Αρχική Σχέδιο Νόμου «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της»Κεφάλαιο Α’ Προοίμιο – Άρθρο 1. ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Στέλλα Γκουδίνογλου | 25 Ιουλίου 2016, 15:01
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
δύο σημεία που θεωρώ πολύ σημαντικά: 1. ενώ αναγνωρίζεται διεθνώς αλλά και στο νομοσχέδιο ο ρόλος και η σημασία της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, στην πραγματικότητα έρχονται να προστεθούν γραφειοκρατικές, φορολογικές,ασφαλιστικές και άλλες υποχρεώσεις και επιβαρύνσεις, χωρίς να επιλύονται προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί μέχρι σήμερα, ενώ αν ισχύσουν ορισμένες διατάξεις θα διαμορφωθούν νέες διακρίσεις και αποκλεισμοί σε βάρος τους, σε σχέση με διαδικασίες και ρυθμίσεις που ισχύουν για κάθε άλλη επιχείρηση. Μεταξύ άλλων όλα τα πληροφοριακά συστήματα (ΙΚΑ, ΟΑΕΔ) πρέπει να αντιμετωπίζουν με ενιαία τρόπο τις κοινωνικές επιχειρήσεις, γιατί ήδη η απουσία συνοχής αποκλείει στην πράξη τις ΚΟΙΝΣΕΠ. Π.χ. ένα πληροφοριακό σύστημα «αναγνωρίζει» τις ΚΟΙΝΣΕΠ ως «δημόσιο» (αυτή είναι η αιτιολογία που ο ΟΑΕΔ, παρά της εντάσεις και επεξηγήσεις μας απέρριψε από πρόγραμμα για την «ρευστότητα επιχειρήσεων»), ενώ το πληροφοριακό σύστημα της εφορίας μας «αναγνωρίζει» ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Πουθενά δεν υπάρχει η ιδιαίτερη «ταυτότητα» της κοινωνικής επιχείρησης. 2. Να αναγνωριστεί η δυνατότητα συνεργασίας επιχειρήσεων κοινωνικής οικονομίας για την δημιουργία αξιόπιστων υποστηρικτικών δομών, για εκπαίδευση, συμβουλευτική, υποστήριξη και έλεγχο τήρησης των αξιών και αρχών της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Οι πόροι των κοινωνικών επιχειρήσεων που διατίθενται για την ανάπτυξη και λειτουργία των θεσμών αυτών πρέπει να απαλλάσσονται από τη φορολογία, ενώ οι δομές αυτές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να υποβάλλουν προτάσεις σε σχετικά περιφερειακά, εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, χωρίς να βρίσκονται αντιμέτωπες με υπερβολικές απαιτήσεις υποδομών και γραφειοκρατίας.