Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)Άρθρο 27Σχόλιο του χρήστη ΠΟΑΣΑ-ΕΑΑΣ | 28 Ιανουαρίου 2020, 13:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΟΑΣΑ-ΕΑΑΣ' | 28 Ιανουαρίου 2020, 13:52

    Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση -προς διαβούλευση- του ν/σ για το «νέο Ασφαλιστικό», η Π.Ο.Α.Σ.Α. και η ΕΑΑΣ εκφράζουν την έντονη δυσαρέσκεια και αντίθεσή τους στις διατάξεις του άρθρου 27 που αντί να ελαφρύνουν, κατά το γενικότερο πνεύμα του νόμου- τροποποιούν επι το καταφανώς δυσμενέστερο το άρθρ 20 του Νόμου Κατρούγκαλου, Συγκεκριμένα : 1. Καταστρατηγείται το γράμμα και το πνεύμα, σε μια φιλελεύθερη Δημοκρατία, ως η δική μας της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος με την οποία κατοχυρώνεται το δικαίωμα καθενός για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, εφόσον δεν προσβάλλονται τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζεται το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. Το νόημα δε της συνταγματικής αυτής επιταγής εκτείνεται και στην ειδικότερη μορφή της, την επαγγελματική ελευθερία δράσης και στο δικαίωμα εργασίας κάθε υποκειμένου, τόσο ως αμυντικό δικαίωμα, ως δηλαδή μία αξίωση της αποχής του Κράτους από παρεμβάσεις στην «ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας», όσο και ως ενεργητικό και συμμετοχικό δικαίωμα, ως μια θετική ελευθερία, με την έννοια της θέσπισης κινήτρων και όχι αντικινήτρων ως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση: «της συμμετοχής στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου». Επιγραμματικά, πρόκειται για το «δικαίωμα του ατόμου να αποφασίζει για τον εαυτό του και να κάνει τις δικές του επιλογές, την δυνατότητα του καθενός να διαμορφώνει τη ζωή του όπως ο ίδιος επιθυμεί (ΕΔΔΑ Pretty κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Laskey, Jaggard και Brown κατά Ηνωμένου Βασιλείου). Ειδικότερα με τις διατάξεις του άρθρου 27 του υπό διαβούλευση ασφαλιστικού Νομοσχεδίου , η ανωτέρω συνταγματική πρόβλεψη τίθεται υπό αμφισβήτηση αν όχι υπό διακινδύνευση, καθώς με το ανωτέρω άρθρο περιορίζεται δυναμικά και δραματικά το δικαίωμα του συνταξιούχου για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του, καθώς του αποστερείται το δικαίωμα της συμμετοχής στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου με την θέσπιση/ δημιουργία αντικινήτρων, χρηματικών ποινών, μέσω της περικοπής της σύνταξης, για παραμονή ή ένταξη στην αγορά εργασίας και τον οδηγούν σε πρόωρο μαρασμό και βέβαιο συναισθηματικό και εν τέλει φυσικό θάνατο. Ειδικότερα: • Καταργούνται οι διατάξεις των παραγράφων 6,7 του άρθ. 20 του Ν. 4387/2016 για τους προ του 12-5-2016 απασχολούμενους συνταξιούχους. • Καταργούνται οι διατάξεις των άρθρ. 16 Ν. 3863/2010 & 42 του Ν. 3996/2011 για τους ήδη αυτοαπασχολούμενους (κρατήσεις ακαθάριστης σύνταξης πέραν των 60 η/μ ανειδίκευτου εργάτη, στα οποία προστίθενται 6 η/μ ανά ανήλικο τέκνο ή φοιτητή έως τα 24), αλλά και για τους μισθωτούς: κρατήσεις ακαθάριστης σύνταξης πέραν των 30 η/μ ανειδίκευτου εργάτη. • Εγκλωβίζονται ήδη εργαζόμενοι με πολυετείς συμβάσεις σε “αμισθί” συνέχιση της εργασίας και οδηγεί ορισμένους εξ αυτών που έχουν ήδη καταβάλει πέραν της 10ετίας -υπέρογκες- ασφαλιστικές εισφορές σε αναγκαστική βίαια έξοδο, λόγω του ασύμφορου της παραμονής τους στην