Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δανιηλίδης Γιώργος' | 21 Απριλίου 2016, 00:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μια γυναίκα η οποία μένει χήρα στην ηλικία των 50, δεν έχει τέκνα και κανένα άλλο εισόδημα πέραν της σύνταξης του συζύγου της πως θα επιβιώσει; Την καταδικάζουμε σε θάνατο ετσι απλά; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Mε εναμιση εκατομμύρια ανέργους ποιός θα την προσλάβει σε αυτή την ηλικία; Δε θα πρέπει να θεσπιστούν κριτήρια και προϋποθέσεις; Γιατί αυτή η ισοπεδωτική λογική; Ακόμα και αν δεχτούμε οτι υπάρχει λογική στη θέσπιση ορίου ηλικίας τι είδους λογική είναι αυτή που λεει ότι στα 52 παρα μια μερα δίδεται σύνταξη μόνο για τρια χρόνια, στα 52 και μια μέρα συνταξη για τρια χρόνια και μετά πάλι στα 67, και στα 55 δια βίου σύνταξη; Τι είδους εξισώσεις είναι αυτές; Μιλάμε για όριο στα 55 και στην πραγματικότητα εννοούμε πλήρη κατάργηση της σύνταξης. Ηλικιακο όριο 55 σημαίνει οτι η σύνταξη λαμβάνεται στη συμπλήρωση των 55. 'Ομως και αυτό θα πρέπει να μην ισχύει σε περίτπωση μη ύπαρξης κανενός άλλου εισοδήματος. Για την αποφυγή καταβολής σύνταξης σε αλλοδαπές που τελούν γάμους με υπέργηρους με στόχευση τη σύνταξη, αρκει πολύ απλά να θεσπιστεί οριο διάρκειας του γάμου ως προϋπόθεση για την καταβολή ( πχ όχι λιγότερο απο 10 έτη ). Εαν δεν ληφθούν υπ' οψην τα κριτήρια αυτά τότε πρόκειται όχι για μεταρρύθμιση αλλά για στέρηση της δυνατότητας απο τη μια στιγμή στην άλλη της επιβίωσης ενός ανθρώπου που έχει έτσι κι αλλιώς ήδη χτυπηθεί σκληρά απο τη μοίρα. Πέραν όλων των άλλων ο θανών έχει πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές για 35 τουλάχιστον χρόνια ( και μάλιστα επι 14 και οχι 12 μηνες ετησίως ). Μια γυναίκα που μένει πίσω χωρίς κανένα εισόδημα δε δικαιούται να λάβει τη σύνταξη ( η οποία ετσι κι αλλιως καταβάλλεταιεπι 12 και μειωμένη ) επειδή είχε την ατυχία ο συζυγός της να πεθάνει όταν εκείνη ήταν 54 ετών;