Αρχική ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 13 – Τροποποίηση του άρθρου 214 του ν. 4512/2018 (Α’ 5)Σχόλιο του χρήστη Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες | 10 Ιανουαρίου 2020, 17:22
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Αρθρα 13 και 15 Με τα άρθρα 13 και 15 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου προβλέπεται η χορήγηση επιδόματος παιδιού και επιδόματος στέγασης σε δικαιούχους διεθνούς προστασίας με τους ίδιους όρους με τους Ελληνες πολίτες. Πλην όμως η απαίτηση μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα τα τελευταία 5 έτη πριν από το έτος υποβολής αίτησης, αποδεικνυόμενης μάλιστα αποκλειστικά από την υποβολή δηλώσεων φορολογία εισοδήματος, θέτει εξ αντικειμένου σε δυσμενέστερη θέση τους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, οι οποίοι ως εκ της θέσεώς των και της κατάστασης στην οποία περιήλθαν με την αναγκαστική φυγή τους και τη στέρηση της προστασίας της χώρας καταγωγής τους ή προηγούμενης συνήθους διαμονής τους, καθώς και λόγω και της συνήθως ολιγόχρονης (μικρότερη της 5ετίας) παραμονής τους στην Ελλάδα, αδυνατούν, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, να τηρήσουν τους όρους αυτούς. Οι ως άνω όροι προβλέπονταν και από τις διατάξεις που τροποποιούνται με τις προτεινόμενες διατάξεις, πλην όμως επισημαίνουμε ότι με τις διατάξεις του άρθρου 34 του της Σύμβασης της Γενεύης για τη Νομική Κατάσταση των προσφύγων, όσο και του άρθρου 34 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ (που ενσωματώθηκε στην Ελληνική νομοθεσία με τελευταία διάταξη το άρθρο 35 του ν. 3636/2019) τα συμβαλλόμενα Κράτη μέλη έχουν υποχρέωση παροχής προγραμμάτων κοινωνικής ένταξης των δικαιούχων διεθνούς προστασίας που βρίσκονται νόμιμα στη χώρα, υποχρέωση που έρχεται σε αντίθεση με πρόβλεψη όρων, με τους οποίους δεν μπορούν για αντικειμενικούς λόγους αυτοί να συμμορφωθούν.