εργασία. • Eπιπροσθέτως των ανωτέρω με την πρώτη ανάγνωση του νέου άρθρου 27 , του υπό διαβούλευση ασφαλιστικού Νομοσχεδίου, διαπιστώνεται ευκρινώς ότι υποκρύπτονται ΟΧΙ αυξήσεις, ως υποκριτικά διαχέεται: είτε ως μελλοντικές προσαυξήσεις των υπαρχουσών συντάξεων είτε ως μείωση των παρακρατήσεων των συντάξεων σε όσους συνταξιούχους εργάζονται, από 60% του άρθρου 20 του Ν.4387/2016 σε 30%, με το επίδικο άρθρο 27 , αλλά ΝΕΕΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ κατά 40% περίπου, των καθαρών συνταξίμων αποδοχών, εκατομμυρίων Ελλήνων συνταξιούχων, και όχι μόνον των 30.000 δηλωμένων εργαζομένων- συνταξιούχων, καθώς πλέον με το υπό διαβούλευση νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν εξαιρούνται ούτε οι παλιοί συνταξιούχοι- εργαζόμενοι καθώς υπάρχει αναδρομική εφαρμογή, αλλά ούτε και τα αγροτικά εισοδήματα και οι επιδοτήσεις που λαμβάνει το σύνολο σχεδόν των συνταξιούχων των χώρας, που είναι εκατομμύρια και όχι μόνον οι κατ’ επάγγελμα αγρότες. Αντιθέτως περικόπτεται τεχνιέντως, χωρίς τούτο να αναγράφεται ρητά, η σύνταξη σε κάθε συνταξιούχο που έχει εισοδήματα πέραν αυτής, κατά το ανωτέρω ποσοστό , έστω και αν αυτά τα αγροτικά εισοδήματα είναι μικρότερα από το ετήσιο ποσό των 4.923,12 ευρώ, που είχε τεθεί ως όριο ειδικώς για την διατήρηση της αγροτικής περιουσίας, ποσό που αν κάποιος το υπερβαίνει, τότε αυτομάτως θεωρείται ότι «επανεντάσσεται» στην αγορά εργασίας. • Τέλος και καθώς οι διατάξεις του άρθρου 27 του υπό διαβούλευση ασφαλιστικού Νομοσχεδίου έχουν γενική εφαρμογή, καθώς συμπεριλαμβάνουν διατάξεις ισοπεδωτικές για όλους τους συνταξιούχους-εργαζομένους, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών, εργαζομένων στο Δημόσιο (πλήν της φωτογραφικής διάταξης της ηλικίας των 62 ετών κάτω από την οποία περικόπτεται το 100% της σύνταξης εφόσον κάποιος εργάζεται στο Δημόσιο) και όχι μόνο για τους νέους συνταξιούχους, χωρίς καμία μεταβατική διάταξη για τους παλιούς, κατά παράβαση κάθε έννοιας και αρχής περί ασφάλειας δικαίου, περί δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, περί απαγόρευσης εφαρμογής, αναδρομικώς, δυσμενέστερων διατάξεων , εν αντιθέσει με το Ν.4387/2016 Κατρούγκαλου που ναι μεν είχε και εκείνος την δυσμενέστατη διάταξη της περικοπής της σύνταξης κατά 60%, για τους νέους συνταξιούχους εργαζομένους, όμως δεν ήταν γενικής εφαρμογής, καθώς ορίζετο ότι οι διατάξεις του άρθρου 20 του Ν.4387/2016 θα παρήγαγαν αποτελέσματα για το μέλλον και μόνον για εκείνους που θα αναλάμβαναν εργασία ή θα αυτοαπασχολούντο , από τούδε και στο εξής, δηλαδή από την έναρξη ισχύος του ν.4387/2016 και εντεύθεν, ήτοι από 13-05-2016 και μετά. Κατόπιν των ανωτέρω και: 1. Επειδή οι περισσότεροι εκ των συνταξιούχων που συνέχισαν να εργάζονται παρά την συνταξιοδότησή τους, δεν είχαν κανένα άλλο εισόδημα παρά μόνον την σύνταξή τους, δεν έγιναν δηλαδή εργαζόμενοι από ελεύθερη επιλογή ή από πλεονεξία, αλλά ωθήθηκαν σ’ αυτό ένεκεν της άμεσης και επιτακτικής ανάγκης επιβίωσης, ήτοι για την κάλυψη επιτακτικών κυρίως στεγαστικών αναγκών, συνέχισης των σπουδών των τέκνων τους κλπ βασικές ανάγκες ως διατροφή και φάρμακα, που δεν μπορούσαν να καλυφθούν από την εναπομείνασα σύνταξη στην συνέχεια των βάρβαρων μνημονικών μέτρων, που στόχευαν επιλεκτικά και μόνον στην κατακόρυφη πτώση της συνταξιοδοτικής δαπάνης με κάθε τρόπο, σκοτώνοντας όπως στην ζούγκλα τα άρρωστα και γέρικα ζώα, επιφέροντας έτσι και εμπεδώνοντας την φτώχεια και τον φόβο των δυνατών, εξουσίας , στους αδυνάμους να αντιδράσουν, πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, μειώνοντας τα εισοδήματα των συνταξιούχων έως και 60%, ώστε να μειωθεί βιαίως και σταδιακά το προσδόκιμο ζωής τους, στην Ελλάδα. 