Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π.' | 5 Δεκεμβρίου 2023, 18:29

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ του ΑΡΘΡΟΥ 119 αναφορικά με πρόνοιες για τα ΑμΕΑ. Το Άρθρο 119 τροποποιεί το Άρθρο 12 του ν. 4387/2016. Σε ορισμένα θέματα εισάγει βελτιώσεις σε άλλα όμως προκαλεί σύγχυση και προβληματισμό. Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Άρθρου 119, ανάπηρο παιδί δικαιούται μέρος (25%) της σύνταξης του θανόντος γονέα υπό προϋποθέσεις ανάμεσα στις οποίες είναι να είναι άγαμο και να είναι πιστοποιημένο ως ανίκανο για κάθε βιοποριστική εργασία. Και οι δυο αυτές προϋποθέσεις αντίκεινται στις σύγχρονες αντιλήψεις εκτός του ότι προκαλούν σύγχυση με άλλες νέες προϋποθέσεις που εισάγονται στην παράγραφο 2. 1ον) Είναι αδιανόητη διάκριση σε βάρος των αναπήρων το να μην μπορούν στην πράξη να έρθουν σε γάμο λόγω της απειλής να χάσουν τη σύνταξη του γονέα τους, ακόμα κι αν δεν έχουν καμία δυνατότητα να εργαστούν. Άρα προκειμένου να παντρευτούν θα πρέπει να εξασφαλίσουν-επιλέξουν σύζυγο με την οικονομική δυνατότητα να τους συντηρεί. Διαφορετικά, δεν αντέχουν να έρθουν σε γάμο διότι κόβεται η σύνταξή τους από θανόντα γονέα τους. Ανήκουστη διάκριση σε βάρος αναπήρων που θα θελήσουν να έρθουν σε γάμο! Δεν αναφέρω καν την περίπτωση να έρθουν σε γάμο μεταξύ τους δυο ανάπηροι. Θα κοπούν και οι δυο συντάξεις! Πράγματα ανήκουστα στην εποχή μας. Η προϋπόθεση αυτή είναι ΝΤΡΟΠΗ για την Ελλάδα και τον νομικό της πολιτισμό και ήρθε η ώρα επιτέλους να απαλειφθεί. ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ; 2ον) Η πιστοποίηση ανικανότητας προς κάθε βιοποριστική εργασία είναι επίσης μια απαράδεκτη προϋπόθεση και προβληματική διαδικασία πιστοποίησης διότι: α) Αντίκειται και ακυρώνει τις πρόνοιες του άρθρου 27 του ν. 4997/2022, όπου εργασία επιτρέπεται σε ειδικές κατηγορίες αναπήρων για λόγους ψυχοκοινωνικής ένταξης χωρίς να περικόπτονται συντάξεις θανάτου και επιδόματα. β) Η πιστοποίηση της ανικανότητας προς κάθε βιοποριστική εργασία έχει να κάνει και με τον υποκειμενισμό της κάθε Επιτροπής (απαράδεκτο για ένα τόσο σοβαρό θέμα!) διότι δεν υπάρχουν ενιαία αντικειμενικά κριτήρια. Αντίθετα, οι προϋποθέσεις (γα)-(γδ) που θέτει η παράγραφος 2 του ίδιου Άρθρου 119 προκειμένου ανάπηρος και από τους δυο γονείς να λάβει το 100% της σύνταξης του θανόντος γονέα του, μοιάζουν πιο εμπεριστατωμένες (υπό την προϋπόθεση συμπερίληψης και του Άρθρου 27 του ν. 4997/2022) και κανονικά είναι εκείνες που θα έπρεπε να ισχύουν και ως προϋποθέσεις γενικώς για τη λήψη σύνταξης λόγω θανάτου γονέα. Το ποσοστό αναπηρίας 67% (συν τα λοιπά κριτήρια) θα έπρεπε να ήταν εκείνο κυρίως που να εξασφαλίζει τη λήψη σύνταξης θανάτου και όχι αν το ορφανό παιδί είναι έγγαμο (!!!) ή αν χαρακτηρίζεται ανίκανο για κάθε βιοποριστική εργασία. γ) Η δυνατότητα οποιασδήποτε απασχόλησης συχνά δεν είναι ικανή να συντηρήσει έναν ανάπηρο άνθρωπο με βαριά αναπηρία. Είναι συνήθως χαμηλά ή/και ευέλικτα αμειβόμενη απασχόληση και δεν θα έπρεπε να αποτελεί εμπόδιο για τη λήψη της σύνταξης λόγω θανάτου του γονέα του. Σύμφωνα με τα ως άνω προτείνω την αναμόρφωση των παραγράφων 1 και 2 του Άρθρου 119 ως ακολούθως (οι προτεινόμενες αλλαγές με ΚΕΦΑΛΑΙΑ): Παράγραφος 1 Β (β) του Άρθρου 119 β) κατά το χρόνο θανάτου του ασφαλισμένου ή συνταξιούχου ΠΛΗΡΟΥΝ ΣΩΡΕΥΤΙΚΑ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ (γα) ΕΩΣ (γδ) ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΡΑΦΟΥ 2 ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΑΡΘΡΟΥ. Στην περίπτωση αυτή η σύνταξη εξακολουθεί να καταβάλλεται και μετά τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας. Παράγραφος 2 (γ) του Άρθρου 119 γ) Για κάθε παιδί ποσοστό είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) της σύνταξης. Εάν πρόκειται για παιδί ορφανό και από τους δύο γονείς (αμφοτεροπλεύρως ορφανό), ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) από κάθε σύνταξη. Παιδί ορφανό και από τους δύο (2) γονείς δικαιούται το εκατό τοις εκατό (100%) της σύνταξης του θανόντος, εφόσον σωρευτικά: (γα) πάσχει από νοητική υστέρηση ή αυτισμό ή από πολλαπλές βαριές αναπηρίες ή από χρόνιες ψυχικές διαταραχές που επιφέρουν μόνιμο ποσοστό αναπηρίας εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω, (γβ) οι ανωτέρω αναπηρίες έχουν επέλθει πριν τη συμπλήρωση του εικοστού τέταρτου (24ου) έτους της ηλικίας του τέκνου, (γγ) δεν ασκεί υπακτέα στην ασφάλιση του e-ΕΦΚΑ απασχόληση ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΥΜΦΩΝΗ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 27 ΤΟΥ Ν.4779/2022, και (γδ) δεν λαμβάνει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ σύνταξη εξ ιδίου δικαιώματος (και συνεχίζεται η παράγραφος ως έχει)