Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)Άρθρο 20 – Γενικές Αρχές-Εγγυητική ευθύνη του ΚράτουςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ ΜΑΡΙΑ | 7 Φεβρουαρίου 2020, 14:06
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Η αρχή της ισότητας, το κράτος δικαίου και η στοιχειώδης λογική επιτάσσουν, ο ασφαλιστικός χρόνος να μετρά το ίδιο, ανεξάρτητα αν η εργασία έλαβε χώρα στα 20, στα 30, στα 40, στα 50 ή στα 60-62 ενός εργαζόμενου. Είναι λοιπόν άδικη και παράνομη κατά την άποψή μου η διάταξη που υποχρεώνει έναν εργαζόμενο-υποψήφιο συνταξιούχο να έχει 100 ένσημα κάθε χρόνο την τελευταία πενταετία του εργασιακού του βίου και δεν του δίνει το δικαίωμα να βγει με μειωμένη σύνταξη στα 62, ακόμη και αν τα χρόνια εργασίας του υπερκαλύπτουν την σχετική προϋπόθεση του νόμου γιατί η εργασία του έλαβε χώρα σε προηγούμενο διάστημα. Η αδικία-παρανομία αυτή μεγεθύνεται όταν τοποθετείται στο σημερινό κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο, όπου είναι δυσκολότερο να βρει εργασία ο μεγαλύτερος σε ηλικία σε σχέση με τον νεαρότερο. Για να το πω πιο απλά με την ισχύουσα ρύθμιση, τιμωρείτε τον μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενο παρουσιάζοντας την ανεργία σαν επιλογή του. Το σχόλιο αυτό θεματικά ενισχύει τον ισχυρισμό-πρόταση του κ.Νίκου, με τον οποίο απόλυτα συμφωνώ και βρίσκεται σαν σχόλιο καταχωρημένο στην παρούσα διαβούλευση στο άρθρο 1 με ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 2020,ώρα 18.08.