Αρχική Η Αλλαγή του Ασφαλιστικού Συστήματος1.Υπάρχουσα ΚατάστασηΣχόλιο του χρήστη kostas | 1 Απριλίου 2010, 19:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'kostas' | 1 Απριλίου 2010, 19:50

    Θα περιοριστώ σε λίγα σχόλια για την υπάρχουσα κατάσταση. Το αδιέξοδο του συστήματος προκύπτει από απλές μαθηματικές πράξεις. Αν Χ είναι οι συνολικές ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει ένας μέσος εργαζόμενος κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου (συμπεριλαμβανομένων εργοδοτικών και κρατικών εισφορών), αυτές θα πρέπει να είναι μεγαλύτερες από το σύνολο των πληρωμών που θα λάβει για σύνταξη κατά τη διάρκεια της ζωής του (υπολογίστε και το ενδεχόμενο συνέχισης καταβολής της σύνταξης σε σύζυγο ή τέκνα) και από τις δαπάνες υγείας του ιδίου και των προστατεύομενων μελών. Στο βαθμό που ένα ποσοστό των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού (= άμεσοι και έμμεσοι φόροι) κατευθύνεται σε παροχές κοινωνικής φύσης (υγεία), η παραπάνω εξίσωση μπορεί να παραβιαστεί μερικώς ως προς το δεύτερο σκέλος. Τι συμβαίνει σήμερα; Οι συνολικές ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει ένας εργαζόμενος αποτελούν ένα μικρό ποσοστό των δαπανών για τις συντάξεις που θα του καταβληθούν και το κόστος υπηρεσιών υγείας που θα χρησιμοποιήσει. Παράδειγμα : Δημόσιος υπάλληλος με τελικό μισθό 2000 μικτά, δηλαδή σύνταξη 1600, ο οποίος βγαίνει σε σύνταξη στα 65, και λαμβάνει τη σύνταξη του για 13 χρόνια (προσδόκιμο ζωής στα 78 έτη). Σύνολο αποδοχών : 1600χ13χ14=291200 ευρώ. Αν υποθέσουμε ότι δούλεψε για 35 χρόνια αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να είχε καταβάλει : 291200/(35*14)= 595 ευρώ ασφαλιστικές εισφορές για σύνταξη. Βγάζω τα μισά που είναι εισφορά του εργοδότη, πάλι μένουν σχεδόν 300 ευρώ. Βγαίνουν οι πράξεις; Ούτε καν σ' αυτό το ακραίο παράδειγμα, γιατί ο μέσος ΔΥ θα βγει σε σύνταξη πριν από τα 65, θα πάρει τη σύνταξη για πάνω από 13 χρόνια, και δεν θα έχει δουλέψει 35ετία. Οι αναγκαίες εισφορές δε βγαίνουν, ακόμα κι αν προστεθούν και οι εισφορές για κλάδους υγείας (άφησα έξω τις εισφορές για το εφάπαξ και για την επικουρική ασφάλιση όπου επίσης δε βγαίνουν οι αριθμοί). Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει αν υπολογίσει κάποιος τις δαπάνες υγείας στις οποίες υποβάλλει ένας μέσος εργαζόμενος τον ασφαλιστικό του φορέα και τις συγκρίνει με τις εισφορές που έχει αποδόσει (συνολικά, με εισφορές εργοδότη). Δε βγαίνει ο λαγαριασμός. Το συμπέρασμα αυτονόητο. Ή θα πρέπει να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, ή να μειωθούν οι συντάξεις (μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης), ή να αυξηθούν οι εισφορές, ή... να ελαττωθεί το προσδόκιμο επιβίωσης (αδύνατο και απευκταίο προς το παρόν), ή να ελαττωθούν οι δαπάνες υγείας (μάλλον αδύνατο υπό τις παρούσες συνθήκες) ή να γίνει ένας συνδυασμός των πρώτων τριών. Αυτονόητο επίσης ότι πρέπει να σταματήσουν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, οι χαριστικές ρυθμίσεις, να περιοριστούν οι δαπάνες υγείας. Δυστυχώς η αλήθεια είναι επώδυνη, αλλά πρέπει να λέγεται. Και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, έστω και την ύστατη ώρα, οι αλλαγές πρέπει να ισχύσουν άμεσα. Διότι είναι ανήκουστο, ανήθικο και παράλογο, τις ευνοϊκές ρυθμίσεις τις οποίες καθιέρωσαν για τους εαυτούς τους οι νυν συνταξιούχοι, και οι νυν κρατούντες, να τις πληρώσουν οι επόμενες γενιές, οι οποίες μάλλον δε θα καταστεί δυνατό ούτε καν να λάβουν σύνταξη. Δικαιολογίες του τύπου ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, "προγραμμάτισα τη ζωή μου, με βάση αυτά που ήξερα", κοκ δεν με πείθουν. Αρνούμαι, εγώ που είμαι 35άρης, και που συνειδητοποιώ ότι σε 30 χρόνια, παρόλο που πληρώνω πολύ υψηλότερες εισφορές από τους παλαιούς ασφαλισμένους (προ του '92), δε θα πάρω σύνταξη ή θα πάρω μια σύνταξη πείνας, να κληθώ επιπλέον να πληρώσω το λογαριασμό για συντάξεις "ρετιρέ" που παίρνουν ουκ ολίγοι προνομιούχοι τώρα, και θα πάρουν και στο προσεχές μέλλον, ή για να βγαίνουν κάποιοι και κάποιες σε σύνταξη από τα 45 και 50 τους. Αντιστοίχηση εισφορών με τη σύνταξη για όλους. Τους νυν συνταξιούχους, τους συνταξιούχους του άμεσου μέλλοντος και αυτούς του απώτερου μέλλοντος (και φυσικά και για τους βουλευτές), και σύνταξη σε όλους στα 65, εκτός κι αν συντρέχουν σοβαροί λόγοι υγείας. - Το παράδειγμα του ΔΥ είναι ενδεικτικό. Αυτά που ισχύουν για άλλα ταμεία είναι τρισχειρότερα (μεγαλύτερες συντάξεις, μικρότερα όρια ηλικίας, μικρότερες εισφορές,κοκ)