Αρχική Η Αλλαγή του Ασφαλιστικού Συστήματος2. Τρόποι ΠαρέμβασηςΣχόλιο του χρήστη Κ. Χ. | 6 Απριλίου 2010, 12:50
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Οι παρακάτω παρεμβάσεις βασίζονται στη λογική ότι για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού και του κλάδου υγείας στη χώρα μας δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό (απαραίτητα) η αύξηση των ορίων ηλικίας των ασφαλισμένων. Θεωρητικά, η αύξηση των ορίων ηλικίας θα προσδώσει κάποια έσοδα στο σύστημα, όμως δεν θα αντιμετωπίσει το ζήτημα στη ρίζα του. Εξ’άλλου, μελλοντικά, εάν εφαρμοσθεί αυτή η λογική, τότε κάθε λίγα χρόνια, θα απαιτείται να αυξάνονται τα όρια ηλικίας για να καλύπτονται οι πάγιες ανάγκες. Το παραπάνω όμως, δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγικό στόχο ενός συστήματος, είτε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, είτε σε αυτό της Ελλάδας. Αντίθετα, στρατηγικό στόχο μπορεί να αποτελεί το συμμάζεμα των οικονομικών των κλάδων, η ασφαλιστική δικαιοσύνη, η πάταξη της εισφοροδιαφυγής, και βέβαια η αντιμετώπιση κοινωνικών θεμάτων όπως για παράδειγμα το δημογραφικό. Το θέμα των μεταναστών είναι επίσης σημαντικό, όμως, ακόμη και αν οι οικονομικοί μετανάστες νομιμοποιηθούν, κανείς δεν εγγυάται ότι θα πληρώνουν εισφορές. Συνεπώς, η αντιμετώπιση των ζητημάτων συνατξιοδότησης και υγείας, χρήζει συνολική θεώρηση. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, παρατίθεται πιο κάτω σειρά σχετικών παρεμβάσεων: 1. Λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων 1.1. Ενοποίηση της λειτουργίας του συνόλου των διαφορετικών ταμείων.Στον ιδιωτικό τομέα, τα διαφορετικά ταμεία δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από διαφορετικά ασφαλιστικά προγράμματα (συμβόλαια), στον ίδιο φορέα (εταιρεία). Η ενοποιημένη λειτουργία θα υποστηρίζονταν από πληροφοριακό σύστημα, με οικονομία σε ανθρώπινους και άλλους πόρους, και αποτελεσματικότητα στην εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων και τη διασφάλιση πόρων. 1.2. Σχεδιασμός, υλοποίηση και λειτουργία πληροφοριακού συστήματος υποστήριξης της λειτουργίας των ταμείων 2. Αξιοποίηση της περιουσίας των ταμείων 2.1. Καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων των ασφαλιστικών ταμείων. 2.2. Δημιουργία φορέα αξιοποίησης της περιουσία του ενοποιημένου πλέον ασφαλιστικού ταμείου. 3. Χρηματοδότηση 3.1. Αντιμετώπηση της εισφοροδιαφυγής 3.2. Εγκατάσταση νέου πληροφοριακού συστήματος (ΝΠΣ), ο έλεγχος καθίσταται πιο εύκολος. Στο μεσοδιάστημα, μέχρι τη λειτουργία του ΝΠΣ, ξεκινά η αναζήτηση και καταγραφή όσων εισφοροδιαφεύγουν. Ένας από τους τρόπους για να γίνει αυτό είναι και η διασταύρωση των στοιχείων των εργοδοτικών εισφορών με τις φορολογικές δηλώσεις. Έτσι θα αποφευθεί τουλάχιστον, όσοι διαφεύγουν των πληρωμών ότι δεν θα λαμβάνουν και την έκπτωση από το φόρο επί των κερδών. 3.3. «Μικρές» έκτακτες εισφορές – σε με κριτήρια σε ειδικές ομάδες του πληθυσμού – για 5 χρόνια. 3.4. Εθελοντικές εισφορές που θα εκπίπτουν από τη φορολογία. Δημιουργία ανοικτού λογαριασμού στήριξης του ενοποιημένου ασφαλιστικού συστήματος. 