Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΜΕΡΟΣ Α’ – Σκοπός – Αντικείμενο Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΥ | 6 Σεπτεμβρίου 2023, 11:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΥ' | 6 Σεπτεμβρίου 2023, 11:01

    Για την Ομοσπονδία και τους εργαζόμενους που εκπροσωπούμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι τουλάχιστον απαράδεκτο. Θα κάνουμε ότι περνάει απ’ το χέρι μας για να υποχρεώσουμε την κυβέρνηση να το πάρει πίσω γιατί παρά τον υπερτονισμό κάποιων, δήθεν, ελέγχων που προβλέπει, έρχεται να ολοκληρώσει το έγκλημα της κατάργησης του 8ωρου-5νθήμερου-40ωρου. Να γυρίσει τις εργασιακές σχέσεις ένα αιώνα πίσω, τότε που οι εργαζόμενοι δούλευαν “ήλιο με ήλιο”, χωρίς ωράρια και δικαιώματα για ένα κομμάτι ψωμί. Μετά τις απλήρωτες υπερωρίες του νόμου Χατζηδάκη φέρνει τη δουλειά μέχρι τις 13 ώρες σε δύο και τρείς εργοδότες. Χωρίς τη καταβολή προσαυξήσεων για υπερεργασία και υπερωρία, εφόσον με διαφορετικούς ΑΦΜ οι εργοδότες θα μπορούν να απασχολούν τον ίδιο εργαζόμενο μέχρι και 13 ώρες την ημέρα και με τα διαλλείματα εκτός ωραρίου. Το πενθήμερο γίνεται εξαήμερο όχι μόνο στις επιχειρήσεις συνεχούς εργασίας αλλά και σε όσες λειτουργούν με βάρδιες. Το νομοσχέδιο δεν προβλέπει πουθενά δεύτερο ρεπό, που σημαίνει δουλειά μέχρι 68 ώρες την εβδομάδα, με το διάλλειμα εκτός του ωραρίου, με όριο τις 78 ώρες αν υπολογίσουμε την πολλαπλή εργασία. Έτσι, ενώ μέχρι σήμερα όταν έλειπαν χέρια από τις επιχειρήσεις γίνονταν προσλήψεις, τώρα υλοποιείται η πάγια απαίτηση των βιομηχάνων να ξεζουμίζουν το προσωπικό τους μέχρι τελικής πτώσης. Με το νομοσχέδιο παίρνει τέλος και η υποχρέωση των επιχειρήσεων να καταχωρούν στο Πληροφοριακό Σύστημα τις αλλαγές στο ωράριο και τις υπερωρίες πριν την έναρξή τους, ενώ η διευθέτηση του χρόνου εργασίας πλέον θα γίνεται με εντολή του εργοδότη και όχι μετά από αίτημα του εργαζόμενου, όπως ίσχυε. Και βέβαια μπορεί να φανταστεί ο καθένας τι σημαίνουν όλα αυτά για τον κλάδο μας, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε μηχανές που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και εξειδίκευση, σε δύσκολες συνθήκες, αναπνέοντας χνούδια από το χαρτί και κόλλες, μελάνια και διαλύτες ή περνούν απ’ τη πλάτη τους τόνοι εφημερίδων. Τους κινδύνους για τη ζωή και την υγεία τους, τα εργατικά ατυχήματα που φέρνουν τα ωράρια λάστιχο και η εργασία των 12 και 13 ωρών. Παράλληλα έρχονται να εφαρμοστούν και οι ποιο νοσηρές μορφές εκμετάλλευσης, όπως οι συμβάσεις “μηδενικών ωρών” και η εργασία “κατά παραγγελία”, στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν πότε και πόσες ώρες θα δουλεύουν, με τι μισθό, αλλά θα βρίσκονται πάνω απ’ το κινητό τους περιμένοντας το SMS του εργοδότη. Κερασάκι στη τούρτα στο νομοσχέδιο, η ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, η κατοχύρωση του “δικαιώματος” στην απεργοσπασία που αν μη τι άλλο δείχνει πόσο τους φοβίζει το εργατικό κίνημα. Όμως προστασία της εργασίας δεν σημαίνει φυλάκιση και πρόστιμο στους εργαζόμενους που αγωνίζονται αλλά μείωση του εργάσιμου χρόνου με αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά με σταθερό ημερήσιο χρόνο. Όλα αυτά δηλαδή που για την κυβέρνηση είναι ιδεοληψίες, εμπόδιο στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, στα οποία πρέπει οι εργαζόμενοι να θυσιάζουμε κάθε μας δικαίωμα.