Αρχική Αντιμετώπιση της παραβατικότηταςΆρθρο 34: Ενιαίος Λογαριασμός για την Εφαρμογή Κοινωνικών ΠολιτικώνΣχόλιο του χρήστη Ηλίας Αθανασίου | 21 Φεβρουαρίου 2013, 00:20
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Για περίπου ένα χρόνο οι πολίτες και ιδιαίτερα τα ευαίσθητα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα ανέμεναν την κατάθεση ενός νομοσχεδίου που αντιμετώπιζε έστω και σε ένα βαθμό τα τεράστια προβλήματα που δημιούργησε η κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας (παντελής έλλειψη στεγαστικής πολιτικής) και Εργατικής Κατοικίας (κανένα πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού, θεάτρου, εκδρομικά κ.α.). Η αναφορά παρ.4,β,εε «…-την υλοποίηση προγραμμάτων για τη στεγαστική προστασία του εργατικού δυναμικού και των οικογενειών αυτού…» είναι ανεδαφική, γενική και αόριστη (και ενδεικτική των προθέσεων)εάν δεν εξειδικεύεται από συγκεκριμένες δράσεις. Προτείνεται η προσθήκη στην παράγραφο 3: «χορήγηση έτοιμων κατοικιών μέσω προγραμμάτων ανέγερσης οικισμών οργανωμένης δόμησης, επιδότησης ενοικίου, στεγαστικών δανείων από ίδια κεφάλαια ή μέσω επιδότησης επιτοκίου και λοιπά προγράμματα. Αντίστοιχα πρέπει να γίνει για τις παροχές του τ.ΟΕΕ. Επιπλέον οι εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικών δράσεων θα πρέπει να έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα σε ετήσια βάση. Στην παράγραφο 8 προτείνεται στη σύνθεση της επιτροπής να προστεθούν τουλάχιστον δύο θέσεις εκπροσώπων των εργαζομένων (χωρίς επιπλέον αποζημίωση). Στα τ.ΔΣ των ΟΕΚ ΟΕΕ υπήρχαν συνολικά 4 θέσεις εκπροσώπων των εργαζομένων που είναι επιφορτισμένοι με την υλοποίηση των δράσεων κοινωνικής πολιτικής. Η συμφωνία των βασικών κοινωνικών εταίρων και της πολιτικής ηγεσίας για αποκλεισμό των εργαζομένων είναι ενδεικτικό του ευρύτερου πνεύματος που αντιμετωπίστηκε το μέλλον των κοινωνικών παροχών αλλά και της απομάκρυνσης της ηγεσίας των εκπροσώπων των εργαζομένων των μεγαλύτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων και ενώσεων από τους ίδιους τους εργαζόμενους που υποτίθεται εκπροσωπούν.