Αρχική Αναμόρφωση επαγγελματικής ασφάλισης, εξορθολογισμός ασφαλιστικής νομοθεσίας, συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις...ΕΝΟΤΗΤΑ Α΄ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝΣχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΟΣ Ξ. | 5 Δεκεμβρίου 2023, 16:00
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Άρθρο 106 Απαλλαγές εισοδήματος από μισθωτή εργασία και συντάξεις – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 14 Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος 1. Από τον υπολογισμό του εισοδήματος από μισθωτή εργασία και συντάξεις εξαιρούνται: ια) οι εισφορές που καταβάλλονται από τον εργαζόμενο ή και τον εργοδότη για λογαριασμό του εργαζομένου σε Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης προαιρετικής ασφάλισης για την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη του εργαζομένου ή για την κάλυψη του κινδύνου ζωής ή ανικανότητάς του, καθώς και τα ασφάλιστρα που καταβάλλονται από τον εργοδότη για λογαριασμό του εργαζομένου για την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή κάλυψη του υπαλληλικού του προσωπικού ή για την κάλυψη του κινδύνου ζωής ή ανικανότητάς του στο πλαίσιο ασφαλιστηρίου συμβολαίου, μέχρι του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ ετησίως ανά εργαζόμενο. Ας εξετάσουμε λοιπόν τους παρακάτω προβληματισμούς. Κάθε ανώτατο όριο στις εισφορές εργαζομένων πρέπει να αφορά μόνο κλάδο συνταξιοδοτικών και όχι συμπληρωματικών παροχών, καθώς στους τελευταίους δεν υφίσταται επιστροφή κεφαλαίου. Δεν είναι δυνατό να εκτιμηθεί στον κλάδο συμπληρωματικών παροχών, αν το όριο των 1.500 ευρώ ανά ασφαλισμένο τηρείται, καθώς τα ΤΕΑ, δεδομένου ότι δεν μπορούν βάσει της παρ.3 του άρθρου 9 να επιλέξουν ατομικούς κινδύνους, υιοθετούν το συλλογικό (και όχι το ατομικό) μοντέλο εκτίμησης κινδύνων. Παράλληλα, είναι αναγκασμένα βάσει της παρ.4 του άρθρου 6 να μεριμνούν για την αρχή της δίκαιης κατανομής κινδύνων μεταξύ γενεών. Πρόκειται για μέριμνα που συμβαίνει σε συλλογικό, δια-γενεακό επίπεδο – ως εκ τούτου, ένα ΤΕΑ δεν μπορεί να επιβαρύνει τις νέες γενιές (για τις οποίες τότε οι εισφορές μπορεί να υπερέβαιναν το αφορολόγητο όριο των 1.500 ευρώ/ασφαλισμένο) και να ελαφρύνει τις παλαιότερες (για τις οποίες οι εισφορές μπορεί να μην υπερέβαιναν το όριο των 1.500 ευρώ/ασφαλισμένο). Επομένως, επί ποιας τεχνικής βάσης θα γίνει εφικτή η τεχνική εκτίμηση της τήρησης του ορίου των 1.500 ευρώ/ασφαλισμένο ώστε να εφαρμοστεί ή όχι η αντίστοιχη φοροαπαλλαγή; Κατά συνέπεια, προτείνεται η κάτωθι μεταβολή: Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 1.500 ευρώ όσον αφορά εισφορές για συμπληρωματικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος.