Αρχική Αναμόρφωση επαγγελματικής ασφάλισης, εξορθολογισμός ασφαλιστικής νομοθεσίας, συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις...ΕΝΟΤΗΤΑ Α΄ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝΣχόλιο του χρήστη Αντώνης Ζουμπάκης | 6 Δεκεμβρίου 2023, 08:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αντώνης Ζουμπάκης' | 6 Δεκεμβρίου 2023, 08:25

    Είμαι μέλος του ΤΕΑ ΑCCENTURE Ν.Π.Ι.Δ και καταθέτω τις κάτωθι απόψεις σχετικά με το υπο ψήφιση νομοσχέδιο Άρθρο 13 Ελάχιστες προϋποθέσεις λήψης συνταξιοδοτικής παροχής Ι. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, τα ΤΕΑ προβλέπουν στο καταστατικό τους, ως ελάχιστες προϋποθέσεις λήψης της συνταξιοδοτικής παροχής: α) τη συνταξιοδότηση από τον κύριο φορέα ασφάλισης, β) την ηλικία των εξήντα δύο (62) ετών, ανεξάρτητα από τον χρόνο ασφάλισης στο Τ.Ε.Α., όπως το ελάχιστο αυτό ηλικιακό όριο διαμορφώνεται κάθε φορά για τη λήψη πλήρους σύνταξης από τον κύριο φορέα ασφάλισης και γ) την ηλικία των πενήντα πέντε (55) ετών με τουλάχιστον είκοσι (20) έτη ασφάλισης στο Τ.Ε.Α., ή ανεξάρτητα από τον χρόνο ασφάλισης αν η εργασιακή σχέση τερματίζεται χωρίς τη βούληση του εργαζομένου ή λόγω της συμμετοχής του σε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου. Τα Τ.Ε.Α. μπορούν να προβλέπουν στο καταστατικό τους αυστηρότερες από τις ως άνω προϋποθέσεις λήψης της συνταξιοδοτικής παροχής Πρόταση: Οι ελάχιστες προϋποθέσεις για τη λήψη συνταξιοδοτικής παροχής να προβλέπουν την απαίτηση της ηλικίας των 55 ετών, σε συνδυασμό με τουλάχιστον 10 έτη ασφάλισης. Εναλλακτική πρόταση: Η υποχρεωτική ασφάλιση και οι προϋποθέσεις λήψη της υπαγωγής πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με την ηλικία του εργαζομένου κατά την εγγραφή του στο ταμείο, λαμβάνοντας υπόψη την προβλεπόμενη διάρκεια συνεισφοράς στην ασφάλιση. Ηλικία Προϋπόθεση λήψης παροχής Έτη ασφάλισης Ηλικία <35 20 55 <45 15 55 45+ 10 55 Επιπλέον, να προβλέπεται η σύνδεση με το ηλικιακό όριο, ανεξαρτήτως της διάρκειας ασφάλισης, όχι μόνο κατά τη λήξη της εργασιακής σύμβασης χωρίς τη βούληση του εργαζομένου ή λόγω της συμμετοχής σε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, αλλά κάθε περίπτωση λήξης της σύμβασης εργασίας,, συμπεριλαμβανομένης της εθελούσιας αποχώρησης με ή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του εργοδότη, όπως ορίζεται στα ομαδικά ασφαλιστικά συνταξιοδοτικά προγράμματα. Δεν πρέπει να επιβάλλονται κυρώσεις στους εργαζομένους που εγκαταλείπουν την εργασία τους χωρίς τη θέληση του εργοδότη και να τους αποκλείουν από τις συνταξιοδοτικές παροχές μέχρι τη στιγμή της συνταξιοδότησής τους. Αιτιολογία: • Οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις αποτελούν αντικίνητρο για τη συμμετοχή και την αποταμίευση σε Ταμεία Επαγγελματικών Ασφαλίσεων (ΤΕΑ), λαμβάνοντας υπόψη το σημερινό εργασιακό περιβάλλον, την κινητικότητα των εργαζομένων, και τον περιορισμένο χαρακτήρα των ΤΕΑ, καθώς και την έλλειψη