Αρχική Αναμόρφωση επαγγελματικής ασφάλισης, εξορθολογισμός ασφαλιστικής νομοθεσίας, συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις...ΕΝΟΤΗΤΑ Α΄ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝΣχόλιο του χρήστη ΕΝΩΣΗ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ | 5 Δεκεμβρίου 2023, 15:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ' | 5 Δεκεμβρίου 2023, 15:56

    ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΑ Η Ενότητα Α’ του Σχεδίου νόμου σκοπεύει στην αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα προαιρετικής ασφάλισης, ενσωματώνοντας την Οδηγία ΕΕ 2016/2041 (ΙΕΣΠ) στόχος της οποίας είναι η μεγέθυνση του κλάδου των συνταξιοδοτικών εργοδοτικών παροχών . Όμως, καθώς η Οδηγία αυτή αποσκοπεί σε ελάχιστη εναρμόνιση, στο σχέδιο νόμου υπό διαβούλευση, στην πραγματικότητα δεν προωθούνται τα βασικά χαρακτηριστικά του εθελοντικού συνταξιοδοτικού πλαισίου του δευτέρου πυλώνα ώστε πραγματικά να δοθεί ώθηση στα ΤΕΑ, αλλά επικρατούν διατάξεις που παραπέμπουν είτε στον πρώτο πυλώνα της υποχρεωτικής ασφάλισης είτε στον τρίτο πυλώνα των ιδιωτικών προγραμμάτων ασφάλισης. Έτσι, η σκοπούμενη αναμόρφωση όπως που αναφέρεται στο «Άρθρο 1- Σκοπός» δεν επιτυγχάνεται καθώς είναι προφανής η κατεύθυνση μίας υποχρεωτικής -εκ του νόμου αυτού- εξομοίωσης δύο διαφορετικών συστημάτων στην φιλοσοφία τους και στην πραγματικότητα, αφενός του δεύτερου πυλώνα, δηλαδή των Ιδρυμάτων Επαγγελματικών Συνταξιοδοτικών Παροχών (εφεξής ΙΕΣΠ) της Οδηγίας 2016/2341 και των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης (εφεξής ΤΕΑ) στην Ελλάδα, τα οποία είναι εταιρίες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που συστήνονται από τους εργοδότες και τους εργαζομένους για την ενίσχυση της συνταξιοδοτικής αποταμίευσης τους με σκοπό την μεγέθυνση των διαθέσιμων εισοδημάτων κατά την συνταξιοδότηση τους, και αφετέρου του τρίτου πυλώνα, δηλαδή των ομαδικών ασφαλιστηρίων συμβολαίων τα οποία είναι προϊόντα τα οποία διαμορφώνουν και διαθέτουν στην αγορά ασφαλιστικές επιχειρήσεις με στόχο την μεγέθυνση του κέρδους των επιχειρήσεων αυτών και των μερισμάτων των μετόχων τους. ‘Oπως σημειώνεται και στην αιτιολογική έκθεση ο νόμος για τα TEA υπάρχει από το 2002 (πάνω από 20 χρόνια). Αν έχουν συσταθεί μόλις 28 Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης, κατά κύριο λόγο από εργοδότες-μεγάλες επιχειρήσεις, που καλύπτουν μόλις το 2,2 % των ενεργών ασφαλισμένων, αυτό καταδεικνύει ότι, παρά τα παρεχόμενα φορολογικά κίνητρα ως προς τις εισφορές και την εφάπαξ παροχή τους προς τους ασφαλισμένους, τα πραγματικά προβλήματα στην μεγέθυνση του θεσμού υπερτερούσαν και οφείλονταν κυρίως στην έλλειψη στήριξης από την πολιτεία μέσω της γραφειοκρατίας και της δυσκολίας για μία μεσαία ελληνική επιχείρηση να συστήσει και να λειτουργήσει ένα ΤΕΑ. Αυτό ουδόλως αντιμετωπίζεται με