Αρχική Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσηςΆρθρο 30 – Παροχές ασθένειας σε είδος για ανέργους, υποαπασχολούμενους κλπΣχόλιο του χρήστη Ελένη Μπαρμπαλιά | 3 Μαρτίου 2015, 13:09
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Σε ότι αφορά στον ασφαλιστικό οργανισμό του ΙΚΑ η ανανέωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε άτομα με βαριά αναπηρία που είναι έμμεσα ασφαλισμένα στο βιβλιάριο των γονέων τους συνταντάει τεράστια εμπόδια. Σύμφωνα με το άρθρο 33 του ν. 1846/51 και συγκεκριμένα την παρ. 3 του άρθρου 33 «∆ύναται κατά τας διατάξεις Κανονισμού ή ιατρική περίθαλψις να παρέχηται εν’ όλω ή εν’ μέρει εις τα τέκνα και μετά την συμπλήρωσιν του κατά την παρ. 1 ορίου ηλικίας, εφ’ όσον είναι ανίκανα προς πάσαν εργασίαν.». Η διάταξη αυτή εκτός τους ότι είναι απαράδεκτη ως προς την ορολογία και αντίκειται στη νέα δικαιωματική προσέγγιση των θεμάτων αναπηρίας δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στην ανανέωση του ασφαλιστικού βιβλιαρίου των έμμεσα ασφαλισμένων ατόμων με βαριές αναπηρίες, αφού τα μέλη των Υγειονομικών Επιτροπών ΚΕΠΑ , ορθά δεν αναγράφουν στις Γνωματεύσεις Αναπηρίας τον αναχρονιστικό και αδόκιμο όρο «ανίκανος προς εργασία». Οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΙΚΑ επικαλούμενοι την ως άνω διάταξη όταν δεν αναγράφεται ο όρος ¨ανίκανος προς εργασία¨ δεν προχωρούν στην ανανέωση του βιβλιαρίου τους. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ατόμων με βαριά αναπηρία που λήγει ο χρόνος ασφάλισής τους και επειδή στις γνωματεύσεςι αναπηρίας του δεν αναγράφεται ο όρος "ανίκανος προς εργασία¨ οι διοικητικοί υπάλληλοι δεν το θεωρούν. Οι οικογένειες έρχονται σε προστριβές με τους υπαλλήλους τόσο του ΙΚΑ όσο και του ΚΕΠΑ. Οι διενέξεις αυτές έχουν ως αποτέλεσμα για μεγάλο χρονικό διάστημα άτομα με βαρικές αναπηρίες που έχουν ανάγκη καθημερινής φαρμακευτικής αγωγής να μένουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δοθείσης της ευκαιρίας του παρόνοτς νομοσχεδίου και δεδομένου ότι τα άτομα με βαριά αναπηρία είναι από τα πρώτα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης θα πρέπει να απαλοιφθεί με νομοθετική διάταξη η απαράδεκτη προϋπόθεση που τίθεται με την τελευταία παράγραφο του άρθρου 33 του ν. 1846/1951. Βάσει των ανωτέρω, προτείνουμε την άμεση τροποποίηση του ως άνω αναγκαστικού νόμου, ο οποίος συντάχτηκε σε παρελθούσα εποχή που υπερίσχυαν πλήθος αναχρονιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις για την αναπηρία. Την ανωτέρω πρόταση έχει καταθέσει και η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία με σχετικό έγγραφό της στο γραφείο του Αναπηληρωτή Υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων.