• §1: Οι ουσιώδεις όροι της σύμβασης ή σχέσης εργασίας, τους οποίους οι εργοδότες υποχρεούνται να γνωστοποιούν στους εργαζομένους, είναι οι ακόλουθοι…..: • η) η κατάρτιση που παρέχεται από τον εργοδότη, αν υφίσταται τέτοια παροχή προς τον εργαζόμενο». Eρώτημα: Σε ποια κατάρτιση αναφέρεται, στην πάσης φύσεως κατάρτιση; • ιγ) όταν το πρόγραμμα οργάνωσης του χρόνου εργασίας είναι εξ ολοκλήρου ή ως επί το πλείστον μη προβλέψιμο: i) η αρχή ότι το ωράριο εργασίας είναι μεταβλητό, ο αριθμός των εγγυημένων αμειβόμενων ωρών και η αμοιβή που καταβάλλεται για την εργασία που πραγματοποιείται επιπροσθέτως ή πέραν των εγγυημένων αυτών ωρών. Πρόταση: Να προβλεφθεί ρητά ότι η αμοιβή της πρόσθετης απασχόλησης, δηλαδή πέραν των ελάχιστων εγγυημένων αμειβόμενων ωρών και μέχρι τη συμπλήρωση του 40ωρου, δεν θα έχει την προσαύξηση του 12%. Πρόταση: Όσον αφορά τις προτεινόμενες ρυθμίσεις για τους όρους εργασίας που πρέπει να γνωστοποιούνται υποχρεωτικά στον εργαζόμενο (ήτοι το γεγονός ότι ο εργοδότης θα οφείλει να ενημερώνει για τους βασικούς όρους εργασίας τον εργαζόμενο με έγγραφη σύμβαση ή έστω με λεπτομερή έγγραφη ενημέρωση των βασικών όρων εργασίας του, εντός 1 εβδομάδας από την πρόσληψη, αντί του 2μήνου που ίσχυε μέχρι σήμερα) και λαμβάνοντας υπόψιν την θεσπιζόμενη υποχρέωση της επιχείρησης να αναρτά υποχρεωτικά στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ την ατομική σύμβαση εργασίας με τους όρους εργασίας και την ηλεκτρονική υπογραφή του εργαζόμενου, προτείνουμε να δοθεί επαρκής χρόνος στους εργοδότες για τη συμμόρφωση με τις νέες θεσπιζόμενες υποχρεώσεις τους, λαμβάνοντας υπόψη και τις λειτουργίες και τα μεγέθη των μεγάλων επιχειρήσεων. Άρα να προβλεφθεί μεταβατική διάταξη σύμφωνα με την οποία η έναρξη ισχύος των συγκεκριμένων διατάξεων να οριστεί η 1η/1/2024. Στο άρθρο 6 (άρθρο 70 ΚΑΕΔ) παρ. 1 περ. γ αξιώνεται να δηλώνεται και «η θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, ο βαθμός του, η κατηγορία ή ο κλάδος της απασχόλησής του, καθώς και συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του». Η πρόβλεψη αυτή εισάγει για πρώτη φορά στο δίκαιό μας την έννοια της περιγραφής της θέσης εργασίας, η οποία, κατά τα ανωτέρω, θα αποκτά και συμβατική ισχύ. Έτσι, αν π.χ. εργοδότης έχει προσδιορίσει στη σύμβαση τη θέση εργασίας ως «τηλεφωνητής», δεν θα μπορεί να αναθέσει μονομερώς στον εργαζόμενο παρεμφερή καθήκοντα «γραμματέα» ή να του ζητήσει να ανοίγει την πόρτα ή οτιδήποτε παρόμοιο. Αυτό ενδέχεται να τύχει σε κάποιες περιπτώσεις κακόπιστης εκμετάλλευσης, ενώ ενδέχεται να οδηγήσει και σε απολύσεις, ελλείψει δυνατότητας ανάθεσης διαφορετικών καθηκόντων, έστω και ελαφρώς. Εξάλλου, είναι σαφής η αύξηση του γραφειοκρατικού βάρους επί των επιχειρήσεων, ιδίως των μεγάλων, από τις ανωτέρω ρυθμίσεις, καθώς θα πρέπει να δηλώσουνε εκατοντάδες ή και χιλιάδες περιγραφές θέσεων εργασίας. Δεδομένου ότι η Οδηγία δεν επιβάλλει τέτοια ενημέρωση, αλλά αρκείται στη θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, στον βαθμό του, την κατηγορία ή τον κλάδο της απασχόλησής του, ή (όχι «καθώς και») συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του, προτείνουμε να ακολουθηθεί το κείμενο της Οδηγίας και η περ. 6 της παρ. 1 του άρθρου 6 να διαμορφωθεί ως εξής: γ) η θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, ο βαθμός του, η κατηγορία ή ο κλάδος της απασχόλησής του, ή εναλλακτικώς συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του. Στο άρθρο 6 παρ. 3 τίθενται υποχρεώσεις και στη σύμβαση δανεισμού, αντίστοιχες προς αυτή της προσωρινής απασχόλησης μέσω ΕΠΑ. Όμως, τέτοια πρόβλεψη δεν έχει η Οδηγία, διότι αυξάνει περιττώς το γραφειοκρατικό βάρος, επιβάλλοντας στην πράξη διπλή ενημέρωση. Συνεπώς, θα πρέπει να ακολουθηθεί το κείμενο της Οδηγίας και η παρ. 3 του άρθρου 6 να διαμορφωθεί ως εξής: «3. Όταν ο εργαζόμενος απασχολείται μέσω επιχείρησης προσωρινής απασχόλησης (Ε.Π.Α.), πέραν των υποχρεώσεων του άμεσου εργοδότη που απορρέουν από την παρ. 1, ο έμμεσος εργοδότης έχει την υποχρέωση να του γνωστοποιεί τα στοιχεία των περ. ιβ) και ιγ) της παρ. 1.».