Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΤΥΑ (ΣΑΣ)' | 7 Φεβρουαρίου 2020, 13:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο ΣΑΣ είναι κάθετα αντίθετος στις διατάξεις του υπο διαβούλευση Νομοσχεδίου και θα αγωνιστεί για τη μη ψήφιση του και τη μη εφαρμογή του, συντασσόμενος πλήρως με τις απόψεις/ενστάσεις/προτάσεις της ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ (ΕΑΑΑ), ήτοι: 1. Η νέα συνταξιοδοτική “μεταρρύθμιση” αποτελεί την τέταρτη προσπάθεια «μεταρρύθμισης» του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ) στη χώρα μας από την είσοδο μας στο ΔΝΤ (2010) και την έναρξη της μνημονιακής διακυβέρνησης. 2. Μελετώντας το υπό διαβούλευση Σ/Ν, διαπιστώνουμε ότι: α). ΔΙΑΤΗΡΕΙ τις ακραία αντισυνταξιοδοτικές ρυθμίσεις του γ’ Μνημονίου (ν.4336/2015) και του «νόμου Κατρούγκαλου» (ν.4387/2016). β). ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ τις περικοπές ύψους 16 δισ. € του ν.4387/2016 για την περίοδο 2016-2019 και επιπλέον περικοπές 8 δισ. € (θα ανέλθουν στα 24 δισ. € μέχρι το 2022, εφόσον, με το άρθρο 25 του Σ/Ν, όπως ρητά προβλέπεται, εφαρμοστούν άμεσα οι περικοπές επί της «θετικής» προσωπικής διαφοράς). γ). ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ κατά παράνομο, αντισυνταγματικό και αντικοινοβουλευτικό τρόπο να νομιμοποιήσει αναδρομικά τις μεγάλες περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων του 2012, καθώς και την κατάργηση των τριών δώρων-επιδομάτων που επήλθαν με τον «νόμο Βρούτση» (ν.4093/2012). Αυτό συνιστά παρέμβαση στην ήδη εκκρεμούσα «πιλοτική» δίκη των αναδρομικών που εκδικάστηκε ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ στις 10-1-2020. δ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ τον διαχωρισμό (διάσπαση) της κύριας σύνταξης σε δύο διακριτά τμήματα (εθνική και ανταποδοτική) ως μόνιμη δομή στη νέα αρχιτεκτονική του Ασφαλιστικού. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις ακολούθησαν πιστά την αρχιτεκτονική που πρότειναν οι δανειστές (κυρίως το ΔΝΤ) ως μόνιμη δομή στο Ασφαλιστικό. ε). ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΙ με συνέπεια την ενοποίηση που άρχισε ο «νόμος Κατρούγκαλου» (ν.4387/2016), καταργώντας όλα τα Ταμεία Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης καθώς και τα Ταμεία Προνοίας (εφάπαξ). στ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ και ΘΩΡΑΚΙΖΕΙ τον θεσμό του επανϋπολογισμού των «παλαιών» συντάξεων και ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ στην άμεση περικοπή τής «θετικής» προσωπικής διαφοράς, συμψηφίζοντάς την παράνομα με την αύξηση από την εφαρμογή των νέων ποσοστών αναπλήρωσης που διατάσσει η υπ’αριθ. 1891/2019 απόφαση του ΣτΕ. ζ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ την κατάργηση των κατωτάτων ορίων στις επικουρικές συντάξεις, που επέβαλε ο «νόμος Κατρούγκαλου» (άρθρο 96, παρ. 5 ν.4387/2016). η). ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ και ΔΙΑΤΗΡΕΙ τις μεγάλες μειώσεις των κατωτάτων ορίων στις κύριες συντάξεις (από 492€ σε 384 και 345 € αντίστοιχα). θ). ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ, μέσω του θεσμού της «προαιρετικής επικουρικής σύνταξης», την ιδιωτικοποίησή της από 1-1-2021 με τη διάταξη-«δούρειο ίππο» περί προαιρετικής ένταξης στην επικουρική ασφάλιση και το εφάπαξ (άρθρο 41 παρ. 3 του Σχεδίου Νόμου). ι). ΔΙΑΤΗΡΕΙ ως ελάχιστο χρόνο ασφάλισης για τη χορήγηση της πλήρους εθνικής σύνταξης την 20ετία ασφαλιστικού βίου, όπως είχε θεσπίσει ο «νόμος Κατρούγκαλου» (άρθρο 7 παρ.6 ν.4387/2016). ια). ΔΙΑΤΗΡΕΙ τον ιδιότυπο κοινωνικό ρατσισμό εις βάρος των αναπήρων-συνταξιούχων, δίνοντας συνέχεια στην πρωτοφανή σε θεσμική βαρβαρότητα διάταξη του ν.4387/2016 εις βάρος των ΑμΕΑ συνταξιούχων, οι οποίοι, ανάλογα με τα διαρκώς αναθεωρούμενα προς τα κάτω ποσοστά αναπηρίας, λαμβάνουν κλιμακούμενη τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη». ιβ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ και ΕΝΙΣΧΥΕΙ τον θεσμό της σύνταξης με βάση τις αποδοχές του συνόλου του εργασιακού βίου. ιγ). ΝΟΘΕΥΕΙ την ανταποδοτικότητα και ΜΕΙΩΝΕΙ τις συντάξεις. ιδ). ΘΕΣΠΙΖΕΙ «κόφτη ανάσχεσης» της ανταποδοτικότητας. 3. Συμπερασματικά, το νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο: α). ΔΕΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ τη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. β). ΔΕΝ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ούτε το σημερινό (χαμηλό) επίπεδο των συντάξεων και γ). ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης. 4. Λαμβάνοντας υπόψη μας τις επιχειρούμενες ρυθμίσεις του Σ/Ν «Ασφαλιστικής Μεταρρύθμισης και Ψηφιακού Μετασχηματισμού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.)», εκφράζουμε την έντονη δυσαρέσκεια και την αντίθεση των μελών της Ε.Α.Α.Α., ειδικά για τα άρθρα 24, 25 και 27 βάσει των οποίων εξακολουθούν να διατηρούνται και να αυξάνονται οι μειώσεις των συντάξεων και να επεκτείνονται οι προσωπικές διαφορές. α). Συγκεκριμένα, με τα άρθρα 24 και 25, επιχειρείται: 1). Αύξηση του ποσοστού αναπλήρωσης από τα 30,01 έτη ασφάλισης έως τα 40 έτη ασφάλισης, αρχίζοντας από 1,98% για τα 30,01 έτη ασφάλισης και φτάνοντας στα 8,63% για τα 39,01-40 έτη ασφάλισης προφανώς για να δοθούν κίνητρα παραμονής των εν ενέργεια. Αποτέλεσμα η σχετική αύξηση της σύνταξης να αυξάνεται μεν αλλά λογιστικά και όχι πραγματικά καθόσον συμψηφίζεται με το ποσό την ήδη καταβαλλόμενης προσωπικής διαφοράς. 2). Μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης από 40 έτη ασφάλισης και άνω κατά 1,5% κατ’ έτος επειδή το ήδη καταβαλλόμενο ποσοστό 2% ορίζεται στο 0,50% με αποτέλεσμα : (α). Να μειώνεται το ποσοστό αναπλήρωσης από το 8,63% που προβλέπεται για τα 40 έτη ασφάλισης κατά 1,5% κατά έτος για τα 40 έτη ασφάλισης και να φτάνει στο 1,13% για τα 45 έτη ασφάλισης. (β). Να μειώνεται το ήδη καταβαλλόμενο ποσοστό σύνταξης από τα 45 έτη ασφάλισης και άνω, αρχίζοντας από το -0,37% για τα 45-46 έτη ασφάλισης και να φτάνει στο μείον – 34% περίπου για τα 69 έτη ασφάλισης, με αποτέλεσμα να μειώνεται το ποσό της ήδη καταβαλλόμενης προσωπικής διαφοράς και να δημιουργείται νέα προσωπική διαφορά. (γ). Επίσης, η μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης από το 2% σε 0,50% από τα 40 έτη και άνω, θεωρούμε ότι δημιουργεί μεγάλη αδικία σε βάρος των αποστράτων οι οποίοι έχουν 40,01 έτη ασφάλισης και άνω και δημιουργείται αντικίνητρο παραμονής στο εν ενεργεία προσωπικό και ιδιαίτερα στο ιπτάμενο προσωπικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική μας Άμυνα. (δ). Ακόμη, καταστρατηγείται το γράμμα και το πνεύμα της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος με την οποία κατοχυρώνεται το δικαίωμα καθενός για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. (ε). Επίσης με τη παρ. 2 του άρθρου 25 του ασφαλιστικού νομοσχεδίου παρατηρείται πλημμελής συμμόρφωση της Διοίκησης προς την υπαριθμ. 