το παρόν σχέδιο νόμου το οποίο επιβαρύνει περαιτέρω την λειτουργία ενός ΤΕΑ στην Ελλάδα. Όλο το πλαίσιο, πέραν και των φορολογικών διατάξεων, που επιδιώκει να διαμορφώσει το σχέδιο νόμου είναι απολύτως ΜΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ. ‘Όλο το πλαίσιο ίδρυσης, λειτουργίας, εταιρικής διακυβέρνησης, επενδυτικών ορίων κοκ που διαμορφώνεται εδώ, είναι πολύ πιο σύνθετο και βαρύ από τα προβλεπόμενα στην Οδηγία, και θα οδηγήσει όσες εταιρίες θελήσουν να έχουν ένα ΤΕΑ είτε να το φτιάξουν εξ αρχής στο εξωτερικό, και στην περίπτωση μας θα είναι η Κύπρος, είτε να το συγχωνεύσουν με ΤΕΑ στο εξωτερικό. Και αυτό διότι, παρά το γεγονός ότι ως προς τα φορολογικά οι ασφαλισμένοι θα υπόκεινται στην ελληνική νομοθεσία, η καθαυτή δημιουργία / λειτουργία ενός ΤΕΑ στην Κύπρο θα είναι συμφέρουσα από κάθε άποψη. Έτσι τα αποθεματικά των ΤΕΑ Ελλήνων ασφαλισμένων θα βρίσκονται εκτός Ελλάδος και θα επενδύονται εκτός της ελληνικής οικονομίας, επιβεβαιώνοντας και στον τομέα αυτό την πάγια αδυναμία μας στην Ελλάδα να ενεργήσουμε ανταγωνιστικά και όχι γραφειοκρατικά. Στην πραγματικότητα μάλιστα, έτσι θα διευκολυνθεί αυτό που προσπαθεί να μετριάσει το σχέδιο νόμου στα ειδικότερα άρθρα περί ορίων στις εισφορές και ρύθμιση στις παροχές, καθώς, σε άλλες δικαιοδοσίες όπου υπάρχουν λιγότερες γραφειοκρατικού χαρακτήρα ρυθμίσεις (πχ ελάχιστος αριθμός ατόμων για την ίδρυση) θα δημιουργούνται ΙΕΣΠ για την 2-3 κάλυψη ολίγων εργαζομένων. Έτσι, η υπερρύθμιση μίας ελληνικής μη κερδοσκοπικής επιχείρησης, το ΤΕΑ, σε συνδυασμό με το αυξημένο κόστος λειτουργίας του θα ωθήσει είτε στην δημιουργία ΙΕΣΠ σε άλλη χώρα, είτε στην δημιουργία ιδιωτικών ομαδικών ασφαλιστηρίων, δηλαδή προϊόντων κερδοσκοπικών επιχειρήσεων στο άλλο άκρο της οικονομικής δραστηριότητας. ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟΝ ΑΡΘΡΟ 4 ΟΡΙΣΜΟΙ Α.) Στο σχέδιο νόμου γίνεται αναφορά σε Διαχειριστές Επενδύσεων όπου, ενσωματώνοντας το άρθρο 32 της Οδηγίας 2016/2341 προβλέπονται διασυνοριακά οι διαχειριστές επενδύσεων βάσει των σχετικών ενωσιακών οδηγιών, αλλά δεν έχει γίνει η σχετική αναφορά στις εταιρίες που είναι αδειοδοτημένες για την παροχή της υπηρεσίας της διαχείρισης σε εθνικό επίπεδο. Επίσης από το σχέδιο νόμου λείπει ο ορισμός των χρηματοπιστωτικών μέσων, στα οποία γίνετια αναφορά και τα οποία επίσης πρέπει να οριστούν. Προτείνεται συνεπώς στο άρθρο 4 να προστεθούν οι εξής ορισμοί για τους "Διαχειριστές Επενδύσεων" (ΑΕΔΑΚ, ΑΕΠΕΥ, ΑΕΔΟΕΕ) και τα Χρηματοπιστωτικά Μέσα: «18. «Διαχειριστές Επενδύσεων»: η Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης Αμοιβαίων Κεφαλαίων, η οποία έχει λάβει άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 του ν. 4099/2012, η Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Επενδυτικών Υπηρεσιών, η οποία έχει λάβει άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 του ν. 4514/2018 , η Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης Οργανισμών Εναλλακτικών Επενδύσεων , η οποία έχει λάβει άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 4209/2013.» 