3.5. Μέρισμα από το ΦΠΑ ( 0.5% ή 1%). 3.6. «Ειδικός φόρος υγείας & πρόνοιας» σε επιλεγμένα προϊόντα και υπηρεσίες που επιβαρύνουν τα κόστη υγείας 3.6.1. Τσιγάρα 3.6.2. Ειδικές κατηγορίες αλκοόλ 3.6.3. Βενζίνη 3.6.4. Εισπράξεις προστίμων από τη χρήση των αυτοκινήτων 3.6.5. Εισπράξεις προστίμων από επιχειρήσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που δεν τηρούν τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. 3.6.6. Μέρος των εισπράξεων των διοδίων των αυτοκινητοδρόμων. 3.6.7. Πρόσθετος φόρος επί των κερδών των καζίνο. 3.6.8. Άλλα προϊόντα/πηγές που η χρήση/κατανάλωσή τους επηρεάζει το σύστημα υγείας μέσω της απειλής κατά της υγείας του ασφαλισμένου (και της επιβάρυνσης του συστήματος υγείας). 3.7. Διερεύνηση των έργων εκείνων που μπρούν γίνουν με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης, ή/και ΣΔΙΤ (κυρίως έργα υποδομών, μετεγκαταστάσεις νοσοκειακών μονάδων με παράλληλη εκμετάλευση των χώρων που απελευθερώνονται, κλπ). 3.8. Δανεισμός με χρηματοροές πάνω στη βάση της εξοικονόμησης πόρων (δηλ. κάθε νέα παρέμβαση θα πρέπει να συνεισφέρει στη μείωση του σχετικού υποκείμενου κόστους, και συνεπώς θα πρέπει να συνεισφέρει άμεσα στην εξυπηρέτηση μέρους του δανείου). 3.9. Αναζήτηση άλλων πηγών χρηματοδότησης. Για παράδειγμα, δημιουργία fund των ασφαλιστικών ταμείων, με στόχο τις επενδύσεις εισοδήματος, όπως εγκατάσταση και λειτουργία μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, κλπ. 4. Λειτουργία της Πρωτοβάθμιας περίθαλψης 4.1. Ενοποίηση της παροχής των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης (για τους ασφαλισμένους του ενοποιημένου ταμείου). 4.2. Αξιοποίηση και ενίσχυση του θεσμού των Κέντρων Υγείας. 4.3. Δημιουργία συμπληρωματικού δικτύου υγείας για το σύνολο των κατηγοριών των ασφαλισμένων σε όλη τη χώρα. Στελέχωση του δικτύου με νέο προσωπικό, ή/και προσωπικό που δεν θα χρειάζεται πλέον λόγω των ενοποιήσεων των ασφαλιστικών ταμείων, ή/και προσωπικό που δεν παράγει έργο σε άλλους φορείς του δημοσίου. 4.4. Δημιουργία πληροφοριακού συστήματος λειτουργίας της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, διασυνδεδεμένου με την (νέα) ηλεκτρονική καρτέλα του ασφαλισμένου. 5. Τρόπος και λειτουργία των υπολοίπων βαθμίδων περίθαλψης 5.1. Δημιουργία πληροφοριακού συστήματος λειτουργίας των υπόλοιπων βαθμίδων περίθαλψης, διασυνδεδεμένου με την ηλεκτρονική καρτέλα του ασφαλισμένου 5.2. Σταδιακή επαναδιάταξη της χωροθέτησης των δημοσίων νοσοκομείων (σε βάθος χρόνου), βάσει σχεδίου. Δε νοείται για παράδειγμα σε μια απόσταση 3 χλμ στο κέντρο της Αθήνας να υπάρχουν 25 νοσοκομεία (από Ευαγγελισμό έως Ερυθρό Σταυρό), και παράλληλα πολίτες από άλλες περιοχές να διανύουν τεράστιες αποστάσεις για την πρόσβαση στο νοσοκομείο, επιβαρύνοντας επιπλέον και το περιβάλλον, αλλά και προκαλόντας επιβαρύνση στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας (λόγω αυξημένης χρήσης βενζίνης). Επιλέον, κάθε απελευθερούμενος χώρος από την παραπάνω αναδιάταξη, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εμπορικά (εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα, υπόγιοι χώροι στάθμευσης, κλπ), συνεισφέροντας επιπλέον στη χρηματοδότηση των παρεμβάσεων του παρόντος. 