δυνατότητας μεταφοράς κεφαλαίων από ΤΕΑ σε ομαδικά ασφαλιστήρια. •Ειδικότερα, ο όρος (γ) λειτουργεί ως αντικίνητρο για τη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτά. Η προϋπόθεση των είκοσι (20) ετών ασφάλισης παραπέμπει σε ταμεία υποχρεωτικής ασφάλισης, όπως το Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ). •Τα ΤΕΑ, ως δεύτερος πυλώνας παροχής επαγγελματικής ασφάλισης, πρέπει να παρέχουν κάλυψη που να ανταποκρίνεται στους στόχους και τις πολιτικές κάθε επιχείρησης, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του προσωπικού της. ΙΙ. Σε κάθε περίπτωση, τα έτη ασφάλισης για την εφαρμογή του άρθρου 13 [και την φορολογία] θα πρέπει να αφορούν έτη υπαγωγής στα ΤΕΑ ως μέλος και όχι έτη εισφορών προς το ΤΕΑ. Αιτιολογία: Σύμφωνα με τους κανόνες για την επαγγελματική ασφάλιση, που είναι διαφορετικοί από τους κανόνες της κοινωνικής ασφάλισης, το κεφάλαιο που έχει μαζευτεί συνεχίζει να επενδύεται. Αυτό σημαίνει ότι ο επενδυτικός κίνδυνος εφαρμόζετε όπως στο κεφάλαιο που έχουν τα ενεργά μέλη. Το κεφάλαιο αυτό θα πρέπει επίσης να πληρώσει τα έξοδα για τη λειτουργία του ταμείου και κατά τη διάρκεια περιόδων που δεν συγκεντρώνονται νέες εισφορές. Αρθρο 15, παρ.3 Πρόταση: Η ιδιότητα του ασφαλισμένου πρέπει να απολύεται με την οριστική εξόφληση της παροχής. Ο χρόνος ασφάλισης δεν πρέπει να διακόπτεται κατά τη διάρκεια που ο ασφαλισμένος είναι ανενεργό μέλος, καθώς διατηρεί όλα τα δικαιώματά του εκτός από αυτό της καταβολής εισφορών. Θα πρέπει να προβλεφθούν στο νόμο κατηγορίες ασφαλισμένων/μελών, όπως: a. Ενεργός ασφαλισμένος: αυτός/ή που δεν έχει κάνει για οποιονδήποτε λόγο αίτηση διακοπής ασφάλισης και άρα καταβολής εισφορών b. Εθελοντής ασφαλισμένος: πρώην ενεργός ασφαλισμένος, που έχει αλλάξει επαγγελματική ιδιότητα, αλλά επιθυμεί τη συνέχιση της καταβολής εισφορών, βάσει των διατάξεων του καταστατικού. c. Ανενεργός ασφαλισμένος: αυτός/ή που έχει κάνει για οποιονδήποτε λόγο αίτηση διακοπής ασφάλισης, δεν καταβάλλει εισφορές, αλλά δεν έχει κάνει αίτηση λήψης παροχής, είτε γιατί δεν έχει συμπληρώσει τις προϋποθέσεις ή επιθυμεί να λάβει την παροχή του σε μελλοντικό χρόνο d. Συνταξιούχος ασφαλισμένος: αυτός/ή που έχουν επιλέξει την περιοδική καταβολή της δικαιούμενης παροχής. Άρθρο 15, παρ.7 – ευχέρεια συνέχισης της ασφάλισης Πρόταση: Θα πρέπει τα καταστατικά να μπορούν να επιτρέπουν τη συνέχιση της ασφάλισης σε καθεστώς εθελοντικής συμμετοχής για διάστημα μεγαλύτερο των 3 ετών. Αιτιολογία: Κάθε χρονικός περιορισμός για εθελοντική ασφάλιση και συμμετοχή, έρχεται σε αντίθεση με την επιδίωξη της παροχής κινήτρων για ασφάλιση και αποταμίευση στα πλαίσια της επαγγελματικής ασφάλισης. Άρθρο 105-106 Ανώτατο ποσό εισφορών και ασφαλίστρων Πρόταση: 1. Κατάργηση του απόλυτου ανώτατου ορίου των 15 χιλ. ευρώ και του ποσοστιαίου ορίου 20% επί των ακαθαρίστων εισοδημάτων του εργαζόμενου, όσον αφορά εισφορές για συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος. Εναλλακτική