Αρχική Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσηςΆρθρο 30 – Παροχές ασθένειας σε είδος για ανέργους, υποαπασχολούμενους κλπΣχόλιο του χρήστη Μαρία Κασόλα (αρχιτ. μηχ.) | 3 Μαρτίου 2015, 13:36
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Δεδομένου του γεγονότος της οικονομικής κρίσης του 2008 που προηγήθηκε των μνημονίων του 2010 και συνεχίστηκε εντεινόμενη με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές των μνημονίων, μεγάλο μέρος των εργαζόμενων στους οποίους εντάσσονται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες μηχανικοί ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, αντιμετωπίζουν μαζική ανεργία ή διευρυμένες συνθήκες υποαπασχόλησης με τη συνακόλουθη αδυναμία καταβολής εισφορών, άρα και εκ των πραγμάτων τίθονται εκτός ασφαλιστικού συστήματος και πρόσβασης στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη. Προηγούμενες νομοθεσίες για ρυθμίσεις οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία, έχουν παράξει συνθήκες αποκλεισμού και υπερχρεωσης για τους εργαζόμενους με χαμηλά ή και μηδενικά εισοδήματα. Οι προϋποθέσεις μη οφειλής τρεχόντων ή ετών μετά το 2008 (παγκόσμιας οικονομικής κρίσης), αλλά και προϋποθέσεις υπάρχουσας ρύθμισης οφειλών για την παροχή υγειονομικής κάλυψης, έρχεται σε σύγκρουση με την οικονομική δυνατότητα μεγάλου μέρους της κοινωνίας, μέρος της οποίας είναι και οι μηχανικοί ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, των οποίων η ασφαλιστική εισφορά για τη σύνταξη και την υγεία δεν είναι διαχωρισμένη, και δεν μπορεί να καταβάλλεται η καθε μία ξεχωριστά, με αποτέλεσμα όσοι δεν μπορούν να καταβάλουν το ογκωδέστερο τίμημα της εισφοράς για τη σύνταξη να στερούνται την πρόσβαση στο ασφαλιστικό σύστημα. Τα ποσά που ζητούνται δε ως ετήσια ασφαλιστική εισφορά υπερβαίνουν το ετήσιο εισόδημα των ασφαλισμένων, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η ρύθμιση οφειλών αλλά και η καταβολή ποσών για την κάλυψη της προϋπόθεσης περί μη οφειλής των ετών προ του 2011 κατά την επιταγή του νόμου 4254/2014. Επίσης οι ελεύθεροι επαγγελματίες ακόμα και με εισοδήματα κάτω των ορίων της φτώχειας, δεν αναγνωρίζονται ούτε ως άνεργοι, αλλά ως πλήρως απασχολούμενες ατομικές επιχειρήσεις χωρίς δικαιώματα και πρόσβαση στο σύστημα παροχών της χώρας (ΟΑΕΔ, επιδόματα) Με ποιο τρόπο μπορούν άτομα που διαβιούν με εισόδημα κάτω του ορίου της φτώχειας να καλύψουν υπέρογκα ποσά οφειλών (πολλαπλάσιων των εισοδημάτων τους)προηγούμενων ετών μαζί με τις τοκογλυφικές επιβαρύνσεις τους για να μπορέσουν να αποκτήσουν πρόσβαση στην υγεία? Εφόσον υπάρχει η πρόθεση ανακούφισης της κοινωνίας από τα καταστροφικά αποτελέσματα της κρίσης και στην υγεία τους, οι οικονομικές προϋποθέσεις που τίθονται αποτελούν τελικά τροχοπέδη, παράγοντας εκ νέου σύνολα εργαζομένων, υποαπασχολούμενων και ανέργων που για ακόμα μια φορά θα στερούνται την πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, για το οποίο χρεώνονται μεν, αλλά δεν τους παρέχεται δε. Παρακαλείστε να επανεξετάσετε το σκεπτικό υπο το οποίο τίθονται προϋποθέσεις για την πρόσβαση στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα μας όπως η εργασία και η υγεία, και να άρετε όλες τις οικονομικές προϋποθέσεις για τα άτομα που αποδεδειγμένα στερουνται εισοδημάτων. Μόνο η πρόσβαση στην υγεία χωρίς προϋποθέσεις για όσους δεν έχουν επαρκή εισοδήματα, μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά στην κοινωνία που μαστίζεται από ανεργία, φτώχεια και αποκλεισμό. Ευχαριστώ.