19. «Χρηματοπιστωτικά μέσα»: τα μέσα που ορίζονται στο άρθρο 4 του ν. 4514/2018.» τα μέσα όπως ορίζονται στο σημείο 15 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018.» Β.) Παρατήρηση στον ορισμό «Εξωτερική Ανάθεση». Δεν υπάρχει ορισμός αυτός στο άρθρο της Οδηγίας που θεωρητικά ενσωματώνεται. Βέβαια η Οδηγία είναι ελάχιστης ενσωμάτωσης, συνεπώς μπορούν να θεσπίζονται περαιτέρω διατάξεις. Θα πρέπει να οριστεί τι είδους εταιρία και ποιες είναι οι υπηρεσίες που μπορούν να τεθούν σε ανάθεση. ΑΡΘΡΟ 6 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 Πρέπει να διευκρινιστεί ότι, για φορολογικούς σκοπούς, το σύνολο των εσόδων των ΤΕΑ θεωρείται ότι πραγματοποιούνται προς εκπλήρωση των σκοπών τους και συνακόλουθα απαλλάσσονται της φορολογίας εισοδήματος. Με αυτήν την διευκρίνιση, θα δοθεί ασφάλεια δικαίου σχετικά με την φορολογική αντιμετώπιση των ΤΕΑ, ώστε να μην έχουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα σε σχέση με άλλες δικαιοδοσίες. ΑΡΘΡΟ 8 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 (β) Διατηρείται μία διάταξη περί ελαχίστου αριθμού μελών για την ίδρυση ΤΕΑ, η οποία δεν εξυπηρετεί πραγματικά τίποτα το ουσιώδες, αποτελεί όμως ένα γραφειοκρατικής φύσης εμπόδιο που δεν υφίσταται σε ανταγωνιστικές δικαιοδοσίες άλλων (γειτονικών) χωρών, όπως αυτή της Κύπρου, και συνεπώς άλλο ένα σημείο όπου το ελληνικό ΤΕΑ είναι μη ανταγωνιστικό σε σχέση με ένα ΙΕΣΠ άλλης χώρας. ΑΡΘΡΟ 8 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 6 Πρέπει να προστεθεί διευκρίνιση ότι οι διατάξεις του Ν. 4601/2019 ισχύουν αναλογικά και στις περιπτώσεις των Τ.Ε.Α. όσον αφορά τις συγχωνεύσεις και διασπάσεις. Με τις τωρινές διατάξεις, δεν υπάρχει πρόβλεψη για την διαδικασία της συγχώνευσης / διάσπασης. Επίσης, έχει παραληφθεί και πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα απορρόφησης ομαδικού ασφαλιστηρίου από Τ.Ε.Α. ΑΡΘΡΟ 9 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 (δ) Το Εποπτικό Συμβούλιο το οποίο αναφέρεται εδώ και μετά στο άρθρο 26 ειδικότερα, είναι προβληματικό τόσο ως προς την σύνθεσή του όσο και ως προς την ουσία των αρμοδιοτήτων του. Δεν ορίζεται πως συγκροτείται και είναι άλλο ένα εμπόδιο στην σύσταση ενός ΤΕΑ καθώς, εκτός από μέλη ΔΣ θα πρέπει να αναζητούνται περαιτέρω ικανά έμπειρα στελέχη για την Εποπτική Επιτροπή. Δεν προβλέπεται υποχρεωτικά από την Οδηγία, και δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης (το ΤΕΑ δεν είναι ασφαλιστική επιχείρηση η οποία έχει εποπτικό συμβούλιο…). Προτείνουμε να διαγραφεί η αναφορά σε εποπτικό συμβούλιο. ΑΡΘΡΟ 26 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 - Δεν προβλέπεται ποιος επιλέγει τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου, τι εμπειρία και ασυμβίβαστα έχουν τα μέλη του. Στο άρθρο 9 έχουμε ήδη προτείνει να διαγραφεί η υποχρεωτική ύπαρξη εποπτικού συμβουλίου καθότι είναι προβληματική. ΑΡΘΡΟ 26 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 - Η τήρηση της νομοθεσίας και του καταστατικού είναι υποχρέωση του ΔΣ, η οποία ούτως ή άλλως ελέγχεται από τον Ορκωτό, από τον Εσωτερικό Έλεγχο. Τι ειδικότερο θα κάνει το Εποπτικό Συμβούλιο; Επίσης τι επιπλέον κόστος επιφέρει; Και με τι κριτήρια επιλέγει τους περαιτέρω 3 συμβούλους και πως αμείβονται; Όλα αυτά είναι κόστη στην λειτουργία του ΤΕΑ, χωρίς προφανή λόγο και πρόσθετη αξία, απλά εν τέλει επιβαρύνονται περαιτέρω οι ασφαλισμένοι. Προτείνουμε συνεπώς την διαγραφή του Άρθρου 26 το οποίο άλλωστε δεν αποτελεί ενσωμάτωση άρθρου της Οδηγίας. ΑΡΘΡΟ 28 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 Πρέπει να διευκρινιστεί ποιοι είναι διαχειριστές επενδύσεων και προς τούτο προτείναμε την προσθήκη τους στους Ορισμούς στο Άρθρο 4. Στο άρθρο 28 προτείνουμε στην παράγραφο 2 να προστεθεί το ακόλουθο πρώτο εδάφιο: «2. O διαχειριστής επενδύσεων πρέπει να κατέχει την απαιτούμενη από την ισχύουσα νομοθεσία άδεια διαχείρισης χαρτοφυλακίου σύμφωνα με τους νόμους 4099/2012, 4209/2013 και 4514/2018. […]» ΑΡΘΡΟ 29 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 Να εξειδικευθεί ποιοι μπορούν να είναι θεματοφύλακες ενός ΤΕΑ στην Ελλάδα, όπως ορίζεται στην παράγραφο 3 του ιδίου άρθρου για την διασυνοριακή περίπτωση. ΑΡΘΡΟ 30 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 Πρέπει να εξειδικευθεί η αναφορά σε χρηματοπιστωτικά μέσα, και προς τούτο προτείνουμε την προσθήκη ορισμού τους στο Άρθρο 4 . ΑΡΘΡΟ 51 Από το στοιχείο (δ) έως το τέλος του άρθρου 51 έχουν προστεθεί οι επενδυτικοί περιορισμοί των ΟΣΕΚΑ, και διαμορφώνουν ένα εξαιρετικά περιοριστικό πλαίσιο χωρίς να πληρείται ο όρος της παρ. 6 του άρθρου 19 της Οδηγίας το οποίο θεωρητικά ενσωματώνεται εδώ και το οποίο αναφέρει ότι τα ΙΕΣΠ μπορούν να θεσπίζουν "αναλυτικότερες ρυθμίσεις [..] αρκεί να δικαιολογούνται από άποψη συνετής διαχείρισης.." Οι επενδυτικοί κανόνες των ΟΣΕΚΑ οι οποίοι επαναλαμβάνονται εδώ έχουν διαμορφωθεί για ένα εξειδικευμένο πανευρωπαϊκό προϊόν που διατίθεται σε λιανική βάση (retail) και εξ αυτού του λόγου είναι ιδιαίτερα περιοριστικοί. Μπορεί να διαμορφωθεί ένα ειδικότερο πλαίσιο για τα ΤΕΑ αλλά δεν χρειάζεται να είναι τόσο εξειδικευμένο, ώστε οι διαχειριστές επενδύσεων να είναι σε θέση να διαμορφώνουν ένα χαρτοφυλάκιο που να ανταποκρίνεται καλύτερα στην διαχείριση αποθεματικών ΤΕΑ. Στο ίδιο άρθρο 51, παράγραφος 5.γ και 5.