Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Α.Τ' | 9 Ιουνίου 2015, 09:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αδελφή μου με διαγνωσμένη σχιζοφρένεια από το 1996 και με φαρμακευτική αγωγή από τότε, πέρασε το 2010 επιτροπή του ΟΓΑ και με ποσοστό 67% δικαιώθηκε σύνταξη ύψους 360 ευρώ για 2 χρόνια. Το 2012 πέρασε επιτροπή ΚΕ.Π.Α και με ποσοστό πάλι 67% δικαιώθηκε σύνταξης για άλλα 2 χρόνια. Το 2014 επανεξετάστηκε και κρίθηκε με ποσοστό 50% για την ίδια νόσο, αλλά δυστυχώς ο ΟΓΑ έκοψε την σύνταξη. Η δικαιολογία για την μείωση του ποσοστού και κατ΄επέκταση την διακοπή της σύνταξης αναπηρίας , ήταν ότι δεν έχει νοσηλευτεί σε Κρατικό Ψυχιατρείο. Δεν αρκούσε η απόδειξη μέσα από το πρόγραμμα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης της φαρμακευτικής αγωγής που ακολουθεί , ούτε η κλινική της εικόνα. Η απορία μου είναι , για όλους τους γιατρούς που εμπλέκονται στην διάγνωση αυτής της νόσου, αν έχουν επίγνωση για την προσπάθεια που καταβάλουν τα μέλη της οικογένειας για την αυτονόμηση των ασθενών και μας ζητάνε “υποχρεωτικά” την απόδειξη της νοσηλείας και με αυτόν τον τρόπο την παλινδρόμηση στην ασυλοποίηση των πασχόντων, δεδομένου ότι στα Κρατικά θεραπευτήρια γίνεται εισαγωγή ακουσίως (εισαγγελική εντολή και συνοδεία Αστυνομίας) γιατί όταν ο ασθενής είναι σε κατάσταση έξαρσης είναι αδύνατον να επικοινωνήσεις μαζί του. Το αποτέλεσμα αυτή την στιγμή είναι ότι η ίδια είναι ανασφάλιστη και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας -όσο ζουν- πληρώνουν τα έξοδα της καθώς και την συμμετοχή στα φάρμακα , γιατί από 0% που είναι για τους ψυχικά ασθενείς , με το απίστευτο εύρημα της προηγούμενης Κυβέρνησης για την ασφαλιστική τιμή του φαρμάκου, τελικά υπάρχει συμμετοχή. Πόσο κόστος θα είναι για το Κράτος , αυτή η τόσο σοβαρή ασθένεια του παράλληλου κόσμου, να συμπεριληφθεί στις 43 ανίατες ασθένειες και πόσο μεγάλη σκέψη θέλει από τους εμπλεκόμενους να καταλάβουν, ότι στην υπάρχουσα Ελληνική πραγματικότητα, οι ψυχικά ασθενείς που δεν στέλνονται υποχρεωτικά στα Κρατικά Ψυχιατρεία, είναι γιατί τα μέλη των οικογενειών αποφάσισαν να θυσιάσουν την ατομικότητα τους ώστε να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν στον ασθενή την παραμονή στην κοινότητα και την όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα στην ζωή του;; Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνω τα εξής: 1) Στις επιτροπές των ΚΕ.Π.Α να συμμετέχει υποχρεωτικά ψυχίατρος για τις αντίστοιχες παθήσεις 2) Να συμπεριληφθεί η σχιζοφρένεια στις 43 μη αναστρέψιμες παθήσεις 3) Να επανεξεταστούν τα ποσοστά αναπηρίας που δικαιολογούν αναπηρική σύνταξη από τους Φ.Κ.Α για την συγκεκριμένη νόσο και με αυτό τον τρόπο θα καταργηθούν στην πράξη οι μνημονιακές οδηγίες που επιτάσσουν την απόρριψη όλο και πιο πολλών ασθενών (μέσω της εσκεμμένης μείωσης των ποσοστών αναπηρίας) από το δικαίωμα σε μια σύνταξη ή σε ένα επίδομα αναπηρίας.