1128/2016 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ. Επειδή μέχρι την 31-12-2014 δεν είχαν αναπροσαρμοστεί αυξητικά οι συντάξεις των στρατιωτικών συνταξιούχων, να συμπεριληφθούν στο υπο διαβούλευση Νομοσχέδιο οι ήδη υπάρχουσες αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ. β). Πέραν των ανωτέρω, με την πρώτη ανάγνωση του νέου άρθρου 27, διαπιστώνεται ευκρινώς ότι υποκρύπτονται ΟΧΙ αυξήσεις, ως υποκριτικά διαχέεται – είτε ως μελλοντικές προσαυξήσεις των υπαρχουσών συντάξεων είτε ως μείωση των παρακρατήσεων των συντάξεων σε όσους συνταξιούχους εργάζονται, από 60% του άρθρου 20 του ν.4387/2016 σε 30%, με το επίδικο άρθρο 27 – αλλά ΝΕΕΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ κατά 40% περίπου. γ). Οι διατάξεις του άρθρου 27 έχουν γενική εφαρμογή, καθώς συμπεριλαμβάνουν διατάξεις ισοπεδωτικές για όλους τους συνταξιούχους-εργαζομένους, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών, εργαζομένων στο Δημόσιο (πλήν της φωτογραφικής διάταξης της ηλικίας των 62 ετών κάτω από την οποία περικόπτεται το 100% της σύνταξης εφόσον κάποιος εργάζεται στο Δημόσιο) και όχι μόνο για τους νέους συνταξιούχους, χωρίς καμία μεταβατική διάταξη για τους παλιούς, κατά παράβαση κάθε έννοιας και αρχής περί ασφάλειας δικαίου, και δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, περί απαγόρευσης εφαρμογής, αναδρομικώς, δυσμενέστερων διατάξεων, εν αντιθέσει με το ν.4387/2016 (Κατρούγκαλου) που ναι μεν είχε και εκείνος την δυσμενέστατη διάταξη της περικοπής της σύνταξης κατά 60%, για τους νέους συνταξιούχους εργαζομένους, όμως δεν ήταν γενικής εφαρμογής, καθώς ορίζετο ότι οι διατάξεις του άρθρου 20 του ν.4387/2016 θα παρήγαγαν αποτελέσματα για το μέλλον και μόνον για εκείνους που θα αναλάμβαναν εργασία ή θα αυτοαπασχολούντο, από τούδε και στο εξής, δηλαδή από την έναρξη ισχύος του ν.4387/2016 και εντεύθεν, ήτοι από 13-05-2016 και μετά. δ). Τέλος, θα πρέπει να εξαιρεθούν οι πολύτεκνοι από την αναστολή ή τη μείωση της σύνταξης εάν εργάζονται (όπως αναφέρεται και στη σχετική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου) 5. Κατόπιν των ανωτέρω και: α). Επειδή οι περισσότεροι εκ των συνταξιούχων που συνέχισαν να εργάζονται παρά την συνταξιοδότησή τους, δεν είχαν κανένα άλλο εισόδημα παρά μόνον την σύνταξή τους, δεν έγιναν δηλαδή εργαζόμενοι από ελεύθερη επιλογή, αλλά ωθήθηκαν σ’ αυτό ένεκεν της άμεσης και επιτακτικής ανάγκης επιβίωσης. β). Επειδή μειώνει το ποσοστό αναπλήρωσης από 40 έτη και άνω και αυτό θα δημιουργήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις αντικίνητρο παραμονής άνω των 40 ετών σε κρίσιμες ειδικότητες (για την Αεροπορία στο ιπτάμενο προσωπικό) γ). Επειδή δεν λαμβάνει υπ’ όψη τις ήδη υπάρχουσες αποφάσεις του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. δ). Επειδή η περαιτέρω νέα