Αρχική Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή ΈνωσηΜΕΡΟΣ Α’ – Σκοπός – Αντικείμενο Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ερευνητικών Κέντρων και Ιδρυμάτων (ΠΟΕΕΚ-Ι) | 8 Σεπτεμβρίου 2023, 12:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ερευνητικών Κέντρων και Ιδρυμάτων (ΠΟΕΕΚ-Ι)' | 8 Σεπτεμβρίου 2023, 12:55

    Το νομοσχέδιο που βρίσκεται στη διαδικασία της διαβούλευσης διακατέχεται από σειρά αντεργατικών ρυθμίσεων και αποτελεί πλήγμα στα όσα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει στην ήδη υποβαθμισμένη ισχύουσα νομοθεσία. Ουσιαστικά έρχεται να θεσμοθετήσει τις ήδη εφαρμοζόμενες αντεργατικές πρακτικές στους χώρους εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, και ήδη μέσα στα πρώτα 25 άρθρα του προβλέπει εκτός των άλλων (άρθρα 4-26): - νομιμοποιήσεις των συμβάσεων χωρίς εγγυημένο ελάχιστο αριθμό ωρών και συμβάσεις ενοικίασης εργασίας - κατάργηση 8ώρου μέσω της «εθελοντικής» παράλληλης απασχόλησης που μπορεί να οδηγήσει σε ημερήσια εργασία 13 ωρών και συνολικά 78 ωρών για 6ήμερη εργασία, ενώ παράλληλα καταργείται το 5ήμερο σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα - αυτοδίκαιη λύση συμβάσεων χωρίς αποζημιώσεις, επιδόματα ανεργίας - καταργούνται οι υποχρεωτικές προαναγγελίες των υπερωριών από πλευράς εργοδοτών - διευκολύνονται οι απολύσεις μισθωτών λόγω αυθαίρετης αποχής από την εργασία Στη συνέχεια το νομοσχέδιο προχωράει σε μια σειρά ρυθμίσεων που επιδεινώνουν δραστικά τόσο το σύστημα διευθέτησης ου χρόνου εργασίας, ενισχύουν περαιτέρω την ελαστικοποίηση της εργασίας, και πλήττουν δικαιώματα όπως η συνδικαλιστική δράση και ελευθερία. Με το άρθρο 28 για παράδειγμα δημιουργείται ένα σύστημα «απλήρωτων υπερωριών» ενώ βασικό στοιχείο του νομοσχεδίου αποτελεί η διευθέτηση του χρόνου εργασίας η οποία θα μπορεί πλέον να εφαρμόζεται με συμφωνία εργοδότη -εργαζόμενου. Ο χρόνος εργασίας ουσιαστικά θα μπορεί να ρυθμίζεται πλέον όχι με συλλογικές αλλά με ατομικές συμβάσεις εργασίας σε ένα πλαίσιο που προφανώς την κυριαρχία την έχει ο εργοδότης. Με το άρθρο 31 ποινικοποιείται εκ νέου η απεργία και ενθαρύνονται οι απεργοσπαστικές πρακτικές. Άλλα παραδείγματα αρνητικών συνεπειών του νομοσχεδίου αποτελούν τα άρθρα 62 και 65 με τα οποία διευρύνεται το πλήθος των επιχειρήσεων που θα μπορούν να λειτουργούν νόμιμα και τις Κυριακές και μειώνονται οι αποζημιώσεις απολύσεων καθώς θα εξαρτώνται από την «ευχέρεια» του εργοδότη και τη επιχείρησης.