ιε, το σχέδιο νόμου επιτρέπει επενδύσεις μέχρι 10% σε μη εισηγμένα περιουσιακά στοιχεία με μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα (πχ έργα υποδομών) και επενδύσεις μέχρι 5% σε μη εισηγμένα σε επιχειρηματικά κεφάλαια. Θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχουν καθόλου μη εισηγμένα περιουσιακά στοιχεία μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που θα μπορούσαν επενδύσουν τα ΤΕΑ ώστε να υποστηρίξουν την χρηματοδότηση σημαντικών αναπτυξιακών έργων. Αντίθετα, στην Ελλάδα σήμερα δραστηριοποιούνται αρκετά μη εισηγμένα επιχειρηματικά κεφάλαια που επενδύσουν κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη των εταιρειών αυτών και κατ' επέκταση της ελληνικής οικονομίας. Θα ήταν προς όφελος του θεσμού το επιτρεπόμενο ποσοστό επένδυσης σε μη εισηγμένα επιχειρηματικά κεφάλαια να ανέλθει σε τουλάχιστον 10%. Αυτό θα συνέβαλε στην ανάπτυξη των επενδύσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και θα συνέδραμε το έργο της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΑΤΕ). Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι τα διεθνώς τα συνταξιοδοτικά ταμεία είναι οι σημαντικοί επενδυτές σε επιχειρηματικά μη εισηγμένα κεφάλαια λόγω των καλών τους αποδόσεων αλλά και της πιο χαμηλής μεταβλητότητας των επενδύσεων. Σήμερα, υπολογίζεται ότι διεθνώς τα ταμεία είναι επενδυμένα κατά 13% περίπου επιχειρηματικά μη εισηγμένα κεφάλαια. ΑΡΘΡΟ 103 – σκοπός των φορολογικών ρυθμίσεων Οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού δεν προκαλούνται μόνο από τις διακριτές φορολογικές ρυθμίσεις που επιδιώκεται να διορθώσουν τα άρθρα του Μέρους Γ’ του σχεδίου νόμου. Στην πραγματικότητα η "εξομοίωση" με τα ομαδικά ασφαλιστήρια γίνεται σε διακριτή βάση καθώς: 1. δεν λαμβάνεται υπόψη ότι η διαχείριση των αποθεματικών ενός ΤΕΑ επιβαρύνεται με φορολόγηση στις επενδύσεις του (φόρος υπεραξίας κ.α.) 2. δεν λαμβάνεται υπόψη το κόστος του συνολικού πλαισίου λειτουργίας του ΤΕΑ που είναι μία μη κερδοσκοπική εταιρίας με πολλές υποχρεώσεις στην λειτουργία της (και με πλαίσιο εταιρικής διακυβέρνησης που θέτει ο νομοθέτης αντίστοιχο με αυτό μίας εισηγμένης επιχείρησης), ενώ, εν αντιθέσει, το ομαδικό συνταξιοδοτικό είναι ένα προϊόν το κόστος του οποίου φέρει εξ ολοκλήρου μία κερδοσκοπικού σκοπού επιχείρηση, η ασφαλιστική επιχείρηση που το δημιουργεί. 3. δεν λαμβάνεται πουθενά υπόψη ότι το ΤΕΑ είναι ένας οργανισμός που λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια προς τους ασφαλισμένους του ως προς τα κόστη, τις χρεώσεις, τις επενδύσεις και τις αποδόσεις. Συνεπώς, για την "άρση των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού" πρέπει να συνεκτιμώνται όλα τα στοιχεία όταν από μία πλευρά ρυθμίζεται η λειτουργία μίας μη κερδοσκοπικής εταιρίας -το ΤΕΑ- και από την άλλη απλά ένα προϊόν -το ομαδικό ασφαλιστήριο. Πρόκειται για δύο μη συγκρίσιμα "οχήματα' για τα οποία η μόνη επιμέλεια για άρση στρεβλώσεων επικεντρώνεται στρεβλά σε μία φορολογική "εξίσωση" προς τον ασφαλισμένο. ΑΡΘΡΟ 105 -Ανώτατο ποσό εισφορών και ασφαλίστρων Στο