Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Πανταζοπούλου Αναστασία' | 6 Απριλίου 2011, 15:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η Ιατρική της Εργασίας έχει ως μέλημά της την προστασία της υγείας των εργαζομένων αλλά και την πρόληψη των ασθενειών από την έκθεση σε βλαπτικούς παράγοντες στους εργασιακούς χώρους και επιτυγχάνεται μέσω των εξειδικευμένων γνώσεων που έχει ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας Ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας ασχολείται επιπλέον με τον επαγγελματικό κίνδυνο, την επαγγελματική ασθένεια, το εργατικό ατύχημα, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ούτως ώστε να μην επιβαρύνουν την υγεία του εργαζόμενου. Οι ουσιαστικοί τρόποι επίβλεψης της υγείας των εργαζομένων δεν αναφέρονται καν σε αυτό το άρθρο, αντίθετα το άρθρο εισηγείται την παροχή υπηρεσιών ιατρικής της εργασίας από ανειδίκευτους σε αυτήν ιατρούς και εστιάζει μόνο στην τυπική τήρηση του ωραρίου. Πουθενά η ουσία της ιατρικής ειδικότητας «Ιατρική της Εργασίας». Στην παράγραφο 1 αναφέρεται ότι ο Ιατρός Εργασίας μπορεί να ασκεί την ειδικότητά του σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, αλλά στην παράγραφο 4 αναφέρεται ότι «μπορεί να ασκεί την Ιατρική της Εργασίας σε έτερο Νομό υπό προϋποθέσεις οι οποίες είναι α)να μην υπάρχει στον οικείο Ιατρικό σύλλογο άλλος Ιατρός Εργασίας, ούτε άλλος «ασκών καθήκοντα Ιατρού Εργασίας Ιατρός». Υπάρχει κάποιος νομός στην Ελληνική Επικράτεια που δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι τουλάχιστον «ασκούντες καθήκοντα ιατρού εργασίας ιατροί»? Εκ των πραγμάτων η παράγραφος 1 αναιρείται από την παράγραφο 4. Η παρ. 2 αναφέρεται στο ποιοι θα ασκούν μία Ιατρική ειδικότητα. Μέχρι σήμερα η άσκηση οιασδήποτε ιατρικής ειδικότητας καθορίζεται από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας και το Υπουργείο Υγείας, ή από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες και από την ενσωμάτωσή τους στην Ελληνική νομοθεσία. Επίσης σύμφωνα με το Ν. 1579/85 άρθρο 2 παρ 1 «απαγορεύεται η χρησιμοποίηση περισσοτέρων από έναν τίτλων ιατρικών ειδικοτήτων» άρα η βασική έννοια του άρθρου 29 από το ποιους θα ασκείτε η Ιατρική της Εργασίας, όπως περιγράφεται, δεν είναι σύννομη (διότι οι «ασκούντες καθήκοντα ιατρού εργασίας», κατέχουν μία ακόμα ιατρική ειδικότητα). Οι Ν. 3144/2003, 3762/2009 και η ακόλουθη ΚΥΑ Υπ΄αριθ Υ7α/ΓΠ οικ 112498, καθόρισαν επ’ ακριβώς ποιοι ασκούν την Ιατρική της Εργασίας και υπό ποιες προϋποθέσεις, και επιπλέον το ΠΔ 38/2010 ενσωμάτωσε την Ευρωπαϊκή οδηγία 2005/36/ΕΚ που αναφέρεται σε τετραετή εξειδίκευση στην Ιατρική της Εργασίας και όχι σε άσκησή της από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Επί της ουσίας με το άρθρο 29 του Σ/Ν, εισάγεται «κατάργηση μιας ιατρικής ειδικότητας» αφού μπορούν να την ασκούν και ανειδίκευτοι σε αυτή την ειδικότητα ιατροί. Το κενό περί «μη ύπαρξης ικανού αριθμού ειδικευμένων στην ιατρική της εργασίας ιατρών» δεν συμπληρώνεται με το «να την ασκήσουν ιατροί άλλων ειδικοτήτων». Σε περίπτωση που δεν υπάρχει γαστρεντερολόγος π.χ στην Ρόδο «θα ασκήσει καθήκοντα γαστρεντερολόγου ο ορθοπεδικός?» Ομοίως παραβιάζεται με την παράγραφο αυτή και το άρθρο 3 παρ 2 του Ν. 3418/2005 όπου «ο ιατρός ενεργεί με βάση την εκπαίδευση που του έχει παρασχεθεί κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών του σπουδών, την άσκησή του για την απόκτηση τίτλου ιατρικής ειδικότητας και τη συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση». Κατά το παρελθόν η προσπάθεια «απονομής της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας με ειδίκευση 6μήνου» οδήγησε στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια την Ελλάδα, και αναγκαστήκαμε να ενσωματώσουμε στην κείμενη Νομοθεσία την τετραετή εξειδίκευση στην Ιατρική της Εργασίας όσων ιατρών επιθυμούν να την αποκτήσουν. Πολύ δε μάλλον τώρα η πρόταση της συνέχισης «άσκησης καθηκόντων ιατρικής της Εργασίας, σε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων χωρίς ποτέ να ειδικευθούν», είναι προφανές ότι δεν είναι σύννομη. Επίσης στην παρ. 2 αναφέρεται «με όμοια απόφαση -του Υπουργού Εργασίας- δύναται να προβλεφθεί προτεραιότητα των Ειδικών Ιατρών Εργασίας προς τους ασκούντες καθήκοντα ιατρού εργασίας». Μα αυτή η Υπουργική Απόφαση υπάρχει από το 2009 και είναι η ΚΥΑ Υπ΄αριθ Υ7α/ΓΠ οικ 112498. Προς τι ο λόγος να βγει άλλη απόφαση?