Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΜΕΡΟΣ Β’ – Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση – Άρθρο 3 Σκοπός – Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής – Απαγόρευση υποβάθμισης της προστασίας που παρέχεται στους εργαζόμενους– Αντικατάσταση άρθρου 69 Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (Άρθρα 1, 2 και 20 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152)Σχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΑΕΔ | 7 Σεπτεμβρίου 2023, 21:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΑΕΔ' | 7 Σεπτεμβρίου 2023, 21:08

    • Άρθρο 2.: Η "επιφύλαξη των οικείων διατάξεων και ιδίως του άρθρου 118" εισάγει στοιχεία οικονομικής και εργασιακής διάκρισης για τους εργαζόμενους που υπάγονται σε "έμμεσο εργοδότη" δηλαδή τους δανειζόμενους υπαλλήλους, καταστρατηγώντας έτσι την εφαρμογή και το πνεύμα τόσο της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152 όσο και των προγενέστερων κειμένων στα οποία βασίστηκε η οδηγία και θεμελιώνουν την εργασιακή ισότητα. • Άρθρο 3.: Η μη εφαρμογή σε "σε εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα" εισάγει στοιχεία εργασιακής διάκρισης για τους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα, καταστρατηγώντας έτσι την εφαρμογή και το πνεύμα τόσο της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152 όσο και των προγενέστερων κειμένων στα οποία βασίστηκε η οδηγία και θεμελιώνουν την εργασιακή ισότητα. Οι διακρίσεις στην ελληνική νομοθεσία εις βάρος των δημοσίων υπαλλήλων σε ζητήματα τόσο οικονομικά όσο και εργασιακά είναι συστηματική στην ελληνική νομολογία, καθιστώντας υπόλογο το κράτος στην ενωσιακή νομολογία. Η δε διάκριση αυτή δεν σχετίζεται με το Άρθρο 1 παρ. 6, και τη Σκέψη 9 της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152 η οποία αφορά "δημόσιες υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, στις ένοπλες δυνάμεις, στις αστυνομικές αρχές, σε δικαστές, εισαγγελείς, ανακριτές ή άλλες υπηρεσίες επιβολής του νόμου λόγω της ειδικής φύσης των καθηκόντων που καλούνται να εκτελέσουν ή λόγω των όρων απασχόλησής τους." • Άρθρο 4.: Η μη εφαρμογή του 69Α σε "σε εργοδότες οικιακών μισθωτών" εισάγει στοιχεία εργασιακής διάκρισης για τους εργαζόμενους, καταστρατηγώντας έτσι την εφαρμογή και το πνεύμα τόσο της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152 όσο και των προγενέστερων κειμένων στα οποία βασίστηκε η οδηγία και θεμελιώνουν την εργασιακή ισότητα. Συνεχίζοντας του Άρθρου 13, τη Σκέψη 8 (με τα της διόρθωσης μετάφρασης) και της Σκέψης 37 της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152 και, προκειμένου οι εργαζόμενοι σε εργοδότες οικιακών μισθωτών να μην υστερούν και αδικούνται έναντι των άλλων εργαζομένων ως προς τον 70Α, χρειάζεται το κράτος να μεριμνήσει για την εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού οικιακών μισθωτών μέσω συστηματικών προγραμμάτων χρηματοδοτούμενων από ίδιους πόρους ή συγχρηματοδοτούμενων και με ενωσιακούς. • παρ. γ' Άρθρο 6: Αντικατάσταση της φράσης "καθορίζεται από τον εργοδότη" από τη φράση "καθορίζεται από την κείμενη νομοθεσία και συγκεκριμενοποιείται από τη συμφωνία μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου, καθώς ο "καθορισμός' από τον εργοδότη παραπέμπει σε επιβεβλημένη πράξη, άρα πράξη που αντίκειται στη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Ο προτεινόμενος στη διαβούλευση ορισμός, προτείνεται ήδη από το Άρθρο 2 της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152, αλλά κρίνεται πως θα ήταν σκόπιμη η αντικατάσταση του από τον ορισμό που προτείνουμε καθώς κάτι τέτοιο συνάδει με την παρ. 2 του Άρθρου 20 και με τη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