Άρθρο 105 ορίζεται ανώτατο ποσό εισφορών και ασφαλίστρων στο 20% του ακαθάριστου εισοδήματος του εργαζομένου ή στις 15.000, όποιο είναι μικρότερο! Ο ορισμός αυτός αυτή θυμίζει το αντίστοιχο όριο που υπάρχει στην κύρια ασφάλιση (αντιγραφή από: https://ypergasias.gov.gr/koinoniki-asfalisi/asfalismenoi-eisfores-kai-paroches/asfalistikes-eisfores/): « Ποσοστό εισφοράς κύριας σύνταξης. Για τους μισθωτούς ιδιωτικού τομέα, ασφαλισμένους στον e-ΕΦΚΑ, για την κύρια σύνταξη, καταβάλλεται ασφαλιστική εισφορά ύψους 20%, η οποία επιμερίζεται μεταξύ ασφαλισμένου και εργοδότη. Ο ασφαλισμένος βαρύνεται με εισφορά ύψους 6,67% και ο εργοδότης με εισφορά ύψους 13,33%.». Η διαφορά είναι όμως ότι το σχέδιο νόμου που σχολιάζουμε δεν αφορά σε υποχρεωτική ασφάλιση ώστε να ορίζεται ελάχιστο ποσοστό (20%). Δεν προκύπτει όφελος στην εξομοίωση του ελάχιστου ποσοστού παρακράτησης της υποχρεωτικής ασφάλισης με το μέγιστο της προαιρετικής. Πιστεύουμε ότι αυτό θα αποτελέσει έναν από τους κύριους ανασταλτικούς παράγοντες για την ανάπτυξη του θεσμού, ιδιαίτερα στη παρούσα χρονική συγκυρία που οι συνθήκες του ασφαλιστικού απαιτούν την ταχεία ανάπτυξη του. Προτείνουμε συνεπώς στο άρθρο 105 Α.) Να διαγραφεί το πλαφόν των €15.000. Β.) Η παράγραφος 1 να αναδιατυπωθεί ως ακολούθως «Οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν ο εργαζόμενος και ο εργοδότης υπέρ των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης προαιρετικής ασφάλισης και των ταμείων του άρθρου 94 για τις συνταξιοδοτικές παροχές, καθώς και τα ασφάλιστρα που καταβάλλονται από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη για λογαριασμό του εργαζομένου στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συνταξιοδοτικών συμβολαίων δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν ετησίως και σωρευτικά, είτε το είκοσι τοις εκατό (20%) του ακαθάριστου εισοδήματος του εργαζομένου από μισθωτή εργασία.» Η αναδιατύπωση αυτή προβλέπει το ανώτατο ποσό ασφαλίστρων να είναι το 20% του ακαθάριστου εισοδήματος του εργαζομένου μόνο και όχι συνδυαστικά και το ποσό των 15.000 ευρώ. Τα ΤΕΑ είναι οργανισμοί που η πολιτική τους διαμορφώνεται από τον εργοδότη και τους ασφαλισμένους του. Ο εργοδότης ενδέχεται να επιλέξει (ή μπορεί να υποχρεούται λόγω σχετικής συμβατικής υποχρέωσης) να καταβάλει στον εργαζόμενο ποσό υψηλότερο των 15.000 ευρώ, ώστε να παρέχεται κίνητρο στον εργαζόμενο να παραμείνει στην επιχείρηση, δημιουργώντας συγχρόνως ένα σημαντικό κεφάλαιο όταν φτάσει το όριο συνταξιοδότησης. Σε σχέση με την εναλλακτική πιθανής αύξηση του μισθού, η καταβολή ποσού στο ΤΕΑ χωρίς καθορισμένο αυθαίρετο ποσοτικό όριο παρά μόνον ποσοστιαία στο ακαθάριστο εισόδημα είναι θετικό προς την εργοδότρια εταιρία ως μηχανισμός διακράτησης του εργαζομένου, είναι θετική προς τον ασφαλισμένο / εργαζόμενου, γιατί προάγει την αποταμίευση σε σχέση με την