Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΧΑΔΟΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ' | 2 Απριλίου 2011, 15:28

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ιατρική της εργασίας ως ιατρική ειδικότητα εντάσσεται στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας ,συμβάλλοντας στην πρόληψη της νοσηρότητας στους χώρους εργασίας,στην εξάλειψη του επαγγελματικού κινδύνου με αποτέλεσμα την προαγωγή της δημόσιας υγείας.Η ορθή επιστημονική εφαρμογή της από ειδικούς ιατρούς εργασίας πέρα από τα οφέλη που προσφέρει στους εργαζομένους στηρίζει την οικονομία της υγείας υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον. Η πρόληψη οδηγεί σε διατήρηση της υγείας ,μηδενίζει το κόστος για το σύστημα υγείας καθώς οι εργαζόμενοι παραμένουν υγιείς και δεν οδηγούνται σε πολυέξοδες,κατασταλτικές -θεραπευτικές δράσεις που μέσω των ασφαλιστικών ταμείων επωμίζεται το δημόσιο.Εξ’άλλου το μικρό αναλογικά κόστος για την παροχή των υπηρεσιών ιατρικής της εργασίας επιβαρύνει αποκλειστικά την εργοδοσία δηλαδή αποτελεί δαπάνη ιδιωτών. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η ειδικότητα της ιατρικής της εργασίας με τη δράση της ταυτίζει την ηθική διάσταση της ιατρικής ,την προαγωγή της υγείας (όλα τα μεγάλα άλματα στον τομέα της υγείας σε επίπεδο πληθυσμού στην ανθρώπινη ιστορία έγιναν μέσω της εφαρμογής της πρόληψης) με το δημόσιο συμφέρον(εδώ ας σημειωθεί και η συμβολή της αύξησης της παραγωγικότητας μέσω των υγιών εργαζομένων). Στη σημερινή Ελλάδα ο αριθμός των ειδικών ιατρών εργασίας ,είναι πολύ μικρός.Το δημόσιο αντί να οδηγηθεί σε δράσεις προαγωγής της κλείνει το μάτι στην υποκατάστασή της και συνεπώς στην υποβάθμισή της.Κατά καιρούς έχουν προωθηθεί λύσεις που επιτρέπουν την υπό προϋποθέσεις ευκαιριακή εξάσκησή της,από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων.Και πρόκειται για μια εξάσκηση τόσο ευκαιριακή που οι όποιες προσπάθειες για την εκπαίδευση των συναδέλφων άλλων ειδικοτήτων επί των θεμάτων της ιατρικής της εργασίας έχουν πέσει στο κενό μια και το κίνητρο είναι καθαρά κερδοσκοπικό.Έτσι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες στη συνείδηση των εργαζομένων ο ιατρός εργασίας ή καλύτερα ο μη ειδικός εκτελών χρέη ιατρού εργασίας ταυτίζεται με έναν ευκαιριακό επισκέπτη που παρίσταται κυρίως διά της υπογραφής του λύνοντας όχι προβλήματα δημόσιας υγείας και επαγγελματικής υγιεινής αλλά τεχνικά ζητήματα νομιμότητας της επιχείρησης μια και η νομοθεσία την υποχρεώνει να διαθέτει ιατρό εργασίας. Την ίδια στιγμή που επιτρέπεται η υποκατάσταση των ιατρών εργασίας απαγορεύεται ρητά σε αυτούς η δυνατότητα κατοχής ιδιωτικού ιατρείου στο οποίο μπορεί να προσέλθει ο εργαζόμενος που πιστεύει ότι το πλήγμα στην υγεία του οφείλεται σε επαγγελματική έκθεση.Τέτοιοι είναι οι εργαζόμενοι που μένουν ακάλυπτοι μια και οι ιατροί εργασίας προβλέπεται να υπάρχουν σε επιχειρήσεις ,που πλην των ειδικών εξαιρέσεων, απασχολούν πάνω από πενήντα εργαζομένους .Και εδώ τα κριτήρια είναι αριθμητικά και όχι ουσιαστικά. Πολλοί αποδίδουν την διατήρηση της ύπαρξης αυτής της στρέβλωσης στα μεγαλύτερα πολιτικά οφέλη που θα καρπωθεί όποιος τη διατηρεί μια και οι ιατροί που επωφελούνται είναι αριθμητικά περισσότεροι από αυτούς που θίγονται.Εδώ όμως πρέπει να συνυπολογιστεί και το πολιτικό κόστος που προέρχεται από την πλευρά των εγαζομένων οι οποίοι είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο .Τα αναγνωρισμένα επαγγελματικά νοσήματα στην Ελλάδα είναι συντριπτικά λιγότερα ενώ τα επαγγελματικά ατυχήματα συντριπτικά περισσότερα από τα αντιστοιχα ευρωπαικά.Ακόμη οι δημόσιες παρεμβάσεις για την διατήρησή της αποτελούν κυρίως προσωπικές μεθοδεύσεις και όχι δράσεις που αποσκοπούν σε γενικά πολιτικά οφέλη. Αν η ανωτέρω περιγραφείσα κατάσταση ήταν με τους όρους του χθες προβληματική με τους όρους του σήμερα γίνεται τραγική μια και βάση των εξελίξεων στα εργασιακά παρατείνεται ο εργασιακός βίος ,αυξάνεται η ελαστικότητα και η επικινδυνότητα.Τον εικοστό αιώνα από πλευράς εργασιακών σχέσεων με βάση τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται να διαδέχεται όχι ο εικοστός πρώτος αλλά ο δέκατος ένατος. Εδώ λοιπόν είναι που η πολιτεία οφείλει να παρέμβει θεσμοθετώντας επίσημα αυτό που είναι πολιτικά πρωτοποριακό,επιστημονικά τεκμηριωμένο και κοινωνικά ηθικό.Το ότι δηλαδή αποτελεί όνειδος η υγεία των εγαζομένων να αποτιμάται να <> ελαφρύτερα από την αντιεπιστημονική,ευκαιριακή οικονομική ωφέλεια κάποιων γιατρών.(πρόκειται σαν να υποκαθιστά τον νευρολόγο ένας γυναικολόγος και αυτό να νομοθετείται επειδή ο δεύτερος έχει προσβάσεις στην άσκηση της εξουσίας). Μια διαπίστωση με την οποία σίγουρα θα συμφωνούσαν πολλοί είναι το ότι για να διαφύγει η χώρα από την σημερινή εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία στην οποία έχει περιέλθει πρέπει αφ’ενός να εξοστρακίσει στρεβλώσεις και μικροσυμφέροντα και αφ’ετέρου να επενδύσει στην υγεία και την παραγωγικότητα των ανθρώπων της.Η ουσιαστική προαγωγή της ιατρικής της εργασίας υπηρετεί απολύτως το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα.