• Οι θέσεις της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης του κλάδου Τροφίμων – Ποτών για το Νέο Εργασιακό Νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας και της κυβέρνησης που έχει φέρει σε διαβούλευση Με τη δράση και τις διεκδικήσεις του εγχώριου και διεθνούς εργατικού κινήματος στις αρχές του 19ου αιώνα θεσπίστηκαν όρια στην εργασία που σε ένα βαθμό προστάτευαν τους εργαζόμενους από τις ατελείωτες ώρες δουλειάς, την καταπόνηση του ανθρώπινου οργανισμού κτλ. Οι αγώνες αυτοί ήταν η συνέχεια της κατάκτησης του 8ωρου για πρώτη φορά στον κόσμο το 1886 στο Σικάγο μετά τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις που κάθε Πρωτομαγιά τιμά η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο. Το 1920 με το νόμο 2269 ορίστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας η 8ωρη ημερήσια εργασία ενώ ακολούθησαν παρόμοια νομοθετήματα ως αποτέλεσμα των διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος στη χώρα μας. Σε κλάδους που υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα διεκδικήθηκαν και επιτεύχθηκαν ακόμα καλύτεροι όροι εργασίας, όπως στους οικοδόμους το 7ωρο. Είναι προφανές ότι μαζί με τη μείωση των όρων εργασίας διεκδικήθηκαν και αποδοχές τέτοιες που οι εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους να μπορούν να επιβιώσουν ώστε αυτές οι κατακτήσεις να μπορούν να εφαρμοστούν και στην πράξη. Βασικό ρόλο στην εναρμόνιση των μισθών με τα ωράρια είχε η υπογραφή επιχειρησιακών και κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις επιτίθενται σε όλα τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα γυρίζοντας τον τροχό της ιστορίας προς τα πίσω. Εν έτη 2023 αντί η συζήτηση να γίνεται για την περαιτέρω μείωση του εργάσιμου χρόνου λόγω και της τεράστιας προόδου της επιστήμης, της τεχνολογίας, της τεχνικής, της αυτοματοποίησης, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατία έδωσε στη δημοσιότητα για διαβούλευση νομοσχέδιο που περιέχει την αύξηση των όρων εργασίας μάλιστα σε περισσότερους τους ενός εργοδότη. Δηλαδή νομοθετείται ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με έναν μισθό που είναι αποτέλεσμα της αντεργατικής – αντιλαϊκής πολιτικής που έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Το νομοσχέδιο επιδιώκει την περαιτέρω μείωση της αμοιβής της εργασίας με διάφορους τρόπους. Σε περιπτώσεις που υπάρχουν υπερωρίες που πληρώνονται με προσαύξηση 40% ή 60% ή 120%, τώρα αυτή η εργασία θα μπορεί να παρέχεται μέσω τρίτης εργολαβικής εταιρείας χωρίς όμως να αμείβεται υπερωριακά καθώς θα είναι εργασία σε άλλο εργοδότη. Σε περιπτώσεις εργασίας την 6η εργάσιμη ημέρα της εβδομάδα που συνήθως αμείβεται με προσαύξηση 120%, τώρα θα αμείβεται με 40% ενώ είναι πολλά ακόμα τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να προβλεφθούν από τώρα και σίγουρα περισσότερα θα προκύψουν αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Ποινικοποιεί το δικαίωμα στην απεργία και στην υπεράσπιση της από τους εργαζόμενους. Ενισχύει την εργοδοσία να φτιαξει συγκροτημένους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς καθώς είναι φανερο ότι δρα από θέση ισχύος απέναντι στους εργαζόμενους. Η Ομοσπονδίας μας απαιτεί την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου που συνεχίζει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα όλων των κυβερνήσεων και υποβαθμίζει τη ζωή των εργαζομένων για να αυγατίσουν τα κέρδη των λίγων. Αν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο γίνει νόμος θα είναι ένα ακόμα διαρκές έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης που θα στοιχίσει ακόμα και περισσότερες ζωές εργαζομένων καθώς είναι γνωστό ότι τα περισσότερα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα ή όπως τα λέμε εμείς εργοδοτικά εγκλήματα, γίνονται συνήθως μετά το 8ωρο που αυξάνεται η κόπωση, μειώνεται η συγκέντρωση. Για την ομοσπονδία μας το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι τουλάχιστον απαράδεκτο. καλούμε το υπουργείο και την κυβέρνηση να το πάρει πίσω και να ικανοποιήσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων του κλάδου, πρώτα και κύρια με την υπογραφή κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και τα δικαιώματα.