κατανάλωση και έχει θετικό αποτέλεσμα στην ελληνική οικονομίας, καθώς συμβάλει στη δημιουργία μεγαλύτερων επενδυτικών κεφαλαίων. Σημειώνεται ότι με βάση στοιχεία του 2022, η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα στη Ευρώπη των 27 σε ρυθμό αποταμίευσης νοικοκυριών, με αρνητικό ποσοστό -4%, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 13.7%. Μεταξύ των άλλων στόχων το προτεινόμενο Ν/Σ, θα έπρεπε να συμβάλλει και στην προσπάθεια αύξησης των ρυθμού αποταμίευσης στη χώρα μας και όχι να την περιορίζει θέτοντας το όριο των 15.000 ευρώ. Γ.) Όμως, σε κάθε περίπτωση, αν τελικά επικρατήσει να διατηρηθεί ένα πλαφόν, θα πρέπει οι εισφορές που κάνει ο εργοδότης να εξαιρούνται από αυτό και το πλαφόν να ισχύει μόνο για τις εισφορές που κάνει ο εργαζόμενος Άρθρα 106 και 107 Με βάση τα άρθρα αυτά, απαλλάσσονται από το φόρο εισοδήματος μόνο οι ασφαλιστικές εισφορές έως το Ανώτατο Ποσό Ασφαλίστρων. Επομένως, οποιοδήποτε ποσό καταβάλει ο εργοδότης ως ασφαλιστική εισφορά που υπερβαίνει το Ανώτατο Ποσό Ασφαλίστρων, φορολογείται στην κλίματα εισοδήματος παρόλο που ο εργαζόμενος δεν έχει εισπράξει αυτό το ποσό. Περαιτέρω, το ποσό αυτό θα φορολογηθεί με βάση τις διατάξεις του Άρθρου 107. Δηλαδή, ασφαλιστικές εισφορές που υπερβαίνουν το Ανώτατο Ποσό Ασφαλίστρων φορολογούνται μια φορά κατά το έτος της εισφοράς στην κλίμακα του φόρου εισοδήματος, παρόλο που ο εργαζόμενος δεν έχει εισπράξει αυτό το ποσό και δεύτερη φορά όταν λάβει τη παροχή του ΤΕΑ, με βάση τις διατάξεις του Άρθρου 107. ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ: Η ασφαλιστική εισφορά να μην φορολογείται κατά το έτος της εισφοράς, αλλά η παροχή που υπερβαίνει το Ανώτατο Ποσό Ασφαλίστρων (Άρθρο 107) να φορολογείται στην κλίμακα του φόρου εισοδήματος, κατά το έτος της παροχής. Δηλαδή, να προστεθεί στο Άρθρο 107, παράγραφος 1, το ακόλουθο εδάφιο: «(v) Για ασφάλισμα που αντιστοιχεί σε ασφαλιστική εισφορά που ξεπερνά το Ανώτατο Ποσό Ασφαλίστρου κάθε έτους εισφορών, με συντελεστή που αντιστοιχεί στη κλίμακα του φόρου εισοδήματος κατά το έτος της παροχής ανεξάρτητα εάν πρόκειται για μορφή περιοδικής παροχής ή εφάπαξ.» Παράλληλα, το Άρθρο 106, η παράγραφος 1ε), να τροποποιηθεί ως εξής: «Οι ασφαλιστικές εισφορές για συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος περιλαμβανομένων των εισφορών εργοδότη και εργαζομένου υπέρ των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης προαιρετικής ασφάλισης και υπέρ των ταμείων της παρ. 20 του άρθρου 6 του ν. 3029/2002 (Α’ 160).» Άρθρο 107 Η προτεινόμενη εξίσωση στους φορολογικούς συντελεστές για το ασφάλισμα που καταβάλλεται στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων και για τις συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλονται από Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης και τα προτεινόμενα ποσοστά και όρια ασφάλισης