Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΜΕΡΟΣ Α’ – Σκοπός – Αντικείμενο Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Πανελληνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή | 7 Σεπτεμβρίου 2023, 20:32
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή καταγγέλλει τη νέα επίθεση στα δικαιώματα και τη ζωή των εργαζόμενων που εξαπολύεται από τους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό τους προσωπικό, από την κυβέρνηση, με το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι ένα νέο αντεργατικό τερατούργημα. Δεν πρέπει να κατατεθεί καν στη βουλή. Η κυβέρνηση να το αποσύρει άμεσα! Στο τέλος του καλοκαιριού τέθηκε σε διαβούλευση το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ουσιαστική κατάργηση του 8ωρου και των σαράντα ωρών εργασίας. Πρόκειται για την ολοκλήρωση μίας σειράς νόμων που έχουν επιβάλει εδώ και χρόνια τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στο πλαίσιο πάντα της σχετικής πολιτικής που προωθείται και εφαρμόζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προωθούμενη νέα ρύθμιση αποτελεί συγκεκριμένα εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας 2019/1152 της 20ής Ιουνίου 2019 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Η εφαρμογή της στο χώρο της ιδιωτικής ειδικής αγωγής δίνει ακόμα περισσότερα εργαλεία στους εργοδότες μας για την ένταση της εργασίας και μας οδηγεί σε ένα ακόμη πιο δυστοπικό εργασιακό περιβάλλον. Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών και οι λεγόμενες on demand, αποσαθρώνουν ακόμα και την έννοια της ατομικής σύμβασης εργασίας, δίνοντας πλήρη ελευθερία στους εργοδότες να δεσμεύουν τους εργαζόμενους χωρίς οι ίδιοι να αναλαμβάνουν καμία δέσμευση απέναντί τους. Ουσιαστικά, οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική ειδική αγωγή και τις προνοιακές δομές που θα απασχολούνται με αυτή τη μορφή σύμβασης θα περιμένουν καθημερινά μία τηλεφωνική κλήση ή ένα μήνυμα στο κινητό, για να απασχοληθούν όσο και όποτε κρίνει ο εργοδότης ότι υπάρχει σχετική ανάγκη. Οι εργασιακές συνθήκες είναι ήδη οι δυσμενέστερες στον κλάδο μας καθώς δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Συνήθως, οι συνάδελφοι εργάζονται σε πολλούς εργοδότες, προσπαθώντας να γεμίσουν το πρόγραμμά τους και βέβαια το εισόδημά τους, τρέχοντας από τη μία δουλειά στην άλλη. Για τους ασφαλισμένους από τον εργοδότη το κυνήγι των ενσήμων αποτελεί μόνιμη έγνοια, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ασφάλιση, το επίδομα ανεργίας το καλοκαίρι, αλλά και τα ένσημα για μια σύνταξη. Σαν έτοιμοι από καιρό για αυτό το νομοσχέδιο ορισμένοι εργοδότες ζητούν την υπογραφή μας σε επιπλέον όρους ατομικής σύμβασης, όπου ανάμεσά στα άλλα ζητούν την συγκατάθεσή μας για να έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν το πρόγραμμα όποτε θέλουν. Το χρονικό διάστημα των συμβάσεων δεν ορίζεται ώστε να εξυπηρετεί το έργο μας αλλά επαφίεται στη διάθεση του εκάστοτε εργοδότη να τις χρησιμοποιεί σαν μέσω πίεσης. Έτσι, υπάρχει το φαινόμενο των δίμηνων, τρίμηνων, δεκάμηνων συμβάσεων ορισμένου χρόνου, αλλά και αορίστου τάχα. Συμβάσεις που λήγουν χωρίς καμία υποχρέωση για τον εργοδότη βάσει του ν. 4808/2021 για επαναπρόσληψη, παρά το γεγονός ότι μπορεί να επαναλαμβάνονται για χρόνια. Το άρθρο 9 για την παράλληλη απασχόληση έρχεται να καλύψει, να επεκτείνει και να γενικεύσει την τραγική κατάσταση που ήδη αντιμετωπίζουν όλοι οι απασχολούμενοι. Το νέο νομοσχέδιο έρχεται να νομιμοποιήσει περαιτέρω την παραπάνω κατάσταση και όχι να την περιορίσει. Καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αν δεν αντισταθούμε, το βαρέλι της ελαστικοποίησης της εργασίας μας και εν τέλει της ίδιας μας της ζωής δεν έχει πάτο. Ενάντια σε αυτήν τη κατάσταση ζούγκλας παλεύει η Ομοσπονδία μας σε συμπόρευση με το ταξικά σωματεία. Το σκανδαλώδες είναι ότι όλα αυτά προβάλλονται από την κυβέρνηση και τα φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ ως φιλεργατικές ρυθμίσεις. Μας κοροϊδεύουν απροκάλυπτα, επενδύοντας στην αδράνεια και την παθητική αποδοχή των πάντων από την κοινωνία, όπως πιστεύουν. Παράλληλα, επισημαίνουμε ότι τέτοιες αντεργατικές ρυθμίσεις δεν έρχονται τυχαία ούτε εκφράζουν μόνο την απληστία της εργοδοσίας.Αποτελούν φυσικό επακόλουθο της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι όποιες ερμηνείες ή ακόμα και παρερμηνείες των κοινοτικών οδηγιών δεν είναι το μείζον. Πρόκειται για καταφανή προσπάθεια να γιγαντωθεί η ευελιξία και να εντατικοποιηθεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς και οι αξιοπρεπείς αποδοχές είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη του κέρδους των μεγάλων επιχειρήσεων. Τέτοιοι νόμοι, όπως και ο ν. Χατζηδάκη, εξασφαλίζουν το πως οι εργαζόμενοι θα θυσιάζουν τα δικαιώματά τους για να διατηρηθεί το κέρδος των ιδιοκτητών. Μοναδικός δρόμος για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας και να μπορούμε να ζούμε από τη δουλειά μας είναι να συγκρουστούμε με αυτήν την πολιτική. Δεν είναι δυνατόν να μας λένε για «δικαίωμα» εργασίας 13 ωρών ημερησίως. Ζούμε στον 21ο αιώνα με τις παραγωγικές δυνατότητες της ανθρωπότητας να είναι τέτοιες που θα έπρεπε να μιλάμε για μείωση του χρόνου εργασίας και πλήρη ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών μας. Αυτή είναι η αλήθεια και όχι τα ψέματα που επαναλαμβάνουν τα αστικά κόμματα και τα παπαγαλάκια τους. Για αυτήν την αλήθεια καλούμε όλο τον κλάδο σε αγώνα για την ανάδειξη και την υπεράσπισή της.