Αρχική Η Αλλαγή του Ασφαλιστικού Συστήματος2. Τρόποι ΠαρέμβασηςΣχόλιο του χρήστη Νίκος Κανάκης | 9 Απριλίου 2010, 21:25
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Με δεδομένο ότι η ανατροπή της σχέσης μεταξύ του συνολικού ενεργού πληθυσμού, που εργαζόμενος καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές και τείνει να μειώνεται και του αντίστοιχου πληθυσμού των συνταξιούχων που συνεχώς αυξάνεται ειναι αναγκη να υπάρξει ένα βιώσιμο στο διηνεκές και δίκαιο συνταξιοδοτικό σύστημα, που θα μπορεί να προσφέρει σιγουριά και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στους συνταξιούχους με βάση τις παρακάτω αρχές : 1.1.Απλότητα του Συστήματος και απόλυτη διαφάνειά του. 1.2. Η Αλληλεγγύη των γενεών και ο αναδιανεμητικός του χαρακτήρας καλύπτεται από την κρατική ενίσχυση 1.3. Στηρίζεται στην ανταποδοτικότητα ταυτόχρονα και την αναλογικότητα των εισφορών, αφού δεν μπορεί κανένας που δεν έχει συνεισφέρει, να ζητά να απολαμβάνει το ίδιο όπως κάποιος που συνεισφέρει πολλαπλάσια. 1.4. Η εισφορές θα πρέπει να έχουν εγγυημένη απόδοση όσο τουλάχιστον και το αντίστοιχο ποσό μιας πολετούς προθεσμιακής τραπεζικής κατάθεσης. 1.5. Η παροχή δυνατότητα ένταξης στο σύστημα εθελοντικά του κάθε ενήλικα πολίτη,(φοιτητής, εργαζόμενος σε σταθερή και μόνιμη βάση, είτε στο δημόσιο, ή στον ιδιωτικό τομέα, μερικώς απασχολούμενος, αυτοαπασχολούμενος, αγρότης, άνεργος κτλ.) και η καθιέρωση του θεσμού της Ασφαλιστικής Αποταμίευσης και η ανάδειξη της προσωπικής ευθύνης του καθενός στο «χτίσιμο» του συνταξιοδοτικού του μέλλοντος. 1.6. Ο πλήρης διαχωρισμός του χρόνου Ασφάλισης από τον πραγματικό εργασιακό χρόνο και του υπολογισμού της καταβαλλόμενης σύνταξης από τις αποδοχές των εν ενεργεία εργαζομένων. 1.7. Πλήρης διαχωρισμός και ανεξαρτητοποίηση του Συνταξιοδοτικού Τομέα από τους υπόλοιπους φορείς και θεσμούς Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, όπως η Υγειονομική Περίθαλψη. 1.8 Μετα την καθιέρωση του ΑΜΚΑ, κυρια συνταξη να δινεται μόνο από ενα φορέα κυρια ασφάλισης με δυνατότητα απλής προσαύξησης της εφόσον ασφαλίζεται ταυτόχρονα και σε άλλους φορείς και όχι παροχή δευτερης και τρίτης σύνταξης σε ΚΑΝΕΝΑ. RSS feed για τα σχόλια του άρθρου