δεν μας βρίσκει σύμφωνους για τους εξής λόγους: Α.) διότι επιχειρείται φαινομενικά μία εξίσωση ως προς τον ασφαλισμένο. Όμως οι επενδύσεις στο ΤΕΑ έχουν ήδη φορολογηθεί στην υπεραξία των επενδύσεων με 22%. Θα έπρεπε στην πραγματικότητα να θεσπιστεί απαλλαγή στα ΤΕΑ από την φορολόγηση των επενδύσεων και για την δικαιότερη φορολόγηση στις παροχές. Επίσης θα έπρεπε η πολιτεία να στηρίζει και στο φορολογικό πλαίσιο το ΤΕΑ το οποίο είναι μία διαφανής μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα εταιρία η οποία προσφέρει στον ασφαλισμένο διαφάνεια στα κόστη και στις επενδύσεις και ασφάλεια επί των συσσωρευμένων αποταμιεύσεων του μέσω του θεματοφύλακα, εν αντιθέσει με το ομαδικό ασφαλιστήριο μέσω του οποίου ο ασφαλισμένος είναι εκτεθειμένος στον κίνδυνο του ισολογισμού της ασφαλιστικής επιχείρησης. Β.) διότι τα ποσοστά φορολόγησης που προτείνονται είναι αποτρεπτικά για τους εργαζόμενους με χαμηλότερα ή μεσαία εισοδήματα, και δεν είναι αντιληπτό γιατί, σε μία χώρα με τέτοιο έλλειμμα αποταμιευτικής κουλτούρας επιλέγουμε να καταστρέψουμε έναν θεσμό φτιαγμένο για την αποτελεσματική αποταμίευση του εργαζόμενου, αλλά και για την επένδυση στην οικονομία της χώρας, ακριβώς τη στιγμή όπου η οικονομία της χώρας κάνει νέα επανεκκίνηση. Γ.) διότι επιπλέον οι προτεινόμενες διατάξεις επιβαρύνουν φορολογικά περαιτέρω τους μεγαλύτερους σε ηλικία ασφαλισμένους, οι οποίοι, ακριβώς λόγω της ηλικίας τους, δεν έχουν το χρονικό ορίζοντα των 26+ ετών ασφάλισης που προβλέπει το σχέδιο νόμου προκειμένου να επιτευχθεί φορολόγηση με συντελεστές 2,5% ή 5%. Οι ίδιοι όμως μεγαλύτεροι ηλικιακά ασφαλισμένοι, είναι αυτοί που έχουν πλέον την οικονομική επιφάνεια για να στηρίξουν την άμεση ανάπτυξη του θεσμού και είναι και αυτοί οι οποίοι στην πραγματικότητα επλήγησαν ποικιλοτρόπως από την δεκαετία της χρεωκοπίας και τα συνεπακόλουθα οικονομικά μέτρα, μη έχοντας τότε την δυνατότητα να αποταμιεύσουν και όντας και αυτοί των οποίων οι μελλοντικές συντάξεις του κύριου ασφαλιστικού φορέα έχουν περικοπεί. Σε κάθε περίπτωση εάν η πρόθεση είναι να διατηρηθεί η φορολόγηση, θα προτείναμε τουλάχιστον να προστεθεί ένα αφορολόγητο όριο και ύστερα να ξεκινά η όποια κλίμακα και με βάση ποσά. Οι παροχές για έτη ασφάλισης δεν είναι ίδιες σε όλους και εξαρτάται από το κεφάλαιο που έχει συσσωρευθεί από τον καθένα με βάση τις τακτικές κι έκτακτες εισφορές. Στο άρθρο 107 παρ. 1 έχουμε επίσης τα εξής σχόλια Α.) Να διευκρινιστεί ότι στα έτη ασφάλισης προσμετρώνται και τα έτη ασφάλισης σε προηγούμενο ΤΕΑ ή ομαδικό ασφαλιστήριο, τόσο στις περιπτώσεις των ομαδικών ασφαλιστηρίων όσο και των ΤΕΑ. Β.) Να προστεθεί η περίπτωση ότι δεν φορολογείται η μεταφορά ομαδικού ασφαλιστηρίου σε άλλο ομαδικό ασφαλιστήριο ή σε Τ.Ε.Α. Γ.) Να διευκρινιστεί ότι δεν θεωρείται ως καταβολή, η μεταφορά λογαριασμού σε άλλο Τ.Ε.Α. ή σε ομαδικό ασφαλιστήριο