Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ ΜΑΡΙΑ' | 3 Φεβρουαρίου 2020, 12:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για να διέπεται το ασφαλιστικό μας σύστημα από κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη και ανταποδοτικότητα, θα έπρεπε η ασφαλιστική μας νομοθεσία να είχε συμπεριλάβει κάποια ρύθμιση που να δίνει τη δυνατότητα αναγνώρισης του χρόνου σπουδών σε όσους εργάζονταν όταν σπούδαζαν. Η ισχύουσα νομοθεσία(Ν.3863/10 και Υ.Α. Κουτρουμάνη) δεν δίνει αυτήν την δυνατότητα.Η κατηγορηματική αλλά παραπλανητική ως προς την πρόθεση, κατά την άποψή μου αρχική τοποθέτηση του νόμου(Ν.3863/10 και Υ.Α. Κουτρουμάνη) , με έκανε να αργήσω πολύ να πιστέψω αυτό που εξαρχής φαινόταν αδιανόητο να συμβαίνει ότι δηλαδή όποιος είχε «το προνόμιο της εργασίας» σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του ήταν εκτός πεδίου εφαρμογής του νόμου. Προφανώς γιατί δεν είχε ανάγκη από την κοινωνική δικαιοσύνη που ο Ν.3863/10 απονέμει μόνον με την αναγνώριση του χρόνου σπουδών. Γιατί άραγε δεν υπήρξε παράλληλα κάποια ρύθμιση, σαν εναλλακτικό αντιστάθμισμα της αναγνώρισης του χρόνου σπουδών(για τις περιπτώσεις που η αναγνώριση δεν ήταν δυνατή λόγω ασφάλισης) που να αποζημιώνει και όσους εργάζονταν σε όλη τη διάρκεια των σπουδών τους για το γεγονός ότι έκαναν δύο πράγματα μαζί; Γιατί άραγε ο χρόνος σπουδών δεν υπολογίζεται σαν ενιαίος χρόνος που επιβαρύνει τον εργασιακό βίο(όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα) αλλά υπολογίζεται μόνον σαν αναγνώριση χρόνου σπουδών του Ν.3863/10 όταν δεν υπάρχει ασφάλιση; Γιατί δεν δικαιούται χρόνο σπουδών όποιος είχε ανάγκη την εργασία όταν σπούδαζε και τον δικαιούται όποιος δεν την είχε ανάγκη; Εάν τα παραπάνω «γιατί» είχαν απαντηθεί μέσω του νόμου, θα πίστευα κι εγώ ότι υπήρξε πραγματική πρόθεση αναγνώρισης του χρόνου σπουδών. Είναι πολλά τα « γιατί» που ο νόμος δημιουργεί επειδή δεν αντιμετώπισε με όρους ισότητας παρόμοιες περιπτώσεις. Αυτά αναφέρω στην από 9/2/2016 επιστολή-αίτημά μου προς το Υπουργείο Εργασίας και σε όλη την επακολουθήσασα αλληλογραφία μου(την οποία μπορώ να θέσω στη διάθεσή σας). Είμαι 60 ετών, με 34,5 έτη εργασίας και ασφάλισης στο ΙΚΑ, με σπουδές παράλληλα με την εργασία μου στα πρώτα χρόνια του εργασιακού μου βίου, παλιά ασφαλισμένη(1980), χωρίς κανένα δικαίωμα αναγνώρισης και αφημένη στη μοίρα μου από το Ν.3863/10 γιατί αν και σπούδασα σε πανεπιστήμιο δεν έχω δικαίωμα αναγνώρισης ούτε μιας ημέρας σπουδών, ενώ αναγνώριση λόγω σπουδών δίνεται ακόμη και για ιδιωτικές σχολές όταν υπάρχει κενός από ασφάλιση χρόνος. Θα βγω στη σύνταξη 67 ετών (με όσα χρόνια εργασίας θα έχω τότε), αφού οι δικές μου σπουδές αντιμετωπίστηκαν σαν «αναψυχή» από την ασφαλιστική νομοθεσία. Αναγνωρίζοντας χρόνο σπουδών, παρόμοιες και με μικρή απόκλιση ως προς την ηλικία περιπτώσεις ασφαλισμένων είναι ήδη συνταξιούχοι από τα 56 τους χρόνια με λιγότερα έτη εργασίας από μένα. Θα επιθυμούσα και προτείνω σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο να συμπεριληφθεί νομοθετική ρύθμιση που να αποκαθιστά για την δική μου περίπτωση και όποιες άλλες περιπτώσεις υπάρχουν σαν τη δική μου, την αδικία που υφίσταμαι από το σύστημα(Ν.3863/10 και Υ.Α.Κουτρουμάνη) επειδή συνέπεσαν οι σπουδές μου με εργασία και ασφάλιση, δυσαρμονία και παρανομία (παραβίαση αρχής της ισότητας και του κράτους δικαίου) που οι περιορισμοί της χώρας από τα μνημόνια δεν επέτρεψαν να ρυθμιστεί. Βρίσκομαι στην διάθεσή σας για όποια πληροφορία ή διευκρίνιση απαιτηθεί.