περικοπή των συντάξεων είναι εξαιρετικά βάρβαρη και εις βάρος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας όλων των συνταξιούχων της χώρας. ε). Επειδή είναι πρόσχημα ότι με την θέσπιση αντικινήτρων στην απασχόληση των συνταξιούχων θα μειωθεί η ανεργία των νέων ή θα παταχθεί η εισφορο-αποφυγή των εργαζομένων–συνταξιούχων με την μείωση σε 30% της παρακράτησης της σύνταξης από 60% του άρθρου 20 ν.4387/2016. στ). Επειδή η συγκεκριμένη διάταξη μείωσης της παρακράτησης της σύνταξης από 60% του άρθρου 20 ν.4387/2016 σε 30% του νέου αντίστοιχου άρθρου 27 δεν αφορά το 95% των συνταξιούχων αλλά είναι απλά, μία ακόμη φωτογραφική διάταξη που ευνοεί μόνον ένα πολύ μικρό ποσοστό, κάτω του 5%, κυρίως υψηλο-συνταξιούχων άνω των 62 ετών στους οποίους διασφαλίζει το 70% της σύνταξής τους. ζ). Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 11 του ν.3865/2010 και το άρθρο 2 παρ.13 του ν.4001/2011 περί Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, καθορίζεται μόνο για την πρώτη κατηγορία (για συντάξεις από 1400 έως 1700), ότι το ποσό της σύνταξης μετά την παρακράτηση της Ε.Α.Σ. δεν μπορεί να υπολείπεται των 1400. Επειδή τούτο δεν ισχύει για τις υπόλοιπες κατηγορίες, προτείνουμε ο όρος αυτός να ισχύει και για τις συντάξεις όλων των κατηγοριών που προβλέπονται από τους ανωτέρω νόμους λαμβάνοντας υπόψη ότι, σε πολλές περιπτώσεις την ήδη χορηγηθείσα αύξηση να την περικόπτει η παρακράτηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Η παρακράτηση της Ε.Α.Σ. έχει κριθεί αντισυνταγματική με σχετικές αποφάσεις του Ελεγκτικού συνεδρίου και του ΣτΕ. η). Επειδή διατηρεί τις ακραία αντισυνταξιοδοτικές ρυθμίσεις του γ’ Μνημονίου (ν. 4336/2015) και του «νόμου Κατρούγκαλου» (ν.4387/2016). θ). Επειδή επιχειρεί κατά παράνομο, αντισυνταγματικό και αντικοινοβουλευτικό τρόπο να νομιμοποιήσει αναδρομικά τις μεγάλες περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων του 2012, καθώς και την κατάργηση των τριών Δώρων-Επιδομάτων που επήλθαν με τον «νόμο Βρούτση» (ν.4093/2012). Αυτό συνιστά παρέμβαση στην ήδη εκκρεμούσα «πιλοτική» δίκη των αναδρομικών που εκδικάστηκε ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ στις 10-1-2020. ι). Επειδή διατηρεί και θωρακίζει τον θεσμό τού επανϋπολογισμού των «παλαιών» συντάξεων και ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ στην άμεση περικοπή τής «θετικής» προσωπικής διαφοράς, συμψηφίζοντάς την παράνομα με την αύξηση από την εφαρμογή των νέων ποσοστών αναπλήρωσης που διατάσσει η υπ’αριθ. 1891/2019 απόφαση του ΣτΕ. ια). Επειδή διατηρεί και ενισχύει τον θεσμό τής σύνταξης με βάση τις αποδοχές τού συνόλου του εργασιακού βίου. ιβ). Επειδή νοθεύει την ανταποδοτικότητα και ΜΕΙΩΝΕΙ τις συντάξεις, θεσπίζοντας «κόφτη ανάσχεσης» της ανταποδοτικότητας. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΟΓΟΥΣ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, καθόσον είναι εμφανές ότι το ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ περιέχει και νέες μειώσεις συντάξεων, και ουσιαστικά συνεχίζει την πολιτική όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων για αφαίμαξη των εισοδημάτων. Ο Πρόεδρος Δημήτριος Φαλτάιτς Σμχος (ΤΤΗ)ε.α. Ο Γεν.Γραμματέας Κωνσταντίνος Τσιγγάρης Σμχος (ΤΤΗ)ε.α.