείας των εργαζόμενων στο χέρια των εταιρειών και των μη ειδικών. Ο ρόλος και τα καθήκοντα του ιατρού εργασίας κατακερματίστηκαν και απεκδύθηκαν ώστε αφενός να μπορούν να τα ασκούν όλοι οι ιατροί (φάκελος και βεβαίωση καταλληλότητας που δεν βασίζεται σε κανένα περιοδικό έλεγχο του εργαζόμενου) και αφετέρου όλα τα υπόλοιπα (γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου, εκπαιδεύσεις, υποστήριξη της ψυχικής υγείας, οργανωτικά και τεχνικά μέτρα κλπ) να μπορούν να πωλούνται από τις ΕΞΥΠΠ ως πακέτα υπηρεσιών. Αυτά έχουν διαμορφώσει την κουλτούρα και την αντίληψη για το τι είναι επαγγελματική υγεία και τι ζητούν οι εταιρείες να παρέχει ένας ιατρός εργασίας ( προς το παρόν κάλυψη αναρρωτικών αδειών και συνταγογράφηση- ουδεμία σχέση με την ιατρική της εργασίας-δεν έχω ακόμα συμμετάσχειι σε συνέντευξη για την κάλυψη εταιρείας ως ιατρός εργασίας- και έχω συμμετάσχει σε πολλές- που να μου απαντήσει ο εργοδότης ποιες είναι οι ανάγκες επαγγελματικής υγείας των εργαζόμενων και τι ζητά από τον ιατρό εργασίας) Η ίδια η πραγματικότητα κραυγάζει ότι δεν αρκεί να έχεις έναν οποιοδήποτε ιατρό για να καλύψει τις ανάγκες της επαγγελματικής υγείας- φτάνεις στο σημείο που είμαστε και που παλεύουμε κάθε μέρα να αλλάξουμε. Αν ο νομοθέτης πραγματικά επιθυμεί να εξασφαλίσει την υγεία των εργαζόμενων θα πρέπει να το κάνει σε ένα νομοσχέδιο που θα άπτεται όλων των θεμάτων της επαγγελματικής υγείας και ο κάθε εμπλεκόμενος θα αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Σχετικά με την αμοιβή του ιατρού εργασίας : 1. δεν καθορίζεται από τους ειδικούς ιατρούς - το 90% και πλέον των ωρών ιατρικής της εργασίας γίνεται μέσω ΕΞΥΠΠ οι οποίες καθορίζουν την αμοιβή δίνοντας μία στάνταρ χαμηλή/μέτρια αμοιβή στον ιατρό και το επιπλέον αφορά τις ίδιες. Γιαυτό και μην γελιέται κανείς ότι το κόστος θα μειωθεί- απλά θα αυξηθεί το περιθώριο κέρδους των ΕΞΥΠΠ (εδώ ταιριάζει η λέξη πλουτισμός) 2. το ελάχιστο < 10% των υπηρεσιών ιατρικής της εργασίας που παρέχουμε οι ειδικοί ιατροί ως φυσικά πρόσωπα, είναι αποτέλεσμα προσωπικής διαπραγμάτευσης και για να σταθεί στον κόσμο της αγοράς θα πρέπει να θεωρηθεί εύλογο και αποδεκτό από την εταιρεία- διαφορετικά την επόμενη ημέρα έχεις φύγει- δυστυχώς μπορεί να φύγεις ακόμη και όταν η δουλειά σου είναι εξαιρετική και φτηνότερη (πχ αν ο νέος διευθυντής προσωπικού για να κάνει καλή πρώτη εντύπωση θελήσει να μειώσει το λειτουργικό κόστος της εταιρείας ή απλά να βολέψει κάποιον φίλο του και με το παρόν άρθρο- αν ψηφιστεί- φαντάζομαι πως όλοι έχουν ένα φίλο ιατρό που θα θέλει να κάνει και τον ιατρό εργασίας) 3. η αμοιβή διαμορφώνεται μέσα από μειοδοτική αναζήτησή ή και μειοδοτικούς διαγωνισμούς χωρίς μάλιστα κανένα κριτήριο ποιότητας- παρακολουθήστε πχ τους διαγωνισμούς των δημόσιων νοσοκομείων και δείτε τις αμοιβές που προτείνονται - για τις γάζες υπάρχουν προδιαγραφές για τον ιατρό εργασίας όχι- αρκεί να είναι ο φθηνότερος 4. το κόστος της επαγγελματικής υγείας θα έπρεπε να συγκρίνεται με το κέρδος στην πρόληψη προστασία και προαγωγή της υγείας των εργαζόμενων, με την αύξηση της παραγωγικότητας και της φήμης της εταιρείας, με την επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και με το κόστος που θα έπρεπε να πληρώνει για τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες (αυτά που πληρώνει ο κοινός κορβανάς και όχι το ξεχωριστό ταμείο επαγγελματικής ασφάλισης). Αν όλα αυτά λαμβάνονταν υπόψη ως έπρεπε, οι εταιρείες θα αναζητούσαν τους καλύτερους ιατρούς εργασίας και θα τους πληρώναν πραγματικά καλά 5. αφού είμαστε όλοι πλούσιοι χωρίς καν να εργαζόμαστε ( μας χρέωσαν και 3000 ώρες ετησίως που απορώ πως γίνονται με την πλανόδια ιατρική που κάνουμε αφού στον καθημερινό εργασιακό μας χρόνο προστίθεται τουλάχιστον άλλος μισός για τις μετακινήσεις) γιατί οι αγαπητοί συνάδελφοι ιατροί δεν τρέχουν να πάρουν την ειδικότητα και παραμένουμε λίγοι? Το να ασκείς δύο ειδικότητες στην Ελλάδα τις οποίες κατέχεις είναι παράνομο- το να ασκείς δύο εκ των οποίων τη μία δεν κατέχεις είναι εκτός από παράνομο, παράλογο, αντιεπιστημονικό, αντιδεοντολογικό, ανήθικο και επιζήμιο για τους εργαζόμενους, τους εργοδότες και την δημόσια υγεία. Αν ο νομοθέτης επιχειρεί να καταργήσει την ειδικότητα μας ας το κάνει τουλάχιστον τίμια και ευθέως ώστε να έχει την υποχρέωση να αναλάβει και την μοίρα μας γιατί ο "πλουτισμός" που έχουμε συγκεντρώσει δεν θα μας διαφυλάξει από την εξαθλίωση την δική μας και των οικογενειών μας