πρόταση: Αύξηση σε 30% επί των ακαθαρίστων εισοδημάτων του εργαζόμενου, όσον αφορά εισφορές για συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος χωρίς ανώτατο χρηματικό ποσό. 2. Οι εισφορές των εργοδοτών σε ΤΕΑ να μην υπάγονται σε ανώτατο όριο. 3. Κατάργηση του απόλυτου ανώτατου ορίου των 1.500 ευρώ όσον αφορά εισφορές για συμπληρωματικές παροχές που καταβάλλει ο εργαζόμενος. Αιτιολογία: Η εφαμογή του πλαφόν των 15.000 ευρώ έχει ως αποτέλεσμα η κοινωνική ασφάλιση να ασφαλίζει υψηλότερους μισθούς από την επαγγελματική ασφάλιση. Ο περιορισμός των εισφορών του εργοδότη και εργαζομένων περιορίζει ανεπίτρεπτα τις δυνατότητες του δεύτερου πυλώνα και την επιδιωκούμενη αρχή της αποταμίευσης και δεν επιτρέπει στα ΤΕΑ να λειτουργήσουν συμπληρωματικά προς την υποχρεωτική ασφάλιση. Ητοι κάθε τέτοιος περιορισμός ακυρώνει τον σκοπό των ΤΕΑ. Άρθρο 107 Πρόταση: Προτείνεται η ακόλουθη κλίμακα φορολογίας εφάπαξ: Έτη υπαγωγής ως μέλος Εφάπαξ Έως 10 10% 10+ 5% Επιπλέον προτείνεται, η κατάργηση της πρόβλεψης του άρθρου 107 για επιπρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις για εργαζόμενους που ασφαλίστηκαν μετά τα 55 έτη για κάθε έτος που υπολείπεται των 5 ετών ασφάλισης. Επιπλέον, δεδομένου ότι προβλέπεται η φορολόγηση εισφορών και παροχών, θα πρέπει να εξαιρεθούν τα ΤΕΑ από τη φορολόγηση των επενδύσεων, όπως ισχύει στα ΟΑΣ και να μην επιβαρύνονται με ΦΠΑ οι υπηρεσίες των προμηθευτών τους, ή να επιβαρύνονται με ΦΠΑ οι μη ασφαλιστικές υπηρεσίες των ομαδικών. Αιτιολογία: Θα πρέπει να αποκλειστεί κάθε δυνατότητα arbitrage των Ομαδικών έναντι των ΤΕΑ. Αν δεν εξομοιωθούν οι όροι λειτουργίας ΤΕΑ και Ομαδικών, προτείνεται η φορολογική επιβάρυνση των ΤΕΑ συγκριτικά με τα Ομαδικά να είναι μειωμένη κατά 50% όσον αφορά στις παροχές τους. Το ισχύον Ν/Σ ως έχει αναρτηθεί, υιοθετεί τον κανόνα «lower risks, higher taxes» ή ισοδύναμα «higher risks, lower taxes» ενισχύοντας τον αθέμητο ανταγωνισμό σε βάρος των ταμείων επαγγελματικής ασφάλισης. Άρθρο 110: Μεταβατικές διατάξεις παρ. 1& 6: Πρόταση: Δεδομένου ότι υπάρχουν αιτήσεις ΤΕΑ για τροποποίηση του καταστατικού τους, που εκκρεμούν μεγάλο χρονικό διάστημα [άνω των 3 ετών στην περίπτωση του ταμείου ΤΕΑ ΑCCENTURE Ν.Π.Ι.Δ.], θα πρέπει να χορηγηθεί δικαίωμα στους εργαζόμενους των εργοδοτριών εταιρειών που κατά την ψήφιση του νόμου δεν είναι μέλη του ταμείου, να γίνουν μέλη του ταμείου μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου και να έχουν δικαιώματα ισότιμα προς τα υφιστάμενα [κατά την ψήφιση] μέλη του ταμείου [μη υπαγωγή στο άρθρο 13, φορολογικές διατάξεις κλπ.]. Αιτιολογία: Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της τροποποίησης του καταστατικού των ανωτέρω ταμείων, εξ’ υπαιτιότητας των αρμόδιων αρχών, προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στους ανωτέρω εργαζομένους [μη μέλη των ταμείων] δεδομένου ότι θα υπαχθούν στις δυσμενείς διατάξεις του νομοσχεδίου, ιδίως του άρθρου 13.