Αρχική Σχέδιο Νόμου «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της»Άρθρο 11. Αποθεματικά – διανομή κερδώνΣχόλιο του χρήστη Μιτάκης Γεώργιος | 24 Ιουλίου 2016, 22:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μιτάκης Γεώργιος' | 24 Ιουλίου 2016, 22:22

    ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΠΕΡΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ Η διάκριση σε πλεόνασμα, στον αγροτικό συνεταιρισμό γίνεται όταν το μέλος – συνεταιριστής διαθέτει στον συνεταιρισμό το προϊόν του, σε μια κατώτερη τιμή και ο συνεταιρισμός πουλά το ίδιο προϊόν σε μια ανώτερη τιμή. Ο συνεταιριστής ΔΙΑΘΕΤΕΙ σε μια ελάχιστη τιμή και ο συνεταιρισμός ΠΩΛΕΙ, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσει την τιμή διάθεσης. Ο συνεταιρισμός δίνει την τιμή διάθεσης, στον συνεταιριστή, με την έννοια της προκαταβολής και αν όντως πετύχει ανώτερη τιμή στην πώληση, τότε ξαναδίνει το υπόλοιπο της διαφοράς στον συνεταιριστή, αφού αφαιρέσει τα έξοδα που δημιουργήθηκαν από αυτή την αποστολή του να πετύχει και πωλήσει σε ανώτερη τιμή. Αυτό το ‘ξαναδίνει το υπόλοιπο της διαφοράς’, είναι το θετικό αποτέλεσμα που ονομάζεται ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ. Αν η τιμή διάθεσης είναι ταυτόσημη με την τιμή πώλησης τότε δεν υφίσταται πλεόνασμα. Επίσης όλοι οι συνεταιρισμοί δημιουργούν θετικό αποτέλεσμα, εφ` όσον ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ από τρίτους σε κατώτερη τιμή και ΠΩΛΟΥΝ σε τρίτους, σε ανώτερη τιμή, όπως κάθε εμπορική επιχείρηση. Αυτό είναι το θετικό αποτέλεσμα που ονομάζεται ΚΕΡΔΟΣ. Στην περίπτωση που ο αγροτικός συνεταιρισμός επιλέξει να μην επιστρέψει – διανείμει το πλεόνασμα στους συνεταιριστές – μέλη του αλλά επιλέξει να το επανεπενδύσει στους σκοπούς του, η φορολογική νομοθεσία το απαλλάσσει κάθε φόρου. Δηλαδή το πλεόνασμα παραμένει αφορολόγητο, σε επίπεδο αγροτικού συνεταιρισμού, προφανώς γιατί η φορολογική διοίκηση το αποδέχεται ως ουσιαστικό – πραγματικό και τυπικό πλεόνασμα και όχι κέρδος. Οι αστικοί συνεταιρισμοί (πχ καταναλωτικοί, προμηθευτικοί κλπ), στην πρακτική τους (συνήθως) ακολουθούν μια ΑΤΥΠΗ λογική διανομής πλεονάσματος. Δημιουργούν αρχικά κέρδος (όπως πιο πάνω αναλύθηκε) λειτουργώντας ως μια κοινή εμπορική επιχείρηση και πουλώντας, τόσο σε τρίτους όσο και στους συνεταιριστές – μέλη τους και εφ` όσον μετά την αφαίρεση των εξόδων αυτής της αποστολής τους, πετύχουν θετικό αποτέλεσμα = ΚΕΡΔΟΣ, μειώνουν η μηδενίζουν αυτό το κέρδος επιστρέφοντας το, στους συνεταιριστές μέλη τους. Στον αστικό συνεταιρισμό, εφ` όσον έχει θετικό αποτέλεσμα και παρότι το επανεπενδύει στους σκοπούς του, η φορολογική νομοθεσία το φορολογεί με τον συντελεστή φόρου κερδών νομικών προσώπων. Δηλαδή είτε το πούμε πλεόνασμα είτε κέρδος αυτό φορολογείται, σε επίπεδο αστικού συνεταιρισμού, προφανώς γιατί και η φορολογική διοίκηση (και ο σχετικός νόμος περί αστικών συνεταιρισμών) δεν διακρίνει πλεόνασμα και αποδέχεται μόνο ως κέρδος, κάθε θετικό αποτέλεσμα. Άρα στους αγροτικούς συνεταιρισμούς δύναται να υφίστανται ουσιαστικά – πραγματικά και τυπικά βάση νόμου πλεονάσματα, σε αντίθεση με τους αστικούς. Το παρόν νομοσχέδιο από καμιά διάταξη του, δεν απαγορεύει ή περιορίζει τα ουσιαστικά – πραγματικά και τυπικά βάση νόμου πλεονάσματα των συνεταιρισμών, εφ` όσον αυτοί επιθυμήσουν να γίνουν Φορείς Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας. Ως εκ τούτου οι αγροτικοί συνεταιρισμοί καλύπτονται από το παρόν νομοσχέδιο χωρίς να απαιτείται κάποια τροποποίηση του. Όμως δεν είναι δυνατή κάποια τροποποίηση του παρόντος, για κάτι που δεν υφίσταται, ούτε στον ιδρυτικό νόμο, ούτε στον φορολογικό περί αστικών συνεταιρισμών, εκτός και αν το παρόν νομοσχέδιο προτίθεται να τροποποιήσει τόσο τον ιδρυτικό, όσο και το φορολογικό νόμο περί αστικών συνεταιρισμών. (βλέπε επίσης σχετικό σχόλιο στο άρθρο 3).