Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ` – ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ – Άρθρο 28Σχόλιο του χρήστη ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ | 4 Φεβρουαρίου 2020, 21:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ' | 4 Φεβρουαρίου 2020, 21:13

    Θα πρέπει κάποια στιγμή να "κλείσει" η ψαλίδα της ασφαλιστικής/ συνταξιοδοτικής εύνοιας των μισθωτών (και δη του δημοσίου) έναντι των ελευθέρων επαγγελματιών. Και εξηγούμαι: α).- Ο μισθωτός ενώ καταβάλλει ο ίδιος, ατομικά, λιγότερες εισφορές σε σχέση με τον ελεύθερο επαγγελματία, παρουσιάζει μεγαλύτερες συντάξιμες αποδοχές, καθόσον στις προσωπικές εισφορές του αθροίζονται και οι εργοδοτικές εισφορές. Και ποιοι πληρώνουν τις εργοδοτικές εισφορές των μισθωτών, άμεσα ή έμμεσα; Οι δραστηριοποιούμενοι στον ιδιωτικό τομέα. β).- Ο μισθωτός του Δημοσίου, εκτός από τον σίγουρο μισθό του (και ειδικά στις ΔΕΚΟ δεν μιλάμε για απλούς μισθούς) απολαμβάνει και μεγαλύτερες συντάξεις, ενώ έχει εργασθεί, ουσιαστικά, λιγότερα χρόνια (κατά μέσο όρο) από τον ελεύθερο επαγγελματία. γ)- Όλοι οι ασφαλιστικοί νόμοι ευνοούσαν (και στα απαιτούμενα χρόνια ασφάλισης για θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης και στα ηλικιακά όρια) τους μισθωτούς και δη του Δημοσίου. Και να υπήρχε αυτή η εύνοια μόνο για τις γυναίκες υπαλλήλους ... πάει στο καλό!!! δ).- Μην αποσιωπάται και μην υποτιμάται το γεγονός ότι το κράτος δεν προσφέρει τίποτα (σε χρήμα) στον ελεύθερο επαγγελματία καθόλη την διάρκεια του εργασιακού του βίου σε αντίθεση με αυτά που προσφέρει στον μισθωτό του Δημοσίου και όχι μόνο κατά τον εργασιακό βίο του αλλά και κατά τον συνταξιοδοτικό. Επιπλέον ο επιχειρηματίας του ιδιωτικού τομέα καταβάλλει και εισφορές για τους μισθωτούς-εργαζόμενους του. Δεν είναι δυνατόν να διαιωνίζεται εις τον αιώνα τον άπαντα αυτή η κατάσταση και ως εκ τούτου επιβάλλεται η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της ισότητας με την υιοθέτηση ρηξικέλευθων επιλογών, όπως είναι οι παρακάτω προτεινόμενες: α).- Οι μηνιαίες συντάξιμες αποδοχές των ελευθέρων επαγγελματιών να προκύπτουν από το πηλίκο της διαίρεσης των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών δια του 0,0667 (=6.67%)και όχι δια του 0,20 (=20%). Όσο είναι δηλαδή και το ποσοστό των ατομικών ασφαλιστικών εισφορών του μισθωτού. Αυτό εξάλλου υπονοείται και στην απόφαση του ΣτΕ. β).- Τα ισχύοντα κάθε φορά ποσοστά αναπλήρωσης να προσαυξάνονται για κάθε χρόνο που κάποιος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΘΩΤΟΣ κατά ένα ποσοστό, σταθερό ή κυμαινόμενο (π.χ. από 0,30 έως 0,50%,ανάλογα και με τα χρόνια που κάποιος δραστηριοποιείται ως ΜΗ ΜΙΣΘΩΤΟΣ). Με αυτόν τον τρόπο δίνεται ένα επιπλέον κίνητρο υπέρ των ελευθέρων επαγγελμάτων έναντι του Δημοσίου, που ακόμα και σήμερα, με όσα του προσφέρονται, είναι το «όνειρο» (και δικαιολογημένα) κάθε νέου. Τα παραπάνω αναφερόμενα με κανένα τρόπο δεν υποστηρίζουν μειώσεις στα κεκτημένα των μισθωτών, αλλά «κλείσιμο» της ψαλίδας των κοινωνικών παροχών του κράτους προς τους πολίτες του και βελτίωση των συνταξιοδοτικών παροχών προς τους ελεύθερους επαγγελματίες.Δεν θέλουμε να "κατέβουν" οι μισθωτοί στο επίπεδο των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά οι ελεύθεροι επαγγελματίες να "ανέβουν" στο επίπεδο των μισθωτών.