Αρχική Αναμόρφωση επαγγελματικής ασφάλισης, εξορθολογισμός ασφαλιστικής νομοθεσίας, συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις...ΕΝΟΤΗΤΑ Α΄ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝΣχόλιο του χρήστη ΜΑΞΙΜΟΣ Χ. | 5 Δεκεμβρίου 2023, 09:15
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Άρθρο 105 Ανώτατο ποσό εισφορών και ασφαλίστρων 1. Οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν ο εργαζόμενος και ο εργοδότης υπέρ των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης προαιρετικής ασφάλισης και των ταμείων του άρθρου 94 για τις συνταξιοδοτικές παροχές, καθώς και τα ασφάλιστρα που καταβάλλονται από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη για λογαριασμό του εργαζομένου στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συνταξιοδοτικών συμβολαίων δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν ετησίως και σωρευτικά, είτε το είκοσι τοις εκατό (20%) του ακαθάριστου εισοδήματος του εργαζομένου από μισθωτή εργασία, είτε το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, όπως αναπροσαρμόζεται κάθε έτος σύμφωνα με τον δείκτη τιμών καταναλωτή και διαμορφώνεται την 31η Δεκεμβρίου κάθε έτους, με βάση το μικρότερο ποσό. Άρθρο 106 Απαλλαγές εισοδήματος από μισθωτή εργασία και συντάξεις – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 14 Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος 1. Από τον υπολογισμό του εισοδήματος από μισθωτή εργασία και συντάξεις εξαιρούνται: ε) οι ασφαλιστικές εισφορές για συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος περιλαμβανομένων των εισφορών εργοδότη και εργαζομένου υπέρ των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης προαιρετικής ασφάλισης και υπέρ των ταμείων της παρ. 20 του άρθρου 6 του ν. 3029/2002 (Α’ 160), εφόσον οι εισφορές του εργαζομένου δεν υπερβαίνουν είτε το είκοσι τοις εκατό (20%) του ακαθάριστου εισοδήματος του εργαζομένου από μισθωτή εργασία, είτε το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, αναπροσαρμοζόμενο κατ’ έτος βάσει του δείκτη τιμών καταναλωτή, όπως διαμορφώνεται την 31η Δεκεμβρίου εκάστου έτους, όποιο είναι μικρότερο. Ας εξετάσουμε λοιπόν τους παρακάτω προβληματισμούς. (Α) Υφίσταται μία σύγχυση μεταξύ των άρθρων 105 και 106. Συγκεκριμένα: Στο Άρθρο 105 τίθεται ανώτατο όριο εισφορών και ασφαλίστρων σε ΤΕΑ ή Ομαδικό ύψους 15 χιλ. ευρώ ή 20% του ακαθάριστου εισοδήματος (όποιο είναι μικρότερο), από το οποίο εξαιρείται μόνο η κάλυψη λειτουργικών δαπανών. Πρόκειται ουσιαστικά για όριο στο ύψος της επαγγελματικής αποταμίευσης στη χώρα, κάτι που θεωρείται αντισυνταγματικό, ενώ δεν προβλέπεται από καμία Κοινοτική Οδηγία ή Κατευθυντήρια γραμμή. Ταυτόχρονα όμως στο άρθρο 106 αναφέρεται ότι οι εισφορές του εργαζόμενου σε ΤΕΑ ή τα ασφάλιστρα σε Ομαδικά μειώνουν το εισόδημά του, αρκεί να μην υπερβαίνουν το ποσό των 15 χιλ. ευρώ ή το 20% του ακαθάριστου εισοδήματος (όποιο είναι μικρότερο). Εξαιτίας όμως του άρθρου 105, απαγορεύεται να υπάρξει υπέρβαση αυτών των ορίων εισφορών και ασφαλίστρων. (Β) Οι εισφορές/ασφάλιστρα των εργοδοτών σε ΤΕΑ/Ομαδικά θα πρέπει να παραμείνουν χωρίς φορολογικό όριο, ώστε να μην περιοριστεί η δυνατότητά τους για χρηματοδότηση: • Προγραμμάτων «Καθορισμένης Παροχής» ή υβριδικών προγραμμάτων με εγγυήσεις επί των αποδόσεων (όπως του ΤΕΚΑ), • Βελτίωσης παροχών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι: (α) Σήμερα υφίστανται εν ενεργεία Ομαδικά μέσω των οποίων ο εργοδότης εγγυάται το ύψος των παροχών των εργαζομένων (προγράμματα «Καθορισμένων Παροχών»), αναλαμβάνοντας το σχετικό κόστος. Σε περίπτωση που τεθεί ανώτατο όριο στις εισφορές του εργοδότη, τότε προκύπτουν οι ακόλουθες εναλλακτικές: είτε μέρος αυτού του κόστους μεταφέρεται και αναλαμβάνεται αυτόματα από τον εργαζόμενο, είτε το ύψος των προσφερόμενων παροχών θα μειωθεί από τον εργοδότη ώστε να μην υπερβαίνει το όριο της φορολογικής απαλλαγής, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την παροχή προς τον εργαζόμενο. Έχει μετρήσει το Υπουργείο την επίδραση θέσπισης ορίου στις εισφορές εργοδότη στα υφιστάμενα ΤΕΑ και Ομαδικά, και το κόστος που θα κληθούν να αναλάβουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας του; (β) Μόνο ένας εργοδότης μπορεί να χρηματοδοτήσει αντίστοιχη όπως του ΤΕΚΑ εγγύηση του συνόλου των εισφορών κατά τη λήψη της παροχής σε ένα ΤΕΑ. Εάν οι εισφορές/ασφάλιστρα ενός εργοδότη έχουν όριο, τότε ενώ για τους νεοεισερχόμενους στην εργασία η αντίστοιχη εγγύηση του ΤΕΚΑ αναλαμβάνεται από το κράτος δίχως να τους επιβαρύνει, για τους ασφαλισμένους σε ΤΕΑ η αντίστοιχη εγγύηση θα αναλαμβάνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. (γ) Κατά μέσο όρο στην Ευρώπη, κάθε 1€ των εργαζομένων «ματσάρεται» από 2€ από τον εργοδότη. Σε περίπτωση που τεθεί όριο στις εισφορές του εργοδότη η πρακτική του «ματσαρίσματος», η οποία υιοθετείται και στην Ελλάδα, θα επιβαρύνει τον ίδιο τον εργαζόμενο στον βαθμό που υπερβαίνει τα όρια. Κατά συνέπεια, προτείνονται οι κάτωθι μεταβολές: (1) Οι εισφορές των εργοδοτών σε ΤΕΑ να μην υπάγονται σε ανώτατο φορολογικό όριο ή/και να μην θεωρούνται εισόδημα για τον εργαζόμενο. (2) Κατάργηση του απόλυτου αφορολόγητου ορίου των 15 χιλ. ευρώ και διατήρηση του ποσοστιαίου ορίου 20% επί των ακαθαρίστων εισοδημάτων του εργαζόμενου, όσον αφορά εισφορές για συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος.