Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΜΕΡΟΣ Α’ – Σκοπός – Αντικείμενο Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Σύνδεσμος Ιδιωτικού Προσωπικού Επιχειρήσεων Εκμεταλλεύσεως Εστιατορίων - Μαγείρων Χανίων | 7 Σεπτεμβρίου 2023, 14:02
Το μεσαιωνικής έμπνευσης νομοσχέδιο θα το πετάξει η τάξη μας στα σκουπίδια! Το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση έχει στόχο να εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων από την εργοδοσία αλλά και να χτυπήσει παραπέρα την σταθερή και μόνιμη δουλειά. Θεσμοθετεί την πολλαπλή απασχόληση, την κατάργηση του πενθήμερου, την κατάργηση του διαλείμματος στη δουλειά και νέες μορφές συμβάσεων ευέλικτης και μερικής απασχόλησης, φέρνοντας νέο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων. Η κυβέρνηση νομοθετεί το δικαίωμα στους εργοδότες να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους με 13ωρες δουλειάς την ημέρα, 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, σε πάνω από έναν εργοδότη. Με αυτή την εξέλιξη παραδέχονται ότι οι μισθοί είναι ανεπαρκής άρα να αναγκάζεται «ελευθέρα» ο εργάτης να κάνει δύο δουλειές ώστε να τα βγάλει πέρα. Αυτό το λένε πρόοδο και ανάπτυξη ενώ να δουλεύεις μία δουλειά με καλό μισθό είναι ξεπερασμένο και πλήττει την κερδοφορία τους. Εμείς το λέμε σύγχρονη σκλαβιά! Το νομοσχέδιο με τον προκλητικό τίτλο «για τους διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην ΕΕ»είναι η νομιμοποίηση της ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων που οι ίδιες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και του ΣΥΡΙΖΑ έθρεψαν. Έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες μορφές ευέλικτης απασχόλησης που υπάρχουν ήδη και έχουν ως αποτέλεσμα οι 2 στις 3 προσλήψεις κάθε έτος να είναι ευέλικτες, να έχουμε πάνω από 6.000 απολύσεις εργαζομένων καθημερινά! Συμπληρώνει τις αντιδραστικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με στόχο την πλήρη κατάργηση του 8ωρου – 5νθήμερου – 40ωρου. Πως ένας εργαζόμενος θα κάνει οικογένεια, θα πάει διακοπές, θα αναπτύξει την προσωπικότητα του, θα διασκεδάσει, θα ξεκουραστεί, θα ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο εκτός από την εργασία, θα αφιερώσει χρόνο στον εαυτό του και σε αυτούς που αγαπάει με αυτές τις συνθήκες; Όλα αυτά είναι πολυτέλεια και λεπτομέρειες με βάση αυτό το νομοσχέδιο. Επίσης δεν προβλέπεται χρόνος μετάβασης, διάλλειμα και άλλα δικαιώματα για τον δεύτερο εργοδότη. Η συγκεκριμένη εξέλιξη στόχο έχει την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων για τα κέρδη 150 χρόνια μετά τον αγώνα για το 8ωρο και είναι πρακτικά δωρεάν υπερωρία με μόνο αντάλλαγμα το ωρομίσθιο. Η επίθεση συνεχίζεται με την αντιδραστική ρύθμιση που προωθεί νέες ευέλικτες μορφές εργασίας «zerohourcontracts» και «συμβάσεων κατά παραγγελία». Η έμμεση παράταση του εργάσιμου βίου ως τα 74 χρόνια που έφεραν το καλοκαίρι συμπληρώνεται με τις εργασιακές σχέσεις που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε μία ευέλικτη μηχανή παραγωγής εργασίας χωρίς δικαιώματα σαν ρομπότ. Τι σημασία μπορεί να έχει το ωράριο, το 8ωρο, το εβδομαδιαίο πρόγραμμα, η Κυριακή, η νυκτερινή εργασία, η ανεργία, το ρεπό, η άδεια, ο μισθός και ο προγραμματισμός της ζωής ενός εργαζομένου όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται με τις ευέλικτες συμβάσεις εργασίας; Αυτή η εξέλιξη εκτος από σκλαβιά είναι και ομηρία. Αυτές οι μορφές εργασίας εφαρμόζονται στο κλάδο μας άτυπα και με μαύρη εργασία πολλά χρόνια. Αντί λοιπόν να προστατέψουν τον εργαζόμενο και να αυξήσουν τους μισθούς και τους ελέγχους, νομιμοποιούν τα πρώτα και τα δευτερά μεροκάματα υπερεκμετάλλευσης επειδή ένα μεροκάματο δεν φτάνει. Αναγκάζουν συναδέλφους με βαριά πόστα όπως λάντζα ή alacarte κ.α. να κάνουν δεύτερη εργασία όταν το σώμα χρειάζεται περισσότερη ανάπαυση από αυτή που απολαμβάνουν σήμερα. Επιτίθονται στην εργασία και τα δικαιώματα μας προστατεύονταν το δικαίωμα στην απεργοσπασία. Το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, με την εισαγωγή βαρύτατου προστίμου και ποινής φυλάκισης, σε όσους ασκήσουν «ψυχολογική πίεση» ή εμποδίσουν τους απεργοσπάστες, να εισέλθουν στο χώρο δουλειάς. Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση απαντάμε με αύξηση μισθών και πλήρη δικαιώματα ικανοποιητικά για να ζούμε με αξιοπρέπεια χωρίς κριτήριο τα κέρδη αλλά την ζωή μας. Αυτή είναι η απάντηση στην ακρίβεια και στην ιδιωτικοποίηση υγείας, παιδείας και άλλων υπηρεσιών που ροκανίζουν το πενιχρό μας εισόδημα. Αυτό είναι απόλυτα εφικτό τεχνολογικά και επιστημονικά 150 χρόνια μετά τον πρώτο αγώνα για το οχτάωρο! Δουλεύουμε για να ζούμε! Δεν ζούμε για να δουλεύουμε!