2. Επειδή η περαιτέρω νέα περικοπή των συντάξεων, κατά τα ανωτέρω είναι εξαιρετικά βάρβαρη και εις βάρος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας όλων των συνταξιούχων της χώρας. 3. Επειδή είναι πρόσχημα ότι με την θέσπιση αντικινήτρων στην απασχόληση των συνταξιούχων θα μειωθεί η ανεργία των νέων ή θα παταχθεί η εισφορο-αποφυγή των εργαζομένων –συνταξιούχων με την μείωση σε 30% της παρακράτησης της σύνταξης από 60% του άρθρου 20 Ν.4387/2016 4. Επειδή η συγκεκριμένη διάταξη μείωσης της παρακράτησης της σύνταξης από 60% του άρθρου 20 Ν.4387/2016 σε 30% του νέου αντίστοιχου άρθρου 27 δεν αφορά το 95% των συνταξιούχων αλλά είναι απλά, μία ακόμη φωτογραφική διάταξη που ευνοεί μόνον ένα πολύ μικρό ποσοστό, κάτω του 5%, κυρίως υψηλο-συνταξιούχων άνω των 62 ετών στους οποίους διασφαλίζει το 70% της σύνταξής τους, αν και έχουν υπερβεί το 62 έτος τους, ενώ παράλληλα τους ανταμείβει με τον υψηλό μισθό από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, που απολαμβάνουν είτε ως οι μετακλητοί υπάλληλοι, στο Δημόσιο, στην Βουλή κ.ά., είτε ως υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ως Δήμαρχοι- Αντιδήμαρχοι κλπ, είτε ως Διοικητές Δημοσίων Νοσοκομείων, Επιχειρήσεων και Οργανισμών, ενώ με το προηγούμενο νομικό καθεστώς θα έχαναν το 100% της σύνταξής τους, εφόσον επιθυμούσαν και κατάφερναν να εργαστούν στο δημόσιο Τομέα. ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ : 1.Να διατηρηθεί η ισχύς των διατάξεων άρθρου 20 περί απασχόλησης συνταξιούχων, του Ν. 4387/2016, πλην εκείνης της παραγράφου 1 που ορίζει: “Στους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους του Δημοσίου, καθώς και όλων των φορέων, ταμείων, κλάδων ή λογαριασμών που εντάσσονται στον Ε.Φ.Κ.Α., οι οποίοι αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν ιδιότητα ή δραστηριότητα υποχρεωτικώς υπακτέα στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α., οι ακαθάριστες συντάξεις κύριες και επικουρικές καταβάλλονται μειωμένες σε ποσοστό 60% για όσο χρόνο απασχολούνται ή διατηρούν την ιδιότητα ή την δραστηριότητα. Για το διάστημα αυτό καταβάλλονται οι ασφαλιστικές εισφορές για τον απασχολούμενο συνταξιούχο, κατά τα ειδικότερα προβλεπόμενα στις οικείες διατάξεις του παρόντος νόμου.” H δε ανωτέρω παράγραφος να τροποποιηθεί, ως εξής: «Στους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους του Δημοσίου, καθώς και όλων των φορέων, ταμείων, κλάδων ή λογαριασμών που εντάσσονται στον Ε.Φ.Κ.Α., οι οποίοι αναλαμβάνουν εργασία ή αποκτούν ιδιότητα ή δραστηριότητα υποχρεωτικώς υπακτέα στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α., οι ακαθάριστες συντάξεις κύριες και επικουρικές καταβάλλονται μειωμένες σε ποσοστό 10% για όσο χρόνο απασχολούνται ή διατηρούν την ιδιότητα ή την δραστηριότητα. Για το διάστημα αυτό καταβάλλονται οι ασφαλιστικές εισφορές για τον απασχολούμενο συνταξιούχο, κατά τα ειδικότερα προβλεπόμενα στις οικείες διατάξεις του παρόντος νόμου.»