Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Θ.Κ. Κωνσταντινίδης' | 30 Μαρτίου 2011, 07:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών Ιατρικής της Εργασίας προς τους εργαζόμενους, που δεν κατοχυρώνεται με τυπολατρείες μέσω βιβλίων παρουσίας, αλλά μόνο με ουσιαστικές ιατρικές δράσεις στο πεδίο της Ιατρικής Επιστήμης από εξειδικευμένους στο αντικείμενο της σχέτισης της νόσου και του ατυχήματος με την εργασία. Ο κρατικός μηχανισμός διαθέτει μόνο μη Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας που αυτοεκπαιδεύονται μέσω των ελέγχων σε όσους ασκούν «καθήκοντα Ιατρικής Εργασίας», η πλειονότητα των οποίων δεν κατέχει την κατάρτιση και τον τίτλο της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας. Οι προσβλητικές διαδικασίες της αστυνόμευσης της παρουσίας του ιατρικού προσωπικού για το άν έχουν επιθεωρήσει χώρους εργασίας, που υποβιβάζει το ρόλο μιάς ιατρικής ειδικότητας, σε επόπτη χώρων εργασίας, δεν αφορούν διόλου τους Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας, αντικείμενο των οποίων (σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία και πρακτική) είναι κυρίαρχα η επιστημονική διερεύνηση της σύνδεσης του νοσήματος και του ατυχήματος με τις χωροβιονομικές συνθήκες της εργασίας. Ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας, χρησιμοποιώντας ως μεθοδολογικά εργαλεία την κλινική εξέταση των εργαζομένων και την επιδημιολογική διερεύνηση ασκεί το ιατρικό λειτούργημα, επομένως παρέχει ιατρικές υπηρεσίες και όχι «υπηρεσίες προστασίας και πρόληψης» (όπως γενικόλογα αναφέρεται στο εδάφιο 6, με έκφραση που είναι εμφανώς προσαρμοσμένη στις τρέχουσες καταστάσεις). Ο κάθε ειδικός ιατρός την κατάρτισή του και τον τίτλο του, έχει αποκτήσει όχι μέσω του Υπουργείου Εργασίας, αλλά μέσω του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Παιδείας (Ιατρικές Σχολές) και ο μόνος φορέας που μπορεί να του επιβάλει στέρηση της άδειας επαγγέλματος είναι ο Ιατρικός Σύλλογος (ως φορέας της Πολιτείας). Η εμπλοκή (ακόμα και άσχετων με την Ιατρική) υπαλλήλων του Υπουργείου Εργασίας σε ζητήματα άσκησης της Ιατρικής είναι εμφανώς αντιεπιστημονική, αλλά και παράνομη, αφού δεν έχει καταργηθεί η Νομοθεσία που αφορά την Ιατρική Δεοντολογία και τους Ιατρικούς Συλλόγους. Αναμφίβολα είναι παράνομη και η διαδικασία που προβλέπεται στο ίδιο εδάφιο για «την εξέταση των εργαζομένων από τους Ιατρούς Εργασίας και τη συμπλήρωση των ατομικών ιατρικών φακέλων τους», αφού αντίκειται στα ζητήματα ιατρικού απορρήτου, που επίσης είναι νομοθετικά κατοχυρωμένα. Τα θέματα αυτά, ασφαλώς θα αποτελέσουν αντικείμενα νομικών προσφυγών των Ειδικών Ιατρών Εργασίας έναντι της Πολιτείας στην περίπτωση που ψηφισθεί με τη συγκεκριμένη μορφή το υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου. Η ευχέρεια που παρέχεται για άσκηση καθηκόντων από τους Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας σε ολόκληρη την επικράτεια έχει πρακτικά ισχνή σημασία, δεδομένου του κόστους των μετακινήσεων. Μόνο τα Παραρτήματα επιχειρήσεων θα είχε νόημα να καλύπτονται, για λόγους που εξυπηρετούν τη λειτουργία και δομή των επιχειρήσεων. Είναι επίσης αντιεπιστημονικό και δεν διασφαλίζει διόλου την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών το γεγονός ότι το Σχέδιο Νόμου στο εδάφιο 2 παραπέμπει στο μέλλον και στη διακριτική ευχέρεια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας το να «προβλεφθεί προτεραιότητα των Ειδικών Ιατρών Εργασίας προς τους Ιατρούς που είναι εγγεγραμμένοι στον Ειδικό Κατάλογο Ιατρών του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ως προς την άσκηση των καθηκόντων της ιατρικής της εργασίας». Με πόση θυμηδία θα αντιμετωπιζόταν μια αντίστοιχη φράση, όπου αντί για τον όρο Ιατρική Εργασίας υπήρχε ο όρος Καρδιοχειρουργική! Πέραν της αντιεπιστημονικότητας του ζητήματος δεν είναι και επικίνδυνο κάτι τέτοιο; Από τους Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας, όλα τα παραπάνω θέματα έχουν τεθεί επαλειμμένα σε δημόσια συζήτηση ήδη από τον περασμένο Ιούλιο με πλειάδα παρεμβάσεων, όπως φαίνεται στην ιστοσελίδα και την ενημερωτική έκδοση της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος (www.iatrikiergasias.gr).