Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ' | 6 Ιουνίου 2015, 22:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διάβασα προσεκτικά τη διατύπωση του νόμου και πιστεύω ότι θα δημιουργήσει προβλήματα ασυμβίβαστου. Και εξηγούμαι. Με αυτή τη διατύπωση, κάποιος που γεννήθηκε ή απέκτησε πολύ μικρός μια αναπηρία 67% (όσο ήταν ανήλικος δηλαδή), και εν συνεχεία κατάφερε να βρει μια εργασία, δεν θα μπορέσει ποτέ να ζητήσει αναπηρική σύνταξη αφού το 67% δεν θα μπορεί ποτέ να γίνει...107% (67+40) ώστε να βγει σε αναπηρική σύνταξη. Θα πρέπει δηλαδή να εργάζεται μέχρι τα βαθιά του γεράματα για να βγει σε σύνταξη γήρατος. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν προστατευτικές διατάξεις, και ειδικά για κάποιες παθήσεις αρκούν 15 χρόνια εργασίας για να βγουν οι ΑμεΑ με 67% και άνω σε αναπηρική σύνταξη. Πως θα συμβιβαστούν αυτά τα δυο αντίθετα μεταξύ τους δεδομένα; Πιστεύω πως πρέπει να προστεθεί μια διάταξη που να λέει: "Οι έχοντες ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω μπορούν να βγουν σε αναπηρική σύνταξη οποτεδήποτε, εφόσον έχουν συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων, ακόμα και εάν η πάθησή τους ήταν προγενέστερη της ασφάλισης". Είναι ο μόνος τρόπος για να συμβιβαστούν τα ασυμβίβαστα και για να μην αναμένουμε ότι θα εργάζονται κανονικά μέχρι το γήρας όσοι έχουν 67% και άνω αναπηρία (πως θα μπορέσουν, άλλωστε; κι αν απολυθούν; κι αν καταρρεύσουν και δεν αποδίδουν στην εργασία τους; ) Συμφωνώ και με τον κ. Φωτίου που θίγει το ίδιο θέμα στην ουσία. Εχει κάποιος 67% αναπηρία, χειροτερεύει και γίνεται 80% και δεν θα μπορεί να βγει σε σύνταξη επειδή δεν πήγε σε 107% αναπηρία; Αυτή η διάταξη θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι προσπαθεί να λύσει.