5.3. Έλεγχος των προμηθειών σε όλες τις βαθμίδες υγείας 6. Σχέση ασφαλισμένων με συνταξιούχους 6.1. Δημογραφικό 6.1.1. Παροχή κινήτρων στη μητέρα (παροχή δωρεάν ασφαλιστικών χρόνων ανάλογα με τον αριθμό ανήλικων παιδιών). Η χρηματοδότηση θα γίνει μέσω ειδικού ασφαλιστικού λογαριασμού, με προκαθορισμένα έσοδα. Αυτό, επιπλέον, θα έχει ευεργετική επίδραση στην εργασία (μείωση ανεργίας). 6.1.2. Διακρίβωση του πλήθους των οικογενειών (π.χ. 4 μέλη ή άλλη κατηγορία), ώστε να αποτυπωθεί η κρίσιμη μάζα βάση της οποίας θα επιτευχθεί η αύξηση του πληθυσμού (baby boomers) . Για παράδειγμα, άν η κρίσιμη μάζα είναι οι οικογένειες με 2 παιδιά, τότε θα πρέπει να δοθούν ουσιαστικά κίνητρα στις οικογένειες αυτές να αποκτήσουν το τρίτο παιδί τουλάχιστον). 7. Πολιτικές κα έλεγχος των συνταγογραφήσεων 7.1. Υιοθέτηση λογικής συνταγογράφησης του φαρμάκου ως ουσία, παρά ως μάρκα (brand name) 7.2. Συνταγογράφηση μόνο των απαραίτητων δόσεων του συνταγογραφημένου φαρμάκου και μόνο 7.3. Δημιουργία συστήματος ελέγχου της συνταγογράφησης 8. Πολιτικές ασφάλισης 8.1. Υιοθέτηση και καθιέρωση της προληπτικής ιατρικής, σε επίπεδο ιατρικών εξετάσεων. Αυτό θα ευνοήσει τις έγκαιρες διαγνώσεις, που αντιμετωπίζονται κατά κόρον με μικρότερα κόστη, και επιπλέον προλαμβάνουν χειρότερες καταστάσεις υγείας για τους ασφαλισμένους. 8.2. Εξασφάλιση ελάχιστου επιπέδου παροχής υπηρεσιών υγείας και σύνταξης στο σύνολο των ασφαλισμένων 8.3. Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρχει ανταποδοτικότητα στο σύστημα, πέραν του εγγυημένου ελαχίστου. 8.4. Κατάργηση των άνω ορίων των ηλικιών γαι συνταξιοδότηση. 8.5. Υιοθέτηση μόνο ένος κατώτατου ορίου για άνδρες και γυναίκες που θα αντιστοιχεί στην κατώτατη εγγυημένη σύνταξη. Στη συνέχεια ανάλογα με το ύψος των εισφορών κάθε ασφαλισμένου θα μπορεί ή να συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα, ή να πάρει μεγαλύτερη σύνταξη. 9. Θέματα οργάνωσης, διοίκησης και υλοποίησης των παρεμβάσεων Τα παραπάνω για να είναι αποτελεσματικά θα πρέπει να κατηγοριοποιηθούν με βάση τις προτεραιότητες, τη διάρκεια υλοποίησης, την τυπολογία της παρέμβασης (υποδομές, υπηρεσίες, πολιτικές), και τις αλληλεξαρτήσεις, ώστε να τους προσδοθούν οι χαρακτηρισμοί: 1) Άμεσες 2) Μεσοπρόθεσμες 3) Μακροπρόθεσμες Στη συνέχεια, θα πρέπει να αναπτυχθεί συγκεκριμένο πλάνο υλοποίησης για κάθε μία από τις προτάσεις/παρεμβάσεις. Το πλάνο αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει άμεση διασύνδεση με τον προϋπολογισμό κάθε πρότασης/παρέμβασης, όπου θα αναφέρονται μεταξύ άλλων, τα κόστη υλοποίησης, τα έσοδά της (από ΣΔΙΤ ή άλλα), ακόμη και άν μέρος αυτών προέρχεται από δανεισμό. Ο δανεισμός δεν θα γίνει για το σύνολο των παρεμβάσεων που θα επιλεγούν προς υλοποίηση, αλλά θα είναι dedicated για κάθε συγκεκριμένη παρέμβαση.