Αρχική Αναμόρφωση Σώματος ΕπιθεώρησηςΆρθρο 29 Ρυθμίσεις για Ιατρούς Εργασίας και Σύμβουλους Ασφάλειας της ΕργασίαςΣχόλιο του χρήστη Δ.Τριβέλλας | 3 Απριλίου 2011, 19:31
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Η ιατρική δεν είναι κλειστό επάγγελμα. Όλοι έχουν τη δυνατότητα, μέσα από μια σειρά ποικίλης δυσκολίας εξετάσεων, να πάρουν πτυχίο ιατρικής. Ο κάθε ιατρός με δικά του κριτήρια, προσωπικά-κοινωνικά-οικονομικά, επιλέγει την ειδικότητα στην οποία επιθυμεί να ειδικευθεί. Απαιτείται μακροχρόνια προσπάθεια, αναμονή, μόχθος και ατομικές θυσίες μέσα στο ελληνικό σύστημα ειδίκευσης, ώστε να αποκτήσει τη γνώση που απαιτείται για να καταστεί συνεπής στην άσκηση της εκάστοτε ειδικότητας κι ανταγωνιστικός ελεύθερος επαγγελματίας. Το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί την απαρχή της κατάργησης των ιατρικών ειδικοτήτων. Άγνωστο ποια συμφέροντα ή σκοπιμότητες προωθούν την άσκηση της ιατρικής εργασίας από μη ειδικούς.Είναι όμως εφιαλτικό το σενάριο πιθανής γενίκευσης της αντίληψης αυτής, που θα καθιστά τους ιατρούς πολυεπιστήμονες-πολυειδικούς χωρίς βέβαια την ανάλογη εκπαίδευση. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθούμε την υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας που θα επέλθει. Μπορώ να φανταστώ ότι αυτό ήδη συμβαίνει στην ιατρική της εργασίας, αφού νομοθετικά παράθυρα ετών επιτρέπουν σε επιτήδειους να λυμαίνονται το χώρο και να ασκούν την συγκεκριμένη ειδικότητα ως πάρεργο. Σημείωση: ο υπογράφων δεν είναι ιατρός εργασίας, αλλά ιατρός -σύντομα ειδικός- άλλης ειδικότητας, που συνεχίζει να θεωρεί την ιατρική λειτούργημα το οποίο ακολουθεί κανόνες δεοντολογίας κι επιστήμη που απαιτεί συνεχή επιμόρφωση. Απαιτεί δε από την πολιτεία στήριξη, όχι οικονομική, του έργου αυτού.